Hoe eerlijk hebben wij het echt verdeeld?
Ik ben op zoek naar eerlijke meningen bij onze situatie. Ook natuurlijk gewoon als dit betekent dat ik ontzettend zeur.
Mijn partner en ik zijn al 300 jaar samen. We hebben drie kinderen. We hebben het in principe heel goed voor elkaar; we hebben een prachtig huis, beide een goede baan en een goed inkomen waarvan we heel goed kunnen leven. Dat laatste irriteert mij bij vlagen wel, terwijl ik ook jaren heb gedacht dat dit het meest eerlijk was. Ik ga deels fictieve bedragen noemen hoor, maar ze komen wel grotendeels overeen met de werkelijke situatie.
Ik krijg elke maand 2000 euro op mijn rekening bijgeschreven. Ik werk daarvoor 36 uur. Mijn partner krijgt 6000 euro bijgeschreven en werkt op papier hetzelfde aantal uur. Hij heeft wel een leidinggevende functie, en moet eigenlijk altijd beschikbaar zijn en werkt ook veel over. Hij is ook een behoorlijk stukje ouder, wat ook een verschil verklaart. Ik heb zelf gekozen voor een niet al te ingewikkelde functie (in overleg met partner natuurlijk). Ik werk hoofdzakelijk thuis, zodat ik ook beschikbaar ben voor de kinderen. Ik kan tussendoor even weg indien nodig en ik kan zelfs wat huishoudelijke taken tussendoor doen. Bij mijn partner is dat niet aan de orde. Hij werkt hoofdzakelijk op kantoor. Soms kan hij thuis werken, maar de kans is er ook dat hij dan toch (op het laatste moment) naar kantoor moet. Ik vind mijn werk leuk en ik vind het fijn dat ik dicht in de buurt van de kinderen ben.
Van mijn 2000 euro maak ik 1000 over naar onze gezamenlijke rekening. Mijn partner stort daar elke maand 2000 op. We betalen daar de hypotheek van, auto, huisdieren, kids, kosten rondom het huis (stroom, water, internet, etc,) en de boodschappen. Hier komen we precies mee uit.
Beide hebben we daarnaast onze eigen uitgaves; Ik ben zelf erg veel geld kwijt aan ziektekosten; hoge premie en daarnaast betaal ik elke maand 250 euro aan een behandeling die niet wordt vergoed. Bij elkaar ruim 400 euro in de maand. Ik heb elke maand 100 euro aan aflossing van iets uit een ver verleden, daarnaast wat losse verplichte uitgaven zoals een telefoonabonnement en sport. We hebben net een baby gekregen en het laatste jaar was ik ook veel geld kwijt aan extra kleding en voedingsbh’s.
Met andere woorden; zelf hou ik elke maand eigenlijk weinig tot niets over, terwijl mijn partner behoorlijk kan sparen. Ook hij heeft natuurlijk ‘eigen uitgaven’. Daarnaast gaan we ook graag uit eten en betaalt hij dat vaak (ik zorg dan wel weer voor lunches aan de andere kant). Toch is er een behoorlijk verschil in wat we beide overhouden. Mijn partner kan zonder problemen grote uitgaves doen, ik moet altijd bij hem lenen als ikzelf een onverwachte grote uitgave heb.
Mijn partner heeft er een handje van om regelmatig commentaar te hebben op het feit dat ik dus weinig overhoud aan het einde van de maand. En dat laatste irriteert mij inmiddels behoorlijk. Eerder vond ik het vanzelfsprekend dat hij veel meer overhoudt gezien zijn werk. Tegenwoordig vraag ik mij af of dat eigenlijk wel zo vanzelfsprekend is in verband met de keuzes die wij samen hebben gemaakt.
Wie kan hier wat nuttigs over zeggen? En als je over dit soort dingen irritaties hebt (terecht of niet); hoe ga je dan goed het gesprek aan? Ik hoef echt niet elke maand honderden euro’s over te houden, maar het zou wel heel fijn zijn als ik zelf ook wat zou kunnen sparen.
Helemaal eens met Antjuh. Ik vind dit soort berekeningen ook heel vreemd. Wij kwakken alles op de grote hoop. Hypotheek staat op ons beider naam.
De laatste jaren verdient mijn man meer, de eerste jaren van ons huwelijk verdiende ik meer.
Omdat ik mijn baan niet volhield ben ik iets anders gaan doen na de geboorte van jongste zoon en nu verdien ik beduidend minder.
Je vormt samen een gezin, je deelt toch lief en leed en toch ook je inkomen? Man man de wereld gaat kapot aan individualisme. Maar een gezin is meer dan de som der delen om het zo maar eens te zeggen.
Maar goed... als je het zo wil houden zou ik zeggen spreek dan af dat je allebei hetzelfde overhoudt!. Jij levert toch ook extra zorg in het huishouden en de zorg voor kinderen. Spreek af dat je allebei 500, 750 of 1000 euro overhoudt als zakcentje. De rest van jullie geld gooi je op de grote hoop. Dus ja dan betaalt hij meer ( zeg ik met kromme tenen want zo zien wij dat helemaal niet) maar goed hij kan toch promotie maken en de baan doen omdat jij zorgt dat het thuis goed loopt.
Persoonlijk zou ik dit nooit hebben gepikt zoals jij dit doet.
Als je zo lang samen bent en je hebt 3 kinderen dan gooi je alles toch op een hoop. Zo doen wij het ook. Als je het toch apart wilt houden dan moet je de rest ook zakelijk houden. Alle uren die jij meer besteedt aan het huishouden en de kinderen dan jouw man moeten dan ook "gefactureerd" worden.
Bij ons met als bjj Tijgeroog: wij zijn één team en delen ons leven, lief en leed, gezamelijke kinderen en natuurlijk ook geld. Als één van ons een groot familiekapitaal had gehad, was het mogelijk anders geweest.
Het is toch helemaal niet fijn om in een team zulke grote verschillen in levenstandaard te hebben? En je h oudt toch van elkaar? Je laat je partner toch niet onnodig tobben met zorgkosten?
Dit nog los van het feit dat jij zijn ontwikkel- en verdienkansen faciliteert door te zorgen voor huis en de kinderen. Als je het geld dan toch zo per persoon insteekt, dan zou je daarvoor betaalt moeten worden, door je partner.
"Man man de wereld gaat kapot aan individualisme." Nou nou dat lijkt me nogal wat overtrokken voor een stel dat ieder een eigen rekening heeft.
"Maar een gezin is meer dan de som der delen om het zo maar eens te zeggen." En toch kun je ook als lid van een gezin je eigen behoeftes hebben. En bovendien - dat zal geen verrassing zijn - niet elk stel blijft altijd een stel.
Ik vind ook dat in jullie situatie een bijdrage naar rato heel passend is. Tenslotte verricht jij alle onbetaalde arbeid in jullie gezin
Ik vind het zeker zeer ongelijk verdeeld. Wat me in jullie relatie vooral storend lijkt te zijn is dat jij bij onverwachte uitgaven (voor jezelf?) moet lenen van je man. Dat soort gesprekken zijn niet prettig. De reactie van je man is al helemaal niet prettig.
Ik vraag me af of de spaarrekening van je man ook echt alleen van hem is, of dat er toch sprake is van gemeenschappelijk bezit. Kun jij bij die spaarrekening? En waarom worden onverwachte uitgaven daarvan niet betaald?
Geen idee hoe oud de kinderen inmiddels zijn, maar wellicht is het goed om voor jezelf een plan te maken om meer te gaan verdienen en dan vooral ook meer buitenshuis te gaan werken, zodat je niet ondertussen ook nog alle dingen in het huishouden doet. Liefst met kans op overwerk, zodat je zelf om 18.00 uur kunt bellen: sorry schat, ik moet vandaag langer doorwerken. Indien noodzakelijk eerst een aanvullende studie. Leg dit plan voor aan je man. Mocht hij zich afvragen hoe het dan moet met het huishouden, de kinderen en het eten, dan vertel je dat het nu aan hem is om dat op te lossen, jij hebt het de afgelopen jaren gratis gedaan.
Tsjor
Twee "eenvoudige" startmaatregelen die je kunt toepassen zonder dat hij fundamenteel bezwaar kan maken volgens mij:
- De bijdragen aan de gemeenschappelijke rekening worden naar rato van jullie respectievelijke salarissen. Dus jij 1/3 hij 2/3.
- Alle kosten die ook maar iets te maken hebben met huishouden, kinderen, verjaardagscadeautjes, babykosten, gezondheidskosten, gezamenlijke uitjes, krantenabonnementen, vakanties, etc. Alles gaat van die gemeneschappelijke rekening. Beiden een pasje, beiden consequent daarvan betalen. Dan zie je vanzelf hoe hoog het maandelijkse bedrag moet zijn wat er op moet staan. Laat er ook de kinderbijslag op storten. Dan ziet hij ook veel beter hoeveel kosten er verbonden zijn aan al die onzichtbare activiteiten die jij vermoedelijk 'onzichtbaar' voor hem onderneemt mbt huishouden, kinderen, gezondheid. Dat laatste vind ik echt erg, dat jouw gezondheidskosten door jou alleen betaald moeten worden, maar om de voortgang van de veranderingen niet te frustreren zou ik het eerst even snel zakelijk regelen. Discussies kun je altijd later nog aangaan als hij durft tegen te sputteren . .
Bij ons is het verschil in salaris minder groot (hij minder dan jouw man, ik wat meer dan jij) maar we houden allebei voldoende over en kunnen dus uitgeven voor onszelf.
Grote uitgaven betaalt hij vaak en ik stort de helft aan hem terug. Bijv. jaarlijkse verzekeringskosten (je krijgt korting als je in 1 keer betaalt), waterschapskosten etc. En bij belastingaangifte doen we gezamenlijk aangifte, schuiven net zo lang totdat we het meeste terugkrijgen en delen dan de buit. Ook grote aankopen (meubel, wasmachine) doen we op die manier als saldo op gemeenschappelijke rekening niet hoog genoeg is.
Dus veel samen, maar wel vanaf de gemeenschappelijke rekening, en eigen uitgaven van eigen rekening/spaargeld.
gr Angela
ps is het wel goed geregeld dat huis, rekeningen etc. voor de een beschikbaar zijn als de ander onverhoopt overlijdt?
De bijdragen aan de gemeenschappelijke rekening worden naar rato van jullie respectievelijke salarissen. Dus jij 1/3 hij 2/3.
Nee, dan wel graag de juiste verhouding: 1/4 Van haar, 3/4 Van hem.
TineWinkel schreef op 15-08-2021 om 12:38:
[..]
Nee, dan wel graag de juiste verhouding: 1/4 Van haar, 3/4 Van hem.
Oeps.... 2000, 6000.... You're right 😀
Alkes schreef op 15-08-2021 om 07:28:
"Man man de wereld gaat kapot aan individualisme." Nou nou dat lijkt me nogal wat overtrokken voor een stel dat ieder een eigen rekening heeft.
"Maar een gezin is meer dan de som der delen om het zo maar eens te zeggen." En toch kun je ook als lid van een gezin je eigen behoeftes hebben. En bovendien - dat zal geen verrassing zijn - niet elk stel blijft altijd een stel.
Ik vind ook dat in jullie situatie een bijdrage naar rato heel passend is. Tenslotte verricht jij alle onbetaalde arbeid in jullie gezin
Het klinkt wellicht overtrokken maar er zit natuurlijk een visie achter het helemaal apart trekken van de financiën. Dat is vaak individualisme. Al gebeurd dat vaak onbewust. Ik ontken helemaal niet dat elk lid van het gezin eigen behoeftes heeft. Het is juist goed om dingen apart te doen en tijd voor jezelf te hebben. Dat neemt niet weg dat een gezin meer is dan allemaal losse individuen. En ik.weet dat er veel relaties eindigen in een scheiding. Maar ik neem aan dat je elkaar trouw beloofd. Als je dat niet doet is dat toch een recept voor mislukking. Behalve misschien bij de enkele stellen die er een succesvolle open relatie op na houden.
Maar goed... TO is duidelijk ontevreden met hoe ze het met haar partner heeft geregeld. Aan dat sluimerende nare gevoel moet ze iets doen want anders gaat het een steeds grotere rol spelen in hun relatie. En ik geef je op een briefje dat ze dan waarschijnlijk meer moeten bespreken dan alleen financiën. Daar zitten bepaalde gedachtengangen achter waarom iets is geregeld zoals het is geregeld.
Nog wat praktische vragen. Naar welke rekening gaat de kinderbijslag? En wie spaart er voor de kinderen?
Wij zijn al bijna 25 jaar samen en hebben alles vanaf het begin op de volgende manier verdeeld. Ons salaris wordt op onze en/of rekening gestort, alle vaste lasten , boodschappen, kosten kinderen wordt daarvan betaald. Wij krijgen beiden iedere maand een vaste bedrag ( ieder hetzelfde ) op onze eigen rekening , hiermee kunnen we doen wat we willen, kleren kopen , hobbies , kapper etc. We krijgen beiden af en toe wat geld van onze ouders , dit bedrag wordt op de eigen rekening gestort . Dit bevalt ons prima en voorkomt irritaties over uitgaven. Mijn partner vindt het bv leuk om de nieuwste telefoon te hebben, ik vind dat zonde van het geld, op deze manier geeft dat geen problemen.
Zuiderzee21 schreef op 17-08-2021 om 12:27:
Wij zijn al bijna 25 jaar samen en hebben alles vanaf het begin op de volgende manier verdeeld. Ons salaris wordt op onze en/of rekening gestort, alle vaste lasten , boodschappen, kosten kinderen wordt daarvan betaald. Wij krijgen beiden iedere maand een vaste bedrag ( ieder hetzelfde ) op onze eigen rekening , hiermee kunnen we doen wat we willen, kleren kopen , hobbies , kapper etc. We krijgen beiden af en toe wat geld van onze ouders , dit bedrag wordt op de eigen rekening gestort . Dit bevalt ons prima en voorkomt irritaties over uitgaven. Mijn partner vindt het bv leuk om de nieuwste telefoon te hebben, ik vind dat zonde van het geld, op deze manier geeft dat geen problemen.
Krijgen jullie ook ongeveer hetzelfde salaris en/of doet de een veel meer werk onbetaald (huis, tuin, kinderen)?
Voor de duidelijkheid: ik vind dit de beste oplossing maar even voor de discussie is het handig om dat erbij te zetten.
--- schreef op 17-08-2021 om 13:18:
[..]
Krijgen jullie ook ongeveer hetzelfde salaris en/of doet de een veel meer werk onbetaald (huis, tuin, kinderen)?
Voor de duidelijkheid: ik vind dit de beste oplossing maar even voor de discussie is het handig om dat erbij te zetten.
Prima oplossing!
Oeps ik zie dat ik gereageerd heb op het verkeerde citaat. Ik reageerde op Zuiderzee21, de manier waarop zij het geregeld heeft vind ik een prima oplossing
Het verschil in inkomen is niet zo groot , ik werk op dit moment meer en dus verdien meer, maar dat was door de jaren heen wisselend. Qua huishouden doe ik momenteel meer omdat partner ook mantelzorger is voor zijn ouders dus op zijn vrije dag vaak weg is.
Zakgeld methode
De Volkrant heeft hier een interessant artikel over waarbij ze de zakgeld methode het eerlijkst vinden.
https://www.volkskrant.nl/beter-leven/hoe-verdeel-je-als-koppel-de-financien-de-zakgeldmethode-is-het-eerlijkst~b629a0ee/
Misschien doorsturen naar je echtgenoot.