1 januari 2000 door Sanderijn van der Doef
Ik weet niet hoe ik het precies moet vertellen, maar mijn dochter van 14 heeft opgebiecht dat ze bij het oppassen bij de buren seksspelletjes heeft gedaan met het jongetje waarop ze paste. Ze is samen met hem in bad gaan zitten en heeft hem, ik zal het netjes zeggen, ontmaagd. Het jongetje is 6, dus kan dit nooit van hem uit zijn gegaan.
Kennelijk zat het mijn dochter niet lekker, want ze heeft mij huilend de volgende avond alles opgebiecht. Dat vond ik heel dapper van haar, en ze heeft ook gezegd dat nooit meer te doen, maar mijn wereld is ingestort.
Ze is verder een doodgewoon kind, komt goed mee met school en heeft ruime aandacht van jongens van haar eigen leeftijd. Ze was nieuwsgierig hoe het zou zijn, was haar enige uitleg.
Volgens mij weten de ouders van het buurjongetje nog van niets, maar als het uitkomt weet ik niet waar ik het zoeken moet. Mijn man heeft ook met haar gesproken en houdt voor straf een jaar haar zakgeld in. Voorts mag ze van ons niet meer oppassen en tot nader order uitgaan.
Ze is zelf ook aangeslagen door wat er gebeurd is, maar ik weet even niet meer hoe ik erop moet reageren. Alsjeblieft, wie geeft ons raad?
Ik kan mij heel erg goed voorstellen dat u erg geschrokken bent van het verhaal van uw dochter. Besef wel dat het voor uw dochter ook heel moeilijk moet zijn geweest om dit aan u te vertellen. Gelukkig heeft ze wel genoeg vertrouwen in haar ouders dat ze dat heeft aangedurfd.
Ik zal proberen u zo goed mogelijk te helpen. Hoewel het mij niet duidelijk is wat er precies is gebeurd, is het hoe dan ook niet goed. Het verschil in leeftijd tussen een 14-jarige en een 6- jarige is te groot voor seksspelletjes. Zelfs als de spelletjes alleen maar onschuldig van aard zijn geweest. U moet u voorstellen dat een kind van 14 in de ogen van een kind van zes te vergelijken is met een volwassene.
Toch is voor een verder verloop het wel belangrijk om te weten wat er is gebeurd. Is het jongetje gedwongen, is er geweld gebruikt? Zo ja, dan zal het effect voor het jongetje ernstiger zijn dan wanneer het bij een wederzijds spelletje is gebleven.
Wat er nu moet gebeuren is het volgende. Allereerst raad ik u aan contact op te nemen met een hulpverlener die u kan begeleiden in enkele stappen die er nu moeten volgen.(Op de hulpverlener zal ik straks terugkomen).
De volgende stap is, hoe moeilijk ook, dat de ouders van het jongetje op de hoogte gebracht moeten worden. Ik weet dat dat heel erg moeilijk is. Maar stelt u zich eens voor als dat niet zou gebeuren. de kans is groot dat ze er ooit achter zullen komen, dat maakt het allemaal nog veel erger.
Afhankelijk van wat er gebeurd is kunt u samen met de hulpverlener of alleen, met de ouders praten en bespreken of hulp voor het jongetje wel of niet nodig is. Vervolgens denk ik dat uw dochter ook hulp nodig heeft. Al is het alleen maar om haar te helpen dit te verwerken en ermee om te gaan. Haar niet meer laten oppassen lijkt me een goede beslissing, haar geen zakgeld geven en niet meer laten uitgaan lijkt me geen juiste hulp voor haar in dit geval.
Hulpverleners die gespecialiseerd zijn in kinderen zijn er maar weinig. Daarom raad ik u aan om kontakt met mij te zoeken (of met een collega van mij aangezien ik de komende weken op vakantie ben), zodat wij u kunnen doorverwijzen naar iemand waarvan wij weten dat u daar in goede handen bent.
