24 februari 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Een blijde gebeurtenis: jong stel, met hond, krijgt een eerste kind. Alles gaat op zijn kop. De relatie man-vrouw-hond moet overgaan in man-vrouw-hond-kind. Maar niet in die volgorde: de hond moet natuurlijk plaats maken voor het kind. Dat is voor iedereen even wennen. Niet alleen voor de hond.
"Hoe kunnen we de hond en de baby het beste aan elkaar laten wennen?", willen moderne ouders weten. Zij willen zich op alles goed voorbereiden en alles zo goed mogelijk doen. Met de hond wordt rekening gehouden als met een volwaardig gezinslid. Dus: je wilt toch voorkomen dat de hond of kat "jaloers wordt" of "zich verraden voelt". Je wilt hem toch kunnen "vertrouwen", ook al begrijp je dat hij "aandacht tekort komt". Je wilt toch niet dat het dier "zich buitengesloten" voelt, want dat werkt jaloezie in de hand: "Ik maakte de grootste fout: mijn kat weggestuurd tijdens de bevalling. Hij werd dus jaloers." Voor emoties is alle begrip, maar het eruit voortvloeiende agressieve gedrag is gevaarlijk. Een hond of kat moet dus een beetje begeleid worden in de verwerking van die negatieve emoties. Maar hoe?
Ouders komen met allerlei suggesties. Om de kat uit het bedje te weren slaapt het kind onder een klamboe. Of leg een ballon in het bedje: dan heeft de kat het in een keer afgeleerd om erin te springen. Sommigen laten het beest ter introductie van het nieuwe gezinslid eerst ruiken aan een babypakje, een plasluier, of zelfs aan de moederkoek. Geef het beest een eigen knuffelbeest en denk aan de 'quality time'. Stel bijvoorbeeld een vast aaimoment in. Laat hem bij de bevalling zijn, en betrek hem ook daarna zoveel mogelijk bij de nieuwe gang van zaken...
Of het helpt? Waarschijnlijk niet. Als er niets gebeurd is, wil dat nog niet zeggen dat het ook niet gebeuren zal: "We hebben een dobermannpinscher. Hardstikke lief, maar dolenthousiast beest. Als dit hondje bijt, is het over en uit." De een is zich meer bewust van de risico's dan een ander: "Die horrorverhalen in de krant vind ik ook wel eng, maar dat zijn excessen. Als je bang bent hoor je ze vaker. Net als wanneer je zwanger bent, dan zie je ineens meer kinderwagens en zwangere vrouwen."
Sommige honden en katten zorgen gewoon dat ze uit de buurt blijven van schreeuwende, kruipende en rennende kinderen. Dat is eigenlijk nog het beste. Maar andere zijn niet zo schichtig en slaan of happen toch gewoon een keer toe. Soms neemt iemand een maatregel uit voorzorg en zit er niets anders op dan de hond of kat letterlijk buiten te sluiten. De hond krijgt een muilkorf om, de kat een ander tehuis.
De beste tip? Diep in hun hart weten alle ouders het zelf ook wel: laat je kind nooit met het dier alleen. Dat geldt zeker voor een hond. Dierenarts Hank Stelling sluit zich hier van harte bij aan. "Tenzij het een Maltezer leeuwtje is", voegt hij er grappend aan toe. Dat is het soort hond waarvan je eerst moet uitleggen dat het een hond is. "In alle andere gevallen moet je een hond altijd wantrouwen. Ook al heeft hij nog nooit de neiging tot happen vertoond. Elke hond kan toeslaan. Een teckel is misschien niet zo dodelijk als een rottweiler, maar bijten kunnen ze allemaal."
"Ga er maar gewoon van uit, dat alle honden gevaarlijk zijn voor kleine kinderen. Ook de gezellige huishonden. Dat komt doordat bijna geen enkele baas zijn hond onder controle heeft. De meeste hondenbezitters zijn eigenlijk geen echte bazen voor hun hond. Daar hoef je niets van te merken, totdat het een keer fout gaat. Ik vind dat elke pup die een thuis vindt, met zijn nieuwe baas naar een honden-gehoorzaamheidscursus zou moeten. Verplicht. Niet zozeer voor de hond, maar voor de bezitter. Om te leren dat honden niet als mensen behandeld moeten worden, maar als honden. Als er een baby komt zijn honden en katten niet zozeer jaloers, maar in de war. Ze verlangen van hun baas dat die ze een nieuwe plaats toewijst. Kijk maar naar de manier waarop honden en katten met elkaar omgaan. Niks begeleiden, maar duidelijkheid scheppen."
Kater Poekie zag per ongeluk het licht. Zoals gebruikelijk lag hij bij de baby in de box. Maar toen hij uithaalde naar de kleine, werd het de oppas toch te gortig: ze schopte hem zo hard de kamer door, dat hij het sindsdien wel uit zijn hoofd laat. Zo gaat dat nu eenmaal bij honden en katten: de jaloezie verdwijnt zodra ze weten wie de baas is.
