Wolf in schaapskleren, hoe ga je ermee om.

Je tijd uitzitten

Je schrijft dat je contract niet wordt verlengd, waarom maak je je dan zo druk? Doe wat je doen moet en laat de rest van je afglijden. Correctie: probeer de rest van je af te laten glijden want ik kan moe zelf ook weleens opwinden over relatief kleine gebeurtenissen.

Wat betreft die vrije dag: het lijkt wel of je banger voor haar bent dan voor je eigen gezin. Waarom? Het gaat toch maar om een tijdelijke baan?

Brunette

Ja het gaat om een tijdelijke baan, maar die mogelijk vast had kunnen worden. Ik kon 6 maanden of 1,5 jaar verlengd kunnen worden, en daarna mogelijk vast. Ik heb nu te horen gekregen dat het 6 maanden word, waardoor ik wel doorheb dat het vast contract niet gaat komen. Maar dat wist ik toen nog niet. Daarbij ookal is het geen vast werk, dan nog wil ik graag mijn best doen en goed overkomen.

Zelfbeschermingsgedrag

http://www.hetfenomeenstatus.nl/?p=pathologie_totaal
In feite kan iedereen onder omstandigheden slecht gedrag gaan vertonen. Maar sommigen doen dat vanuit een vanzelfsprekende innerlijke dynamiek. Soms kan dat betekenen dat ze erg succesvol worden, maar soms maken ze een organisatie daarmee kapot.
Die paar keren dat ik iemand zo in actie heb gezien was de enige manier om je eraan te onttrekken. En soms maakten ze zichzelf uiteindelijk zo onmogelijk dat hun eigen contract niet verlengd werd of ontbonden werd, of ze waren zo slim om elders hun vernietigende werk te doen.
Ik had een kleine aanstelling als parttime leidinggevende waar de betreffende medewerkster mij stralend vertelde dat het haar in een eerdere instelling al gelukt was zelfs de directeur van zijn plaats te verdringen. Het kan zin hebben om op een belangstellende neutrale wijze contact te leggen waarna duidelijk wordt wat er aan de hand is.

"Hij geeft anderen het gevoel dat ze verhoogd worden. Die kunnen daar geen nee tegen zeggen en ze laten zich als het ware meezuigen in de intriges. Dat komt deels door het wederkerigheidsprincipe zoals dat bij 'gewone' mensen werkt: verhoogd worden vraagt om een terugverhoging. Dus verhoogt men de psychopaat lustig terug.

Deze anderen, de terugverhogers, de 'slachtoffers', voelen zich in het spel zo verhoogd dat zij gemakkelijke 'gelovigen' worden. Sommigen worden zelfs idolaat en kunnen niet geloven dat hun idool zo 'slecht' is.

Vaak krijgen mensen na verloop van tijd wel in de gaten dat ze misbruikt worden. Hieraan toegeven zou echter een verlaging zijn, en een stevige. Om die verlaging te vermijden, kunnen deze slachtoffers zelf min of meer misbruik gaan maken van anderen. Ook zij gaan compensatiegedrag vertonen. Lang niet altijd is iemand bereid of in staat om de psychopaat zelf aan te pakken. Degene die dat doet, zou de klokkenluider kunnen zijn. Vaak, zo laat de actualiteit nog steeds zien, trekt de klokkenluider aan het kortste (en laagste) eind."

Vreemde dame

Het is vreemd dat een collega (of wie dan ook) met leidinggevende taak je vraagt terug te komen op je vrije dag (wat je op zich best mag vragen) om bij weigering of twijfel vervolgens in de verwijtende sfeer te gaan zitten. Kennelijk was het al geen open vraag maar een retorische vraag. Als er nu iets demotiverend is, is dat het wel. En dat dan ook nog iemand verwijten wier contract niet verlengd wordt. Verslijtend, zo iemand, en zo onprofessioneel. Dat vind ik echt iets voor jullie leidinggevende. Zij zou je daartegen horen te beschermen (maar misschien is die ook niet zo professioneel?).

Wat je tegen het gedrag dit soort mensen doet, weet ik ook niet. Wat je ook doet, zorg dat het dicht bij jezelf is. Zulke managers en collega's heb je overal. Als het ernstiger wordt, meld je ziek als het je teveel is. Want als je er gevoelig voor bent, rest je niets dan weggaan, ben ik bang. En je gaat ook weg, over een paar maanden. Je voorziet haar van repliek en dat houdt haar in elk geval een spiegel voor.die, hopelijk, niet te hard jouw kant op boemerangt. Misschien denk jij dat ze zich er niets van aantrekt maar ik denk dat ze geen idee heeft hoe ze het anders moet doen. Het lijkt mij eerder onkunde. En voor de rest, hoort het bij jullie leidinggevende. Misschien dat jullie gezamenlijk met haar kunnen praten? Dat doe je dan niet (meer) voor jezelf maar voor je collega's.

let it go

Overal is wel iets. Had al eens een job met een intrigerijke collega en momenteel maar weer eens een wispelturige, stemmingswisselende baas. Ben nu weer even de pispaal / uitlaatklep waar hij zijn stress tegen kwijt moet, maar dat wisselt, dat weet ik, en kan volgende week weer mijn collega zijn, Terwijl ik dan weer geen kwaad kan doen. Dus ik probeer het van me af te laten glijden, kan rationeel zeer goed mezelf (en anderen, als die aan de beurt zijn) uitleggen hoe het zit, wat de juiste en onjuiste gedachten van mijzelf erover zijn, etc. Maar er is meer dan ratio, het rottige gevoel ben ik daar nl niet mee kwijt. Hoe schakelen jullie je emotie/gevoel dan uit in zo'n geval? Helemaal "let it go" lukt mij dus nooit?

Nou Stenna

Voor zo'n baas zou ik bedanken.

Dat zou dan dus van me af laten glijden worden, en uitkijken naar iets anders. Dat laatste maakt het eerste ook makkelijker.

overal

Die optie heb ik even niet Ginny (een baan in mijn beroep is op mijn leeftijd niet voor het oprapen) en wat ik doe vind ik verder heel leuk. Daarbij, zoals ik zei, overal is wel wat. En meestal is er wel mee te leven, mits je in staat bent het je niet persoonlijk aan te trekken, en dan niet alleen rationeel maar ook in emotie. Dat is een probleem wat bij mij ligt (na zoveel jaren werken nog steeds!), niet bij bazen of collega's.

Emotie

Ik heb weleens geweigerd om op de kamer bij een collega te gaan zitten vanwege diens onvoorspelbare buien gebaseerd op onbegrip en gepaard met scheldpartijen. Dan moet je steeds op je hoede zijn. Beetje afstand kan helpen. En het scheiden van de werkzaamheden. Van zo iemand moet je niet afhankelijk zijn of elkaars werk moeten overnemen.
En als je het nog niet hebt meegemaakt kan het wat hysterisch overkomen. Maar ik heb weleens een heel kalm iemand totaal hysterisch zien huilen vanwege het duw- en trekgedrag van een collega waarmee ze op de kamer zat. Ze werd zo klein gemaakt door die collega dat ze haar baas vroeg of ze haar nog wel kon waarderen met die andere collega als stralend exemplaar. Ziek gewoon.

Erger

Het kan ook zijn dat het echt de erge vorm is, dat noemen ze dan een psychopaat op de werkvloer. Slachtoffers zijn vooral mensen met plichtsbesef, verantwoordelijkheidsgevoel etc., want die mensen trekken het zich aan als het een rotzooi wordt. In de hogere regionen kom je ze vaker tegen, maar dat komt omdat ze werken met maar één doel: omhoog komen ('team begeleiden') en supersnel scannen welke mensen ze daarvoor wel of niet kunnen gebruiken. Mensen die ze niet kunnen gebruiken worden weggewerkt: overspannen, burn-out etc.
Klagen bij leidinggevenden helpt in eerste instantie niet, want iedereen denkt dat het een heel aardige persoon is. Maar op een gegeven moment gaan er gaten vallen, vallen dingen op, en dan kan de visie razendsnel kantelen. Dus in die zin helpt het weer wel: als er al een 'klacht' ligt wordt die klacht dan ineens begrepen en snapt men wat er aan de hand is.
Het beste advies is iets wat je niet graag wil horen: wegwezen. Maar dat gaat nu niet.
Het volgende advies: stop iets minder ambitie in je werk, zodat je minder kwetsbaar wordt. Doe wat je moet doen en doe dat goed, maar neem bijvoorbeeld wel je vrije dagen op etc.
Houd ondertussen een logboek bij ( niet op je werkcomputer) van kleine akkefietjes die je opvallen. Dat helpt om met een zekere afstand te kijken; om je eigen boosheid of ontdaanheid weg te zetten; en om op een gegeven moment een heel lijstje te hebben als je wil uitleggen wat er dan mis gaat.
Hoe langer jij 'normaal' doet (dus ook doen alsof het je niet raakt, en ondertussen je werk gewoon doen) des te groter is de kans dat duidelijk wordt waar de schoen wringt. Dat kan ook betekenen dat je 'meewerkt', dus als zij iets doet als ware zij jullie begeleider, dat je daar dan aan meewerkt, maar vooral niet boos wordt. Stel dat ze zegt: je bent ongemotiveerd. Vraag daar rustig op door, leg rustig je bedenkingen ernaast en noteer vooral haar antwoorden. Als het nodig is maak je daarvan een verslagje en stuur je dat naar haar toe, als het allemaal heel erg wordt stuur je het ook naar personeelszaken (vooraf inlichten).
Mocht je het toch niet zo lang volhouden (dus totdat zij weg is), neem dan kontakt op met de bedrijfsarts en bespreek wat je kunt doen om uitval van jou te voorkomen.
Als je collega's hebt die hetzelfde zien (en even hulpeloos zijn om er iets aan te doen), zorg dan dat je er samen humor van maakt, anekdotes waarom je kunt lachen.

Het zijn gewoon hele nare mensen die heel veel slachtoffers maken (en daardoor de samenleving ook heel veel geld kosten).

Tsjor

wegwezen

Dit soort situaties is te vergelijken met pesten op school. Daar is het advies meestal: stap naar de juf, als dat niet helpt ga je naar de schoolleiding, en anders is het wegwezen. Dit is niet anders, behalve dat "wegwezen" nog niet zo makkelijk is tegenwoordig.

Het is vaak erg moeilijk om mensen te helpen bij hun afwegingen, je kan niet zo veel als de leidinggevende er geen zin in heeft.

Toevallig laatst tegen een aangelopen

Ik heb toevallig laatst een aanvaring gehad met zo'n wolf in schaapskleren, of eigenlijk een regelrechte rat. Ik ben heel boos geworden en toen was het natuurlijk 'niet zijn bedoeling dat het zo uitpakte' (ik mocht ineens iets niet doen wat ik van plan was), en let nu heel goed op wat ik met de betreffende collega bespreek. Het is er zo een die een rechtstreeks lijntje naar het management heeft en alles wat er ook maar de schijn van heeft niet te kloppen een-op-een doorbrieft. Die geluiden over hem had ik ook al van anderen gehoord, maar ik ben meer van het zelf ervaren. Nou, dat weet ik nu dus.