Voors en tegens van trouwen
Nav. bovenstaand draadje over geld in relaties, waarin Tihama een mij onbekend voordeel van trouwen noemde (gezag geregeld voor de geboorte dus ook als moeder overlijdt bij de bevalling) vraag ik me af of er nog meer van dat soort voordelen en nadelen zijn waar niet iedereen meteen aan denkt.
Zelf ben ik niet getrouwd maar de laatste tijd denk ik erover om dat misschien wel te gaan doen. Dit om allerlei onbenullige redenen zoals graag 'man' willen zeggen wat ik tot voor kort altijd vreselijk vond, enthousiaste getrouwde vriendinnen, enz, kortom 'de geest krijgen'. Maar ik zou het echt alleen maar doen (althans voorstellen aan mijn vriend, die moet ook willen 
) als ik denk dat het een verbetering of op zijn minst geen verslechtering oplevert op financieel en juridisch gebied.
Het zou zowiezo met huwelijkse voorwaarden zijn, dus het voordeel 'helft van mans spaargeld' valt in elk geval af. Wel kan ik naast het bovengenoemde gezagsargument nog bedenken, dat ik dan familie van man ben ofwel verantwoordelijk voor beslissingen over hem mocht dat nodig zijn. Van mijn schoonfamilie verwacht ik niks slechts wat dat betreft maar je weet maar nooit. Een nadeel lijkt me weer, dat uit elkaar gaan zo'n gedoe geeft met alimentatie en advocaten. Of is dat juist een voordeel, dat het dan duidelijker geregeld is?
Regeren is vooruitzien
Ik ben ontzettend a-romantisch. Ik vind liefde het slechtste argument om te gaan trouwen. En verliefdheid helemaal: dan heb je namelijk een roze bril op, bij uitstek het moment om géén zakelijke verbintenissen aan te gaan.
Ik heb ook nooit behoefte gehad om voor het Oog Van de Wereld mijn eeuwigdurende liefde te verklaren. Ik denk bij die dramabruiloften met Persoonlijke Beloften vol pathetische teksten altijd: 'wie ben je nu aan het overschreeuwen? wie probeer je nu iets te bewijzen?'.
Wij zijn getrouwd omdat we anders zoveel extra moesten beschrijven. En we hebben een feest gegeven omdat onze moeders dan ophielden met zeuren
Zoals een vriendin van me uit Kenia me zo geweldig uitlegde toen ik klaagde over het gezeur van mijn moeder over de gastenlijst, het menu, de locatie, mijn jurk, de sieraden het ooit zei: "Jij denkt dat het JOUW huwelijk is. Welnee, het is het huwelijk van je moeder. Zij moet die dag kunnen stralen als moeder van de bruid". Die opmerking vond ik geweldig. Ik heb direct al mijn weerstand opgegeven en 'ja' gezegd op alles wat mijn moeder wilde
Ze ging toch niet mee naar de notaris. Grinnik.
Tihama
Hahaa tihama
Dat klinkt bekend. Ik ben nog a-romantischer vrees ik
Hier gratis op een maandagmorgen getrouwd
Het plan was even met twee getuigen te trouwen, tekenen en weer terug naar mijn werk.
Maar toen ging mijn moeder steigeren. Haar oudste (en enige) dochter ging trouwen en ze moest en ze zou.
Op mijn hulpeloze tegenwerpingen dat het me om een huis te doen was werd niet gereageerd.
Ja vond man, als mijn ouders komen dan ook zijn ouders. Toen zei mijn vriendin, ja maar dan wil ik ook komen.
En zo waren er toch nog een hoop mensen en die begonnen te vragen wat voor jurk ik zou dragen (jurk? uhm ...) die konden we natuurlijk niet na de plechtigheid (waar wij, als bruidspaar, nog een half uur te laat voor kwamen ook) weer wegsturen.
Anyway, inderdaad ik ben een struisvogel, maar wel een economisch zelfstandige struisvogel. Ik zou mezelf nooit, maar dan ook nooit in een positie manoeuvreren waarbij ik afhankelijk ben van wie dan ook. Ik heb niet voor niets mijn man vertelt dat hij bij de komst van de kinderen vier dagen ging werken, zodat ik ook gewoon vier dagen kon blijven werken.
En, werkelijk waar, ik vind het kolder om mijn man bij een scheiding partneralimentatie te betalen en ja, dat had ik ook gevonden als de rollen andersom waren geweest. Hij is ook gewoon economisch zelfstandig namelijk. Nog zotter vind ik het dat je het niet vast kan laten leggen dat je geen recht op partneralimentatie wilt. Zodra ze dat mogelijk maken zit ik morgen nog bij de notaris
