Kostgeld betalen
Ik ben een jongvolwassene van 19 jaar. Ik weet dat ik geen ouder ben, maar aangezien ik hier toch de ouderen wil bereiken lijkt het me een goede plek. Ik werk sinds 1 sep. Daar verdien ik wat mee. Het is nu midden okt. Dus ik werk 1,5 maand. Ik heb al 3,5 jaar een vriend. Ik ben daar regelmatig te vinden. Aan het begin was het 3x per week en sinds ik ben gaan werken van zaterdagavond tot donderdag. Ik ben eigenlijk 2 dagen thuis.
Nu heb ik ook een stiefbroertje (18) en mijn ouders willen nu kostgeld gaan vragen. Voor mijn broertje €75,- en voor mij hetzelfde. Hij gebruikt een internetkabel voor zichzelf, vreet de hele boel bij elkaar, doucht af en toe en leeft zn beste leven. Ik daarin tegen ben vaak bij mijn vriend te vinden. Ik betaal mijn eigen zorgverzekering, mijn tel abonnement en ik betaal mijn sport. Daarnaast doe ik ook nog 2 keer per week boodschappen voor bij mijn vriend.
Toch willen ze hetzelfde geld vragen voor mij en mijn stiefbroertje. Ze wilden eerst in overleg want ze deden alsof ze niet wisten dat ik meer dan 3 of zelfs 5 dagen in de week weg was. Dat weten ze al 3,5 jaar.
Ik ben ten eerste al fel tegen kostgeld. Had je maar geen kinderen moeten nemen. Je neemt geen kinderen om ze later geld af te rochelen. Je verzorgt ze tot hun 21e en dan is het tijd dat het kind wat voor zichzelf heeft gevonden, als dat niet lukt dan vind ik het logisch als t haalbaar is om wat bij te leggen, maar noem het geen kostgeld. Doe de boodschappen voor je ouders, doe andere dingen, maar kostgeld is wel erg ouderwets.
Nu ga ik geen kostgeld betalen en al helemaal niet hetzelfde als mn broertje. Ook al zie ik de andere bedragen op internet. Ik ben er zwaar op tegen. Je hebt 18 a 19 jaar je slaapplek gehad in een veilige omgeving. Nu moet je ineens gaan betalen. En voor mijzelf 2 dagen in de week 75 euro vind ik wat veel. Ik eet 2x mee in de avond en ik douche 1x. Ik drink water uit de kraan, meer doe ik niet.
Nu ga ik uit huis en dat is heel pijnlijk, maar ik ga nog liever ietsje meer betalen, omdat ik dan mijn eigen regels heb, mn vriend, mn eigen avondeten etc. Ik wil nog helemaal niet uit huis, maar ik ga mijn ouders geen geld betalen hoe redelijk iedereen dit ook vind. Ik vind dat je kinderen ook welkom moeten zijn zonder dat je geld van ze int.
Ik ben benieuwd of er meerdere zijn die zo denken of dat ik tegenwoordig de enige ben...?
Peiling
Ben ik de enige die zo denkt over kostgeld?
Wauw; je hoeft maar €75 te betalen en daar ga je over liggen zeuren? Jij moet echt snel uit huis gaan en leren wat de dingen kosten. Je huurt een kamer alleen daarom al zouden je ouders het dubbele kunnen vragen.
Hoeveel boodschappen moet je eigenlijk voor bij je vriend kopen. En hoeveel kost dat? Loop je daar ook zo te zeuren over geld?
Topicstarter, goed dat je uit huis gaat en goed dat je niet meteen bij je vriend intrekt! Probeer niet te vergelijken met je broertje. Waarom zou je jaloers zijn op zo'n 'loser'?
Op jouw leeftijd uit huis gaan heeft veel voordelen. Op deze leeftijd pas je je nog makkelijk aan (aan huisgenoten, aan tweedehands spullen ipv die dure spullen die je ouders hebben...), en daar kun je de rest van je leven (financieel en in je relatie) plezier van hebben.
Ik ken een hoop middentwintigers die het zich niet kunnen veroorloven om uit huis te gaan, omdat ze gewend zijn hun hele inkomen aan "leuke" dingen uit te geven. Ik ken veel twintigers die te lang bij hun ouders zijn blijven plakken. Ik ken mensen die ernstige schulden gemaakt hebben toen ze eindelijk uit huis gingen. Ik zie ook relaties mislukken tussen stelletjes die rechtsstreeks vanuit het ouderlijk huis zijn gaan samenwonen.
Het juiste moment om kostgeld te vragen is zodra een kind niet meer studeert. De hoogte kan geleidelijk toenemen met de leeftijd, maar wel zodanig dat het kind met 21 jaar (= volwassenminimumloon) een realistische kostprijs (incl. kamerhuur dus) betaalt.
Mijn oudste broer is jong gaan werken met alleen maar een mavo diploma. Het feit dat hij een realistisch kostgeld moest betalen en weinig van zijn inkomen overhield heeft er zeker toe bijgedragen dat hij teruggekeerd is naar de schoolbanken om een hoger diploma te halen (waarbij mijn ouders hem ruimschoots ondersteund hebben).
