1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Mijn kinderen zijn 5, 9 en 10 jaar. Ben gescheiden en ze zien hun pa om het weekend. De middelste heeft angsten, bang dat ik wegga en zijn zusjes zoekraken als die op straat spelen. Hij heeft hulp hiervoor.
Het contact tussen hun pa en mij is zeer slecht en zie daar de komende tijd geen verbetering in komen. Het is halen en afzetten voor de deur helaas, ik zou het graag anders zien. We hebben onderling veel strijd over financiële afwikkelingen, enzovoort. Elke keer als de kids gehaald worden komt dat een paar dagen voor en na die tijd boven.
Nu wil ik dat de kids nog maar één dag per maand hun vader zien tot alles afgewikkeld en er rust in de tent is.
Mijn vraag wat is beter voor de kids minimaal contact waardoor er wat rust komt. Of meer en constant in gespannen sfeer thuis? Ze hebben zelf overigens een goed contact met hun pa en zijn blij hem te zien.
Wat kunnen ze hier eventueel als ze volwassen zijn aan overhouden? En hoe kan ik dat nu voorkomen? Voor de opvoeding sta ik alleen er is geen overleg met pa mogelijk.
U en uw ex-partner hebben (nog) veel strijd over allerlei zaken. Dit heeft zeker grote invloed op de ontwikkeling van uw kinderen.
Uit onderzoek blijkt dat kinderen op zich weinig schade hoeven op te lopen door de echtscheiding van hun ouders, maar dat een voortdurende strijd na de scheiding zeer negatieve gevolgen heeft op hun ontwikkeling.
Uw zoon van 9 jaar heeft al sterke (verlatings) angsten, die hoogstwaarschijnlijk hiermee verband houden. U schrijft dat hij hulp hiervoor heeft. Niet duidelijk is wat voor hulp hij krijgt, en is hij de enige van de kinderen die hulp krijgt?
U schrijft ook dat elke keer wanneer de kinderen gehaald worden -- en er dus blijkbaar enige mate van contact is tussen u en uw ex-partner -- de strijd zich weer verhevigt. Hierdoor geven u en uw ex-man uw kinderen de gelegenheid om zich erg schuldig te gaan voelen over de strijd die hun ouders met elkaar voeren. Zij zullen gaan denken dat het hun schuld is dat hun ouders ruzie blijven maken. Ook dit is zeer slecht voor hun ontwikkeling.
Gelukkig hebben uw kinderen een goed contact met hun vader. Dat is goed voor hun ontwikkeling. Ook is het knap van u dat u uw kinderen -- ondanks uw ruzie met uw ex-man -- een goede relatie met hun vader gunt.
U wil de problemen nu gaan oplossen door uw kinderen maar 1 dag per maand naar hun vader te brengen tot alles afgewikkeld is. Door voor deze oplossing te kiezen past u uw kinderen aan aan uw probleem, in plaats van dat u - en uw ex-partner - zelf het probleem aanpakken. Ook straft u met deze oplossing uw ex-man, maar helaas ook uw kinderen.
U en uw ex-man zijn de volwassenen, en de volwassenen zijn verantwoordelijk voor hun kinderen, en moeten ervoor zorgen dat de kinderen niet de dupe worden van hun strijd.
Ik zou u aanraden om na te gaan denken waarom jullie nog zoveel strijd met elkaar voeren. Ook strijd is een vorm van met elkaar bezig zijn, al lijkt die niet prettig voor u en uw ex-partner, en is die funest voor de kinderen. Zeker wanneer kinderen ingezet worden in de strijd.
Ik zou u sterk adviseren, in het belang van de kinderen, om alsnog een scheidingsbemiddelaar (mediator) in de hand te nemen. Een mediator kan u en uw ex-man helpen om - als verantwoorde ouders - goede regelingen en afspraken te treffen. Hij/zij helpt strijdende partijen - die met elkaar verder moeten (zoals in uw geval) - om samen tot oplossingen te komen. U heeft dan beiden daarop invloed.
Het is dus van groot belang dat u, en uw ex-man, eerst aan de kinderen denken, en dan pas aan jullie zelf! Via Bureau voor Rechtshulp kunt u een mediator in uw buurt vinden. Raadpleegt u ook eens de site van het Bureau voor Rechtshulp voor een vestiging bij u in de buurt.
http://www.bvr.rechtsbijstand.net
