27 juni 2001 door Ward van Alphen
Kent u bijgaand krantenartikel? Britse onderzoekers bepleiten dat in de laagste klassen van de basisschool gemengde groepen worden opgeheven. Meisjes zijn op jonge leeftijd namelijk veel mondiger dan jongens en krijgen daardoor vaak een voorkeursbehandeling van het onderwijzend personeel, dat meestal uit vrouwen bestaat.
Ik ben daar erg van geschrokken en begrijp nu ook waarom Kevin, mijn zoontje van vijf, het zo slecht doet op school. Daarom heb ik meteen actie ondernomen, en overplaatsing geëist naar een kleuterklas met zo weinig mogelijk meisjes. Met veel moeite is me dat gelukt. Jammer genoeg krijgt Kevin ook daar les van een vrouw, maar het gerucht gaat dat zij lesbisch is. Hopelijk scheelt dat een beetje.
Waar ik u voor schrijf, is het volgende: nog steeds steekt mijn zoontje niet lekker in zijn vel. Zelf denk ik dat dit alles te maken heeft met zijn thuissituatie. Kevin's anderhalf jaar oudere zusje Samantha overvleugelt hem namelijk volkomen. En omdat ik een drukke baan heb, heeft hij na school ook nog eens met mijn vrouw van doen. U begrijpt, Kevins schoolsituatie is dan wel verbeterd, maar zijn thuissituatie allerminst.
Daarom ben ik van mening dat Kevin en Samantha thuis zoveel mogelijk bij elkaar vandaan moeten worden gehouden. Gelukkig hebben ze ieder een eigen kamer met televisie en gameboy, dus de avonden zijn geen probleem. Het gaat mij vooral om de ochtenden. Ik vind dat ze ieder op een ander tijdstip moeten ontbijten. Dan hoeven ze ook niet samen naar school te lopen.
Mijn echtgenote reageert echter uitermate emotioneel op dit idee. Zo erg zelfs, dat ze dreigt me te verlaten. Maar wat moet ik dan? Kevin nu al laten ondersneeuwen door het andere geslacht is voor mij geen optie. Gaarne verneem ik uw mening en advies.
Op zich is de door u aangereikte theorie best te volgen. Is er in onze drukke, supergeregelde maatschappij nog wel plaats voor echte mannen en hun eigenste biologisch bepaalde gedrag? En zijn vrouwen het meest geschikt om onze kleine supermannetjes op te voeden?
Toevallig laatst zelf nog een voorbeeld van meegemaakt: twee kinderen waren bij mij op bezoek, een jongetje en een meisje. Het jongetje wilde eigenlijk wilde spelletjes met me doen. Het meisje was wat rustiger en communicatiever aangelegd, ook al wat ouder.
In mijn huis kan je geen wilde spelletjes doen, beeld ik me in, want misschien ligt het meer aan mijzelf... Dus zit ik poppenkast te spelen, en het jongetje voelt zich toch een beetje in de kou staan, sneu, achteraf. Nou goed, straks op het strand is hij weer de koning!
Een voorbeeld van een bepaalde manier om op de behoeften van een kind in te gaan, en dat zal best invloed op de ontwikkeling van een kind kunnen hebben.
Ik houd me met deze dingen bezig, ik zie veel kinderen in mijn werk. Maar kent u mannelijke kleuterleiders? Kan ik me ook niet voorstellen, mijzelf als kleuterleider. Uiteindelijk wil ik toch liever wat anders doen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan?
Maar als het zo gaat, en zo gaat het bij u ook -- want u besteedt veel tijd aan uw werk? -- , dan betalen wij mannen daar een prijs voor: ook de volgende generatie stamvaders wordt weer door vrouwen en met vrouwen grootgebracht.
En is het wel een nadeel? Want uiteindelijk moeten wij mannen toch wat verzinnen om met het eigenlijke sterke geslacht om te gaan. Je moet in elk geval een beetje elkaar's taal leren spreken, en de taal van de tijd natuurlijk, anders delf je het evolutionaire onderspit.
Ik denk dat u dat kleine mannetje van u nog heel wat wijze levenslessen (en krijgslisten) moet bijbrengen. En denkt u er eens over na wat nu voor hem het beste is. Soms kan je de "andere partij" maar beter kennen... En trouwens: op een bepaalde leeftijd willen jongetjes er vanzelf al niets meer van weten, van de meisjes – later trekt dat dan weer bij.
En wie weet heeft u uw roeping gemist, en kunt natuurlijk altijd nog op een gegeven moment coach van het voetbalelftal van uw zoontje worden, kan je toch nog iets goedmaken!
Doet u de hartelijke groeten aan uw vrouw.
