Hopelijk geen erfenis ellende

Niks aan te doen

Emoties zijn niet zakelijk te regelen.
Je kunt alleen maar doen wat je moet doen in de functie die je hebt. Emoties blijven. Verschil van mening ook.
"Zo'n stichting neemt echt alles over en kan zelfs de boel verkopen zonder onze (de erfgenamen) toestemming. "
Eh.. ja. Het enige verschil tussen zo'n stichting en jouw persoon is dat je het dan niet zelf bent. De stichting heeft dan tot verkoop als best denkbare maatregel besloten, ook als daar in de familie onenigheid over is.
Vergis je niet, zelf kom je ook in die positie. Dan sta jij voor het besluit te verkopen, ook als de familie dat niet wil. Je bent daartoe dan ook bevoegd. En je bent, als je dat doet, tot de rest van je leven voor de familie dader van die verkoop.
Als je zwicht voor die druk dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat je de verkeerde beslissingen neemt. En dan komt je vijand ineens uit een andere hoek, namelijk van familie die op volstrekt objectieve gronden jou het verwijt van slecht beheer voor de voeten werpt. Dat kan succes hebben bij de rechter als inderdaad blijkt dat je je oren teveel naar de ruziezoekers laat hangen en te weinig met het belang van het totaal rekent.
Had je maar moeten verkopen.... tegen de zin van die andere zeurpieten. Want die zin, die doet er nou juist niet zo toe.
Het inschakelen van notarissen en stichtingen in dit soort kwesties is een deftige omweg om persoonlijk vetes te vermijden en bovendien om een zeker mate van objectiviteit in het geheel te brengen.
En dan nog blijven delen van de familie boos, maar dat waren ze al.
"Hopelijk duurt het allemaal nog lang maar hoe wikkel je zo'n erfenis af zodat iedereen zich gezien en gehoord voelt?"
Niet. Zet dat alsjeblieft uit je hoofd. Je kunt niet iedereen te vriend houden. Wie het kan betalen uit de kring zal bovendien tot in lengte der jaren met advocaten en deftige brieven dreigen.
"Wat het ook nog extra lastig maakt is dat een van de familieleden eigenlijk executeur testamentair zou worden maar de erflater wil dat niet meer. Hij durft dat alleen niet te vertellen"
Ah fijn. Dus zal het aan jou zijn.
Als het allemaal nog lang kan duren, dan is het misschien toch een idee om de dingen voor het overlijden wat anders te regelen. De erflater kan ook alles opmaken en het bedrijf voor het verscheiden verkopen.

is er een boekhouder met wie je kunt samenwerken?

Tsjor

Voorbereiden

Je bent de dochter, dus ik vermoed dat het om het bedrijf van je vader of moeder gaat. Wellicht kan die zoveel mogelijk al regelen en beslissen hoe het verder moet met het bedrijf.
en je kunt jezelf voorbereiden wellicht. Ik vond een goedkope e-learning voor de eerste beginselen:
https://www.springest.nl/icademy/cursus-deskundig-optreden-als-executeur?channel=sea_dynamic&gclid=EAIaIQobChMI64HIx4Cw3AIVkx4bCh2PDApWEAAYASAAEgKbUfD_BwE.

Misschien is dat iets. En kom je al lerend vragen tegen die je nu al kunt oplossen met je ouders. Een probleem kan al zijn, dat de andere kinderen niet willen tekenen om alles af te laten handelen door jou. Wat dan?

Conflicten beslechten via een erfenisverdeling zal lastig worden. Ervaring leert wel dat het goed is om de gesprekken zoveel mogelijk te beperken tot de eigen kinderen (zonder aanhang). Het eerste gesprek op zijn vroegst een week na de uitvaart te doen. En dan vooral over het proces: wat moet er gebeuren, hoeveel tijd gaat dit in beslag nemen, wie kan wat doen (je hoeft niet alles zelf te doen), hoe communiceren we ondertussen hierover etc.

Tsjor

Dom

Denk ik het zo neutraal mogelijk te houden om herkenning te voorkomen, gebruik ik een hele domme schuilnaam Ik zal die laten veranderen.

----------------------------------------------------------
De stichting heeft dan tot verkoop als best denkbare maatregel besloten, ook als daar in de familie onenigheid over is.
Vergis je niet, zelf kom je ook in die positie.
---------------------------------------------------------

Maar dat is in het testament geregeld. Daar staat precies in hoe het afgehandeld moet worden en daar mag ik toch niet tegen in gaan?

Er is inderdaad een boekhouder die nu ook de boekhouding doet en dan helpt met de zakelijke kant.

-----------------------------------------------------------------
Voor zover ik weet mag zo'n stichting zeker niet alles. Wat ze wel mogen, en onder welke voorwaarden, kan je vooraf vastleggen in de statuten van die stichting. Je kan ook de stichting alleen het beheer over het bedrijf laten regelen, en de rest van de erfenis door een andere executeur (jij bijvoorbeeld)
-----------------------------------------------------------------

De notaris waar wij bij waren kwam met die stichting en dat concept. Ik heb voorgesteld om nog eens bij een andere notaris te kijken maar het heeft hem zo afgeschrikt dat 'ie van de hele stichting niks meer wil weten.

--------------------------------------------------------------------
Een probleem kan al zijn, dat de andere kinderen niet willen tekenen om alles af te laten handelen door jou. Wat dan?
-------------------------------------------------------------------

Ook hier weer, als het in het testament is vastgelegd moet iedereen zich er toch aan houden? Hoezo kunnen ze dan niet tekenen? Ze kunnen volgens mij alleen niet voor hun eigen deel tekenen. En dat willen ze graag hebben dus daar verwacht ik geen problemen mee.
Dank voor de link. Die had ik nog niet gevonden. Ik ga eens studeren

----------------------------------------------------------------------------
Conflicten beslechten via een erfenisverdeling zal lastig worden
---------------------------------------------------------------------------

Die illusie heb ik ook niet maar ik wil ook niet rollebollend over straat. Het moet afgehandeld worden en dan trek ik de deur achter me dicht en kom daar nooit meer.
Ik heb vaker gehoord dat het allemaal wel ging tot de aangetrouwden zich ermee gingen bemoeien. Die houden we dus buiten de deur. Goed punt.

Ik ben nu aan het proberen dat hij een levenstestament maakt. Alles wat hij vastlegt is geregeld en daar hoeft dan geen discussie over te zijn. Ook wil ik het er over hebben wat hij wil met de uitvaart. Dan alles op papier en tekenen. Je weet nooit of er niet toch heibel over komt maar dan zijn de wensen in ieder geval duidelijk.

Tekenen

Ik ben het even kwijt, maar ik meende dat ik moest tekenen om mijn broer tot executeur testamentair te benoemen; evenals de andere familieleden. Geen idee wat er gebeurt als iemand dat niet wil doen. Ondertussen moeten er wel veel financiële handelingen worden gedaan, zoals rekeningen betaald, belastingopgave etc. etc.

Tsjor

is duidelijk wat de bezittingen zijn van het familielid?

Fijn dat het testament duidelijk is.

Is ook duidelijk wat precies de bezittingen zijn van het familielid? En wat van diens partner is? Als dat niet duidelijk is, kun je daar nu al veel aan doen. Of beter gezegd, je kunt zorgen dat zij daar zelf iets aan doen.

Vraag in elk geval om de huwelijkse voorwaarden te lezen. Ga na of er een jaarlijkse verrekening zou moeten zijn. Als die er niet is, zorg dat die er komt, of als dat niet meer kan, laat ze nieuwe huwelijkse voorwaarden opstellen die wel rechtsgeldig blijven in afwezigheid van een jaarlijkse afrekening.

Valt de inboedel niet onder de gemeenschap van goederen? Laat ze alles graveren. Bestel voor elke partner een set stickers/labels/ex-libris stempels oid. Valt de inboedel wel onder de gemeenschap van goederen? Dan moet je de waarde weten. Laat ze de bonnetjes bewaren, of beter nog, laat ze alle aankopen registreren in een spreadsheet (waar gekocht, wanneer, voor hoeveel geld). Is ook heel handig bij brand/diefstal! Je kunt ook met een videocamera langzaam het hele huis doorlopen en filmen.

Verkopen geeft altijd minder gedoe dan verdelen! Laat mensen niet door de inboedel struinen en geef ze geen inbreng op de taxatie van de inboedel. Geef mensen één kans om uitgeleende items en/of sentimentele items bij jou te melden en dan zul JIJ er naar op zoek gaan. Verkoop de rest.

Hoeft niet

'Verkopen geeft altijd minder gedoe dan verdelen! Laat mensen niet door de inboedel struinen en geef ze geen inbreng op de taxatie van de inboedel.'

Als er spullen zijn waaraan iemand emotionele waarde hecht, dan is verkopen juist erg bruut. Alsof het alleen om geld gaat.

We hebben spullen verdeeld met stickertjes: ieder eigen kleur, als er twee of meer stickertjes ergens op zaten werd er onderling overlegd. Alleen duidelijke waardevolle spullen kregen een labeltje met daarop een bedrag.. Auto bijvoorbeeld. Bedrag werd bepaald op basis van externe taxaties.

Verdelen ging niet in een keer, maar elke keer weer een beetje meer weg. Tot uiteindelijk spullen overbleven die niemand wilde, die soms nog verkocht konden worden op marktplaats of weggegeven konden worden. En ten slotte alles wat overbleef in een container.

En persoonlijke spullen die voor iedereen waardevol zijn in een doos, die iemand mee mag nemen, of een volgende keer een ander.

Als mensen niet door een deur kunnen kunnen ze na elkaar stickeren en zal er iemand moeten zijn die beslist als twee mensen hetzelfde willen.

Tsjor

Tsjor

Dat met die stickertjes is leuk als de familierelaties GOED zijn. Maar de topic starter geeft aan dat dat niet zo is.

Wat nu als kind A eigenlijk geen waarde aan iets hecht maar ze ziet het stickertje van kind B en ze vindt dat kind B het niet verdient en daarom wil ze het hebben?

Wat als oom C iets niet kan vinden en hij oom D ervan beschuldigt dat die het heeft meegenomen. Moet je als executeur echt 100% aanwezig blijven bij al die verschillende mensen die stickertjes moeten aanbrengen zonder dat de zien? En zelfs al doe je dat, dat is nog geen garantie dat je deze beschuldigingen niet krijgt.

Want nu als tante E vindt dat de postzegelverzameling voor haar grote emotionele waarde heeft maar die verzameling heeft ook monetaire waarde. En tante E heeft geen erfdeel/legaat waar het mee verrekend kan worden en is niet bereid de getaxateerde waarde te betalen. Of is dat wel, maar tante F vindt de taxatie te laag en biedt erover heen en verkrijgt de verzameling en vervolgens verkoopt ze de verzameling?

Het zijn allemaal lastige beslissingen en ik wil niet zeggen dat de executeur alles oet verkopen. Hij kan best rekening houden met verzoeken/claims van familieleden en hij kan ook gezond verstand gebruiken bij niet-geclaimde voorwerpen (bijvoorbeeld brieven waarvan niemand wist dat de overledene ze bewaard had).

Maar je kunt de ellende flink beperken met één "speak now or forever hold your peace" opportunity. Waarbij je mensen dus niet het huis laat doorspitten om onderwerpen te BEDENKEN om over te gaan zeuren. Als het echt belangrijk is dan weet iemand het zich spontaan ook wel te herinneren.

"Oh, had je X willen hebben? Sorry, tante A was de enige die dat voorwerp bij mij genoemd heeft dus ik heb het aan haar toebedeeld. Nee, ik kan dat niet veranderen, ik heb dit al meegewogen bij de toebedeling van andere voorwerpen, ik kan het echt niet meer terugdraaien."

Update

Dank allemaal voor jullie reacties. Ik heb er veel over nagedacht en het er uitgebreid met mijn vader over gehad. Ook om zelf nog plezier te hebben van het bezit waar hij zijn hele leven hard voor gewerkt heeft, gaat hij het anders aanpakken. Het bedrijf wordt verkocht. Van de opbrengst kan hij nog leuke dingen doen. Van wat er na de verkoop nog over is aan bezit, heeft hij nu duidelijk aangegeven wie wat gaat krijgen. Er zijn drie erfgenamen. Mijn moeder is overleden. Eentje krijgt het woonhuis en na verrekening van alles krijgen de andere twee hun deel uitbetaald. De erfenis wordt op deze manier een stuk simpeler al voorzie ik hoe dan ook gedoe. Maar er is nu wel heel duidelijk wat hij wil en daar kan ik altijd aan refereren. Nu moet hij alleen nog naar de notaris om het allemaal officieel te regelen.