1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Onze zoon van 12 jaar heeft geregeld 's ochtends pijn in zijn buik, vaak tot brakens toe. Het lijkt er op dat dit te maken heeft met het programma van de komende dag. Vooral overhoringen, uitstapjes van verschillende aard lijken het probleem te verergeren.
Wat kunnen wij doen om hem te helpen hiermee om te gaan?
Wanneer een kind 's ochtends voordat het naar school toe gaat buikpijn heeft, en zelfs moet braken betekent dat eigenlijk altijd dat de school enorme spanningen bij het kind oproept. U schrijft zelf al dat het waarschijnlijk te maken heeft met het programma van de dag zoals overhoringen en uitstapjes.
Gezien uw zoons leeftijd, hij is 12 jaar, neem ik aan dat hij nu een paar maanden op de middelbare school zit. Hij heeft dus net de overstap van lagere school naar middelbare school gemaakt. De spanningen kunnen dan ook heel goed te maken hebben met deze overstap. Van oudste leerling, wordt hij 'brugpieper'. De vertrouwde basisschool wordt ingewisseld voor een onbekende school met allemaal nieuwe kinderen. Deze overgang vraagt veel van de sociale vaardigheden van een kind, en daarnaast worden er meer eisen gesteld op het gebied van leerprestaties.
Veel kinderen hebben moeite met deze schoolovergang. Uit uw vraag lees ik dat uw zoon niet praat over de spanningen die de overhoringen en uitstapjes oproepen, maar de spanningen lichamelijk uit. Herkent u deze reaktie van uw zoon op spanningen? Heeft u al eerder gemerkt dat uw zoon moeite had met veranderingen?
Ik denk dat het enige wat helpt is om met uw zoon te gaan praten over de betekenis van zijn buikpijn en braken. Door aandacht aan zijn probleem te besteden, zal hij merken dat u zijn probleem serieus neemt. Het kan namelijk heel goed mogelijk zijn, dat hij -- als beginnende puber -- zijn problemen kinderachtig vindt en zich er voor schaamt. Veel kinderen willen hun ouders ook niet teleurstellen, en willen graag dat hun ouders geloven dat het goed met ze gaat.
Het is belangrijk om een open sfeer te creëren, zodat hij durft te praten over de stress die de school oplevert. Wanneer hij zich door u gesteund voelt en u vertrouwt is de kans heel groot dat het praten hem juist erg oplucht. Het lukt hem zelf blijkbaar niet om om te gaan met de stress, dus hij heeft uw hulp echt nodig.
U kunt samen met hem kijken naar welke factoren precies de spanningen geven. Misschien worden er te hoge eisen aan hem gesteld, maar misschien lukt het hem ook niet goed om vriendjes te maken, of wordt hij zelfs gepest. Met name pesten is vaak heel schaamtevol en dus moeilijk bespreekbaar voor kinderen.
U kunt met uw zoon ook proberen om de problemen te gaan zien als een uitdaging om naar oplossingen te zoeken. Door met hem te praten in de trant van dat problemen bij het leven horen, en dat mensen, die van elkaar houden, elkaar helpen om de problemen aan te pakken.
U steunt hem door samen te gaan kijken naar de verschillende mogelijkheden om problemen te lijf te gaan. Ook kunt u hem vertellen hoe u of uw man problemen aanpakt. Hij moet (weer) vertrouwen krijgen in zijn eigen competentie. En door hem te steunen versterkt u zijn weerbaarheid.
Ik zou u ook aanraden om met zijn mentor van school te gaan praten. Het is natuurlijk wel belangrijk dat u dit met uw zoon bespreekt, misschien wil hij wel mee. Weet de mentor hoe het met uw zoon gaat, heeft hij gemerkt dat uw zoon last van spanningen heeft? Ook kunt u hem vragen welke reacties uw zoon opwekt bij de leraren en de kinderen. Zijn deze voornamelijk positief, of ook negatief? Wordt hij gepest? Etcetera.
In wezen gaat het erom dat u probeert om de oorzaken van de stress te verminderen, uw zoon probeert weerbaar te maken en hulpbronnen, zoals de mentor, versterkt.
