1 januari 2000 door Ward van Alphen
Zoon (9 jr.) heeft geld gestolen. Hoe dit af te leren?
Mijn zoon van 9 heeft tot twee keer toe geld gestolen (de eerste keer 75 gulden uit de gezamenlijke spaarpot, de tweede keer 10 gulden uit mijn portemonnee) om Pokémon kaarten te kopen. Hij doet dit om er bij te kunnen horen.
Hoe leer ik hem dat af en hoe voorkom ik vooral dat het nog eens gebeurt?
Antwoord
Een moeilijk probleem, een kind van negen dat geld steelt van zijn ouders. U vraagt om een advies over hoe dit aan te pakken en hoe te voorkomen dat uw zoon opnieuw geld steelt. Als alle kinderen hetzelfde waren, en alle problemen van kinderen op dezelfde manier te begrijpen, dan was het niet moeilijk om u te adviseren. Maar gelukkig zijn alle kinderen verschillend, hun ouders zijn ook verschillend, de omgeving waarin ze wonen en naar school gaan evenzo.
Wat je het beste kan doen met een probleem hangt heel erg samen met al dit soort factoren. Bijvoorbeeld: als ouders om hulp vragen, hebben ze vaak al van alles geprobeerd. Dat zegt iets over hen, en ook over hun kind, en geeft informatie over welke richting je wel en niet moet inslaan bij verdere hulpverlening.
Ik kan u dus moeilijk een concreet advies geven over wat u het beste kunt doen, daarvoor moet ik meer van u en uw kind weten. Maar: u bent al op de goede weg, want u weet dat er een probleem is, en u wilt er wat aan doen. Daarom kan ik u wel enkele tips geven.
- Praat eens met uw zoon over waar hij mee zit. Hij wil er bij horen, vertelt u, dus kennelijk kan hij moeilijk aansluiting vinden bij andere kinderen. Maar misschien zijn er ook nog andere dingen die meespelen.
- Als uw zoon het ergens moeilijk mee heeft, probeer hem daar dan in te ondersteunen. Misschien kan hij op een club geleidelijk wat meer zelfvertrouwen ontwikkelen. Misschien kunt u iets doen aan bepaalde omstandigheden die hem in de weg zitten.
- Daarnaast moet u natuurlijk ook duidelijk blijven maken dat stelen niet kan.
- De fabrikanten van Pokémon zijn een stelletje ratten (oeps, sorry!). Maar ik weet nog uit mijn eigen jeugd dat we het leuk vonden om voetbalmunten te sparen (en die kregen mijn ouders dan bij de benzine – over ratten gesproken), of plaatjes van TitaTovenaar (die kregen ze dan weer bij de supermarkt). En hoeveel "grote mensen" geven niet grote bedragen uit aan hun verzamelwoede?
Kennelijk hebben we hier met een menselijke behoefte te maken. Het hoort dan denk ik bij de opvoeding om kinderen te leren met deze behoefte om te gaan. U kunt datgene wat er nu met uw zoon gebeurt, zien als iets dat bij dat opvoedingsproces hoort. Zo'n benadering heeft meer kans van slagen dan een benadering die is gericht op het voorkomen van diefstal.
- In het Ouders Online Magazine van deze maand staat een stukje over humor en opvoeding. Ik heb het nog niet gelezen -- ga ik nu doen -- maar misschien staat daar nog wel een onverwachte tip in over hoe je met problemen zoals het uwe kan omgaan.
Veel succes.
