25 april 2002 door Joanna Sandberg
Mijn ex-vriend en ik zijn vorig jaar september uit elkaar gegaan. We hebben toen een bezoekregeling opgesteld waarbij onze zoon (nu 14 maanden) twee weekenden per maand bij zijn vader is en de rest van de tijd bij mij.
Ik heb een acute keizersnede gehad bij zijn bevalling, dus onder gehele narcose. Ik heb het "baby-moment" niet meegemaakt, als de pasgeborene bij zijn moeder wordt gelegd na de geboorte. Mijn ex-vriend heeft hem dus als eerste gezien.
Ook woont mijn ex-vriend nog steeds in hetzelfde huis. Ik ben weggegaan, aangezien ik in die woonplaats geen familie of bekenden heb zitten.
Ik schrijf deze passages op, aangezien ik met het volgende probleem zit en omdat ik me afvraag of dit er iets mee te maken heeft.
Als mijn zoon voor een weekend naar zijn vader gaat, geeft hij bij wijze van spreken geen kik, en laat hij alles gemoedelijk toe. Hij is dol-enthousiast om hem te zien. En als hij zondagavond terugkomt, brult hij het uit en zoekt hij geen toenadering naar mij toe.
Ik weet ook dat zijn vader meer in staat is om hem dat weekend te "verwennen" en ontzettend veel met hem te doen. Hij is dan compleet aanwezig.
Aangezien ik mijn zoon veel bij me heb, kan ik niet altijd 24 uur per dag met hem bezig zijn. Het normale leven gaat ook door (ik werk 32 uur per week). Ik besteed de tijd die ik met hem heb op een leuke manier, en hij amuseert zich hier wel mee. Toch doet het pijn, als hij zo reageert na die weekends bij zijn vader.
Ik vraag me af wat ik fout doe. Of is er toch een connectie met de dingen die ik in de inleiding beschreef?
Jullie zoontje is heel blij om zijn vader te zien. Als zijn vader weggaat, is hij heel verdrietig en waarschijnlijk ook angstig en boos omdat hij zich door zijn vader in de steek gelaten voelt. Jullie kind is 14 maanden en scheidingsangst is juist het sterkst bij kinderen tussen de 14 en 20 maanden.
Uit uw verhaal maak ik op dat jullie zoon erg gehecht is aan zijn vader. De bezoekregeling van twee weekenden in de maand lijkt mij dan ook veel te weinig. Er is dan geen continuïteit in het contact met zijn vader, en elke keer als zijn vader weggaat – na twee dagen samen zijn – voelt hij zich verlaten door zijn vader. Hij begrijpt natuurlijk nog totaal niet dat zijn vader na twee weken weer terugkomt.
Dit betekent niet dat hij niet goed aan u gehecht is, maar wel dat hij ook bij zijn vader wil zijn en hem heel moeilijk kan missen.
Volgens mij hoeft u niet bang te zijn dat u iets fout doet. Ook het feit dat uw ex-partner jullie zoontje als eerste heeft gezien na de geboorte, lijkt mij niet door te werken op het gedrag van jullie zoontje nú. (Al kan ik me natuurlijk heel goed voorstellen dat het voor u verdrietig was dat u door de acute keizersnede dit eerste moment niet beleefd heeft). Uit uw verhaal begrijp ik echter dat u vanaf de geboorte van jullie kind samen met uw toenmalige partner voor hem gezorgd heeft.
Jullie zoon woont bij u en uw ex-partner woont in het oude huis. Dat is dan een vertrouwde plek voor jullie zoon, waardoor hij het daar nog extra fijn vindt. Toch is dit een minder belangrijk punt, als uw (nieuwe) huis ook prettig en vertrouwd is voor jullie zoon.
U heeft gelijk dat het voor jullie zoon extra moeilijk is om weer bij u terug te komen als hij een weekend alle aandacht van zijn vader heeft gehad, en bij u weer gewoon in het dagelijkse ritme terugkomt (met oppas of crèche als u werkt?)
Het is natuurlijk heel begrijpelijk dat de vader al zijn liefde en aandacht in die twee dagen propt. En op zich is dat heerlijk voor jullie zoon. Maar het is voor jullie zoon beter als zijn ouders een manier van omgaan met hun kind vinden die niet te veel uit elkaar loopt.
Voor het gevoel van veiligheid van een kind is het belangrijk dat er regelmaat, voorspelbaarheid en structuur is. Uw ex-partner zou dit kunnen bereiken als hij jullie zoon vaker zou zien; dan hoeft hij ook niet al zijn liefde in die twee dagen te steken.
Ik zou u dan ook adviseren om de omgang van jullie zoon met zijn vader te intensiveren. Voor de continuïteit in het contact met zijn vader lijkt het mij goed dat hij zijn vader ook twee of drie keer door de week ziet.
Als het uw ex niet lukt om jullie zoon vaker thuis te hebben, dan kan hij proberen om twee of drie keer per week bij u langs te komen. Ook lijkt het me verstandig dat wanneer uw man jullie zoon na een weekend terug brengt, niet meteen weggaat maar – bijvoorbeeld – blijft eten en uw zoon in bed stopt.
Ik hoop dat u en uw ex-partner in het belang van jullie zoon de bezoekregeling kunnen veranderen. Hopelijk kunnen jullie goed en regelmatig overleggen over de zorg van jullie kind. Succes!
