Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Zwanger worden Zwanger worden

Zwanger worden

Lees ook op
Isa

Isa

13-11-2011 om 21:40

Twijfel: wel of geen tweede

Onze dochter is bijna 3,5 en ik twijfel al langere tijd of we wel of niet voor een tweede kindje zouden willen te gaan.. (mits dit gegund is natuurlijk).

Eerst maar de tegens:

- Ben net sinds een week 40 geworden, (skriek)... Dus tsja, de klok tikt nu wel heeeel hard.
- Ben kostwinner (werk 4 dagen per week pittige baan) en moet dit blijven doen om hypotheek te betalen. Zie absoluut geen fin. ruimte voor een tweedel
- Bij de eerste vonden we het eerste jaar zeeer zwaar. Moet er werkelijk niet aan denken dat een tweede weer een huilbaby kan zijn.
- Manlief is gevoelsmatig niet voor, hij heeft op carriere gebied nog zoveel dromen die hij waar wil maken en hij is bang dat een tweede kindje die plannen behoorlijk stil legt.

De voors:
- Kriebelt regelmatig nog bij me, vooral als ik de babypakjes zie bij de Hema.
- Dochter als enig kind vind ik toch best sneu, ze houdt zo veel van kindjes om zich heen.
- Manlief was zelf enig kind en heeft zich vaak alleen gevoeld vroeger, dat willen we niet voor ons meisje..

Als ik puur alleen op mijn gevoel probeer te focussen dan kom ik er ook maar niet uit. De enige dag is het puur op gevoel een JA en de volgende dag een NEE. Ik vind het zo moeilijk....

Herkent iemand deze twijfel?.. EN wat heeft uiteindelijk de balans naar Ja of naar Nee doen omslaan in het nemen van een besluit om er wel of niet voor te gaan?

Ben heel benieuwd naar jullie ervaringen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mama_Lynn

Mama_Lynn

14-11-2011 om 08:24

Lastig

Ik kan natuurlijk voor jou niet bepalen welke reden het belangrijkste is en de doorslag geeft, al is het er maar 1, hij kan tien keer zo zwaar wegen als alle andere redenen. Ik ben zelf 7 jaar jonger, dus het leeftijdsargument telt voor mij niet zo. Maar ik zie hier genoeg vrouwen voorbij komen die op latere leeftijd nog een kindje hebben gekregen. De risico's zijn groter, maar de risico's zijn er hoe dan ook altijd, je hebt nooit de garantie dat je ene gezond krijgt. Voor je biologische klok zul je waarschijnlijk wel snel duidelijkheid moeten hebben.

Ik zelf heb er twee, een meisje en een jongen en ik heb er altijd meer dan 1 gewild, liefst drie, maar ik ben bang dat dit hem niet gaat worden (man wil niet meer).
Eigenlijk kan ik alleen iets roepen over het 'fulltime werken'. Ik ben zelf ook kostwinner, werk 32 uur. Toen ik zwanger werd van nummer 2 werkte man ook nog (28 uur zo'n beetje), maar helaas werd hij werkeloos en dat is hij nog. Kortom, ook niet veel ruimte in de financiele situatie, maar we hebben het prima, we hebben genoeg en we redden het beter dan we toen gedacht hadden. Het scheelde dat zijn inkomen wegviel en niet het mijne. Kortom: je kunt altijd met minder toe, soms moet je daarin keuzes maken, maar voor mij (en voor anderen is dat misschien anders) maakt dat het verschil niet tussen 1 of 2 kinderen. Scheelt misschien ook dat ik groot gebracht ben in een gezin met 6 kids, wij zelf onze studie hebben moeten bekostigen enz, we konden niet altijd op vakantie en we zijn er echt niet minder van geworden, hoe graag we het misschien ook gewild hadden.

Dan verder: de babytijd is gewoon zwaar, zelfs al heb je en makkelijke baby. Heb je een huilbaby dan is het nog veel zwaarder, maar dat weet je niet van tevoren (eigenlijk wel jammer ). Ik heb twee keer geluk gehad. Ik vind zelf de dreumes/ peutertijd veel bewerkelijker. Heb nu een bijna 2-jarige rondlopen die veeeeeeeeeel stouter, ondeugender, en boeviger is dan zijn grote zus, maar die tegelijk veeel minder nog kan praten en benoemen, dus dat maakt het soms wel lastig. Ik kan hem echt geen seconde alleen laten. Maar ja, die tijd komt dan sowieso na de babytijd.

Maar ik ben zielsgelukkig met mijn tweetal. Het zijn echt leuke exemplaren en ik vind de interactie tussen die twee echt geweldig. Ze zijn dol op elkaar (ook als ze elkaar soms op het hoofd timmeren) en zijn heel blij als ze elkaar zien. Ik vind een tweede dus heel erg leuk. Maar dat kan ik niet voor jullie bepalen. Ik hoop dat er veel reacties hier komen en dat je er samen met je man uitkomt wat een goede beslissing is voor in jullie leven.

Liefs, Lynn

May

May

14-11-2011 om 09:43

Lastige keuze

Maar kijk eens vijf jaar vooruit, zie je jezelf dan met een of met twee kinderen? Ik twijfelde ook heel erg, zeker omdat we voor de tweede uiteindelijk in de medische molen terechtkwamen. Maar op een of andere manier wist ik steeds dat de tweede nog ergens was en dus nog zou komen..Ik zag heel erg de voordelen van een kind, maar wist gewoon diep in mijn hart dat de tweede ook ging komen. En dat is ook uitgekomen.. de tweede is alweer zeven..

liora

liora

14-11-2011 om 10:01

Herkenning

Hoi Isa,

Ik herken jouw twijfel want ook ik heb jaren getwijfeld. Je kunt misschien in het archief terugzoeken, vele draadjes over wel of geen tweede kind van mij.

Groot verschil is wel dat ik alleenstaand was en ben, dus daarom twijfelde ik ook wel heel erg of het niet gewoon te zwaar voor me zou zijn. Ik heb immers niet de mogelijkheid tot instorten of overspannen raken, dus moet toch van tevoren redelijk kunnen inschatten of iets te doen is.

Ik kan achteraf zeggen dat die twijfel de wens is. Praktisch gezien is het natuurlijk veel makkelijker om 1 kind te hebben. Het scheelt geld, moeite, energie en slaap. Dus als je op rationele gronden beslist, dan is 1 echt veel beter. De twijfel komt door de wens. Die wens is dus heel groot, anders zou je niet blijven twijfelen.

Ik ben heel blij om van de twijfel af te zijn, sinds ik voor de tweede ben gegaan. Feit is dat het zwaarder is, vermoeiender, veel onhandiger. Dat is allemaal waar. Maar ik wilde toch heel graag nog een kind. Niet in de laatste plaats omdat mijn zoon ook heel graag een broertje wilde (of zusje), dat speelde toch echt wel mee. Verder was ik bang dat ik spijt zou krijgen als ik het niet deed.

Tussen mijn kinderen zit 6 jaar. Wat me is tegengevallen is de teruggang naar de beperkingen van een baby/peuter. De luiers, gebroken nachten, slaapjes. Wat me echter ten positieve heeft verbaasd is de sterke band en enorme liefde tussen mijn zonen. Dat heeft echt mijn verwachtingen ver overtroffen, prachtig is dat.

En ik weet dat de jongste ook ouder wordt, zindelijk zal worden, 's ochtends op een gegeven moment zijn eigen gang gaat en ik weer kan uitslapen

ik wens je heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing!

Liora

Anna3

Anna3

14-11-2011 om 10:35

Financiën

Lastig hoor. Maar mijn persoonlijke mening is dat geld geen goede reden is om af te zien van de wens voor een tweede. Als je om die reden toch besluit om niet voor een tweede of derde te gaan, dan is je wens misschien niet groot genoeg.
Bedenk eens dat we in een van de allerwelvarendste delen van de wereld leven. Of vergelijk onze welvaart eens met die in Nederland 50 of 100 jaar geleden.
Zou je geen spijt krijgen als je later, als je echt oud bent, bedenkt dat je vanwege het geld niet voor een tweede kind hebt gekozen? Ik zou het persoonlijk moeilijk aan mezelf en aan mijn (oudste) kind kunnen uitleggen.
Het leeftijdsargument vind ik nog gemakkelijker te weerleggen, zolang jij en je partner gezond zijn. 40 is het nieuwe 30, hoorde ik onlangs iemand zeggen. We worden veel ouder dan een eeuw geleden, de gezondheidszorg is verbeterd, en zelfs toen kregen vrouwen van 40 nog wel eens een kind. (Al zal dat vaak niet ideaal zijn geweest.)
(Feit is natuurlijk wel dat het met 40 jaar moeilijker wordt om zwanger te worden en te blijven.)
Sterkte met je keuze!!

Twijfel

Wij hebben ook de twijfel gehad, maar geld is voor ons geen doorslaggevende factor geweest ook al was deze niet rooskleurig toen ik zwanger was van de tweede.

De twijfel lag er bij ons bij de gebroken nachten en opnieuw de babytijd. Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen voor een tweede te gaan (meiden schelen nu bijna 5 jaar) en daar ben ik heel blij om. De babytijd is relatief kort en nu genieten wij volop van onze meiden

Maar heel even getwijfeld

toen ik net zwanger was van de tweede, zo oud was als jij en de oudste was nog geen jaar. Ik was misselijk en dacht aan de het geregel, de drukke babytijd, stress. Ik twijfelde niet zo erg dat ik abortus overwoog.

Maar het idee dat ze samen konden spelen, samen ergens op af kunnen gaan (naar een speeltuin of zwembad bijv.tijdens vakanties op een camping waar ze nog niemand kennen) maakte dat ineens elke twijfel verdween en die is nooit meer teruggekomen.

Voor geld of een drukke baan zou ik het niet laten, een tweede wordt ook wel groot en je kunt veel spullen van de oudste gebruiken. En banen zijn ook niet altijd voor eeuwig.
Er zijn allerlei manieren om over meer geld te beschikken: maandelijkse kosten omlaag (zelfs je hypotheek soms!), je partner kan meer werken, extra toeslag voor een tweede etc.

Alleen je leeftijd tja dat is moeilijk, je kan niet lang meer twijfelen, dat maakt het zo acuut.

liora

liora

15-11-2011 om 10:16

Financiën

Hallo,

Ik vind het wel heel goed om je financiele situatie mee te laten spelen. Iemand die zegt: wij hebben geld geen rol laten spelen, heeft misschien gewoon genoeg geld.
Kijk als je het goed hebt, is het raar om een kinderwens ondergeschikt te maken aan financien. Maar als je al krap zit, wat dan?
Er wordt hier net gedaan alsof het de keuze is tussen een hele dure nieuwe auto en geen kind erbij, of een goedkope tweedehands auto en nog een kind.
Maar wat als je al een goedkope auto hebt, of je zelfs dat niet kunt veroorloven? Wat als je al heel erg oppast met boodschappen doen omdat je nauwelijk uitkomt met je geld? Wat als je al niet op vakantie kunt?

Dus om te stellen dat geld geen rol mag spelen, vind ik niet redelijk. Dat hangt af van iemands financiele situatie.

Liora

dc

dc

15-11-2011 om 21:04

2e is makkelijker

Volgens mij is een tweede baby zowat altijd makkelijker dan een eerste, want hij heeft sowieso een andere vorm van entertainment dan enkel de ouders. Grote zus (of broer in mijn geval).

De nachten zijn rot, maar het is maar van zo'n korte duur. Dat je kostwinner bent, tja, dat kun je met nog een kindje erbij toch ook blijven? Heb je ideeen hoe je het zou regelen met opvang?

En wat je man betreft, wat wil hij specifiek? Vaak naar het buitenland? Heel veel uren werken? Kijk eens praktisch wat zijn carrièrewensen inhouden en hoe je dat kunt bewerkstelligen. Mijn man is heel druk bezig met z'n carrière, en een tijdlang heb ik daarnaast ook fulltime gewerkt toen de oudste 2 kleiner waren. Als je goede flexibele opvang hebt, dan is heel veel mogelijk. En dan had ik geen sociaal netwerk, want we woonden erg ver van familie vandaan. Ik weet niet of je van die kant nog hulp kunt verwachten?

Na 9,9 jaar een tweede

Lieve Isa,

Maar liest 9 jaar hebben wij getwijfeld over de tweede. Hele discussies, analyses enz maakte we op. We hadden een zoon mogen krijgen. Een schat van een joch. Gevoelig, serieus, intens alles beleven. Een pracht zoon. We hadden het goed met zijn drie. Meer dan goed. Toch bleven bij tijd en wijle de vragen voor een tweede. Hoe zou dat zijn??? Hoe zou het voor de oudste zijn??? Die hield niet zo van baby's en drukte, dus dat het 'leuk voor hem' zou zijn ging hier niet helemaal op in eerste instantie. Hij verlangden ook geenszins naar gezinsuitbreiding. we reisden veel, vee uiteten, veel leuke dingen, veel sociale contacten enz enz. we genoten. Toch bleef het kriebelen. maar ik zag op tegen de zware babytijd, stel we krijgen een heel 'moeilijk' kindje enz enz. Het hield ons jaren tegen. Opeens beseften we dat mijn man eind in de 40 was en dat we niet lang meer wilden wachten als we dan toch......
Een maand later was ik zwanger. Helemaal in paniek. Kan ik dit wel???? Ik was radeloos, maar ook vol verlangen. NOG een kindje zou ik dat wel kunnen?????
De9 maanden gingen voorbij en ik had een zware zwangerschap. Premature weeen, veel rugpijn, veel platliggen. En toen...diende onze tweede zoon zich aan. Een pracht mannetje. Grote broer dolblij en trots. Ik moest wennen, maar genoot ook volop. Het was soms heel dubbel. Maar het is je kind en dat is toch wel zoiets bijzoners. NIet te omschrijven. Inmiddels is ie 3. Grote broer en hij leiden allebei hun eigen leven. Maar de momenten samen zijn ze gek van elkaar. IK vind het grote leeftijdsverschil ideaal. Je hebt het gemak van twee enige kinderen. Zijn ze elkaar zat, loopt oudste gewoon lekker naar zijn kamer. Niks geen conflicten. Alleen maar houden van. Ik had mijn tweede niet willen missen, maar het is wel weer een ander leven. Terug naar af toch wel een beetje. Dat vond ik wel vaak zwaar. eerlijk is eerlijk.
Maar als broer en broertje elkaar een dikke hug geven weet ik dat het het meer dan waard is. Ik kijk vreselijk uit naar de tijd dat ze wat meer samen kunnen gaan doen. Samen naar de KUip, samen korfballen enz enz. Dat lijkt me geweldig.
Ik wens je succes bij je beslissing. Ik weet als geen ander, misschien om andere redenen, hoe het is om zo te twijfelen.

Pilar

Isa

Isa

18-11-2011 om 07:41

Dank je wel allemaal..

Lieve OO-ers,

Dank je wel voor jullie reacties en ervaringen, ik heb ze met veel aandacht gelezen en in me opgenomen... Op dit moment met een zieke dochter thuis, dus ik ga t allemaal eens even rustig laten bezinken .. (man trouwens op zakenreis, dus die tweede zal er niet a la minute komen ..

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.