15 mei 2002 door Joanna Sandberg
De omgekeerde wereld. Ik ben moeder van een zoon van 14 en een dochter van 16 en ik heb co-ouderschap. Tot nu toe is alles "redelijk" verlopen. Het probleem is echter dat de vader – uit gemakzucht – alles goed vindt. Slapen bij een vriendje, de tijd van thuiskomen, de aanschaf van een brommer, drankgebruik, café-bezoek, alles mag.
Tijdens mijn huwelijk was ik de kostwinner, dus ik betaal alimentatie. Geen probleem; het zijn mijn kinderen. Nu wordt echter mijn "gezag" ondermijnd. Wat mijn kinderen wel en niet mogen, bepaalt nu de vader. Deze vindt alles goed, om discussies uit de weg te gaan met 2 "moeilijke" pubers. De kinderen zijn niet achterlijk en spelen situaties uit; bij papa mag dit wel, jij bent ouderwets e.d.
Met de vader kan ik geen afspraken maken want zodra de kinderen tegensputteren geeft hij toe.
Hoe krijg ik meer zeggenschap over mijn eigen kinderen, die nu kunnen leven zonder regels, en niet weten wat "rekening houden met" inhoudt? Machteloos zie ik toe hoe mijn kinderen opgroeien tot egoïstische, luie, respectloze kinderen.
U heeft co-ouderschap met de vader van uw kinderen. Dat stelt hoge eisen aan beide partijen, waar in uw geval niet – of niet volledig – aan voldaan blijkt te kunnen worden.
In haar boek 'Gedeelde kinderen' (Ambo, 1998) geeft Paula Lampe onder andere de volgende punten die van belang zijn:
Co-ouderschap vergt dus veel inzet. Vaak zijn de bovenstaande punten vlak na een scheiding, door alle hevige emoties, erg moeilijk te verwezenlijken, maar er zijn ex-partners die wel degelijk in staat zijn tot co-ouderschap.
Uit uw verhaal blijkt dat de bovengenoemde punten niet gerespecteerd worden in jullie co-ouderschap. U schrijft bijvoorbeeld dat u geen afspraken over de opvoeding van uw kinderen met uw ex-man kunt maken. Juist kinderen in de puberteit hebben duidelijke grenzen nodig en flexibele ouders.
U maakt zich – terecht – ernstige zorgen over de ontwikkeling van uw kinderen. U schrijft dat uw ex-man u tegenwerkt in uw opvoeding door de kinderen in alles hun zin te geven. En veel pubers (niet alle) laten zich leiden door korte-termijn-bevrediging.
U voelt zich machteloos doordat u klem zit in het co-ouderschap. Maar u bént niet machteloos. Waarom beëindigt u het co-ouderschap niet? U bent er immers van overtuigd dat uw kinderen zich slecht aan het ontwikkelen zijn.
De eerder genoemde Paula Lampe noemt ook de voornaamste redenen om co-ouderschap voortijdig te beëindigen:
Sowieso zou ik u (en iedereen die aan co-ouderschap denkt of al doet) willen aanbevelen om het boek van Paula Lampe te lezen.
Daarnaast vindt u veel nuttige informatie op de volgende websites:
Ik wens u veel succes en sterkte!
