Met onze twee meiden, Emma (8) en Loïs (6), gingen we vol enthousiasme op weg naar Italië. De auto zat vol, de verwachtingen waren hoog.
Na een paar heerlijke dagen waarin we hadden genoten van Italiaanse ijsjes, de hartelijkheid van de Italianen, de mooie uitzichten en de pittoreske dorpjes, werden we verrast door een hagelstorm. Grote hagelstenen sloegen neer, ook op onze auto. Gelukkig vonden we onderdak in ons vakantiehuisje, maar het geluid van de hagel was oorverdovend. De deuken en gebarsten ramen waren het onmiskenbare bewijs. Onze aandacht werd ook getrokken naar de kampeerplekken, waar tenten werden vernield door de grote hagelstenen. Mijn man snelde naar de mensen toe om hen te begeleiden naar ons huis en hen te helpen waardevolle spullen mee te nemen. Samen schuilden we, met grote ogen keken we naar de storm waar we middenin zaten en wachtten we af.
Onze vakantieplannen werden ruw verstoord en we moesten langer op deze plek blijven dan gepland. De auto was flink gehavend en de omgeving was een chaos. Overal lagen scherven, materialen waren verbogen en kapotte tenten gaven een troosteloos beeld. De schrik zat er goed in, vooral bij de meiden. Gelukkig waren we ongedeerd en bij elkaar. We hadden onderdak en konden blijven totdat de auto gerepareerd zou zijn.
In plaats van te balen, besloten we er het beste van te maken. Net als iedereen in de omgeving, zetten we de schouders eronder en begonnen puin te ruimen. Iedereen hielp elkaar en dat gaf een gevoel van verbondenheid. Taalbarrières waren er niet, alleen maar goede intenties om de schade door de kracht van de natuur te herstellen.
Ondanks de obstakels die we tegenkwamen, wilden we het vakantiegevoel niet uit het oog verliezen. Na de hectische dagen begon de rust weer terug te keren. Terwijl herstelwerkzaamheden plaatsvonden, besloten we de omgeving te verkennen, zij het op een enigszins andere manier dan gepland. We wandelden door rustige straatjes van dorpen, namen deel aan lokale markten en roken de heerlijke geuren die uit de Italiaanse keukens opstegen. We leerden enkele basiswoorden en zinnen in het Italiaans, wat tot vrolijke interacties met de lokale bevolking leidde. Samen met Emma en Loïs brouwden we zelfgemaakte pizza's met verse ingrediënten van de lokale markt.
Emma en Loïs maakten vriendjes op de camping en genoten van de spontane vriendschappen die ontstonden. De dagen vulden zich met lachen, ontdekken en het smeden van prachtige herinneringen. Zonder auto op stap gaf ook een nieuwe dimensie aan de reis. We verkenden de omgeving te voet, maar vonden het ook leuk om de bus te pakken. Zo kwamen we in sfeervolle plaatsen waar we anders niet zouden komen. We lieten ons inspireren door de inwoners van de plaats en kwamen op verrassende plekken uit. Ook de kinderen omarmden al snel deze nieuwe manier van vakantie vieren en zagen elke dag opnieuw als een avontuur. Toen de auto gerepareerd was, voelde het dubbel om deze plek achter ons te laten. We hebben hier zulke uitersten beleefd, van hagelstorm en schade tot schoonheid, betrokkenheid en lachbuien. Bij het terugblikken op onze vakantie in Italië realiseerden we ons dat deze tijd, ondanks de uitdagingen, ons als gezin nog dichter bij elkaar bracht.
Hoewel onze vakantie anders verliep dan verwacht, toonde het vermogen om het beste te maken van elke situatie ons een waardevolle les. We hebben van dichtbij ervaren hoe veerkrachtig we als mensen zijn. En hoe prachtig het is om samen te werken om middenin de chaos toch de schoonheid weer te kunnen zien. Het was een vakantie om nooit te vergeten.
