'werk in de culturele sector' - haalbaar of niet?
Een vriendin van mij, ongeveer 50 jaar, had een baan in het bijzonder onderwijs waarbij ze veel moest staan en lopen, wat ze niet meer kan. Ze is blijvend en volledig ongeschikt voor haar eigen werk, ander passend werk is bij de werkgever niet beschikbaar, dus nu moet er worden omgezien naar iets heel anders.
Vriendin overweegt deze gelegenheid aan te grijpen om het over een hele andere boeg te gooien. Er was werk geopperd in het onderwijs (ik weid niet te veel uit, maar het was een hele andere soort onderwijs), maar zij wil eigenlijk liever werk 'in de culturele sector'. Waarop ik, altijd wat zwartgallig aangelegd, onmiddellijk riep 'vergeet het, die hele sector hangt van de vrijwilligers aan elkaar, er zijn verder hordes mensen die dolgraag iets in de culturele sector willen, dus als er al een baantje te vergeven is nemen ze liever zo'n frisse goedgemutste 24-jarige die nog geen noten op de zang heeft, die ze probleemloos kunnen uitknijpen en die geen fysieke problemen heeft'. Kortom, zo ging ik verder, overweeg een andere baan binnen het onderwijs want daar heb je ervaring in, en daar heb je verstand van. Daar heb je, kortom, werkelijk iets te bieden.
Maar later bedacht ik me - ben ik niet te pessimistisch? Zal het voor deze vriendin echt zo goed als onmogelijk worden om iets betaalds in de culturele sector te vinden, wegens haar leeftijd enerzijds en de moordende concurrentie anderzijds, of is het allemaal zo treurig niet?
Dat ze het gewoon kan proberen staat natuurlijk buiten kijf, maar ik heb het even over realistisch arbeidsmarktperspectief. Want eigenlijk riep ik gewoon maar wat - met wel in het achterhoofd twee berichten die ik alweer tijden geleden las over het Rijksmuseum. Het ene dat ze ontzettend veel vrijwilligers 'in dienst' hebben, het andere dat op een vacature voor garderobemedewerker honderden en honderden sollicitanten afkwamen.
Groeten,
Temet
vrees dat je gelijk hebt
maar daarmee spreek ik ook alleen uit eigen ervaring en van wat ik hier in de omgeving zie. Ook de overheid kan er wat van; bijvoorbeeld het provinciaal archief heeft een hele vacaturesite met functies voor vrijwilligers, waar heel specifieke opleidingseisen en vaardigheden worden gevraagd. Zelf heb ik een studie gedaan waarmee ik een adviserende/onderzoeksfunctie bij overheden zou kunnen vervullen (iets in de archeologiesector), maar sinds de crisis bestaan die banen vrijwel uitsluitend nog als WerkErvaringsPlek
Ik ben nu 8 jaar afgestudeerd en de eerste 3-4 jaar heb ik vrij actief gezocht naar passende vacatures. In die tijd zijn er 2(!) voorbij gekomen, waarvan maar één geschikt was in verband met reisafstand.
Musea hetzelfde verhaal: een organisatie als het openluchtmuseum, grote kastelen etc. vragen onbetaalde medewerkers die specialistisch onderzoek kunnen doen of rondleidingen geven. En dan ook nog in het weekend, want dan komen de bezoekers. Dat soort organisaties draait volledig op wannabees die een sprankje hoop hebben op een échte baan en pensionados.... broodroof is het.
Maar ook in andere non-profit sectoren is het hetzelfde: natuurbeheer, natuureducatie, ontwikkelingshulp, sinds de crisis kun je nauwelijks nog betaald werk krijgen. Of je moet al een berg aan ervaring en een groot netwerk meebrengen en bereid zijn te verhuizen c.q. freelance te werken. Een vaste baan zit er ook maar zelden in, en op een half jaarcontract ga je ook niet je huis verkopen etc.
klopt
Een afgestudeerde dochter van een vriendin loopt er ook tegenaan. zij is nu maar gaan werken in de gezondheidszorg.
Tijdens verjaardagen van mijn schoonmoeder hoor ik ook steeds een heel stel ouderen trots vertellen waar ze allemaal mee bezig zijn. De een rijdt een bus voor streekvervoer, de ander organiseert uitstapjes voor een bejaardentehuis, de ander werkt op een rondvaartboot (klanten betalen daar trouwens dik voor), rondleidingen in musea etc. etc. En allemaal vrijwilligerswerk natuurlijk. Ze hebben een goed pensioen en dit vinden ze leuk om erbij te doen.
Ik ben ook wel eens begonnen over broodroof. Er zijn immers genoeg mensen die hun baan kwijtgeraakt zijn en best een bus willen rijden. Zeker voor betalende klanten. En waarom moet zo'n commerciele rondvaartboot door vrijwilligers gevaren worden? Maar dat zien zij zelf niet zo. Ze vinden het leuk. Maar zo blijft dit wel in stand. Waarom nog mensen betalen om werk te doen als er altijd wel ergens iemand is die het als vrijwilligerswerk wil doen.
Fondsenwerver
De enige banen die ik nog wel eens voorbij zie komen, zijn die van fondsenwerver. Kijken of je nog ergens geld vandaan kunt peuren. Logisch, want al die theatergezelschappen en musea zitten te springen om potjes.
Maar ook dat zijn geen volwaardig betaalde banen. No cure no pay, heb ik al gezien, of als stagiair. En dan ben je niet zozeer met kunst bezig als met geld.
