22 oktober 2018 door Ruth Willems
Een baby is eigenlijk te vroeg geboren. Waar een hertenjong al korte tijd na de geboorte meeloopt met de kudde, kan de baby nog bijna niets. Hij kan niet lopen en niet praten. Daarom is de baby uitgerust met een schattig uiterlijk zodat er toch nog mensen zich bekommeren om deze nietsnut.
En als ze het te veel wordt, na zes weken slapeloze nachten, gooit de baby een troef in de strijd: hij gaat lachen. Dan zijn de ouders weer blij en vinden hun baby nog leuker. Veel ouders hebben vlekjes in hun ogen door de vermoeidheid en denken dat hun baby ontzettend mooi is, maar zo mooi zijn de meeste baby’s niet. De meeste baby's lijken op Winston Churchill. Ouders zien dat niet maar de baby weet wel beter en speelt over het algemeen niet hard to get. Nee, de baby wil heel graag aandacht. Vroeger dachten we dat de baby lacht omdat de ouders dat deden. Maar sinds we video's op deeltjes van seconden kunnen vastzetten, weten we dat de baby zelf vaak het initiatief neemt. Als het goed gaat, krijgt de baby wat hij nodig heeft. Melk, een schone luier, complimentjes en knuffels. Daarvoor hoeft de baby bar weinig te doen. We vinden baby's leuk maar we zijn ook een beetje jaloers. Want dit is de enige periode in je hele leven waarin je zoveel bewondering kan oproepen met alleen maar wat slapen, lachen, schijten en boeren. Terwijl je er uitziet als een frommel omdat je toevallig net uit je bed komt.
We proberen het wel eens, ermee wegkomen als een baby. Het lukt alleen niet meer.
Een voorbeeld
-Is er wat schat, je kijkt zo moeilijk.
-Nee hoor, er is niets, laat maar. Ik ben moe, ik ga slapen.
En dan hopen dat de ander tot ingenieuze empathische inzichten komt. Deze aanpak leidt zelden tot bewondering.
Pubers willen ook graag als een baby worden behandeld (zonder er veel voor te doen, alles krijgen wat ze willen) en tegelijkertijd niet als een baby worden behandeld (alles doen wat ze zelf willen).
-Ik vind je gewoon irritant.
Leg het eens uit.
-Nee, dat helpt toch niet.
En dan hopen ze, dat met wat gegrom tussendoor en wat gegraai uit de koelkast, je niets anders kunt dan een positieve bijdrage te leveren aan hun identiteit.
De enige die echt als een baby mag doen is de baby zelf. Ik begin steeds meer te begrijpen waarom die all inclusive resorts het zo goed doen. Het appelleert aan een ervaring van heel veel vroeger.
