Als zwanger worden van de tweede maar niet wil lukken
Hallo,
Wil graag mijn situatie met andere lotgenoten delen omdat er vanuit mijn omgeving veel onbegrip is. Inmiddels ben ik 39 jaar en alweer 3 jaar bezig om zwanger te worden van een brusje. Sinds 2012 zijn wij de trotse ouders van een prachtige, lieve, goedlachs meisje. Heel graag willen wij een broertje of zusje voor haar maar dit is tot op heden nog niet gelukt. Natuurlijk ben ik dolblij en dolgelukkig met mijn dochter maar het voelt niet compleet.
Bij de gyneacoloog geweest en zou eigenlijk een kojkoperatie moeten ondrrgaan maar durf gewoonweg niet. Zie er ontzettend tegenop. Reactie van veel mensen is, masr gelukkig heb je al een kind. Zonder te weten wat het met mij doet.
Doet pijn en verdriet.
Groetjes
39 jaar.
Ik zou toch snel voor die kijkoperatie gaan, gezien je leeftijd. Een eventuele overgang is al uitgesloten?
Ik zou er zelf niet eens over praten met mensen waarvan ik vermoed dat er weinig begrip komt. Dan word ik ook niet onnodig gekwetst.
Sterkte, het is jullie wens, en die mag er gewoon zijn.
"Reactie van veel mensen is, masr gelukkig heb je al een kind. Zonder te weten wat het met mij doet.
Doet pijn en verdriet."
Heeft ook iets dwingends, vind je niet?
Misschien moet je ze van te voren even vertellen hoe je wenst dat ze gaan reageren.
Want, ja, geen tweede kind kunnen krijgen is echt minder 'erg' dan helemaal geen kind kunnen krijgen en minder erg dan een heleboel andere ergere dingen.
wil40:
"Ik zou er zelf niet eens over praten met mensen waarvan ik vermoed dat er weinig begrip komt. Dan word ik ook niet onnodig gekwetst."
En ook zeker niet op forums 
"Sterkte, het is jullie wens, en die mag er gewoon zijn."
Ah, maar dat zegt niemand, he, dat die wens er niet mag zijn. En niemand zegt dat het niet vervelend is als je plannen niet uitkomen.
Ik snap ook werkelijk niet waarom 'gelukkig heb je al een kind' kwetsend zou moeten zijn tenzij je dat je zelf in je hoofd haalt natuurlijk.
Tijgeroog
Ik vind het zelf niet erg empatisch als je als begripvrager niet begrijpt dat niet iedereen direct klaarstaat met de door jou gewenste reactie. Misschien weten ze gewoon niet hoe ze anders moeten reageren.
Niet iedereen is blijkbaar voldoende gedrild in het sociaal wenselijke/vrouwelijke gedragspatroon. Zelfs veel vrouwen niet
Wat mij betreft, houden zo...
Reactie
Weet niet goed hoe ik mijn gevoelens onder woorden kan brengen. Komt er wat onbeholpen uit.
Lotgenoten contact
Ben naarstig op zoek naar mensen die hetzelfde doormaken.
je vindt die kijkoperatie erg eng
misschien kun je daar wat mee? Iets waardoor je het minder eng gaat vinden? Als dit je verder zou helpen naar het vervullen van je wens?
Tja en reacties van anderen - mensen proberen je gerust te stellen/iets aardigs te zeggen/ te relativeren, zo gaat dat. Trek je daar niet teveel van aan. Lotgenoten vinden lost ook niet alles op, want de ene lotgenoot is de andere niet 
Mensen zijn met zichzelf bezig
Ik ben zelf ook weleens de fout ingegaan. Ik had een vriendin die een abortus liet plegen omdat ze niet verder wilde in de relatie. Tweede helft dertig jaar dus.
Zelf had ik net een miskraam achter de rug en verlangde hevig naar een kind. Dus moest ik even zeggen of ze dat nou wel zou doen en dat ze er misschien spijt van zou krijgen. Want ouder. Stom. Je voelt je al hevig heen en weer geslingerd door zo'n beslissing.
Daarna heb ik me voorgenomen om mensen vooral te bevestigen met zoiets, ongeacht mijn eigen situatie.
Mensen denken vooral vanuit hun eigen kader en beseffen niet altijd hoe ingrijpend een kinderwens kan zijn die moeilijk te vervullen lijkt.
Je kunt het medische traject ingaan en inderdaad een oplossing zoeken voor je angst. Maar je kunt ook besluiten om het 'gewoon' af te wachten of het nog vanzelf lukt. Tenzij je medische klachten hebt. Ook een medisch traject geeft geen garantie op een kind en beide routes kunnen mogelijk nog zorgen voor een zwangerschap.
Een medisch traject ingaan kan je kinderwens ook nog obsessiever maken. Terwijl wat afstand nemen, ook al is dat verdrietig, de rest van je leven wat makkelijker maakt, want een kinderwens kan alles absorberen.
zo is dat Anne
' Mensen zijn met zichzelf bezig' - iedereen redeneert vanuit eigen ervaringen en je bent lang niet altijd genoeg in staat/in de stemming om te proberen je in een ander te verplaatsen.
Dochter hoorde bij haar scheiding: 'gelukkig heb je geen kinderen'. Ook zoiets. Tja het maakt 'a allemaal wat minder gecompliceerd, maar het gegeven dat je leven totaal niet loopt zoals je had gehoopt, en je verdriet daarover, dat is een ander verhaal.
Voor vruchtbaarheidsproblemen heb je Freya, vroeger hadden ze ook een forum, maar nu zitten ze blijkbaar op Facebook:
Herkenning
Maar ik weet niet of mijn verhaal je opvrolijkt. Bij mij is het bij één kind gebleven omdat ik eind dertig ernstig ziek werd en daarna geen kinderen meer kon krijgen. Heb vlak daarvoor nog wel een miskraam gehad wat echt verdrietig was want daarna dus nooit meer 'gelukt'. Nou heb ik naast mijn bio kind wel een heel fijn stiefkind dus wij zijn geen gezin van drie maar ik had gewoon heel graag zelf nog een kindje gebaard en gehad. Helaas. Tijd helpt bij mij wel. Ik herken wat je zegt dat het moeilijk onder woorden te brengen is. Zeker bij mensen die dat gevoel niet kennen. Ook dat wegrelativeren van 'het kan altijd erger' is zoiets. Tsja...
Ik zou als ik jou was die kijkoperatie wél doen. Als het dezelfde ingreep is die ik heb gehad is het echt geen zware operatie en zitten er (relatief) weinig risico's aan. Of ben je anders voorgelicht?
ook
Tsjee Ad Hombre, waarom lees je dit draadje eigenlijk mee als je het zo stoort?!
Het is voor mij al lang geleden maar ik kan de pijn nog terughalen als iemand zei "je hebt al een kind". Alsof je tegen iemand in een rolstoel zegt: maar hebt toch nog armen. Nou ja, niet helemaal een goede vergelijking. Maar ook als je al een kind hebt kun je intens verlangen naar nog een zwangerschap, baby, en opgroeiend kind. Net zoveel als bij de eerste. Bij ons is het niet meer gelukt, ondanks het gehele medische circuit (inclusief kijkoperatie). De pijn slijt, maar komt toch ook soms in alle hevigheid terug, bijvoorbeeld als dat ene kind dat je hebt een fase afsluit: zwemdiploma gehaald, van de basisschool af, eindexamen gedaan, op kamers. Dan steekt het weer even: geniet want je maakt dit maar 1x mee, je staat nooit meer op dit schoolplein hierna.
Ik weet, ik ben je hier niet echt aan het opvrolijken. Maar denk toch dat deze info zinvol voor je is. Want een kijkoperatie is geen pretje. Het viel mij danig tegen, naderhand, hoeveel pijn en last je nog hebt gedurende een week of wat. Maar is het dat niet waard? Wil je straks het risico lopen dat je jezelf over 10 jaar verwijt niet alles geprobeerd te hebben? Ik ben het dan ook totaal niet eens met AnneJ. Niet de natuur afwachten, op jouw leeftijd, en de kansen die je nu nog hebt laten verlopen. De kans is veel te groot dat het met afwachten echt niet meer gaat lukken (al kent iedereen die ene uitzondering die alles geprobeerd had en pas toen ze stopte toch nog zwanger werd: Dat is dus echt een uitzondering en de kans is veel groter dat het niet gebeurt). Behandelingen vergroten nou eenmaal flink je kansen. Dus doen. Denk aan waar je het voor doet. Denk aan wat ik boven schrijf, aan het schoolplein gevoel.
Hoop dat het toch een beetje helpt.
en Ad
Wat betreft je verwijzing naar Freya: Ouders.nl heeft ook een forumrubriek "Kinderwens", daar bevindt zich dit draadje.
Er zijn ook talloze IT-geek forums, dat wil toch niet zeggen dat jij hier dus niet over cookies, expires, en ander oninteressants mag schrijven?
Claire
Ja, lekker negatief Claire.
Wat schrijft P?
"Lotgenoten contact Ben naarstig op zoek naar mensen die hetzelfde doormaken."
Is het dan vreemd als ik haar een link naar Freya geef? Het is geen suggestie om maar op te hoepelen als je dat bedoelt.
"Er zijn ook talloze IT-geek forums, dat wil toch niet zeggen dat jij hier dus niet over cookies, expires, en ander oninteressants mag schrijven?"
Jij had blijkbaar geen inlogprovblemen c.q. het interesseerde je niet hoe ze veroorzaakt werden...
kijkoperatie
Ik snap dat je daar tegen opziet en zou ook twijfelen of ik dat zou doen. In 9 van de 10 gevallen komt er namelijk helemaal niets uit.
Hoe moeilijk het ook is, de beste tip ik echt loslaten. Je kunt op natuurlijke wijze zwanger worden en het kan hopelijk nog steeds.
Maar stress en zorgen helpen daar niet bij.
Mijn zus heft hele traject doorlopen inclusief 3 mislukte IVF pogingen. Toen ze het letterlijk had opgegeven, lukte het ineens wel. Gewoon natuurlijk. Zat toch voor een groot deel tussen haar oren.
Nog meer Claire & Emilie
"Tsjee Ad Hombre, waarom lees je dit draadje eigenlijk mee als je het zo stoort?!"
Het draadje stoort me niet, maar ik heb er wel een mening over en die uit ik. Die mening heb ik overigens uit ervaring, want ik ken freya niet van een afstand. We zaten zelf ooit in dat circuit dus ik ken de soort verhalen en gevoeligheden maar al te goed. Wijzelf kozen ervoor om onze 'problematiek' slechts te delen met twee familieleden en verder niemand. Scheelt een hoop uitleg en goed bedoelde meevoelerij. Maar ik begrijp dat andere mensen het rondvertellen en op Facebook zetten. Ook best, maar dan loop je meer kans op dit soort dingen.
"Het is voor mij al lang geleden maar ik kan de pijn nog terughalen als iemand zei "je hebt al een kind". Alsof je tegen iemand in een rolstoel zegt: maar hebt toch nog armen. Nou ja, niet helemaal een goede vergelijking. Maar ook als je al een kind hebt kun je intens verlangen naar nog een zwangerschap, baby, en opgroeiend kind. Net zoveel als bij de eerste."
Nee, je kwetst de rolstoelmensen daarmee natuurlijk. Van freya ken ik de verhalen van mensen die al boos en teleurgesteld werden als anderen over hun kinderen wilden praten. Punt is dat je niet van de hele wereld kuntr verwachten dat ze zich precies zo gedragen als jij wilt. Het is niet voor niets dat zoveel mensen dat soort dingen zeggen, het is gewoon een natuurlijke reactie.
Het is ongezond en dwingend om van iedereen te verwachten dat ze zich gedragen zoals jij wilt. Dat begrijpt iedereen, maar zodra het over dit soort dingen gaat wordt het ineens vergeten. Zij zijn niet de bron van de pijn, uiteindelijk ben je dat zelf. Omdat jij je niet wilt neerleggen bij je lot.
"Mijn zus heft hele traject doorlopen inclusief 3 mislukte IVF pogingen. Toen ze het letterlijk had opgegeven, lukte het ineens wel. Gewoon natuurlijk."
Je weet dat ook *dat* door 'slachtoffers' van onvruchtbaarheid als kwetsend kan worden ervaren?
"Zat toch voor een groot deel tussen haar oren."
Die conclusie deugt natuurlijk van geen kant. Het enige wat je kunt concluderen is dat 'men' het niet weet. En dat is best vaak het geval.
Kijkoperatie succesverhaal
Bij ons lukte de eerste al niet. Dus de molen in, begon met een kijkoperatie. Was effe naar, de pijn na de operatie maar heel goed dat ik dat heb laten doen. Tijdens een kijkoperatie wordt er wat lucht ingebracht, zodat de eileiders en zo wijd zijn en goed bekeken kunnen worden. Door dat verwijden heb je een paar maanden meer kans dat je zwanger raakt. Bij mij was het in de eerste cyclus na de kijkoperatie raak.
Mijn advies: geef het een kans met kijkoperatie.
Half a Twin
"Bij mij was het in de eerste cyclus na de kijkoperatie raak."
Kan net zo goed toeval zijn natuurlijk, uiteindelijk kan je iedere maand raak gooien met die dobbelsteen. Met of zonder extra zetje.
Daarnaast kunnen ze een verkleving constateren. Als je een ernstige eileiderverkleving hebt wordt je nooit natuurlijk zwanger en ben je op IVF aangewezen. Dat kun je dan ook maar beter zo snel mogelijk weten want je IVF-slaagkansen dalen na je 40e ook hard.
Dus ja, als je serieus een kind wilt, kun je maar beter die kijkoperatie doen.
Dank voor reacties
Dank jullie wel voor jullie reacties. En fijn dat er nu ook mensen reageren die begrijpen wat ik voel. Het is niet zo dat ik bang ben voor kijkoperatie zelf, maar meer voor de uitslag. Ben er nog niet uit.
Nogmaals dank.
wat nog veel erger is dan de gedachtengang van Ad
(waar ik het overigens helemaal mee eens ben) is die reactie hierboven ergens van 'Gewoon natuurlijk. Zat toch voor een groot deel tussen haar oren.'... Niemand die daar op reageert want dat was een vrouw die het zei? Als Ad dat had gezegd...
Als iemand 3x IVF heeft doorlopen zit het niet zwanger worden echt niet tussen je oren hoor!
Triva
Hier ben ik het zoooo mee eens! Dat je al een kind hebt is een niet te ontkennen feit, maar dit soort verhalen zijn medisch gezien nonsens. Je kan namelijk ook zwanger worden na een verkrachting, dan ben je ook niet bepaald ontspannen. We weten gewoon niet waar het aan ligt (tenzij er een duidelijke medische oorzaak is).
Dit soort opmerkingen zijn een manier om te zeggen: eigen schuld dikke bult. We kunnen er niet meer tegen dat dingen soms onvoorspelbaar zijn, niemands schuld zijn, en dat je je maar hebt te schikken in je lot. Dat klinkt namelijk wat middeleeuws, dus niemand wil dat horen. Dan ga je in je ongemak maar magisch denken. En achteraf kun je natuurlijk altijd zeggen: goh, ik was er helemaal niet meer mee bezig! In feite heb je gewoon elke maand een min of meer gelijke kans, net als in de loterij.
Ad flauw hoor
Probeer ik met mijn succesverhaal P. Over een drempel te helpen, geef jij er weer een "zeer nuchter" verhaal overheen. Feit is dat de kans dat je zwanger raakt na een kijkoperatie een stukje hoger ligt dan zonder operatie, dat kreeg ik te horen bij de voorlichting over de operatie. Keek er ook niet maar uit maar toch laten doen om de kans te verhogen, of te weten wat er aan schortte dat het niet lukte.
HaT
OK, sorry> Volgens mij maakt het niet zoveel uit. P. staat toch niet open voor mijn soort logica.
Toen wij trouwens in een Amsterdams ziekenhuis een specialist (ik zal z'n naam niet noemen) bezochten die heel goed was in een bepaalde fertiliteitsevorderende operatie vroeg hij of we eigenlijk wel zeker wisten of we kinderen wilden. Hij had er nl. twee en hij vond het nogal tegenvallen.
Ik weet zeker dat sommige mensen daar erg boos over zouden kunnen worden maar wij vonden het eigenlijk best grappig.
Operatie toch ondergaan en inmiddels (ook) 2 kinderen (au naturel). Of die operatie daarbij geholpen heeft zullen we nooit weten.
Een week pijn na kijkoperatie?
Om even de ervaringen in balans te brengen; ik had nergens last van, behalve dat een minuscuul klein litteken vlak boven mijn schaamhaar zat. Dus het hoeft niet, die pijn.
Qua dat tussen de oren zitten vind ik ook een nare opmerking. Je weet het niet en je weet wél dat het niet helpt dus waarom zou je het uitspreken? Ik kreeg ook te horen dat ik het los moest laten. Waarop ik altijd vroeg hoe ik los moet laten of ik ongesteld ga worden of niet? Altijd maandverband in je onderbroek zodat het geen kwaad kan en alle buikpijn negeren? Het is toch mijn lijf waarin het gebeurd? Zit voor mij in de categorie; niet denken aan een roze olifant. Maar dan dat die olifant gewoon elk moment je huis in kan lopen maar je mag er niet aan denken.
Wat ik denk dat men vaak bedoelt is: zoek naar ontspanning. Yoga, mindfulness, sporten, massages, meditatie, een persoon (coach of gewoon vriendin) bij je af en toe lekker je kan uiten, wandelen. Whatever works for you. Is altijd fijn namelijk en in dit soort situaties helemaal.
Afwegingen?
Ik denk toch dat ik in jouw geval een kijkoperatie zou laten doen. Ik heb mezelf geleerd om in dit soort situaties de mogelijke uitkomsten naast elkaar te zetten. Misschien heb je er wat aan?
Er zijn volgens mij vier mogelijkheden.
1 Je doet een kijkoperatie en het helpt niet: dan weet je dat en kun je jezelf vertellen dat er niets was wat er aan te doen was.
2 Je doet een kijkoperatie en je wordt zwanger erna: hoera
3 Je doet geen kijkoperatie en je wordt zwanger erna: hoera
4 Je doet geen kijkoperatie en je wordt niet meer zwanger: zal je dan niet de rest van je leven het gevoel houden dat een kijkoperatie misschien toch had kunnen helpen?
Vanwege het verschil tussen situatie 1 en situatie 4, zou ik voor een kijkoperatie kiezen.
Maar wat ik nog mis in het verhaal is de mening van je partner. Wat vindt hij?
En ik heb een vriendin waarbij iedereen ook altijd met 'het zit tussen je oren' verhaal en 'ontspan maar gewoon, dan gaat het vanzelf goed komen', kwam. Niet helpend. Omdat ontspannen sowieso een uitdaging wordt op een gegeven moment. En zij zich daar dus weer schuldig over ging voelen. 'Word ik niet zwanger, omdat ik er zo gestrest over ben? Ik moet ontspannen, ik moet ontspannen, ik moet ontspannen.' Treurig vond ik dat.
Stress bevordert zwangerschap
https://en.wikipedia.org/wiki/Pregnancy_from_rape
Raar praatje maar men vermoedt juist dat stress, zoals in het geval van verkrachting, leidt tot meer kans op zwangerschap.
Daarmee is de mythe dat stress je kansen vermindert wel ontzenuwd denk ik.
"with some studies suggesting rape may result in higher rates of pregnancy than consensual intercourse.[1][2][3]"
hoe mijn partner erover denkt
Mijn partner is ervan overtuigd dat het zo lukt. Is tenslotte al eerdrr een keer gelukt. Maar wat ik ook beslis, hij zal me steunen en achter ma staan.
tussen de oren
Hier wilde ik zeker ook wel op reageren hoor Triva (hoe weet ik trouwens of iemand hier een man of vrouw is)? Was alleen nog niet snel genoeg, zit nl niet de hele dag op Ouders.
"Mijn zus heft hele traject doorlopen inclusief 3 mislukte IVF pogingen. Toen ze het letterlijk had opgegeven, lukte het ineens wel. Gewoon natuurlijk."
Hiertegen over zet ik eerst mijn eigen verhaal:
"Ik heb het hele traject doorlopen inclusief 3 mislukte IVF pogingen. Toen hebben we het opgegeven. 15 jaar later is nog immer niet gelukt en definitief te laat. Gewoon natuurlijk.
En verhalen van 4 mede-ivf-ers die ik in loop der jaren heb leren kennen (buren, vriendin, twee collega's):
"Zij hebben het hele traject doorlopen, inclusief meerdere IVF pogingen en uiteindelijk alle vier een kind/kinderen gekregen met hulp van deze IVF"
Ik beweer hiermee niet dat het altijd werkt. Maar vaak ook wel. En "van nature" heel vaak niet, als je het al met IVF geprobeerd hebt. Een enkeling als uitzondering misschien, net zoals we allemaal de verstokte roker kennen die 100 werd en nooit longkanker kreeg. Het gaat om kansberekening. Niet om je oren of wat er tussen zit
He?
Wat een vreemde plek voor het litteken. Bij mij zit ie bij de navel. Of is dat juist raar?
je reactie komt over als veroordelend ipv als simpelweg een mening. Ik kan me voorstellen dat als je helemaal geen kinderen kunt/kon krijgen, dit "gezeur" over een tweede kind krijgen zeer storend kan zijn. Dan zou ik hier niet meelezen, net zoals iemand met vruchtbaarheidsproblemen niet mee gaat lezen in een rubriek over ongewenste zwangerschap.
De combinatie van "en zeker niet op een forum" met "voor vruchtbaarheidsproblemen hebben we Freya" kon geinterpreteerd worden als "hoepel lekker op", al is het dan blijkbaar zo niet bedoeld (?). Waarom zou P niet gewoon hier op het forum lotgenoten mogen / kunnen vinden.
