13 december 2021 door Femke Wester
Goede voornemens, wie kent ze niet. Zo vlak voor de kerstvakantie hoor ik de meeste goede voornemens van de pubers die ik train. Dan zit er een dip in de cijfers (want de frisse start is er weer af) of het gaat wel goed genoeg dus de druk is eraf. De na-de-herfstvakantie cijferdip resulteert in hernieuwde motivatie en moed.
Ik ga echt beter opletten!
Ik ga gewoon al mijn huiswerk maken
Ik ga Echt.Beter.Mijn.Best.Doen
En ik juich het altijd toe. Prachtig, dat gaan we doen. En soms huilt mijn hart tegelijkertijd, want als ze dat roepen en hun ouders zeggen dat ze dus mijn hulp niet nodig hebben ‘want hun dochter gaat echt beter haar best doen’ dan denk ik aiaiai.. Ik wens haar toe dat het gaat lukken. Want de zoveelste keer écht je best gaan doen en dat je dan alsnog weer terugvalt.. dat hou je niet oneindig vol. Tot je FUCKIT ik ga wel bij de Mac werken denkt. Of op zijn minst een ernstige deuk in het zelfvertrouwen oploopt.
En als je ‘Beter je Best’ gaat doen, graaf je je eigen valkuil. Het werkt niet; als het zo makkelijk was, dan was de gehele mensheid verlicht.
Geen hogere wiskunde, maar doe het maar eens. En blijf als ouder maar eens uit de ongerustheid en het oordeel…
En als je maar één ding verandert, verander dan vooral het jezelf op de kop geven als het even niet lukt. ‘Okeeeee welkom bij het menselijk ras. Je bent niet perfect. So what, je bent mens. En NEXT!’
Als je niet beter je best doet, maar gewoon iets ánders, dan hoef je zelfs minder hard je best te doen. Heerlijk toch? Alleen maar even je mindset veranderen. Eitje ;-)
