7 augustus 2002 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter van 4 wil, sinds haar bewustwording van het verschil tussen jongens en meisjes, dat ze een jongen is en dit wordt door haar ook steeds verder doorgevoerd. Aanvankelijk was het met auto's spelen, voetballen, stoere poppetjes voor haar verjaardag, enz. Nu gaat het zo ver dat er zelfs geen strikje meer aan haar ondergoed mag zitten. Ook identificatie met boeken en films is met de jongen/man.
Sinds kort gaat ze op school ook standvastig met de jongensgroep mee als er gescheiden wordt en zelfs haar zeer lieve, vrijdenkende juf heeft dit nog nooit meegemaakt.
Wij (ouders) gaan meestal op haar wensen in en proberen haar niet in haar keuze te beperken.
Onze vraag is hoe we haar kunnen voorbereiden op de teleurstelling dat er later misschien toch niet altijd rekening mee zal worden gehouden en een tweede is of dit bij u vaker voorkomt.
Kinderen ontdekken tussen hun 2de en 3de jaar bij zichzelf of ze een jongen of een meisje zijn (de zogenaamde gender-identiteit). Vanaf dat moment gaan ze leren welk rol een jongen of een meisje in hun omgeving hoort te spelen. Dat wil zeggen: door veel naar kinderen van hun eigen geslacht te kijken en daar veel mee te spelen, leren ze welk gedrag, welke opvattingen en welke kleren horen bij een jongen of meisje, bij een man of een vrouw. Dit heet gender-rol ontwikkeling. Deze gender-rol ontwikkeling speelt zich af zo tussen het 3de en 7de jaar.
Uw dochter zit midden in deze fase van gender-rol ontwikkeling. Ik begrijp uit uw vraag dat ze wel beseft dat ze een meisje is, maar blijkbaar vindt ze het soort kleren en gedrag dat bij meisjes hoort (op dit moment) minder aantrekkelijk dan wat ze ziet bij jongens. De manier waarop jongens zich gedragen heeft in haar ogen meer effect, meer succes. Dus zo zou ze ook willen zijn.
Op deze leeftijd zie je deze voorkeur voor het andere geslacht wel vaker. Jongetjes kunnen op deze leeftijd nog zonder schaamte met poppen spelen bijvoorbeeld. Het is goed om daar op deze leeftijd gewoon aan toe te geven.
Bij de meeste kinderen is dit iets wat hoort bij de fase waarin ze op zoek zijn naar hun gender-rol. Door te laten merken als ouders dat u van uw kind houdt en haar gedrag en voorkeur volledig accepteert, zal zij zich sterker voelen tegen vervelende opmerkingen uit de buitenwereld ('zo doen meisjes niet'). Overigens heeft onze maatschappij jongensgedrag bij meisjes meer geaccepteerd dan meisjesgedrag bij jongens, dus zal daar ook minder vaak negatief op worden gereageerd.
