Problemen op het werk

Wie zich in de spreekwoordelijke slangenkuil voelt of weet te bevinden, doet er natuurlijk alleen maar goed aan voorzichtig te manoeuvreren. Gelukkig is er tussen naïef je kop uitsteken voor een ander en je laten verlammen door angst nog altijd de optie om weloverwogen tot beslissingen te komen. Alleen maar verstandig ook om daarbij mede af te gaan op de ervaringen van anderen.

Zo ben ik in het verleden een aantal keren gewaarschuwd voor bepaalde lieden met woorden als: “Hou er wel rekening mee dat deze persoon hoe dan ook zijn eigen carrière voor laat gaan op alles en iedereen.” Of: “Als ik geweten had dat hij regelmatig buiten zinnen raakt van woede, dan was ik hier niet komen werken!” Overigens bleken deze waarschuwingen in al die gevallen geheel op zijn plaats en ben ik diegenen die mij alarmeerden nog altijd dankbaar. Bovendien heb ik er nooit spijt van gekregen dat ik het ‘addergebroed’ in eerste instantie het voordeel van de twijfel gaf vanuit het beginsel dat iedereen een eerlijke kans verdient. Een dergelijk tweesporenbeleid biedt een uitstekende basis om tijdig tot gewetensvol gedrag te komen.

Allicht is het uiteindelijk aan jou zelf om op basis van een zorgvuldige afweging conclusies te trekken en keuzes te maken. Nu mag het dan een acute kwestie van vechten of vluchten lijken; dat is het (nog) niet. Neem wel in aanmerking dat hoe langer de stress duurt, des te schadelijker het is voor je gezondheid. Slechte verhoudingen op de werkvloer kunnen een mens zelfs slopen. Wijlen havenbaron/topfunctionaris Frans Swarttouw overdreef niet, toen hij voor nationale televisie benadrukte dat het hebben van een slechte werkgever zo ongeveer het ergste is wat een werknemer kan meemaken.

Angst is niet altijd een slechte raadgever. Het kan ook je intuïtie zijn die tot je spreekt. Ik zou zeggen: luister er vooral goed naar. Hou desnoods een dagboek bij waarin je e.e.a. noteert: gebeurtenissen, uitspraken en jouw gevoelens daarbij. Zo kun je nuchter de feiten onder ogen zien; bijtijds verstandig handelen en – ook niet onbelangrijk! – spijt achteraf vóór zijn. Vergeet daarnaast niet je zegeningen te tellen. De eventuele noodzaak om je bakens te verzetten doet zich voor in een tijd van enorme schaarste op de arbeidsmarkt. Je ‘baas’ mag dan gaan denken “voor jou zo (en liever) een ander”; jij hebt vermoedelijk de luxe om er precies zo over te denken.

Succes en sterkte!

Ergens naar toe is altijd prettiger dan ergens vandaan. Dus ga eens kijken wat leuke banen zijn die beschikbaar zijn momenteel.
En het is tegen stress altijd goed om een plan te hebben. Dus breng in kaart wat je nodig hebt (cv op orde, weten wat je waarde is op de arbeidsmarkt, wat zijn je rechten, word gauw lid van de bond etc). En maak een plan, ga je vacatures zoeken? Cursussen doen om meer mogelijkheden te hebben ? (Altijd leuk om dat op kosten van je huidige bedrijf te doen, je volgende werkgever kun je desnoods vragen de kosten te vergoeden). Dan ben je tenminste ook even in een andere omgeving, je spreekt andere mensen met vergelijkbaar werk en wie weet krijg je tips of ideeen.
Houd ook in de gaten of deze vervelende chef een blijvertje is, of alleen is aangenomen om schoon schip te maken in het bedrijf. Misschien kun je hem uitzitten, maar als ze hem expres hebben aangenomen om mensen te ontslaan, wat zegt dat dan over dit bedrijf?
Is er geen OR trouwens, of is het daar te klein voor?

Je verdiepen in je rechten is altijd goed. Bij mijn man ging dit ook zo, en toen heeft hij wel wat mensen tips gegeven om hun ontslag aan te vechten of er in ieder geval een goede vergoeding uit te slepen. Omdat hij zelf in de OR zat, had hij heel wat opgestoken over arbeidsrecht. 
Uiteindelijk is hij zelf ook opgestapt omdat zijn functie steeds verder uitgekleed werd. Het bedrijf werd afgeslankt om te verkopen, maar dat zeiden ze niet eerlijk, er werd, inderdaad, iemand ingehuurd om de boel flink te snoeien en mensen eruit te kieperen.
Enige advies in zo’n situatie is wegwezen, ook als het niet direct om jouw baan gaat. Want je komt aan de beurt.