1 januari 2000 door Ward van Alphen

Wij willen niet meer schreeuwen tegen onze kinderen

Wij hebben 3 kinderen in de leeftijd van 5, 3 en 1 jaar. Sinds we hier zijn komen wonen (zo'n 3 jaar geleden), zijn wij gaan schreeuwen tegen onze kinderen, tegen de jongste niet.

Dit was niet de opvoeding die wij zelf voor ogen hadden. Maar onze buren schreeuwen altijd tegen hun kinderen en wij dachten dat dit normaal was en nu doen wij dat ook.

En nu komt het probleem onze kinderen beginnen nu ook heel erg te schreeuwen en wij willen hier heel graag vanaf, maar wij weten niet hoe.

Zelf hebben wij geprobeerd om niet te schreeuwen, maar op een of andere manier vallen wij steeds terug in ons oude patroon. Sinds onze oudste op school zit, zien wij dat het ook anders kan. En dat willen wij ook, maar weten niet hoe.

Het wordt er maar niet leuker op in huis. Wij hebben gelukkig ook veel hele leuke dagen. Heeft u voor ons tips hoe wij dit anders aan kunnen pakken want wij weten het echt niet meer.

Antwoord

Het antwoord lijkt simpel te geven: u moet gewoon niet schreeuwen. Maar zo simpel is het kennelijk niet, want het lukt u maar niet om het anders te doen. En dat is iets waar veel mensen die iets in hun leven willen veranderen mee te maken krijgen. Zo makkelijk is dat niet, veranderen. En als er veel tumult is in huis, houd je dan maar eens in als ouders, dat is niet zo eenvoudig.

Opvoedcursus

Meestal is het toch handig om te kijken waarom je niet kan veranderen. Het kan een gebrek aan vaardigheden zijn: je wil het wel anders doen, maar weet niet hoe. Dan zou je eens kunnen onderzoeken of er geen opvoedcursussen zijn bij u in de buurt. Bureau Jeugdzorg biedt ze soms aan, of misschien weet het consultatiebureau meer hierover. Dat zou ik dan gewoon doen als ik u was, onder het motto "wat je niet kunt, kan je leren". U bent er dan nog goed op tijd bij, want nu zit het schreeuwen u en de kinderen nog niet in het bloed.

Grenzen aangeven

Waar sommige ouders ook tegenaan lopen, is wat ze moeten met hun boosheid, als ze niet meer mogen schreeuwen. Ouders mogen best boos zijn, kinderen moeten merken waar de grenzen van hun ouders liggen. Maar je moet als ouders op zo'n manier je grenzen aan leren geven, dat de situatie thuis daardoor rustiger wordt, en niet nog drukker.

Time-out

Wat soms helpt is de zogenaamde time-out: als een kind ondanks allerlei aansporingen niet luistert, zet je het op de gang of op een plek waar het zich wel veilig kan voelen, maar waar even minder contact is. Dat helpt soms om een kind weer rustig te krijgen. Dat kan je gewoon rustig en beslist doen.

Als u zegt dat er tussendoor nog genoeg leuke dagen zijn, dan hoop ik dat u naar uw kind kunt uitstralen dat je van ze houdt, maar dat bepaald gedrag toch echt niet door de beugel kan. Sommige ouders gaan trouwens schreeuwen juist omdat ze onzeker zijn over of ze wel grenzen aan hun kind mogen stellen.

Samenspel

Ik vraag me af of u er met uw man over kunt praten. Want als je allebei de neiging hebt om snel te gaan schreeuwen, kan je misschien elkaar helpen om ermee op te houden. En dat is belangrijk, in het belang van de kinderen. Je kan het er elke avond (jawel, elke avond!) even over hebben: hoe is het gegaan, waar ging het goed?

Je kan er een wedstrijdje van maken: je begint met als doel drie keer schreeuwen per dag: lukt dat, dan word je wat strenger voor jezelf (twee keer schreeuwen). En als je dan bijvoorbeeld nog maar een keer per dag schreeuwt, tracteer je elkaar op een etentje en een bioscoopje.

Minder snel boos worden

Als je van jezelf weet dat je snel boos kan worden, en je gaat met jezelf afspreken dat je jezelf gaat inhouden, hoe moet het dan met die boosheid? Wordt die dan opeens minder? Op den duur wel, want als het goed is, gaan de kinderen merken dat u ze slimmer en verstandiger aanpakt, en worden ze na een tijdje liever en rustiger.

Boosheid anders uiten

Maar je eigen boosheid: sommige mensen raken die kwijt door te gaan sporten bijvoorbeeld. Anderen stoppen energie in iets te gaan maken, iets tastbaars. Dan kan je na afloop jezelf nog een schouderklopje geven dat je iets tot stand gebracht hebt. Of door flink te ploeteren in de tuin bijvoorbeeld. Of erover te praten, stoom afblazen bij de buurvrouw.

Enfin, loopt u al deze punten eens rustig na, en kijk of er iets bij zit dat kan werken. Soms helpt het om een aantal dingen tegelijk op te starten, dat moet je dan wel een beetje in je vingers hebben. Sommige mensen moeten namelijk juist een ding tegelijk doen. Succes ermee.