Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

dihanne

dihanne

23-12-2011 om 12:59

Tips gevraagd hoe om te gaan met leidinggevende

Beste allemaal,

ik werk voor een stichting met drie werknemers: een directeur, een senior (dat ben ik) en een junior medewerker (is recent in dienst gekomen).

De directeur is al jaren ook mijn directe collega.
Sinds ongeveer een jaar functioneert zij eigenlijk slecht, allerlei grote & kleine incidenten, ga ik jullie niet mee vermoeien.

Directeur heeft nu aangegeven dat het niet goed met haar gaat (klopt ook, ben blij dat ze dat eindelijk benoemt, moest ook wel, de afgelopen weken is ze minimaal 1 x per dag in tranen uitgebarsten) en in de kerstvakantie gaat ze nadenken over wat moet veranderen.

Het afgelopen jaar heb ik gaandeweg steeds meer werk van haar overgenomen, omdat ze het niet meer voor elkaar kreeg. Wel steeds als zij erom vroeg, niet uit mezelf. Ik vind het ook geen probleem om dat te doen, maar ik merk wel dat het de verhoudingen 'ondermijnt'.

Eigenlijk is er een situatie gegroeid waarin zij sterk van mij afhankelijk is, maar toch mijn leidinggevende.

En ik krijg het gevoel dat dit als een boemerang op mij terug gaat slaan, geeft mij een heel kwetsbaar gevoel. De situatie klopt nu niet, en ik wil daar niet de dupe van worden.

Directeur wil geen contact opnemen met de voorzitter van ons bestuur (hele goede voorzitter, die zou ons ook echt helpen) en ik vind het niet netjes om dat achter haar rug om te doen.

Ondertussen gaan er wel dingen mis, intern, maar ook met externen. Situatie is dus echt wel ernstig.

Maar ik voel me ook geremd om het echt aan te pakken, want die bal ligt eigenlijk bij de directeur.

Heeft iemand op basis van deze samenvatting tips voor hoe ik mij het beste op kan stellen?

groetjes
Dihanne

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
senior

senior

23-12-2011 om 16:15

Paar vragen

Hoi Dihanne,
Lastige situatie. Ik ben ook de senior van onze stichting, zeg maar 'de tweede man' (vrouw) naast de directeur. Verschil is dat er nog tien andere collega's zijn - en mijn directeur wel goed functioneert.
Ik vraag mij af waar jij precies bang voor bent. Waar zou je de dupe van kunnen worden? En wat is de reden dat je niet actief werk van haar wil overnemen, maar alleen als zij dit vraagt? En wat bedoel je precies met 'het ondermijnt de verhoudingen'?

dihanne

dihanne

23-12-2011 om 17:05

Paar antwoorden

Hoi Senior,

hmmm, ik geloof dat mijn berichtje niet zo duidelijk was, als ik je vragen zo lees

ik zal het nog wat concreter proberen.

Ik ben bang dat ik er de dupe van word dat mijn leidinggevende nu al een jaar ziet dat zij qua werk eigenlijk mijn mindere is. Dat gaat volgens mij toch een rotgevoel oproepen bij haar, wat ze op mij zal afreageren.

Ze heeft er ook over dat ik zo 'koel' ben, terwijl zij dus heel huilerig is. Maar ik kan er niet echt goed mee omgaan dat ze steeds zit te huilen. Vind ook eigenlijk dat ze dat niet kan maken (ik heb het echt over dagelijks de afgelopen tijd!).

En naast dat ze mij 'koel' noemt, merk ik wel vaker irritatie. Dan weet ik niet zo goed dat dat komt door haar overspannenheid o.i.d, maar het voelt wel persoonlijk.

De afgelopen weken hebben we er veel over gesproken. Ik heb gevraagd of ze haar rol als leidinggevende weer wil oppakken, want dat laat ze volledig lopen

Ze ziet mij inmiddels ook wel als een concurrent, denk ik. Terwijl ik wel gezegd heb, dat ik haar baan niet hoef.

En de verhoudingen zijn voor mijn gevoel totaal in de war. Zij vraagt als een klein meisje steeds aan mij wat ze moet doen enz. Dat voelt ellendig, als het je leidinggevende is. Ze zwalkt alle kanten op, tot ik een knoop doorhak. Maar ik voel dat ik steeds op haar terrein zit, dus dat voelt niet goed

En mensen zijn toch ook een soort dieren, denk ik altijd maar. Ik ben bang dat ze mij 'terug gaat pakken', om mij toch toch te laten voelen dat zij de baas is.

Langzamerhand weet ik niet meer hoe ik me op moet stellen. Ik heb me steeds opgesteld als : iedereen heeft wel eens een dip, zal ik ..... doen/oplossen/afmaken enz.

Maar ten eerste helpt dat niet, ten tweede heb ik eigenlijk te weinig tijd voor mijn werk, en ten derde merk ik dat het op de lange duur dus wrevel opwekt

hopelijk ben ik nu duidelijker!
Het is sowieso al heel nuttig om het zo eens op te schrijven, dat helpt ook om er greep op te krijgen!
Dus bedankt voor je reactie!

groetjes
Dihanne

Inge M

Inge M

23-12-2011 om 19:52

Ik had je vraag heel anders opgevat

namelijk of jij het bestuur zou moeten inlichten over de situatie (als een soort klokkenluider).
Als ik weer teruglees, staat die vraag er niet.
Maar mijn gedacht was wel dat het ook om het belang van het bedrijf gaat. En als een directeur niet functioneert, moet het bestuur dat weten. Dat lijkt me in ieder geval in het belang van de andere mensen die er werken maar waarschijnlijk uiteindelijk ook in het belang van je leidinggevende. Het helpt ook niet om alles in de soep te laten lopen.
Mijn gevoel zegt dat je de voorzitter moet bellen met een oppervlakkige beschrijving dat je denkt dat het niet zo goed gaat met je leidinggevende. En dat je hoopt dat uit een gesprek tussen beiden kan komen wat er speelt.
Maar je loopt uiteraard de kans dat voorzitter bij jou terug komt als dat gesprek geen concrete resultaten geeft. En dan zul je meer info moeten geven.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

23-12-2011 om 20:33

Ik zou

haar vertellen dat je er over na hebt gedacht en besloten hebt om contact op te nemen met de voorzitter, om te kijken hoe jullie tot een oplossing kunnen komen.

Ik kan niet helemaal goed wijs uit je berichten, maar het komt op mij over dat je geen zin hebt om de kar te trekken en allerlei dingen voor haar invult (dat ze wraak wil nemen bijvoorbeeld, dat hoeft natuurlijk helemaal niet). Het zou best kunnen dat er al zoveel is gebeurd dat jullie niet goed meer kunnen samenwerken, zeker in dat geval is het goed om er iemand anders bij te betrekken.

senior

senior

23-12-2011 om 23:53

Ze is overspannen

Ze is dus min of meer overspannen?
Ik zou geloof ik voor een (heel) andere opstelling kiezen dan jij nu doet. Je geeft aan dat ze al een jaar slecht functioneert, dagelijks huilt en zwaar op jou leunt. Haar actief helpen doe je niet, want je bent bang voor wraak en vindt dat 'de situatie niet klopt.' Sterker nog: je hebt haar gevraagd haar rol als leidinggevende steviger op te pakken. Wat verwacht je nu precies van haar? Dat ze zich door zo'n opmerking kan herpakken en vrolijk fluitend weer optimaal functioneert? Jij bent de ervaren senior, degene die (schrijf je) qua werk wellicht zelfs haar meerdere bent. Je zou haar redder kunnen zijn, jij kan haar helpen om hieruit te komen. Ze heeft je nodig, dat schrijf je zelf. Maar je lijkt haar geen helpende hand toe te willen steken, maar eigenlijk verder in de put te laten zakken. Ik kan mij daar persoonlijk helemaal niets bij voorstellen. Samen sta je sterk toch? Waarom doe je niet meer je best om haar - en de stichting - te helpen? Nou ja, eigenlijk schrijf je dat al: je bent bang voor wraak. Ik ken haar natuurlijk niet, maar wraak?? Vind je het écht voor de hand liggend dat ze jou gaat wreken als jij je inzet om samen de boel draaiende te houden? Weet je, ik kan mij daar echt niets bij voorstellen.
Je schrijft dat ze je koel vindt. Gezien jouw opstelling kan ik mij daar eerlijk gezegd wel wat bij voorstellen. Ze heeft het hartstikke moeilijk, en jij, haar ervaren collega, laat haar gewoon zwemmen. Ik vind dat ook wel koel...

dihanne

dihanne

24-12-2011 om 10:26

Bedankt allemaal

allemaal bedankt voor jullie reacties
het helpt echt om eens de meningen van anderen te horen.

@Roosje:
ja, ik begin er ook steeds meer naartoe te groeien om toch de voorzitter van het bestuur te waarschuwen. Die heeft het recht om te weten hoe het gaat.

@Senior:
jouw reactie kan ik me voorstellen, dat is wat ik de eerste maanden gedaan heb. Die helpende hand is er zeker geweest, en daardoor draait het allemaal ook nog. Maar die helpende hand heeft helemaal niets geholpen voor de 'conditie' van mijn leidinggevende. Die gaat alsmaar verder achteruit, en ze wordt nu dus ook wat pinnig en chagrijnig. 'Wraak' is een veel te groot woord, maar ik merk aan haar dat het haar dwars zit dat de verhoudingen zo liggen. Ze laat in ieder geval geen enkele dankbaarheid merken als ik iets van haar bordje oplos (altijd in overleg). En zelf heeft ze al een jaar geen enkele belangstelling getoond voor mijn werk. Ik snap wel dat ze dat niet op kan brengen.

Ik denk dat de conclusie is dat de situatie veel te lang duurt. Een paar maanden overbrug je wel, maar dit is te lang.

nou, in januari gaan we weer starten, en dan moet er een plan op tafel komen. Ik kan jullie reacties daarbij gebruiken

groet
Dihanne

dihanne

dihanne

24-12-2011 om 10:49

Trouwens....

.... ik vraag me ook wel eens af hoe goed het nog met mijzelf gaat!

ik ga nu al maanden echt met tegenzin naar mijn werk, werk heel hard, en zie de situatie alleen maar verslechteren.

misschien moet ik dat ook eens serieus gaan nemen!

groet
Dihanne

Niet cool/koel

Hoi Dihanne,

Ik vind je zeker niet koel, en dat je directeur zo op jou leunt niet 'cool'. Zij leunt zwaar op jou maar daarmee is zij niet geholpen. Dus dat ze jou koeltjes noemt is eigenlijk niet fair. Ik denk dat jij behoorlijk bezorgd bent over haar welzijn maar niet precies weet hoe je haar moet helpen. En eigenlijk: is het wel fair om dat van jou te verlangen? Helpen ja, de oplossing ligt complexer. Het lijkt erop alsof je lg er niet openlijk voor uit durft te komen dat het slecht met haar gaat. Dat is stap 1. En zolang alles maar buiten de voorzitter van de stichting om gaat, is dat geen goede ontwikkeling.

Je schrijft zelf dat jij denkt dat die heel goed zou kunnen helpen. Zolang je lg zo op jou leunt, blijft deze situatie in stand en moddert het maar door.

Natuurlijk moet je als collega erop kunnen rekenen dat dingen worden opgelost en dat je waarneemt, maar wanneer de situatie zo ernstig is en iemand alleen maar zit te snotteren, dan gaat dat ook ten koste van jou.

En je directeur is hier al helemaal niet mee geholpen. Die houdt het hele gebeuren zo in stand.

Ik denk dat het goed is om na de kerstvakantie eens met elkaar om tafel te gaan zitten om te kijken hoe dingen kunnen worden opgelost. Wat is er voor nodig dat de directeur weer lekker in haar vel zit. Spelen er persoonlijke dingen, of op het werk waarom ze zo is? Het klinkt nl. overspannen en dan is het belangrijk te weten waar dat van komt. En dan zou ik haar ook proberen te overtuigen om de voorzitter vd stichting erbij te betrekken. Want wanneer die er achter komt hoe zaken gaan en dingen gaan fout, kan dat verstrekkende gevolgen hebben. Ik denk dat die voorzitter het ook erg op prijs zou stellen om hierin gekend te worden en om dan samen te zoeken naar een oplossing.

Daarmee wordt niet alleen jouw lg gesteund, maar jij ook!

Succes, ik denk dat openheid richting het bestuur een eerste stap moet zijn. En je lg zal moeten erkennen dat ze echt een probleem is waar aan gewerkt moet worden. Die oplossing ligt voor haar wellicht buiten het werk. Wanneer iemand zich zo voelt, is normaal functioneren gewoon bijna niet mogelijk en zal ze begeleiding moeten hebben. Bedrijfsarts?

Groet, Moppeke

Niet goed functionerende leidinggevende is enorm dilemma

Op ons werk hebben we er net een dik jaar opzitten met een slecht functionerende leidinggevende.....En ik vond het vreselijk.
Onze situatie is wel compleet anders. Ik werk voor een groot bedrijf waar wij maar als locatie een klein onderdeeltje zijn en ook nog met talloze collega's. Waarbij een gedeelte het wel zag en een gedeelte het niet zag. De ellende was ook nog dat het een enorm sypathieke man was en vriendelijk en aardig en begripvol....O,ja dat allemaal wel. Maar hij maakte gewoon niks 'klaar'. Hij nam geen beslissingen (of na enorm lang afwegen, té lang) beloofde dingen te doen en deed ze vervolgens niet, zegde dingen toe die hij niet kon waarmaken, 'vergat' ook toegezegde dingen (dat vond ik nog wel het ergste) en wist dan ook later niet eens meer waar je het over had.
Voor mij werd het al snel duidelijk........mijn naaste collega werd ziek en ik moest háár werk erbij doen. Hij zegde mij toe mijn uren anders in te delen zodat ik daar ook tijd voor had en vervolgend gebeurde dat niet. Soms dácht ik zelf dat het geregeld was (omdat hij dat gezegd had) en bleek er niéts maar dan ook niets geregeld te zijn. Na weken frustatie en ook dat ik het gewoon niet snapte, heb ik het zelf maar geregeld (met de planner) ook zocht ik contact met hem via mail, voor toestemming van bepaalde dingen. Nooit kreeg ik antwoord. Ook toe ik er wat van zei....beloofde hij beterschap en niks kwam er van. Uiteindelijk ging ik hem voorbij en vroeg ik gewoon als het écht nodig was toestemming aan de directeur (direct). Iets wat ik met ons vorige leidinggevende écht niet had moeten proberen....Het viel hem niet eens op.
Het is een rare spagaat waar je je in bevind. Je wéét dat het niet goed gaat....doet eraan wat je kan (in jouw positie) om de boel draaiende te houden, vind het nog sneu ook voor de persoon die het betreft (wat het ook is) maar aan de andere kant is dat wel de consequentie van zo'n hoge functie hebben. Je kan als directeur zijnde/hoogste leidinggevende niet overspannen raken/de boel niet meer aankunnen en dat niét willen aangeven.
Uiteindelijk heeft onze leidinggevende dat wél gedaan (pffff). Er zijn nu eenmaal verantwoordelijkheden die zo'n functie met zich meebrengen....en 1 daarvan is dat je je verantwoordelijkheid neemt en er 'hulp' bij haalt en het zeker aan nog hogere mangement meld wat er is.
Ik heb in een 1 op 1 gesprek met de directeur (wat trouwens over wat anders ging) wel duidelijk aangegeven dat ik iets (onderwerp gesprek) echt totaal niet zag zitten mét deze leidinggevende. Op directeur waarom niet heb ik ook gezegd dat ik 'geen vertrouwen heb ik zijn functioneren'. Directeur ging er niet écht op door....3 weken later bleek waarom, leidingevende heeft zelf gekozen voor een andere (minder belastende) functie. Ik denk dat daar ten tijde van het gesprek daar al aan gewerkt werd.....
Ik denk dat jouw directeur zich ziek moet melden, even er helemaal mee stoppen. Geen directeur is nog altijd beter dan een slecht functionerende directeur. Daar is toch niks beschamends aan? We zijn toch allemaal wel eens ziek? Dan kan er vervanging komen of de voorzitter zodat die de boel kan oplossen.
Wij hebben nu een tijdelijke vervanger...en die weet niet wat hij ziet, nu hij de rotzooi mag opruimen..Die verbaasd zich elke dag hoe in hemelsnaam de boel bij ons nog gefunctioneerd heeft...
En werkt zich een slag in de rondte om de boel op orde te brengen.
groeten albana

dihanne

dihanne

31-12-2011 om 18:17

Dank moppeke en albana

bedankt voor jullie bijdrage

ik voel me erg gesteund om de voorzitter van het bestuur te informeren.

na de kerstvakantie ga ik met mijn directeur om de tafel, en als zij het niet doet, dan ga ik de voorzitter inlichten.

Directeur heeft beloofd in de kerstvakantie goed na te denken over e.e.a., dus ik ben benieuwd.

In ons laatste gesprek gaf ze aan zich eigenlijk al twee jaar niet opgewassen te voelen tegen haar werk.

Ik vind het heel rot voor haar, maar inmiddels overheerst het gevoel dat er actie ondernomen moet worden......

groetjes
Dihanne

rosa

rosa

02-01-2012 om 15:01

Goed plan

Dat lijkt me inderdaad de goede manier om dit aan te pakken: deze situatie levert jou problemen op, die probeer je bespreekbaar te maken met je directeur; geeft dat geen resultaat, dan moet het bestuur er iets mee. Het bestuur moet zorgen dat de zaken lopen, en is uiteindelijk ervoor verantwoordelijk dat jij op een goede manier je werk kunt doen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.