Negeren op stage
Ik ben al wat ouder en ben volop aan het studeren (hbo-v). Dit doe ik naast mijn baan/gezin met jonge kinderen/huishouden. Nog even doorbijten en ben over een half jaar verpleegkundige.
Ik loop nu stage. Hele mooie zorg! Maar sommige collega’s.....
Alhoewel ik flink wat ervaring heb in de zorg en ook echt volop mee-werk hebben een aantal collega’s volgens mij totaal geen zin in het begeleiden van mij als stagiaire.
Alhoewel ik telkens hoor dat ze erg tevreden zijn over mijn functioneren merk ik dat zowel ik, als de andere stagiaire, écht door een aantal genegeerd worden.
Vandaag weer zo’n dag.
Ik liep er eigenlijk maar wat verloren bij. Pauze? Ik werd niet geroepen. In een overdracht? Ik mocht er niet bij. Arts op kantoor? Ik moest buiten blijven. Nul uitleg/gelegenheid tot vragen stellen. Niet naar mij omkijken, ook als ik wat vroeg. Gewoon nul interesse. En een geroddel over elkaar, niet te zuinig.
Ik voelde me echt zo ongelukkig vandaag. Telde de uren af! Nog nooit heb ik dit meegemaakt.
Je zou toch haast zeggen: ik kom hier nooit meer terug!
Je zal maar jong zijn en op deze afdeling voor het eerst stage lopen! Je zou de zorg de rug toe keren! En dat terwijl ik over sta en flink wat werk uit handen neem!
Natuurlijk weet ik wat ik zou kunnen doen. En bij wie ik moet zijn. Maar als stagiaire voel ik me zo kwetsbaar!! Je durft er ook niks van te zeggen! Ik zie er gewoon erg tegen op om weer te gaan.
Wie herkent dit? Wat deed je? En waarom doen collega’s zo? Ik snap er niks van. Harteloos toch? Notabene verpleegkundige, je zou er meer empathie van verwachten.
Onderwijs
Mijn studenten lopen stage in het onderwijs. Het kan erg verschillen, maar situaties als bij jou kom ik ook tegen bij mijn studenten. Tenenkrommend en zo frustrerend, voor enthousiaste studenten die zo graag willen....
Gelukkig ben je oud en wijs, je weet wel beter en je bent bijna klaar. Kinderen van 17, 18 jaar nog niet helaas.
Hbodocent
Dank voor je reactie!
Wat adviseer je je studenten?
Beroepshouding
Hun stages duren een semester en ze hebben er meerdere dus, totaal zes, eerste twee jaar één dag per week. Ik meld het altijd bij het praktijkbureau van de opleiding. Ik ga ook altijd in gesprek met de schoolopleider, coördinator van de stageschool zeg maar. Een professionele houding ontwikkel je niet tussen een stel cynische roddelaars. Ik kan zo'n situatie helaas niet altijd veranderen. Ik neem mijn studenten altijd serieus en ik ga met ze in gesprek over de beroepshouding, professionele afstand. Ik gun die studenten een leuke, leerzame tijd met hun leerlingen in een veilige omgeving maar soms is dat helaas niet zo. Ze leren er ontzettend veel van, dat hoor ik achteraf. Er komt wel weer een andere stage waarin ze volledig los kunnen gaan op pedagogisch en didactisch vlak. Daar wordt op het praktijkbureau rekening mee gehouden. Het komt voor dat scholen geen stagiaires meer krijgen van ons.
angst en geen zin in
Ooit werkte ik als gedetacheerde vanuit het hoofdkantoor in de zakelijke dienstverlening. Daar maakte ik hetzelfde mee.
Nu achteraf realiseer ik me het dat de collega's waar ik mee samenwerkte helemaal niet hebben gekozen voor een stagaire. Het kost ze tijd, ze worden geconfronteerd met nieuwe werkwijzen en daar voelen ze zich onzeker door, ze hebben het al druk en worden nu afgerekend voor het feit dat ze hun werk niet afhebben omdat ze jou moeten begeleiden, liever hadden ze dat hun manager eens iets deed met de echte problemen van de afdeling!
Waar ik heel veel van geleerd heb ik deze situatie bespreken met de leidinggevende; jij hoort zaken die anders nooit verder komen dan de afdeling zelf en zeker niet bij het management terrecht komen. Maar bespreek het dan wel opbouwend, zonder je collega's af te kraken, maar op een manier dat de leidinggevende aangespoord wordt iets te doen met de info die jij geeft. Trek het je dus niet aan, je bent op een afdeling terrecht gekomen waar niet alles gesmeerd verloopt en er onvrede heerst. Signaleren is het enige wat je kunt doen, en hopen dat door het gesprek er een fijnere sfeer en samenwerking ontstaat waar je wat aan hebt, Hoe lang loop je daar nog stage?
Soort afdeling
Elke afdeling heeft vaak een eigen cultuur. Dat is ook een leerpuntje. Trek het je niet persoonlijk aan maar zorg dat je rugdekking hebt want je kunt er ook last van krijgen.
Soms niet, gaat gewoon buiten jou om.
Het heeft soms ook met het specialisme te maken. Vroeger gold dat chirurgen nogal bot waren en afdelingen met internen/oncologie waren niet alleen warm voor hun patienten maar ook voor de rest van het personeel, dat bevorderde een coachende houding bij iedereen.
Soms heeft het te maken met het feit of het een academisch ziekenhuis is. Daar kun je echt de jongste in de pikorde zijn en sommige groepen zijn heel gevoelig daarvoor, ik bedoel machtsverhoudingen die steeds vastgesteld worden vanuit onzekerheid door interne of externe factoren.
En soms valt het mee. Heeft het geen bepaalde bedoeling maar ze vergeten gewoon dat jij er ook bent en eigen doelen hebt en een bijdrage. Mensen zijn toch meestal met zichzelf bezig, zeker in een onzekere complexe omgeving.
Ik ben wel eens een jaar niet begeleid in een complexe omgeving. Dus ik dacht er echt mee te gaan/moeten stoppen, inderdaad jong. Dat was het echter niet. Ik was te goed en te zelfstandig en ze hebben in een uurtje alle formulieren voor het vervolg van mijn opleiding keurig ingevuld en gezorgd dat ik verder kon.
Ik viel van mijn stoel van verbazing.
Kun je vaak weinig aan doen, behalve goed observeren en de ervaring meenemen.
Ik had het op een gegeven moment echt wel gehad met de gezondheidszorg. Wat een machtswellustelingen zijn het soms. Maar ja, goed, kom je elders ook wel weer tegen, maar dan weer net even anders.
Ze komen en gaan...
De houding van "je collega's" is erg ongeïnteresseerd en afstandelijk. Ik zet collega's expres tussen aanhalingstekens. Hun houding heeft er misschien ook wat mee te maken dat je niet echt een collega bent.
Voor jou gevoel wel, maar in de praktijk niet. Stagaires komen en gaan, soms zijn ze er voor korte tijd, soms voor langere tijd. Steeds hetzelfde uitleggen, steeds geduld en interesse tonen, niet 100% verantwoording kunnen dragen, niet echt in dienst. En als het allemaal soepel verloopt, dan gaan ze weer weg.
Soms blijft er iemand na het afronden van de stage, soms als bijbaan of in vaste dienst.
Kijk, dan hoor je erbij, dan ben je pas "een collega" en geen "leerling".
Begeleiding bij een stage is vaak slecht als daar niet speciaal mensen voor aangewezen worden. Mensen die dat leuk vinden om een ander wat te leren en daar tijd in willen en mogen steken.
In de zorg is het vaak:"Dit is Marietje en ze loopt vandaag met jou mee". Aldoende leert men en je bent gewoon goedkope extra handen...tijdelijk
Haal eruit voor jezelf wat je nodig hebt, jij doet je werk goed, wees trots op jezelf en haal daar je plezier uit. Van je "collega's" kan je blijkbaar niet veel verwachten.
Eén week
Mijn jongste dochter klaagde bij een vorige stage steen en been over de gang van zaken. Ze liep er met haar ziel onder haar arm. Ze kreeg geen taken, ze mocht wel zo hier en daar meekijken, maar ze verveelde zich rot. "Daarvoor loop ik toch geen stage??" klaagde ze thuis. Na twee weken was ze er zo ongelukkig dat ze haar schoolbegeleider ingelicht heeft. Die is naar de stageplek gegaan, de werkgever beloofde beterschap, maar dat gebeurde niet. Toen was ze er klaar mee. Ze ging gewoon niet meer. In overleg met school is besloten dat ze niet terug hoefde. Ze heeft o.a. hierdoor vertraging opgelopen. Inmiddels is ze alweer een aantal weken op een nieuwe stage begonnen en daar vindt ze het véél leuker.
Oh...
Die één week-titel, klopt achteraf niet
Andere kant
Dat geroddel en nergens bij mogen zitten, dat zou niet moeten. Maar enthousiaste goede begeleiding verwachten, tja daar is een stage wel voor maar vraagt veel van de vaste medewerkers.
Wij krijgen hier ook heel regelmatig stagiaires. Met de mededeling dat het natuurlijk de bedoeling is ze veel te laten zien, uit te leggen en zelf te laten doen, niet alleen maar achter je aan te laten lopen. Het lastige is dat de werkdruk zo hoog is dat je je eigen werk al amper goed kan doen. Als je dan ook nog iemand dingen moet leren en uitleggen dan kost dat zoveel extra tijd dat het echt niet meer afkomt. Ik probeer dat van tevoren wel aan de stagiair uit te leggen, het is geen onwil of desinteresse.
Stagiaires zijn vaak lucratief voor bedrijven, maar over de rug van de vaste krachten. En natuurlijk wordt dat aangekaart maar het management is niet van plan daar iets mee te doen helaas.
Spion
En als die stagiair vervolgens nog eens alle negatieve roddelaspecten doorbrieft naar school die het weer doorbrieft aan de directie kun je je wel voorstellen dat de werkvloer er afwijzend tegenover staat.
(daarnaast werken er paradoxaal genoeg bij liefdadige- en zorginstellingen volgens mij nog grotere ratten dan elders)
Ook veel meegemaakt.
Onder andere daarom zelfs een tijd gestopt met de opleiding. Als dát werken in de zorg moest voorstellen...….
Uiteindelijk toch de opleiding afgemaakt. Ik heb vaak op mijn tong gebeten, zoveel mogelijk proberen te laten zien wat ze wilden zien, en me heilig voorgenomen om nóóít zo'n verpleegkundige/collega/werkbegeleider te worden.
Onprofessionele houding
Stagiaires begeleiden is gewoon iets wat bij je beroep hoort en waar je aandacht aan dient te besteden. Doe je dat niet, dan werk je er aan mee dat stagiaires afknappen en het werkveld verlaten. Dat is bijzonder slecht voor het imago en de toekomst van de zorg. Als je zo met je stagiaires omgaat heb je geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel.
Echt sneu voor stagiaires als je zo behandeld wordt: niet geroepen voor de koffie, niet aanwezig kunnen zijn bij besprekingen, genegeerd en beroddeld worden. Ik kan me best voorstellen dat er wel eens een bespreking is, waarbij dat gewoon echt niet handig is. Maar het kan niet zo zijn dat altijd het geval is.
Stagiaires moeten gekoesterd worden.
Mocht de stagiaire lef hebben dan vind ik het een heel goed idee om dit probleem in eerste instantie tijdens een begeleidingsgesprek aan de orde te stellen. Mocht de stagiaire heel veel lef hebben en het geldt voor meerdere personen die zo behandeld worden dan zou ik aanraden om het geheel te bespreking tijdens de teamvergadering. En dan wel onder de noemer 'afdelingssfeer'. Niemand kan ontkennen dan zulk een sfeer door iedereen gevoeld wordt, ook door cliënten en / patienten. Dus dat is slecht voor de gezondheid van het hele werkklimaat op zo'n afdeling: het bevordert de genezing niet en samenwerking die slecht verloopt kan -zeker in de zorg- zeer ernstige gevolgen hebben. Of bedenk maar eens hoe het is om een verpleegkundige of stagiaire aan je bed te krijgen die wordt afgezeken door collega's. Die is niet vrolijk.
Het is onherroepelijk voelbaar!
niet iedereen
is geschikt voor het begeleiden van stagiaires, denk ik. En als er dan weinig tijd is door een hoge werkdruk, dan kan het sneller gebeuren dat je er maar wat bij hangt en genegeerd wordt. Het lijkt me erg vervelend om zo stage te moeten lopen.
Misschien kun je bepaalde dingen aankaarten maar dan op een positieve manier. Dus zelf vragen of je bij een bepaalde overdracht of werkoverleg aanwezig mag zijn?
Dank
Wat een reacties, bedankt!
Het heeft me flink dwars gezeten en dat doet het eigenlijk nog.
Ik zelf heb jaren leerlingen en stagiaires begeleid en ja, ik had er soms ook geen zin in. Dan was het zo druk op de groep dat extra uitleggen eigenlijk niet kon.
Maar... zoals ik benaderd en begeleid ben, dat zou ik echt nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
Ik vind ook dat stagiaires begeleiden gewoon bij je werk hoort. Investeer je de eerste periode flink, het zal zich dubbel en dwars ‘terug betalen’. Een goede stagiaire neemt juist dan veel werk uit handen!
Bovendien hebben we het allemaal ooit eens moeten leren.
Kijk, ik kan dit best relativeren. Ik ben niet bang. Maar ik voel me wel erg kwetsbaar.
Maar stel ik was net in de zorg, ik was er niet meer heen gegaan. En dat zou grote gevolgen hebben!
Zelf vragen of je ergens bij mag zijn... tuurlijk, dat doe ik ook. Maar dit werd me medegedeeld zonder dat ik iets vroeg. Ik mocht gewoon even niet op kantoor komen.
En niemand van de andere collega’s die er iets van zegt al hoorde ik ze er later over roddelen, hoe belachelijk ze vonden.
Ik schrik van de cultuur van dit team.
Net als Felix: nooit zal ik zo worden!
Ad Hombre: ik vrees dat je gelijk hebt. Vreselijk
mentaliteit in de zorg
Ik heb nu (tijdelijk) bij drie zorggerelateerde instellingen gewerkt. Op kantoor, dus niet 'aan het bed'. Eerder werkte ik 'gewoon' in het bedrijfsleven.
Zorgzaam in de zorg? Ik heb het niet gemerkt. Er was in deze organisaties sprake van bezuinigingen. Dát in combinatie met vooral vrouwelijke collega's is mij niet goed bekomen. Er was roddel, achterklap en ellebogenwerk, bang om slechter te zijn dan de ander, bang voor baanverlies, hanengedrag in een kippenhok. Dat heb ik nog nooit in mijn werkzame leven (30+ jaar) meegemaakt. Voor mij dus geen zorggerelateerd werk meer dus.
Maar hee, dat is dus mijn ervaring...
ik deed vrijwilligerswerk in een welzijnsinstelling
en daar werd op een gegeven moment het aantal stagiaires verdriedubbeld. Werd een soort big brother om te zien wie er daar hanig genoeg was om een keer iets te mogen doen. Zijn ze ook een hoop vrijwilligers mee kwijt geraakt..
stagiair begeleiders krijgen extra tijd
Aan mijn nick zie je dat ik ook studeer (ook hbo) en moeder ben en een eigen bedrijf run, wat wel wat druk wordt btw... Maarr: mijn opleiders krijgen extra uren- en dus gewoon betaald- om mij te begeleiden/ op te leiden. Informeer op je opleiding hoeveel uur jouw opleider voor jou extra krijgt en neem ze- ze zijn voor jou. Jij betaalt zelf voor je opleiding waarschijnlijk en wat je schrijft klinkt vreselijk en zeer onprofessioneel; ik zou dit wel aankaarten op de opleiding.
Ook studerende..
". Maarr: mijn opleiders krijgen extra uren- en dus gewoon betaald- om mij te begeleiden/ op te leiden. "
Krijg jij daarv ook je deel stagevergoeding van of krijg je op een andere manier geld? Die vergoeding is ( in mijn branche dan) bedoelt voor werkgever én stagiair.
aster
Ik zit in mijn eerste jaar, wij krijgen geen vergoeding/ niks betaald. Mijn opleider krijgt extra uren- tijd om aan mij te besteden. Die uren hoeft ze dan niet ergens anders in te zetten, maar zijn dus alleen voor mij. Ik zit in het onderwijs.