3 februari 2020
Jaarlijks krijgen ongeveer tussen de 10 tot 15% van de net bevallen vrouwen een postnatale depressie. Dit zijn dus ongeveer 22.000 vrouwen per jaar! Dit is vast meer dan je dacht. Postnatale depressies komen meer voor dan de meeste denken. Je bent dus niet alleen. Hier kwam Tilda ook achter toen zij ontdekte dat ze een postnatale depressie had.
Tilda heeft een postnatale depressie gehad na de bevalling van haar oudste dochter. Eigenlijk begon de depressie al tijdens de zwangerschap. Onderstaand haar verhaal over de postnatale depressie en haar ervaringen.
Hoe is het verloop bij jou gegaan vanaf de bevalling tot het moment dat je ontdekte dat je een postnatale depressie had?
'Tijdens mijn zwangerschap is mijn oma overleden. Ik was toen 22 weken zwanger. Mijn oma was alles voor mij. Het verdriet om haar was heel groot en werd alleen maar groter door alle zwangerschapshormonen. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Dit gaat me toch niet in een postnatale depressie duwen?’ Artsen zeiden: ‘Ja dat kunnen we niet voorspellen, dat moeten we maar zien.’ Dat was heel lastig, maar ik neem het hen niet kwalijk. Je kunt het natuurlijk niet voorspellen. Ik heb toen zelf een psycholoog opgezocht om mij te helpen bij de rouwverwerking.'
'Mijn bevalling van Livia was behoorlijk traumatisch. Ik voelde dat het daarna niet goed met mij ging. Ik vroeg aan mijn kraamverzorgster: ‘Is het wel normaal dat ik uren achter elkaar moet huilen?’ Ze stelde me gerust door te antwoorden dat ik gewoon ontregeld was. Ze dacht niet dat ik een postnatale depressie had. Dus ben ik gewoon doorgegaan. Want blijkbaar was het ‘normaal’.
'Op een gegeven moment ging het gewoon echt niet meer. Een vriendin van me zei nog tegen mij: ‘Ik herken je niet meer, wat is er toch met je aan de hand?’ Toen brak ik en heb ik alleen maar gehuild. Ik vertelde haar dat ik hele donkere gedachten had en bang was mijn kind en man kwijt te raken. Mijn vriendin gaf aan dat ik hulp moest zoeken en dat heb ik gedaan. Er was alleen een enorme wachtlijst, dus ik heb wel even moeten wachten.'
'Tijdens mijn eerste gesprekken met de psycholoog heb ik eigenlijk niet meteen alles verteld, want ik schaamde mezelf voor mijn gedachten en angsten. Ik was bang dat ze me in een kliniek zouden stoppen en dat ik de enige was die dit had. Gaandeweg kwam ik erachter dat dit absoluut niet het geval was. De psycholoog heeft mij erg goed geholpen.'
Hoe ben je omgegaan met je depressie?
'Door in therapie te gaan, er heel veel over te praten en zoveel mogelijk te delen met mijn omgeving en psycholoog. Praten helpt enorm en het mooie is dat je vanzelf meer verhalen gaat horen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik was dus niet alleen. Toen dacht ik: ‘Er zijn meer vrouwen die dit hebben.’ Ik voelde de behoefte om mijn verhaal met andere vrouwen te delen, zodat ze wisten dat ze niet alleen waren. Ik heb toen mijn eerste blog geschreven. Doodeng. Maar al snel na de publicatie explodeerde mijn mailbox. De blog werd ook opgepakt door bekende websites voor ouders. Ik merkte al snel dat ik hier meer mee wilde doen. Ik wilde andere vrouwen helpen. Dus heb ik mezelf omgeschoold tot therapeut en ben ik Frou Frou Begeleiding gestart.'
Wat waren je klachten tijdens je depressie?
'Ik voelde mezelf heel somber en had intrusies (RED: hele donkere en bizarre gedachten waarvoor je jezelf schaamt en die je niet snel zal uitspreken). Ik dacht bijvoorbeeld als ik op een brug liep: als ik de kinderwagen nu loslaat, dan rolt die weg en kan mijn kind doodgaan. Verschrikkelijk die gedachte. Verder was ik heel onzeker en constant erg bang dat mijn kind iets zou overkomen.'
Wat heeft je geholpen?
'Er heel veel over praten en veel delen met mensen in mijn omgeving. Ik kwam er toen namelijk achter dat het heel erg genormaliseerd werd: ik was helemaal niet de enige. Het is dus niet vanzelfsprekend dat je op de roze wolk zit. Sterker nog: 1 op 3 vrouwen zit na de bevalling niet op een roze wolk.'
Hoe lang heeft je depressie geduurd?
'Een jaar, maar dat kwam ook omdat de hulpverlening langzaam op gang kwam. Ggz heeft een wachtlijst van ongeveer 6 maanden. Daarom hanteer ik in mijn eigen praktijk geen wachttijd, want vrouwen met een depressie moeten niet wachten, die moeten meteen geholpen worden. Je hoeft bij mij ook geen verwijzing van de huisarts ofzo te hebben.'
Wat zijn belangrijke tips voor vrouwen die ook kampen met een postnatale depressie?
'Stap 1: Ga er alsjeblieft over praten met je partner, moeder, vriendin of iemand anders. Stap 2: Zoek hulp bij iemand waarbij je jezelf goed voelt.
Stap 3: Wees lief en mild voor jezelf, je hebt er niet voor gekozen, het overkomt je. Denk niet: ik stel me aan en ik moet gewoon mijn schouders eronder zetten, want dat gaat niet bij een postnatale depressie, je moet echt geholpen worden.'
Hoe kijk je nu terug op die periode? Zou je iets anders hebben gedaan nu je de ervaring rijker bent?
'Het is voor mij de meest zwarte bladzijde uit mijn leven. Maar gek genoeg ben ik ergens ook dankbaar omdat het me veel gegeven heeft, zoals mijn eigen praktijk.'
'Wat ik anders had gedaan? Er eerder over praten. Als ik er eerder over had gepraat dan had ik eerder hulp gehad.'
'Wat ik verder nog wil aangeven is dat vrouwen met een depressie of vrouwen die zich erg somber, onzeker of angstig voelen tijdens of na de zwangerschap zich nooit voor deze gevoelens moeten schamen. Veel vrouwen denken dat ze de enige zijn met deze sombere gevoelen, maar dat is totaal niet het geval. Je bent echt niet alleen. In mijn praktijk organiseer ik daarom groepsbijeenkomsten en dat vinden moeders ontzettend fijn. Het is voor hen een bevestiging dat er anderen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Ze knappen daar heel erg van op. De bijeenkomsten zijn heel behulpzaam en helemaal niet zwaar. Er wordt ook best vaak gelachen en vrouwen merken dat ze erg veel raakvlakken met elkaar hebben.'
De ervaringen van Tilda met haar postnatale depressie hebben haar de kracht en motivatie gegeven om anderen te helpen. Ze heeft er ook een boek over geschreven: ‘Toen kreeg ik weer lucht.’ Sinds 4 jaar heeft ze haar eigen praktijk: Frou Frou Begeleiding. In haar praktijk helpt ze vrouwen die zich tijdens of na de zwangerschap niet op die bekende roze wolk begeven maar leven in somberheid, depressie, grote onzekerheid en angst.
Benieuwd naar Tilda? Neem eens een kijkje op haar Instagram account @geenrozewolk.
