'eigen potje'
Ik heb de laatste tijd een paar keer iets toegestopt gekregen van familieleden. Eerste idee: een jaar instrumenthuur betalen voor oudste. Daar ben ik van teruggekomen, het is misschien goed als werkzorgende ouder om een keer iets voor jezelf te doen. Maar wat blijkt nu - ik vind het een raar gevoel. Wij zijn onder huwelijkse voorwaarden getrouwd, de vermogens zijn gescheiden maar het geld komt op 1 rekening binnen en wat er overblijft gaat 50-50 naar de spaarrekening. Gevolg: de vermogens zijn gescheiden maar het geld voelt als samen.
Ik ben eigenlijk een beetje verbaasd hoe ik erin gegroeid ben: 'eigen geld' vind ik echt onzinnig.
Ik heb dus maar besloten om het geld op te sparen, wel een keer weer leuk om een envelop met '100-jes' te hebben. En als het genoeg gegroeid is gaan we er samen iets mee doen.
Niet echt een vraag dus, maar hoe voelt dat bij jullie, 'eigen geld' ten opzichte van de huishoudpot?
Twee rekeningen
maar die staan allebei op mijn naam. Ons geld komt dus op mijn naam binnen en is volledig van ons samen. Over aankopen overleggen we. Niet over elke champignon, maar wel als het boven een paar tientjes komt.
Krap
Ik denk dat het hier in geval van krap zitten zo zou blijven. De eigen potjes bestaan hier per definitie uit wat overblijft dus ze zouden gewoon enorm in grootte afnemen. Er zouden dan wel meer discussies moeten plaatsvinden over de gemeenschappelijke uitgaven - nu kan ik bijvoorbeeld rustig allerlei overbodige kinderkleertjes aanschaffen, maar als daardoor de eigen potjes duidelijk kleiner zouden worden dan de gewenste bestedingen lag het vast anders. Man blijft echt liever sporten dan dat hij elke ochtend uit 20 ipv. 5 t-shirts moet kiezen met dochter 
. Maar dat zou voor ons de noodzaak van het precies bijhouden alleen maar verhogen.
Ik vind het gewoon prettig
ook misschien een gevoel van onafhankelijkheid. Man doet trouwens niet zoveel met 'zijn' geld. Misschien af en toe een broodje kopen of een computerspel.
Ik daar en tegen ga regelmatig stappen, ik ga met vriendinnen uit eten, ik koop kleren voor mezelf, mijn man en de jongens, ik sport en ik rook, dus ik heb veel eigen uitgaven. Niet dat mijn man ooit het type is om ergens op mijn uitgavenpatroon kritiek te geven hoor, maar ik vind het gewoon prettig dat het mijn rekening is, het is een gevoel wat ik niet helemaal kan uitleggen.
Zoals het nu gaat, gaat het bij ons naar tevredenheid. Hij weet trouwens wel gewoon mijn codes van mijn pasjes en de codes van de internetbankieren en ik die van hem. Dus we kunnen zo bij elkaar kijken.
Deels gescheiden
In het begin hadden we gescheiden bankrekeningen. De afgelopen jaren kwam mijn vaste salaris op onze gezamenlijke rekening binnen en mijn freelance werkzaamheden op mijn eigen rekening. Om de inkomsten gelijkmatig te houden boekte ik elke maand een vast bedrag naar de gezamenlijke rekening ongeacht hoeveel ik die maand had verdiend. Dat was administratief makkelijker.
Nu ik weer fulltime vast in dienst ben en daarnaast nog maar een paar kleine freelance werkzaamheden heb komt al het geld weer binnen op de gezamenlijke rekening behalve die freelance werkzaamheden. Mijn mans salaris komt ook op die rekening binnen. Ik vind het makkelijker om alles samen te doen. Ik heb ook geen behoefte aan eigen geld elke maand.
Ik heb nog een spaarrekening met eigen geld maar het grootste deel van ons spaargeld staat op gezamenlijke rekeningen.
We overleggen voor hele grote uitgaven maar dat zijn ook meestal dingen voor het huis of vakanties of donaties aan familie waar we gezamenlijk over willen besluiten. Kleinere dingen kopen we wanneer we willen en overleggen we niet over. We hebben echter geen van beide hele extravagante hobbies momenteel of dure gewoontes dus dat maakt het delen ook wel makkelijker. Daarnaast hebben we periodes gehad met heel weinig geld en dan is er ook geen geld voor leuke eigen dingen. Dan gaat het geld ook alleen maar op aan wonen en eten en verzekeringen.
Maylise
Zoals kiki, wij ook.
Wij hebben ook alles gescheiden. We betalen allebei bepaalde vaste lasten en houden dan beiden ongeveer hetzelfde per maand over. Man doet er niks mee en ik maak het altijd op (bijna altijd). Uiteindelijk stort man zijn geld op onze (gezamelijke) spaarrekening en ik boek als ik eens over heb een leuk weekendje ofzo voor ons.
Niet dat we ons ooit bemoeien met wat de ander met z'n geld doet. Het is meer dat het bijdraagt aan ons gevoel van onafhanelijkheid.En ook wij hebben toegang tot beiden rekeningen (hoewel we dat nooit doen..).
Tot volle tevredenheid doen we dat zo.
Nou prima toch?
gr. albana
Eigen geld...
Hier gaat alles op één grote hoop. We overleggen over de meeste aankopen boven de 200 euro. Drie jaar geleden kreeg ik een hele flinke meevaller (past nauwelijks in een envelopje). Mijn man wilde al heel graag iets luxe hebben wat we wel konden betalen maar eigenlijk ook wel overdone vonden. Dat was cadeau 1. We zijn een avond wezen shoppen om groots uit te geven maar ik kwam alleen maar met cadeaus en kleding voor de kinderen thuis. Voor mezelf heb ik dus helemaal niets buitensporigs gekocht. Ik kan het gewoon niet... geld uitgeven voor mezelf.