voorbeeld of parabel gezocht om collega te helpen

Beetje gezeur.

Ik vind het vrij kinderachtig van volwassen collega's als ze niet komen opdagen, terwijl het verplicht is, omdat het programma saai en negatief is. Onze kinderen leggen we uit dat je moet luisteren tijdens de rekenles, ook al vind je het saai en op de middelbare moet je verplicht Franse woordjes stampen.
Niet zeuren, school is verplicht en luisteren naar de juf.

Eigenlijk leren we onze kinderen zinloze dingen, je kan gewoon respectloos spijbelen bij verplichtingen op je werk. Later als je groot bent.

Aan mijn idee heb je dus niet veel Laat die collega lekker jaarlijks haar verhaaltje doen, neem een bak koffie en zit je tijd uit. Klaar, tot volgend jaar.

Ik had zo'n collega

en ik ergerde me rot aan haar 'gezeur'.
En wat mis ik dat gezeur, nu ze er niet meer is!!
Het is goed dat sommige mensen sommige, vaak ondankbare, taken op zich nemen die anderen laten versloffen.
En het komt vaak toch niet aan, hoe je het ook brengt, andere mensen vinden gewoon andere dingen belangrijk. Handig juist dat zij iets naar zich toe blijft trekken en onder de aandacht blijft brengen.

mooi voorbeeld

.. van die stewardess. Ook luchtvaartmaatschappijen weten dat het gros van de passagiers niet opletten bij haar verhaaltje. Dus zijn er een aantal die alternatieven hebben gezocht om de boodschap op een andere manier te brengen, bv via een humoristisch filmpje. Google daar eens op? Ik dacht dat althans British Airways zo'n filmpje heeft gemaakt.

wat de stewardess doet

Het gaat er niet om dat ze dit doet, die voorlichting. Dat is heel nuttig en fijn dat zij bereid is het te doen. Maar het gaat om de toon, de manier waarop.Die bereikt een omgekeerd effect van wat de bedoeling is (weerstand en afhaken in plaats van meewerken aanmeer veiligheid). De stewardess is een goed voorbeeld: Die vertelt niet alle verboden (hoewel die er wel zijn) en wat voor gruwelijks ons kan overkomen als we gordel niet dragen, maar laat simpelweg zien wat we WEL moeten doen.
Maar zoals gezegd, we moeten het inzicht laten ontstaan dat het anders gebracht KAN worden. Daarom die parable of story. Half vol/half leeg glas dient zich aan maar is te cliche, denk ik. Ik weet zelf nog die van de twee schoenverkopers in Afrika. Zijn er nog meer/betere?

voorbeeld

Een van de collega´s met rugklachten heeft zo´n fitness bal in haar kantoor. Dat is verboden, die moet weg. En nog volgt het gruwelverhaal van iemand die van zo´n bal viel met haar hoofd op een punt van iets ofzo en voor altijd verlamd was. En dat het dan geen bedrijfsongeval is want ze had moeten weten dat het verboden is.
Mijn insteek zou zijn: ok, die bal mag niet, maar laten we kijken wat er wel mag en aangepast kan worden als je rugklachten. hebt.

nog een

Ventilatoren zijn verboden, ook bij hittegolf. Horrorstory erbij is kortsluiting door zo´n ding ergens waarna het hele gebouw afbrandde en de werknemer aansprakelijk was voor de koste (ik geloof eerlijk gezegd ookniet dat dat zo is,maar dat is terzijde).
Je kan natuurlijk ook met je publiek oplossingen inventariseren wat er wel gedaan kan worden aan teveel hitte, of hoe daar samen mee om te gaan.

Enz. enz. Je krijgt het beeld, hopelijk.

Voorbeelden

Met dit soort voorbeelden zou ik buiten deze collega om op zoek gaan naar bedrijfsinformatie waarin dat al dan niet beschreven staat. Bij je eigen bedrijf dus.
Het lijkt of ze ze verzint waar je bij staat. Maar het gaat er om wat binnen het bedrijf toegestaan is en wat niet.
En dat heeft natuurlijk ook te maken met de aard van het werk.

Daar zou ik haar dan mee confronteren.

Ongeloof

‘Horrorstory erbij is kortsluiting door zo´n ding ergens waarna het hele gebouw afbrandde en de werknemer aansprakelijk was voor de koste (ik geloof eerlijk gezegd ookniet dat dat zo is,maar dat is terzijde).’

Mag niet

Waarom doen jullie zo moeilijk? Wij mogen ook zo ongeveer niets, ivm brandgevaar en vluchtwegen. Een praatje daarover hoor je gewoon aan, hoort bij de baan.

Veiligheid

"Het is de bedoeling dat iedereen weer veilig en gezond thuis komt. Dat wil iedereen volgens mij."
Dit is volgens mij precies wat er gemist wordt.

Ik heb er ook een verschrikkelijke hekel aan als veiligheidsinstructies gepaard gaan met rampscenario's. Het helpt mij zeker niet om er beter te luisteren. Voor mij zou het wel degelijk uitmaken hoe het verhaal wordt verteld. Niet dat het leuk moet zijn, maar wel duidelijk.
Als zo'n bal onveilig is, dan is een terugkerende waarschuwing gewoon ongeloofwaardig. Dus óf de bal wordt weggehaald, óf het is niet zo onveilig als wordt beweerd.

Ik heb medelijden met de collega die elke keer harder moord en brand denkt te moeten roepen en blijkbaar onderwerp van hoon is (of in elk geval: afkeer en desinteresse). Blijkbaar wordt haar verhaal niet voldoende met acties ondersteund

Zoals het klinkt is het een verplicht nummer voor iedereen en is het hogere doel uit het zicht: "Het is de bedoeling dat iedereen weer veilig en gezond thuis komt. Dat wil iedereen volgens mij."

De parabel die je zoekt, is wat je haar verwijt

Heel eerlijk? Je collega komt onzeker over, en alsof ze voelt/weet/merkt aan jullie dat je haar niet serieus nemen. En dat ze met een voorbeeld komt, wat je dan ook nog denkt onderuit te halen, ontkracht haar verhaal, maar zet jullie ook weg als een stel collega's die niets aan willen nemen van haar. . En dan wil jij een parabel verzinnen om haar duidelijk te maken dat jullie op deze manier niet naar haar gaan luisteren en je denkt dat je dit voorbeeld nodig hebt omdat ze niet open staat voor je informatie.
Goh - klinkt dat als hetzelfde?

Hoe je dat doorbreekt? Door jezelf op te stellen als volwassene, en haar uit te nodigen hetzelfde te doen. Door te luisteren als iemand die daarvoor is aangewezen je wijst op veiligheidsrisico's, en die niet meteen ter discussie te stellen. Ze doet het niet omdat ze het leuk vindt je te pesten, ze doet het om ervoor te zorgen dat iedereen aan het eind van de dag met al het haar/vingers/tenen in goede gezondheid thuis komt.

Wil je haar echt helpen, ondersteun haar dan in een zoektocht naar een coach of iemand die haar helpt steviger over te komen. Ze zal moeten leren haar boodschap te brengen vanuit kracht, zonder gepruttel als waarom het ooit mis is gegaan. Dan kan ze daarna de discussie over "hoe dan verder" starten/begeleiden met iemand die over dat probleem gaat. Hoe vervelend dat ook is, meestal is de kwaliteitsadviseur niet diegene die kan besluiten dat een airco/voetenbak of een ergonomische stoel besteld kan worden. Ze kan wel diegene zijn die helpt om het aan te kaarten.

En die saaie sessies? Inderdaad, je zit ze maar uit. Dat moeten onze kinderen ook als een docent wat minder begaafd is maar een essentieel vak doceert. En hopelijk treft de persoon in kwestie ooit iemand die het goed met haar voor heeft en haar helpt om haar boodschap krachtiger te brengen. Wie weet, is er wel een vorm die beter bij jullie past om de nieuwe risico's te onderzoeken. Maar ik gun haar iemand die haar nu al waardeert om haar inspanningen, duidelijk, positief kritisch en recht door zee is, en als enige doelstelling heeft de dame in kwestie beter te laten zijn in haar vak.

Tenerkrommend

Die voorbeelden vind ik tenenkrommend. Die geven echt de indruk dat de werkgever de verantwoordelijkheid voor veiligheid 100% bij de werknemers legt. Alsof de werkgever totaal niet geinteresseerd is preventie, maar alleen maar de schuld wil kunnen afschuiven als er iets mis gaat.

Ik bedoel: wat was dat scherpe voorwerp waar die werknemer op viel? Was dat een structureel onderdeel van het gebouw/meubilair of een meegebracht voorwerp? Waarom is dat weggelaten uit het verhaal, dat lijkt me vanuit het perspectief van de werkgever juist het meest interessante. Het is een kantooromgeving, vallen hoort bij het leven, je kunt mensen niet ontslaan uit een kantoorbaan vanwege epilepsie of zwangerschap dus je zult er iets mee moeten doen als werkgever.

En bij het tweede voorbeeld: geen rookmelders, geen sprinklers? Wat voor gebouw was dit dat dit volledig kon afbranden door een onzichtbaar defect in één enkel elektrisch apparaat? Dit is zo bizar. Stel je voor dat in het rapport van de Schiphol-brand alleen maar stond: "alles is de schuld van de gevangene die zijn matras had aangestoken en meer niet". Het werkelijke rapport is anders, daarin worden als oorzaken voor de dodelijke afloop van de brand o.a. genoemd: de wandbekleding van de cel, het gebrek aan training van de bewakers (als ze de deur naar de cel gesloten hadden na evacuatie van de eerste gevangene dan was de brand niet verspreid), het ontbreken van een cel-ontgrendelings-systeem op afstand, de open ruimte boven het nep-plafond, het ontbreken van sprinklers (er was een droogsprinklersysteem zonder aansluiten op het waterleidingnet), over het bestemmingsplan en de daarbij horende aanrijtijden van de brandweer in dat gebied, etc, etc.

Ik zeg niet dat die werkgever echt denkt dat de werknemers alles moeten doen en zijzelf niets, maar dat is hoe het overkomt als je zulke verhalen vertelt, en al helemaal hoe het overkomt als je verder niets (zichtbaars) doet. En met verder doen bedoel ik, terugkoppelen wat de werkgever zelf gedaan heeft (bijvoorbeeld bureaustoelen aanschaffen waarvan de wielen blokkeren als je erop gaat staan), werknemers in het zonnetje zetten die problemen gesignaleerd hebben (en aangeven hoe je die problemen opgepakt hebt) etc. En verder gewoon controlerondjes lopen en zichtbaar zijn. Ik herinner me nog steeds, 25 jaar later, dat een keer de stroom uitviel en dat we allemaal stopten met werken (computers), behalve de veiligheidsfunctionaris, die liep het hele gebouw door om te controleren of alle groene "Uit" bordjes het bleven doen.

Je zou dat kunnen melden zonder het specifiek op haar persoonlijk te betrekken: door de te eenzijdige nadruk op regels voor werknemers ontstaat de indruk dat de werkgever verder weinig doet aan veiligheid.

Ik vind de stewardess trouwens een prima voorbeeld. Onveilig gedrag van de ene passagier veroorzaakt wel degelijk schade aan andere passagiers (bijvoorbeeld losse bagage die kan gaan rondvliegen, of nog veel gevaarlijker, losse passagiers). Toch gaat de stewardess niet staan dreigen en geen verhalen over juridische aansprakelijkheid vertellen. Ze loopt gewoon een controlerondje ELKE KEER dat bagage en passagiers veilig weggestopt/vastgebonden moeten worden. Als het een keer mis gaat (omdat de situatie te gevaarlijk is om een controleronde uit te voeren) dan kan de vliegtuigmaatschappij altijd nog

Inderdaad

"Alsof de werkgever totaal niet geinteresseerd is preventie, maar alleen maar de schuld wil kunnen afschuiven als er iets mis gaat."
Dat in ieder geval. Interesse in preventie van wat dan ook staat op het tweede plan.
Maar deze juffrouw is slechts boodschapper, geen dader.

"Ik bedoel: wat was dat scherpe voorwerp waar die werknemer op viel? "
Ik geloof niet dat de mevrouw een voorbeeld uit het eigen bedrijf genoemd heeft. Veiligheidscursussen gaan nogal eens gepaard met smeuïge filmpjes van het genre "ambulance" met nagespeelde narigheid.
De veiligheidsfunctionaris krijgt bovendien niet zelden iets als een veiligheidsbulletin waarin ook nog eens rond gestrooid wordt met narigheid, hel en verdoemenis.

Deze mevrouw doet niks anders dan navertellen wat haar verteld is en daar instructie over geven.
Het is niet aan haar om ventilatoren of ballen in te nemen.

"door de te eenzijdige nadruk op regels voor werknemers ontstaat de indruk dat de werkgever verder weinig doet aan veiligheid."
Waarom zou je? Zij is de werkgever toch niet?
Vraag aan haar of ze op schrift wil stellen dat de ventilatoren niet mogen. Stap naar de werkgever met dat bericht en eis veilige vervanging.

Mirjam

"Ja maar jee, je snapt toch wel dat deze juffrouw alléén is ingehuurd om te vertellen hoe het niet moet? Daar kan zij niet zoveel aan doen."

Zoals ik het lees is dit geen ingehuurde mevrouw maar een collega die dit als extra taak heeft. Maar ik kan me natuurlijk vergissen. En ik neem haar niks kwalijk, ik heb het met haar te doen! Het lijkt erop dat het veiligheidsbeleid van deze organisatie bestaat uit haar 'klusje' en dat er verder geen actie vanuit de organisatie is. Daarmee krijgt zij onterecht de rol van bedrijfszeur.

Allemaal goed en wel

Deze voor deze taak ingehuurde collegea (wat máákt het allemaal uit) hoeft niet te veranderen. Die doet waarschijnlijk precies waar ze voor betaald wordt.
Maar als dat het enige is dat er aan veiligheid gedaan wordt bij deze firma, dan moet er bij die firma wel wat veranderen ja.
Moet je niet bij die mevrouw wezen, maar bij de baas

Eens

We zijn het eens.

En het maakt inderdaad niets uit, behalve dat jij mij mogelijk verkeerd begreep omdat ik de veiligheidsmevrouw collega noemde.

The elephant in the room

is dat werkgevers dat soort sessies heel graag geven, ook al kost het hen "een arm en een been".
Dat soort onzin wordt peperduur gefactureerd en gaat, als kost, af van de belastbare winst. Het is enkel een fiscaal ontwijkingstrucje.

We hebben dat soort infosessie hier ook, een paar keer per jaar.

Een keer was er een ganse uitleg over een speciaal mesje (peperduur!!!) bedoeld om snijwonden te vermijden bij het personeel. Over wat, waarom en hoe het moest gebruikt worden werd een dik kwartier gepalaverd. Naderhand bleek dat het mesje niet gebruikt werd, niet beschikbaar was op de werkvloer en er ook geen intentie was om het in gebruik te gaan nemen.

Een ander keer werd vol trots gemeld dat het uurrooster van de arbeidsgeneesheer gewijzigd was, "om gezondheid en veiligheid nog beter te garanderen". Bleek dat de aanwezigheid van de arts van het absolute minimum van 8h/week gereduceerd was tot 4h/week.

Nog een andere keer werd iedereen de mantel uitgeveegd over het feit dat er een absoluut eetverbod was in de werkplaatsen, kwestie van veiligheid en gezondheid. Enkel nuttigen van dranken, uitsluitend bewaard in hermetisch afgesloten recipiënten, was toegelaten. Toen een collega opmerkte dat het dan toch wel vreemd was dat er in gans de fabriek drankautomaten staan die blikjes afleveren, was het even heel stil. Men zou dat "grondig bekijken" en allicht de automaten vervangen door machines die flesjes afleveren. Dat "grondig bekijken" duurt nu al vier jaar.

En zo heb ik nog wel wat voorbeelden.

Kortom: bullshit management in combinatie met fiscale spitstechnologie.

beeld

Veel reacties, niet dat wat ik verwacht had (parable te vinden) maar zeker interessante inzichten over hoe we er anders tegenaan zouden kunnen kijken. Ook veel aannames, die niet allemaal kloppen, maar dat is natuurlijk logisch met zo weinig informative. Daarom:
Hoe precies het beeld ontstaan is van een zielige, onzekere vrouw die haar best doet en ook maar gestuurd word, weet ik niet. Maar dat is ze niet. Ze is een zeer sterke persoonlijkheid, zelfovertuigd, gedecideerd en assertief. Tijdens haar les “overhoort” ze ons vaak met vragen over wat mag of wat we doen en beleert of kleineert dan degene die foute antwoorden geeft.

Dan is ze ook niet een collega die dit er maar bij doet. Ze is speciaal aangestelt voor veiligheid maar ook voor ergonomie. Door het hoofdkantoor, en ze gaat de vestigingen af voor haar verhaal, haar rondes etc. En daar zit dan ook de rest van onze frustratie natuurlijk: Zij is onze aanspreekpartner voor verbetering van werkomstandigheden, maar daar heeft ze geen oren naar. We maken lange uren achter de computer, met slecht meubilair en slechte ventilatie, het wemelt da nook van nek, schouder en rugklachten. Dan moeten we maar een doktersverklaring halen, is haar credo.

Ik snap ook echt niet dat sommigen aandragen om het maar gewoon uit te zetten als verplicht nummer ieder jaar. Kan ik me niet in vinden. Ik wens dat er daadwerkelijk om onze veiligheid en welzijn gegeven wordt, en we werkelijk leren wat we daar zelf aan kunnen doen, niet dat er een verplicht lesje afgedraaid wordt omdat dan werkgever´s aansprakelijkheid afgekocht is.

Stappenplan

Ik zou het in eerste instantie hogerop binnen het bedrijf zoeken: iemand die leiding geeft aan de betreffende veiligheids- en ergonomie medewerker.

Indien dat geen positieve gevolgen heeft, zou ik de bedrijfsarts benaderen of - als er geen bedrijfsarts is - iemand van de arbodienst.

Mocht dat ook al niet helpen, dan kun je je nog wenden tot de/een vakbond. Deze hebben arbodeskundigen in huis die kunnen checken of het bedrijf aan de Arbowet voldoet.

Los van deze stappen zou je ook nog met het voorstel kunnen komen om bedrijfsfitness te introduceren in het bedrijf teneinde de medische klachten veroorzaakt door het langdurige computerwerk te bestrijden en/of te voorkomen.

Succes ermee!

Rode krullenbol

Twee sporenbeleid

Naast de bovengenoemde weg, zou je vrije tijd kunnen gaan investeren in het ontwikkelen van extra assertiviteit. Denk dan niet alleen aan het volgen van een cursus, maar ook aan fitnesstraining en yoga.