Mijn ouders worden oud
Zoals de titel zegt, mijn ouders worden oud. Ze zijn boven de 80, wonen nog zelfstandig in een koophuis dat op beider naam staat (langslevende). Samen (met de nadruk op samen) redden ze het maar als er eentje (vooral mijn moeder) in het ziekenhuis zou belanden/komen te overlijden, wordt het een ander verhaal.
We moeten maar eens gaan bedenken hoe we dat financieel moeten gaan regelen. Waar moet je allemaal aan gaan denken? Bijvoorbeeld bankrekening, huis op wiens naam etc.
Het klinkt een beetje stom maar ik ben wat argwanend. Mijn broer heeft zich opgeworpen dit te gaan uitzoeken maar daar komt het, ik vertrouw mijn broer niet op financieel gebied en zijn vrouw ook niet. En ik ben zelfs erg alert geworden nu zijn vrouw onlangs ineens zei dat ze het huis van mijn ouders wel wilde kopen als investeringsobject. Ikzelf vind dat om allerlei redenen geen goed idee en nou vermoed ik dat dat niet zomaar kan zonder instemming van ouders en "siblings" (weet geen goed Nederlands woord) maar mijn voelsprieten staan dus uit.
Dus wie kan mij helpen? Waar en hoe moet ik beginnen?
Wat willen je ouders?
Ik vind het altijd wat respectloos om dit soort dingen te regelen als de ouders daar nog niet mee bezig zijn. Mijn ouders wonen bijvoorbeeld zelfstandig op een soort 'terpje' in een Spaans stadje. Moeder heeft twee kunstheupen, vader was deze winter al bijna aan een longontsteking bezweken. Maar nee hoor, ze willen nog van geen verzorgingstehuis weten. Ze blijven daar tot het mis gaat. Moet je als 'de kinderen' dan gaan eisen dat ze naar je luisteren? Ze zijn 87 jaar, moeder nog heel erg bij de tijd, vader wordt wat minder.
Als je ouders het huis niet verkopen voor het misgaat met een van beiden, of met hun allebei, dan zal je broer jou uit moeten kopen als hij en zijn vrouw vanuit de erfenis het volledig in bezit willen krijgen. Wat is jouw bezwaar tegen het idee dat jullie uitgekocht worden? Ben je bang dat je dat geld nooit krijgt?
Mijn vriendin en haar toenmalige man hebben het huis van haar ouders gekocht toen de ouders er nog in woonden. Vervolgens betaalden haar ouders huur aan haar en haar man. Toen de ouders eruit gingen, toen naar een verzorgingstehuis, is het huis verkocht. Het liep in die tijd al stroef met haar zus en zwager en over deze constructie is wel gedoe geweest. Zus vond de verdeling niet eerlijk, ze dacht dat ze erdoor benadeeld werd. Het is dus wel zaak om alles strak vast te leggen, mocht je broer en zijn vrouw het huis mogen kopen van je ouders, om te voorkomen dat jullie er ruzie over krijgen.
Zelf een gesprek met een deskundige regelen
b.v. een notaris, dat lijkt me de beste stap als je het niet blindelings bij je broer en schoonzus wilt leggen. De eerste vraag is, waarom zou er nu iets met het huis of de bankrekening moeten?
Als een van de twee in het ziekenhuis/verpleeghuis etc. komt of overlijdt en de ander kan niet goed genoeg voor zichzelf zorgen dan komt er zorg. Thuiszorg, wijkzorg, buurtzorg whatever. Mensen worden zo lang mogelijk met hulp thuisgehouden tegenwoordig. Komt de langstlevende of allebei uiteindelijk toch in een tehuis terecht dan kan het huis worden verkocht en komt de opbrengst op de bankrekening, desgewenst kunnen er daarvan schenkingen worden gedaan aan de kinderen. Overlijdt de laatste dan komt de bankrekening en het huis (als dat er dan nog is) in de erfenis. Zo moeilijk is dat niet.
Er zijn allelei constructies over het huis al eerder verkopen maar het zg vruchtgebruik houden. Die hebben allerhande haken en ogen. B.v in het geval dat het kind dat het huis kocht eerder overlijdt dan de ouder die er nog het vruchtgebruik heeft, of allerlei andere onvoorziene dingen. Daar heb je echt iemand voor nodig die dat overziet. Naar de notaris dus, en je goed laten voorlichten.
maar dat vind ik zo vanzelfsprekend dat ik het niet eens benoem, het zijn natuurlijk je ouders die beslissen. Jij kunt met jouw kennis dan daarin ondersteunen.
Probleem is
dat je oude mensen die afhankelijk worden van alles kan laten ondertekenen. Juist omdat zij alleen bevoegd zijn, is het makkelijk om ze iets te laten tekenen door te zeggen "Anders zie je je kleinkinderen nooit meer", of zo. Je wil niet weten wat er allemaal kan gebeuren. En dan mag jij gaan aantonen dat ze niet meer wilsbekwaam waren toen ze tekenden, wat ook weer niet echt zo is, alleen maar kwetsbaar. Hier ook een geval waar een zoon het tijd vond dat moeder euthanasie kreeg, want zo ging het toch niet meer en ze zat dat dure huis maar op te eten met 24 uurs zorg. Het is nog gebeurd ook.
Ik denk dat de zorg van TS zeer terecht is. Een notaris lijkt me een goed begin, inderdaad.
Ach
Misschien is schoonzus wel helemaal te goeder trouw en denkt ze het goede te doen. Maar ik begrijp niet zo waarom het idee leeft, ze worden oud dus nu moeten we wat met het huis en de bankrekening. Dat hoeft niet. Als de omstandigheden veranderen is het vroeg genoeg.
Het mooiste is als er een gezamenlijk gesprek met een notaris kan komen, met ouders en (schoon)kinderen samen. Dan heeft iedereen dezelfde info en kan iedereen zijn vragen stellen.
Geen vertrouwen
dan afspraken. met je broer. Het beste is als de kinderen dat zelf regelen onder elkaar en dat aangetrouwde mensen zich daar even niet mee bemoeien.
Voor de uitvoering van een erfenis moeten jij en je broer een handtekening zetten, waarbij een van jullie bankzaken etc. kan regelen. Dat hoeft en kan nu nog niet, maar later wel.
Wat betreft de woning: er moet een onafhankelijke makelaar komen die de waarde bepaalt, als jullie met zijn tweeën zijn is de helft van die waarde voor ieder. Als je broer het huis wil kopen zal hij jou de helft moeten betalen. Er zijn nog regelingen rond de belastingen waar je dan mee te maken krijgt.
Ik denk dat het wel goed is dat je nu al met je broer een keer het gesprek hierover aangaat. Dat gaat niet zozeer over de erfenis etc., maar wel al bijvoorbeeld over: wat kunnen wij doen aan zorg,; wie krijgt eventueel de mogelijkheid om bankzaken te regelen als ouders het niet meer kunnen; wat als ouders niet meer zelf met eigen vervoer of openbaar vervoer naar een ziekenhuis kunnen gaan; is er een verzekering om kosten van ene begrafenis te betalen of moeten we daarvoor gaan sparen (of hebben ouders een spaarrekening); hoe kijk je aan tegen de medische zorg in de laatste fase (algemene vraag nog, maar toch); hoe kijk je aan tegen een mogelijke opname in een verpleeghuis, of verzorgingshuis, of hospice; etc. etc.
Dat onderlinge gesprek kan er hopelijk toe leiden dat de vertrouwensbasis beter wordt en anders maakt het de noodzaak van het maken van algemene afspraken des te urgenter.
Het mooiste is natuurlijk als je ouders ervoor open staan om zulke gesprekken samen met jou en je broer te voeren. Misschien hebben zij ook wel al wat gedachtes hierover of dingen geregeld.
Open breken van de communicatie is nu eigenlijk het belangrijkste: weten hoe iedereen ergens over denkt. En dat kun je beter nu al doen dan later, als er onder druk beslissingen moeten worden genomen.
belangrijk: laat aangetrouwde mensen erbuiten, zij hebben hun eigen ouders; binnen het eigen gezin kan altijd ergens over gesproken worden, maar bij de beslissingen etc. moeten zij even niet mee doen.
Tsjor
Maar
gaat de vraag nu over wat er allemaal geregeld moet worden als beiden zijn overleden en er sprake is van een erfenis, of gaat de vraag over of er nog bij leven al regelingen moeten worden getroffen? Dat laatste had ik begrepen.
Tsjor je zegt Als je broer het huis wil kopen zal hij jou de helft moeten betalen. Dat gaat idd over de situatie na overlijden van beide ouders, de helft van het huis is dan al van broer en wil hij ook de andere helft dan zal hij TS moeten betalen voor die andere helft. Bij in leven zijn van 1 of beide ouders mogen zij verkopen aan wie ze maar willen. Ook aan broer. Dan krijgen de ouders geld en broer het huis. Vervolgens kunnen er dan weer afspraken met broer worden gemaakt of en hoe ouders er wel kunnen blijven wonen. Als ouders dat zo willen dan zijn ze daar vrij in en heeft zus daar formeel niets over te zeggen. Het is voor alle verhoudingen natuurlijk een stuk beter als iedereen het wel eens is met wat er gebeurt.
Vraag is mij niet helemaal duidelijk
Gaat dit over over het emotionele deel of over het financiële? Uit ervaring kan ik je het volgende meegeven. Na het overlijden van mijn moeder wilde mijn vader het liefst in zijn eigen huis blijven terwijl dat niet goed meer ging. Wij hebben zijn wens gerespecteerd maar achteraf (na zijn overlijden) hebben we daar spijt van gehad. Hij is verkommerd ondanks alle zorg van iedereen en voor zijn bestwil hadden we meer moeten aandringen om naar een verzorgingstehuis te gaan.
Voor wat betreft het financiële deel, dat hebben we geregeld zonder aangetrouwde familie. Mijn broer regelde bijna alles, natuurlijk na overleg, en ik had het beheer over de bankrekeningen en deed de betalingen, dus de één regelen en de ander uitvoeren en eens in de zoveel tijd kreeg mijn broer per post afschriften.
vraag
Deze vraag kwam voort uit het feit dat mijn moeder uit gesprekken van vriendinnen opmaakte dat die van alles hadden geregeld met de kinderen of dat er problemen waren ontstaan met het wegvallen van een partner. Dat er niet meer bij geld gekomen kon worden, gedoe met huizen etc. Mijn vader is er geestelijk niet meer al te scherp bij, dus mijn moeder wilde weten of ze iets moest doen. Ze wil vooral geen ruzie na de dood van haar en mijn vader. Het is dus haar initiatief.
Dit kwam mijn broer ter ore en vooral zijn vrouw begon toen te komen met dat plan om het huis van mijn ouders te zien als investeringsobject. Daardoor vind ik dat ik mij ook moet gaan verdiepen in de materie. En ja, het liefst houd ik schoonfamilie er buiten (dat heb ik ook gedaan bij het overlijden van de vader van mijn man) maar ik vrees dat dat met die schoonzus lastig zal zijn. Wellicht is hierdoor de draad wat vervuild aan het raken. Ik ben zeer geinteresseerd in de financiele mogelijkheden.
Ik heb inmiddels contact gehad met mijn moeder. Ze snapt mijn motieven en is het daar mee eens (ter voorkoming van ruzie niet doen, het voelt niet goed dat een van de anderen geld wil/gaat verdienen aan het ouderlijk huis etc). Dus ik zie dat nog niet zo snel gebeuren. Ze heeft inmiddels een afspraak gemaakt om langs te gaan bij een familielid dat heeft gewerkt bij de bank. Die moeder van mij, ze verbaast mij steeds meer.
fijn
Ik doe hier allemaal ideeen op die goed voelen. Bedankt en blijf komen met tips. Ik wil gewoon niet overrompeld worden door mijn broer en zijn vrouw.
langstlevende
Niet alles gelezen, maar volgens mij is het enige dat handig is te regelen (per testament) dat alleen de langstlevende partner erft.
Zodat niet bij het overlijden van een van de partners een deel al naar de kinderen gaat, (en de weduwe/weduwnaar het huis moet verkopen) . Het huis verkopen gebeurt dan pas nadat de langstlevende overlijdt.
Het huis zou dan denk ik wel op beider naam moeten staan. Hiervoor moeten ze bij een notaris zijn, maar hun kinderen hebben hier verder niets mee te maken en hoeven niks te tekenen.
Ze kunnen ook in hun testament zetten dat alleen de kinderen uiteindelijk erven - en niet de schoonfamilie, misschien wel verstandig 
Investeringsobject.
Maar nu is nog niet duidelijk hoe schoonzus dat bedacht had. Wil ze het nu zelf kopen met je broer terwijl je ouders er nog wonen of bedoelt ze over een jaar of 15 als je ouders niet meer leven?
En hoe ziet ze de investering dan voor zich? Kopen, verbouwen en verhuren aan studenten?
Of bedoelt ze de waarde veilig stellen voor het geval je ouders naar een verzorgingstehuis gaan? Dus de opbrengst van de verkoop op de bankrekening van jou en je broer?
Mijntje.
Het langstlevende gedeelte is al veranderd in de wet. Langstlevende erft en kinderen pas na overlijden van langstlevende.
Het uitsluiten van de koude kant is wel een mogelijkheid maar vaak zinloos. Als je kind getrouwd is in gemeenschap van goederen is het na enkele jaren al lastig om precies aan te tonen, bij een eventuele scheiding, wie, wat heeft betaald en met welk geld. Vooral als er gezamenlijke bankrekeningen zijn.
1 dingetje
'En ja, het liefst houd ik schoonfamilie er buiten (dat heb ik ook gedaan bij het overlijden van de vader van mijn man) maar ik vrees dat dat met die schoonzus lastig zal zijn. '
Dat klinkt allemaal logisch en natuurlijk maar soms trekt het wel een beetje scheef. Dat hoeft bij jou niet te zijn maar soms heeft de ene partner wat meer kennis van zaken dan het 'echte kind', kan het vanaf een andere kant bekijken. Strikt altijd de partners er buiten willen houden hoeft niet, je kunt ook gewoon alles met elkaar bespreken. Ik voorzie wel zoiets bij mijn schoonfamilie. Ik regel hier thuis alle financiële zaken en zie nu al dat schoonzussen van mijn man niet alles handig aanpakken en het goed zien. Ik zou het vervelend vinden als ze de aangetrouwde familie daar op een zijspoor zouden zetten.
oja
en mijn man ziet wel wat ik bedoel gelukkig. Niet dat ik hem moet overtuigen.
Bank vs notaris
Dat vriendinnen van je moeder van alles met de kinderen hebben geregeld betekent niet dat dat moet of zelfs maar wenselijk is, zie mijn post #3.
Idd is het langstlevende-verhaal inmiddels bij wet geregeld en is daar geen testament voor nodig, komt automatisch goed. Als je ouders een gezamenlijke bankrekening hebben hoeft de langstlevende ook niet bang te zijn niet bij het geld te kunnen.
Wat zou je moeder van de bank willen weten? Als het gaat over de constructies van huis aan (schoon) kind(eren) verkopen en er wel blijven wonen, dat is geen bank-kennis maar notaris-kennis.
Wat je moeder moet regelen
Is wat er moet gebeuren als er iets met haar gebeurt.
Zodat jullie voor je vaders natje en droogje kunnen zorgen.
Mijn vader heeft mij op een gegeven moment zijn pincodes verteld en gezegd waar er geld was. Die info heb ik netjes bewaard en kwam goed van pas toen hij plotsklap overleed en er van alles voor de uitvaart en voor mijn dementerende moeder geregeld moest worden.
En zorgen voor een en/of rekening. Mijn vader had dit niet en daardoor werden direct de banktegoeden geblokkeerd. En het heeft ruim 2 maanden geduurd voordat dit weer in orde was. En dan hadden we nog de mazzel dat mijn moeder nog enigzins tekeningsbevoegd was. Als de bank haar handtekening niet meer geaccepteerd had, hadden we haar onder curatele moeten laten stellen en dan waren we zo nog 2 maanden verder geweest. Gelukkig was er nog een spaarrekening bij een andere bank. En die bank hebben we maar even in het ongewisse gelaten.... Dus, mocht het ooit zover zijn, bel niet als eerste de bank.....
Wat jouw moeder misschien beter kan doen is die informatie ergens neerleggen (bankkluisje, kluisje in huis, notaris) en jullie vertellen waar die informatie is. Of vertrouw je je broer die informatie wel toe? In dat geval kan ze beter jullie allemaal informeren.
Voor de rest kun je nog weinig regelen. Mocht je vader in een verpleeghuis opgenomen worden dan heb je nog wel een paar jaar de tijd qua verkoop van het huis etc. Wel gaat na verkoop de eigen bijdrage flink omhoog.
Dat is alleen te voorkomen door nu alvast te gaan schenken. Maar dat betekent wel dat je moeder nu al flink gaat interen op haar vemogen. Wil ze dat?
Het beste kan ze samen met jullie naar een notaris gaan. Die denkt mee in haar belang. En dan kunnen je allemaal meedenken,
En ik vind je schoonzus een onbeschoft sujet.
hier
mijn broer en ik kunnen allebei in de rekening van mijn vader. D
Ik concentreer me op rekeningen betalen, hij op boodschappen bestellen. Dat gaat prima en we kunnen allebei alles volgen wat er gebeurt. Nou zou ik hier sowieso geen problemen verwachten hoor, maar het is misschien een optie.
Dat idee van schoonzus lijkt me ook niet een type van "laten we proberen hun laatste jaren zo mooi mogelijk te maken". Integendeel, die zou ik goed in de gaten houden (en broer dus ook). Ik kan je verhalen vertellen...(van verderop in de familie, gelukkig).
Trivia
'Ik voorzie wel zoiets bij mijn schoonfamilie. Ik regel hier thuis alle financiële zaken en zie nu al dat schoonzussen van mijn man niet alles handig aanpakken en het goed zien.' toch mogen de schoonzussen op hun eigen, wat onbeholpen manier, de zaken regelen; zoals jij dat mag bij jouw familie. Alleen als ze ergens om vragen kun je helpen met informatie of wat ze nog meer vragen, maar blijf echt zoveel mogelijk op de achtergrond. Je kunt altijd je man informatie geven en hij kan dat dan met de schoonzussen bespreken.
als jij actief gaat participeren hebben de schoonzussen wellicht ook nog partners, of exen, of vriendjes die ook mee willen doen en voor je het weet wordt het zeer gecompliceerd.
Tsjor
Afspreken en bespreken
Teuntje, goed dat je moeder zelf hierover begonnen is. Er zijn wel degelijk dingen die vooraf al af te spreken zijn (zoals het bankpasje, waar liggen de papieren etc.) en er zijn veel dingen die te bespreken zijn: wat als.... Het helpt echt als je vooraf al een beetje van elkaar weet hoe je erin staat. Ik hoop dat je moeder een keer een gesprek organiseert met jou en je broer, en je vader natuurlijk.
Tsjor
tsjor
Er is meer familie, nog een broer ook die volledig op onze lijn zit. En wat mij betreft praat iedereen mee (4 aangetrouwden) en beslissen de vier kinderen maar ik denk wel mee 
Tsjor dat was bij Ginny
Maar hier overigens ook. En eigenlijk vind ik dat niet leeftijdsgebonden. Wij zijn nog niet boven de 80 maar hier is ook een map met instructies en een financieel overzicht voor de kinderen voor mocht ons iets overkomen. Dat werk ik jaarlijks even bij.
Notaris is een goed plan
Om te beginnen voor een levenstestament waarin de ouders beschrijven wat ze afspreken over wat er gebeuren moet als een van tweeën zoveel zorg nodig krijgt dat thuis blijven niet langer mogelijk is, en/of niet meer zelf kan beslissen.
Ben het helemaal eens met Tsjor.
In de eerste plaats is het belangrijk dat de ouders samen overleggen en afspraken maken. Vervolgens is het aan de eigen kinderen - niet aan de aanhang, hoe aardig ook bedoeld. Hoe meer mensen erbij betrokken zijn, hoe meer meningen. Beperk tot kleine kring.
En als schoonkinderen willen meedenken - dan doen ze dat samen met hun partner.
Idem dito bij overlijden.
Dat heeft niets te maken met onaardig zijn, trouwens.
Wilgenkatje
Heb jij zelf ook een levenstestament? Ook een gezonde jongere kan zomaar ineens met een hersenbeschadiging onder een bus uit komen. Niet meer goed overzien en niet meer goed beslissingen kunnen nemen is niet voorbehouden aan oud zijn of dementie. Het nut van een levenstestament vind ik daarom niet leeftijdsgebonden. Als jij dat wel vindt, kun je me dan vertellen waarom je het voor de ouders van TS wel belangrijk vindt en voor jezelf niet? Is een oprechte vraag hoor, geen dubbele bodem.
Zijn we mee bezig
We waren bij de notaris vanwege herziening van ons 'gewone' testament, toen hij dit onderwerp ter sprake bracht.
Teuntje
We hebben het hier wel over geheel andere risico's natuurlijk, het kan, maar doe niet if het hetzelfde is.
Ad Hombre
Heb je het bij je laatste reactie over risico's als een niet voorziene hersenbeschadiging op jongere leeftijd? Zo ja, het is inderdaad niet hetzelfde als wanneer een ouder door ouderdomsgebreken niet meer goed kan functioneren (alsof ik het over een koffiezetapparaat heb, maar ik weet het even niet fraaier te noemen), of overlijdt, maar daarmee niet totaal iets anders dan wanneer dat gebeurt door ziekte of ongeval op jongere leeftijd.
Wij hebben geen bezittingen waar nazaten en/of aanhang hevig over kunnen gaan bekvechten, dus de notaris wordt niet rijker van ons, maar het kan zeker nuttig zijn om zelf al gegevens op te schrijven en te melden waar je die bewaart als het met het vertrouwen binnen de familie goed zit. Bij ons is dit zo'n klusje wat ik maar niet van de grond krijg, dus een goede herinnering om dat nu toch maar eens te doen. Mijn man heeft geheugenproblemen, herseninfarct, ik onthou ook niet alles meer geweldig. Man heeft een boekje waarin hij al zijn (en ook gezamenlijke) inloggegevens zet en dat is maar goed ook.
Kaaskopje
Dat de kans op een hersenbeschadiging voor een - pwakweg - veertiger, astronomisch veel kleiner is dan voor een - pakweg - tachtiger en dat is wel degelijk relevant.
Triva
Uit ervaring weet ik dat het lastig kan zijn om toe te moeten kijken. In het laatste jaar van mijn schoonvader heeft hij er heel veel geld doorgejast en mijn schoonzus liet dat voor een groot deel gebeuren. Het was háár vader, man vond ook dat zijn vader dat zelf moest weten, andere broer... geen idee wat die dacht. De rekening bleef dus vrij toegankelijk voor schoonvader. Wie ben ik als aanhang dan om me ermee te bemoeien?
Ad Hombre
Het hoogtepunt van cva ligt inderdaad boven de 65 jaar, maar daaronder toch 30 procent. Hersenschade wordt ook door andere zaken veroorzaakt, dus dat iemand opeens niet meer kan functioneren door aangedane hersens, kan op elke leeftijd. Verkeersongelukken, hartinfarcten, op meer kom ik nu even niet, maar er is heel wat meer wat niet aangeboren hersenletsel kan veroorzaken en dat kan iedere leeftijdsgroep treffen.
Het is een zij-straatje, maar waar ik me nogal boos over kan maken, is dat begrafenisverzekeringen dit meenemen in de berekening van de premie. Je kunt nog makkelijk 100 worden met hersenschade en je moet toch érgens aan dood gaan. Dat is geen onvoorzien risico.