1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Ik ben om de week een week stiefmoeder van een zoon van 9 jaar. Zowel zijn vader als ik, maar ik erger me meer, lopen aan tegen het feit dat hij zo "vergeetachtig" is. Er zijn een aantal taakjes die hij zelf moet doen zoals brooddoosje en beker naar en van school meenemen. En er zijn dingen die hij moet doen als wij het zeggen zoals douchen, aankleden, klaarmaken om naar school te gaan. Heel vaak vergeet hij of zijn doosje of de tijd.
We hebben al veel geprobeerd: wekker, een kwartier langer de tijd geven, van tevoren waarschuwen en dat twee keer herhalen, pictogrammen op een vel papier. Niets helpt!
Maar ik vind dat een kind van 9 jaar best zelfstandig deze dingen kan uitvoeren zonder dat wij zijn wandelend geheugen zijn. Vaak komt het pas in orde nadat we boos zijn geworden, maar dat is bepaald geen leuke situatie en zo wil ik ook niet verder gaan.
Hoe kunnen wij het beste met hem omgaan en hem leren voor een aantal zaken verantwoordelijk te zijn.
U schrijft dat uw stiefzoon van 9 jaar "vergeetachtig" is, en dat u en uw man zich daaraan ergeren, maar dat ú zich het meeste aan zijn gedrag ergert. U zet vergeetachtig tussen haakjes, betekent dat u zich afvraagt of hij echt vergeetachtig is, of dat hij pas wil gaan doen wat u en zijn vader zeggen wanneer jullie boos worden? Ook heeft u al veel geprobeerd, maar niets helpt. Daar word je moedeloos van!
U zit in een moeilijke positie, want u bent één week in de twee weken de stiefmoeder van de zoon van uw man. De andere week woont deze jongen bij zijn moeder, neem ik aan.
Ik heb nog enige vragen over de situatie. Is uw stiefzoon ook zo vergeetachtig bij zijn moeder? Wat vindt uw stiefzoon van de situatie? Mogelijk vindt hij het moeilijk om elke week van huis te wisselen, maar durft hij hier niet rechtstreeks iets van te zeggen. En uit hij zijn ongenoegen door jullie te irriteren met zijn zogenaamde vergeetachtigheid. Hoe is het contact tussen jullie en zijn moeder? Is er overleg over zijn opvoeding?
Is uw rol wel duidelijk in het opvoedingssysteem? Met name de laatste vraag puzzelt mij gezien de toon van uw schrijven. Het is namelijk helemaal niet vanzelfsprekend dat een stiefouder het lastige gedrag van een stiefkind kan verdragen. Een stiefkind -- het woord zegt het al -- is niet je eigen kind. Mogelijk dat uw man zich daarom minder aan zijn zoon ergert dan u. Maar, ik vraag me ook af of niet veel van de opvoeding bij u terecht komt, in plaats van dat zijn vader -- en moeder -- zorgdragen voor zijn opvoeding, ook al zijn ze gescheiden.
In wezen hebt u strijd met uw stiefzoon over zijn disciplinering. Kinderen maken al strijd met hun echte ouders over dit punt, laat staan met hun stiefouder. Met name dit punt van de opvoeding kunt u beter overlaten aan zijn vader (en moeder). U kunt uw man wel ondersteunen op dit punt, maar het niet overnemen.
Heeft u nog wel leuke momenten met uw stiefzoon? Ik raad u aan om het gezellig te maken en om -- die ene week in de twee weken -- het leuk te hebben en met uw stiefzoon, en de disciplineringsproblemen (voorlopig) bij uw man te laten. Succes.
