Ouders huren tweede huis van een de kinderen

Lijkt me niet. Die andere kinderen betalen toch ook niet mee aan de lasten van/kosten aan dat huis? 

Ik snap je vraag niet zo goed en heb geprobeerd te begrijpen waarom de huur delen logisch zou zijn. Zoals ik het lees; Kind a heeft een tweede huis. Dat huren pa en ma. Die  betalen huur aan kind a. 
Als de situatie zo is, is er geen reden om de huur te delen. Tenslotte betaalt kind a in deze situatie alles coor het huis, heeft het gekocht, onderhoudt het enz. 

Maar. Komt de vraag omdat kind a het huis alvast geërfd Heeft? Cadeau gekregen van ouders? Hebben de ouders betaald voor dit huis of is dit bedacht als een spaanse belasting escape route?

Dan nog is de huur delen NIET logisch, maar mag je ‘gevoelsmatig’ verwachten dat een vergelijkbare schenking ook aan kind b tot en met kind z wordt gedaan. Wettelijk is het volgens mij zo dat dergelijke schenkingen worden gezien als erfenis- als de schenking minder dan 180 dagen voor het overlijden plaats vond. Is dat niet het geval, dan is het meer een ‘morele’ overweging om ieder kind evenveel te geven. Want waarom krijgt kind a wel €x, en kind b niet. (Waarbij bedrag x een significant bedrag is)

Dan de persoonlijke lening waar je het over hebt. Kind b leent. Betaalt rente en lening terug. Niets aan de hand. Betaalt kind b rente niet terug, of krijgt ze/hij die onderhands weer terug - dan geldt het zelfde als hierdoor. Moreel voelt het eerlijker om andere kinderen dan hetzelfde bedrag te geven. Bij overlijden verandert de lening dan in een schuld bij de erfgenamen en wordt deze verrekend met de erfenis.  

Omdat ik je vraag wat ingewikkeld gesteld vind, weet ik niet of ik je vraag beantwoord heb. Maar misschien heb ik je geholpen door je te wijzen dát je veel te moeilijk denkt

Lijkt me ook niet. Even ervan uitgaande dat er gewoon een huurcontract is en dat de eigenaar van het huis (het kind dus) dit huis volledig uit eigen middelen heeft bekostigd. 
Stel dat één van de kinderen bij de ouders schoonmaakt en de ouders daar graag voor willen betalen, dan hoeven ze dat ook niet voor de andere kinderen te doen. Die voeren immers geen werkzaamheden uit. Zo ook met het huis; de andere kinderen hebben het huis niet gekocht en hebben er ook geen kosten aan qua onderhoud. Dus waarom zouden ze dan recht hebben op inkomsten uit dat huis? 
Als een ander kind bij de ouders een lening heeft of de ouders staan garant, dan staat dat los van het huren van het huis. Dat zijn allemaal aparte contracten van volwassen personen onderling waar geen rechten aan ontleend kunnen worden.

huh??? de ouders zijn nog niet dood., dus niemand heeft ergens recht op.

Als je ouders huur zouden betalen aan een woningbouwvereniging, krijgt de familie daar toch ook niets van?

Het huren van een huis is een normale markttransactie en geen gift.

Rente betalen op een persoonlijke lening is ook een normale markttransactie. Als de ouders een bedrag dat toevallig gelijk is aan een deel van die rente willen schenken aan de andere kinderen, dan staat dat hun vrij. Als ze dat bedrag niet willen schenken maar bij testament het erfdeel van sommige kinderen willen verhogen, dan kan dat ook.

Ouders kunnen bij leven aan hun kinderen schenken zo veel ze willen, en ook zo oneerlijk als ze willen. Als ze overlijden moeten de schenkingen van de laatste 180 dagen meegeteld worden bij het erfdeel van dat kind. Als de ouders één van hun  kinderen onterven (of minder laten erven dan de legitieme portie), dan wordt het tricky. In die situaties kunnen schenkingen van behoorlijk lang geleden meegewogen worden in het berekenen van de legitieme portie.

Kennelijk hebben de ouders in hun hoofd het idee dat een bepaalde doorlopende zakelijke transactie met kind A voor bedrag X een reden is voor een doorlopende schenking aan kind B voor bedrag Y. Allereerst is dat misschien een signaal dat die transactie met kind A niet marktconform is. Het is een beter idee om die transactie gewoon marktconform te maken, en daarna beide kinderen een schenking te doen. Ten tweede is het echt zeer onverstandig om hun voornemen tot een doorlopende schenking aan kind B mee te delen aan kind B, en dan ook nog op een manier dat kind B denkt dat het daar recht op heeft. Het is alleen maar een voornemen. Kind B kan daar allemaal verwachtingen door krijgen (niet alleen tegenover de ouders, maar ook tegenover kind A op het moment dat de ouders komen te overlijden), maar heeft geen poot om op te staan. Aan een belofte van een toekomstige schenking kun je geen rechten ontlenen.

Huur betalen als tegenprestatie om ergens te kunnen wonen/verblijven is iets anders dan geld uitlenen en dat met rente terugverwachten.  

Maar, ik begrijp die afspraken van die lening en rente niet goed. De ouders hebben één van hun kinderen geld geleend, berekenen daarvoor rente. En die door dat ene kind betaalde rente wordt verdeeld tussen de (andere?) kinderen?

Als dat inderdaad zo is: waarom is daarvoor gekozen? Ik kan me voorstellen dat dat wat wringt. Als je geld leent van je ouders, betaal je rente aan je ouders toch niet aan je brussen? In analogie daarmee kan ik me iets voorstellen bij de gedachtegang: als jullie meedelen in de meeropbrengsten van mijn financiële transacties met mijn ouders waarom zou daar dan andersom geen sprake van zijn? Nogmaals: ik ken de achtergrond van die afspraken natuurlijk niet. 

Hoe dan ook zou je volgens mij in een gezin de indruk willen vermijden dat er 'ongelijk' zakelijk geprofiteerd wordt van elkaar, in dit geval dat één kind zakelijk profiteert van de ouders (door een hoge huurprijs te ontvangen) terwijl de ouders/de brussen als het ware zakelijk profiteren van het andere kind (door de rente). In het ideale geval zou ik binnen een familie zaken kostendekkend willen oplossen. Dus geen grote winst maken op de financiële transacties die je met elkaar aangaat. 

Het is niet zo gemakkelijk te zeggen hoe je dat precies zou moeten aanpakken, maar het is niet voor niks dat zaken doen binnen de familie tot problemen kan leiden. Ik zou het dus zeker niet op de spits drijven en kijken hoe je hier naar ieders tevredenheid uitkomt. Bijvoorbeeld: wat is de kostendekkende huur: hypotheek, onderhoud etc. Daar tel je nog een reëel bedrag x bij op voor de taak van kind A als verhuurder. Wil je daar b bovenop winst maken (wat goed voorstelbaar is, dat zou je immers ook doen als een vreemde het huis zou huren), dan tref je een regeling met de andere kinderen. Je kunt wel zeggen dat het niet nodig is maar ik zou in mijn familie toch geen hoogoplopende conflicten willen over geld om een of ander principieel standpunt.