22 december 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Sinds Otje -- het geesteskind van Annie M.G. Schmidt -- in de gelijknamige serie op televisie heeft laten zien hoe ze eruit ziet, hebben meisjes van zeven zich in groten getale een zelfde kort, pittig rattenkopje laten aanmeten. Tot groot plezier van hun moeders, maar in een enkel geval heeft het meisje zelf er spijt van.
Een moeder klaagt op het Forum van Ouders Online: "Mijn dochter is het goed zat, al die reacties op haar korte koppie. Niet alleen kinderen reageren er verkeerd op, ook volwassenen kunnen niet even een paar tellen wachten voordat ze hun mond opendoen: 'oh, ik dacht dat je een jongetje was, je hebt ook zulke korte haren'." Het meisje wil haar lange haren zo snel mogelijk weer terug, tot groot verdriet van haar moeder: "Moeten we nu weer terug naar het geijkte patroon van jongens kort en meisjes lang?"
Ook andere moeders ervaren de reacties op de haardracht van dochters als stereotiep en irritant. Patries: "Als ik met mijn dochter naar de kapper ga, zijn er inderdaad mensen die roepen: 'je gaat het toch niet kort laten knippen, he?'. Alsof ze daarmee minder een meisje is of zo."
Anderen herkennen het probleem, maar dan andersom. Ze hebben zonen met lang haar en ook al hebben ze nog lang de jaren des onderscheids niet bereikt, ze krijgen van hun omgeving al gauw te horen dat hun haar te lang is. Zo gaat een driejarig jongetje vanzelf naar stekeltjes verlangen.
Bernadette reageert verlossend en stelt simpel: "Als je dochter lang haar wil, dan laat je het toch zeker groeien? Je kunt het als moeder vervelend vinden dat ze daarmee een geijkt patroon volgt, maar dat doet er volgens mij niet toe. Je dochter voelt zich niet prettig met dat korte haar en dat doet er wel toe."
Bernadette heeft er alle begrip voor dat een moeder haar kinderen wil leren dat jongens en meisjes gelijkwaardig zijn en dat ze zich niet door hun omgeving van hun stuk moeten laten brengen. Maar je voert geen emancipatie-strijd over het hoofd van je dochter.
