Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Zwanger worden Zwanger worden

Zwanger worden

Lees ook op
ff zo

ff zo

27-03-2010 om 11:03

Verlangen naar een 3e

Hoe kan dat? Zo sterk is mijn verlangen om nog een keer zwanger te worden, te zijn, te bevallen (tja heb nu eenmaal 2 goeie bevallingen gehad) en nog 1 keer te zorgen voor een kleintje. Onze jongste is nu 14 maand en het liefst zou ik nu willen beginnen voor een 3e. Manlief is er nog niet over uit, wil nu iig nog niet.
Herkennen jullie dit? En hoe gaan jullie er mee om. Ik heb een hele tijd gehad dat ik er echt dagelijks een paar keer over begon bij manlief, maar die werd er gek van. Dus dat doe ik nu maar niet meer.Hoe hebben jullie dat aangepakt en moesten jullie je man overhalen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Moeilijk

Hier hebben wij het bij een 2e. Ik wil maar man niet. Dit speelt al bijna 1.5 jaar denk ik en ik verwacht niet dat hij nog van gedachte veranderd. Tja, wat doe je ermee? Je erbij neerleggen, je kan niets anders. Moeilijk vind ik het wel, maar ik vind dat een kind gewenst moet zijn door beide ouders.

14 maanden is nog best jong om aan een volgende kind te denken. Als je man er nog niet uit is (hij is dus niet perse tegen) dan kan je het best even uit je hoofd zetten en over een maand of 4 nog eens polsen?

Carolien

Carolien

28-03-2010 om 14:31

Idd: moeilijk

Ik herken je situatie helemaal. Heb er jaren in gezeten. Net als bij jou wilde ik heel graag een derde, maar mijn man niet.
Ik ben het helemaal met Petal eens dat een kind door beide ouders gewenst moet zijn. Ik heb dan ook echt helemaal nooit overwogen om een zwangerschap te forceren. Ik weet niet waarom je zoveel haast hebt. Is het je leeftijd, of vooral je gevoel dat je nu, op dit moment, weer zwanger wilt worden. In het laatste geval raad ik je aan om in geen haast te maken. Je schrijft dat je man er nog niet uit is. Net als Petal zegt denk ik dat dit betekent dat dit niet betekent dat hij per se niet wil. Misschien heeft hij meer tijd nodig. Mijn advies: zet hem dan niet onder druk, want dat werkt bijna nooit goed. Als je wat betreft je leeftijd haast hebt, is het een andere situatie, dan kun je het niet zo zeer op het beloop laten.....
Wij zijn er alleen wel over in gesprek gebleven, omdat het voor mij iets heel belangrijks was. En daarmee voor ons samen. Het kwam niet dagelijks of wekelijks aan de orde en ik denk zelfs niets eens altijd maandelijks (alhoewel ik tussen neus en lippen door wel een een opmerking maakte, zo goed kon ik mezelf nu ook weer niet beheersen), maar toch wel met enige regelmaat. Ik heb steeds geprobeerd mijn man niet te overtuigen dat het Zo goed was om een derde te krijgen, dat het van mij moest of wat dan ook. Alleen aangegeven hoe het in mijn gevoel werkte. Kon hij aangeven waarom hij het niet wilde. Uiteindelijk had ik me er al mee verzoend dat het niet meer ging gebeuren. Maar toen ging hij ineens (voor mij totaal onverwacht) om. Ons derde kind is ondertussen al weer ruim 2,5. Maar dat had ook niet kunnen gebeuren, dat besef ik heel goed. Ik schrijf het niet om om je het gevoel te geven dat het net wel goed zal komen, want dat weet ik niet. Ik hoop alleen dat je wat hebt aan de manier waarop wij er mee omgegaan zijn, ongeacht wat er uitkomt.
Groetjes,
Carolien

Herkenbaar

Wij hebben dezelfde soort gesprekken gevoerd als Carolien hierboven beschrijft.

En daarnaast hebben we ook besproken wat nou de reden was dat manlief niet stond te springen om een 3e. Hij heeft wat dingen aan gegeven die hij als bezwaarlijk zag. En ik heb aangegeven wat ik dacht dat we konden doen om die bezwaren te ondervangen.

En daarna hebben we het een tijdje laten rusten.

Hij is uiteindelijk ook overstag gegaan. Achteraf heeft ie me verteld dat ie dat vooral voor mij gedaan heeft, omdat ik het zooooooo graag wilde. Daar schrok ik eigenlijk wel van, want ik vind ook dat een kind door beide ouders gewenst moet zijn.

Overigens is nu nr. 3 de oogappel van ons allemaal, zeker ook van manlief dus. Hij heeft naderhand ook gezegd dat hij ook wel dacht dat hij het wel weer heel leuk zou gaan vinden als nr. 3 er zou zijn. En dat is dus ook uitgekomen. Al vind ie het ook wel heavy, weer zo'n kleintje in huis. Ik heb dat veel minder en probeer hem qua werk dus een beetje uit de wind te houden.

Peggy

Peggy

28-03-2010 om 19:43

Opnieuw zwanger worden

Ik denk dat je je man bedenktijd moet gunnen en het hem een plaatsje moet geven en dan als hij er ook klaar voor is komt hij zelf naar je toe dat hij er klaar voor is. Ik begon ook meerdere keren over bepaalde dingen bij mijn man en ook die werd er gek van. als ik iets voor elkaar wil krijgen geef ik het 1x aan en laat het een tijdje rusten. meestal krijg ik het dan wel vanzelf voor elkaar.

groetjes peggy

ff zo

ff zo

29-03-2010 om 11:57

Indd

ik ben het helemaal met jullie eens. Manlief ziet vooral praktische bezwaren en zegt ook duidelijk...nu nog even niet. Dus ik denk ook wel dat hij over een tijdje toch ook nog wel wil. Ik laat het nu berusten en zo af en toe hebben we het erover of begint hij zelf erover.
Ik ben nu 29 en eigenlijk wilde ik na mn 30e geen kinderen meer...maar ach maar 1 jaar erbij moet, ook kunnen toch?
Maar het liefst heb ik gewoon duidelijkheid...dan kun je het een plekje geven en accepteren. En ooo wat kan ik jaloers zijn op mensen die 3 kids hebben of zwanger zijn van een 3e. Ik weet het gewoon nog eventjes afwachten en door hier op het forum mijn emoties te schrijven, heb ik het al aardig van me afgezet en laat ik het bezinken.

Merel78

Merel78

29-03-2010 om 18:47

Ach...

ik weet natuurlijk niet waarom je na je 30e geen kinderen meer wilt, maar zo erg is het nu ook weer niet om 30+ te zijn als je een kind krijgt (ik ben 31, word dit jaar 32 en ben net bevallen van mijn 2e kind, was 28 bij de eerste, en ik weet zeker dat hier nog wel oudere moeders rondlopen). Maar goed, die discussie is al eerder geweest geloof ik hier (jongere versus oudere moeders).

hoe dan ook, ik wens je veel sterkte in je acceptatieproces en hopelijk draait je man nog bij. Hier 2 kids, en ik moet voorlopig echt echt echt niet denken aan nog een zwangerschap en bevalling (want niet fijn, de zwangerschap dan) en vooral manlief heeft heel duidelijk gezegd geen 3e meer te willen (omdat er ook heel veel op hem neerkwam en hij veel tekort gekomen is). Ik wilde er altijd wel 3. Maar los van of ik dit om redenen van de zwangerschap misschien niet meer wil (het is een hele zware aanslag op mijn lijf om 9 maanden alleen maar moe en misselijk en beroerd te zijn), het kan ook zijn dat ik omwille van onze relatie zal moeten accepteren dat er nooit een derde zal komen. Op dit moment hoeft dat voor mij dus nog niet, maar misschien sta ik er over een paar jaar anders in, en moet ik accepteren dat het bij 2 mooie kids blijft. Misschien moet je het, omwille van de duidelijkheid, leren accepteren als een nee (ok, moeilijker gezegd dan gedaan). en komt het dan toch (het 'ja'), dan is het een fijne verrassing. Of je geeft het nog een jaar en stelt de vraag dan nog een keer. Misschien helpt het om duidelijk te hebben welke bezwaren je man precies heeft (voor veel praktische bezwaren is een oplossing).

sterkte ermee,

Merel

Carolien

Carolien

29-03-2010 om 19:12

Ff zo

Ik zat vandaag nog eens na te denken over jouw posting en mijn reactie, nog voordat ik de reacties van vandaag gelezen had. Misschien is het wel duidelijk, maar ik vind het toch belangrijk om nog eens te benadrukken dat de ervaringen van anderen eigenlijk alleen iets zeggen over de manier waarop je eventueel kunt omgaan met het feit dat jij op dit moment een andere wens hebt dan je man. Het zegt natuurlijk helemaal niets over de uitkomst. Niet iedere man gaat overstag, soms is de kinderwens gewoon over. Hoe dat in jullie situatie zal zijn, zal de tijd uitwijzen.
Wat betreft jouw gevoel dat je zo jaloers kunt zijn op gezinnen met drie kinderen, gedeeltelijk herken ik dat. Ik kon ook zo'n steek door m'n buik voelen als ik dat zag en dan dacht ik: dat wil ik ook zo graag. Wat me daar bij hielp was de vraag die mijn man me een keer stelde: maar zijn wij met ons drieën niet genoeg. Nee, dat was het niet, ik was dolblij met mijn man en de kinderen die we al hadden. Het maakte me wel duidelijk dat mijn geluk niet ophield als dat derde kind niet kwam. Maakte dat ik ook echt moest genieten van de kinderen die er wel waren en niet alleen moest leven van 'als die derde er maar eenmaal is'.
Tenslotte is er nog jouw leeftijd. Ik weet niet wat de reden is dat je na je 30e geen kinderen meer zou willen. Kan van alles zijn. Maar zo'n planning hoeft echt niet muurvast te zijn. Voor de vergelijking: ik wilde ook niet zo'n oude moeder zijn, maar onze eerste werd geboren toen ik al bijna 31 was. Ik had ook de wens om tussen alle kinderen zo'n goed twee jaar te laten zitten, maar het werd anders. Tussen 1 en 2 klopte dat aardig, tussen 2 en 3 zat ruim zes jaar. Helemaal tegen mijn oorspronkelijke idee, maar o wat is dit ook weer leuk. Anders dan gedacht, maar onverwacht heel erg leuk. En ik was toen al ruim 39, ook niet volgens mijn oorspronkelijke gedachte. Ik bedoel maar: pin je niet te veel vast op een planning, het leven loopt soms anders en dan kan het nog steeds heel erg mooi zijn.
Succes,
Carolien

ff zo

ff zo

31-03-2010 om 12:18

Carolien

kan d'r een heel verhaal om heen maken, maar je hebt gelijk en ik ben super gelukkig met mn 2 kindjes en als het daar bij blijft ook prima, ben echt super aan het genieten van ze en ik ben zo blij dat ik de keuze heb kunnen maken om alle dagen heerlijk van ze te kunnen genieten!
Die jaloezie, moet ik ook gewoon een plekje geven en ik denk vaak aan die mensen die zoveel problemen hebben om 1 kindje te krijgen (die kennen we namelijk ook in onze omgevind) hoe pijn moet dat zijn..pfff
Maandag maakte mijn man een opmerking...als die 3e dan komt... ach hij is er over aan het nadenken en dat vind ik al goed. Het houd hem dus wel bezig (want ik praat er niet meer over) ik wacht rustig af, geduld!
maar erg bedankt voor de berichtjes dat maakt het allemaal wat makkelijker om het een plekje te geven op mijn manier!

ff zo

ff zo

05-04-2010 om 11:15

Die 3e

zit er waarschijnlijk toch nog wel in, want sinds ik niet meer "zeur" en het met rust heb gelaten, zit manlief elke dag wel een opmerking te maken.
Alleen de opmerking: als ik nu weet dat de 3e, voor 100% een meid is, dan gaan we d'r voor. Vind ik een moeilijke. Maar goed, het is mij al wel duidelijk dat bij manlief deze discussie van wel of niet een 3e nog langer niet gesloten is en daar ben ik al blij om!

anne74

anne74

06-04-2010 om 19:51

Omgekeerde wereld

Hoi allemaal, bij ons was het juist andersom, partner wilde nog heel graag een derde kindje en bij mij was het hoofdstuk gesloten. Met onze gezonde meissie en knul enorm gelukkig en 'af' tot... een paar maanden geleden ik ineens weer een verlangen in mijn onderbuik voel en droom van een derde kindje. Onze jongste is inmiddels 4 en ik ben 35.. Wat gaan we ermee doen?? Ik heb geen idee, luisteren naar mijn hart of verstand?? Baal dat het verlangen er niet paar jaar eerder was!Veel aant wikken en wegen en kom er maar niet aan uit, lastig hoor..

Mariska

Mariska

07-04-2010 om 18:53

Anne

Luisteren naar je gevoel

ff zo

ff zo

07-04-2010 om 19:26

Anne

Ind luisteren naar je gevoel en het er nog eens over hebben met manlief, hoe die er over denkt.
Succes

Carolien

Carolien

07-04-2010 om 20:36

Ff zo

Tja, ik zou zeggen: geef het tijd. Je bent jong, wat dat betreft heb je tijd (al geven resultaten uit het verleden natuurlijk geen garanties voor de toekomst en een kindje iets achter de rest aan is ook heel erg leuk, hoor .
Groetjes,
Carolien

Carolien

Carolien

07-04-2010 om 20:41

Anne

Waarom aarzel je om nu toe te geven aan dat gevoel? Denkt je man er ondertussen anders over, vind je jezelf ondertussen te oud ofdenk je dat het leeftijdsverschil tussen een eventueel nieuw kindje en je oudere kinderen te groot. Niemand kan die keuze voor jou/jullie maken, maar ik zou proberen in ieder geval goed na te gaan waar je aarzelingen van nu zitten. Dan weet je waar het zit en of je aarzeling te maken heeft met reële problemen, of dat je bijvoorbeeld onnodige beren op de weg ziet.
En inderdaad, zoals Mariska en ff zo zeggen, praat er vooral over met je man. Het is belangrijk bij dit soort grote beslissingen op 1 lijn te staan.
Groetjes,
Carolien

anne74

anne74

08-04-2010 om 09:25

Precies

Het zijn inderdaad beren op de weg, ben nogal een denker.Mijn man laat het vooral bij mij liggen gezien ik het grootste deel van de zorg voor de kinderen heb,en moet zwangeren en bevallen, hij ziet het gewoon zitten! Je krijgt geen garantie voor een gezond kind en voel die verantwoordelijkheid wel t.o.v. mijn andere kids. Nu doen we alles hebben weinig beperkingen.Het is dubbel maar je hele toekomst verandert wel met nog een kleintje! Maar ja, ga nog eens in conclaaf met mezelf...Dank voor jullie reactie, toch leuk om er met vreemden over te 'babbelen'

een mama

een mama

08-04-2010 om 13:42

Verstand en gevoel

Ik zou graag een derde willen. Manlief niet en met de redenen die hij aandraagt kan ik instemmen. Dat vind ik nu juist het moeilijke aan het verhaal. Ik weet dat het goed is, zo, met z'n vieren en toch, en toch knaagt er iets. Nog één keer zwanger zijn, nog één keer zo'n kleintje in huis... Ik ben vrij hopeloos met de pil en elke keer als ik hem verkeerd geslikt heb, heb ik de stille hoop dat er toch nog een derde komt. Gelukkig voor mijn man zijn wij niet in een vloek en een zucht zwanger Pfff, soms word ik gek van mezelf, denk ik dat manlief zich maar moet laten steriliseren, maar die stap, die wil ik nu nog niet nemen.

En als ik dan hieronder de draadjes lees van Regien en Peggy en anderen, dan wil ik mezelf wel een schop voor mijn kont geven, wees toch blij met wat je hebt. En dat ben ik ook, echt waar, maar ik kan mijn gevoel niet zomaar wegcijferen.

Tjonge, wat een verhaal komt er ineens uit zeg. Het is ook niet iets wat je even met de buurvrouw in de supermarkt bespreekt. Dus, bedankt voor het luisteren!

anne74

anne74

08-04-2010 om 14:38

Fijn toch

Toch heerlijk om het eens uit te spreken, lucht toch op! !Inderdaad als je verdere draadjes leest, erg heftig..Als jij echt graag nog een derde wilt wie weet draait je man nog wel bij, wel eerlijk blijven en aangeven hoe erg je verlangen is misschien gaat hij het misschien ook nog voelen..Dat vind ik nu ook bij mezelf, dat gevoel is er niet voor niks denk ik en misschien moet er gewoon nog een kleintje komen. Ik heb een spiraal dus zal wel in aktie moeten komen wil het zover komen..

memmie

memmie

13-04-2010 om 12:14

Een mama

Toen ik je titel las dacht ik dat komt me bekend voor, alleen is het bij ons anders om. mijn man zou wel 10 kinderen willen, ik ben digene die twijfeld over een derde. gevoels matig zeg ik ja maar mijn verstand gaat daar nog niet helemaal in mee.
Daar komt bij dat als we voor derde gaan mijn man ook voor een vierde wil gaan. dus als ik ja zeg tegen een derde dan zeg ik ook ja tegen een vierde.

Daar bij komt het grote leeftijds verschil van man en mij...ik heb op zich nog wel een aantal jaren tijd maar ik wil wel graag dat mijn man een heit is en geen pake...hem kan dat daar in tegen niet zoveel schelen dat hij een wat oudere heit is.

Dus hier een gevecht tussen gevoel en verstand

anne74

anne74

14-04-2010 om 09:34

Oeff

We zitten dus een beetje in hetzelfde schuitje alleen wil mijn man er gelukkig nog maar eentje! jouw keuze is dus nog lastiger al begrijp ik dat jij jonger bent dus dat is voor jou weer eenvoudiger, zo hebben we dus allemaal onze voors en tegens.. Wij praten regelmatig in het dagelijks leven als er straks nog een kleine is dan...Ik neig dus een beetje overstag te gaan, ik droom ook zoveel over een kleintje het laat me af en toe niet los..Binnen paar weken willen wij een beslssing nemen, dus spannend..Vervelend is ook dat mijn dochter een baby erbij echt niet cool vindt en mijn zoontje daarentegen wil nog een zusje..dus alles blijft wat verdeeld, mijn man en ik beslissen natuurlijk maar hoop toch je hele gezin gelukkig te houden!

memmie

memmie

14-04-2010 om 10:16

Ik vind het moeilijk

Ik ben zelf 28 tus opzich nog tijd genoeg om er over na tedenken. mijn man is 45 en ookal voelt ie zich nog heel jong hoe is dat over 10 jaar?
Mijn kinderen zijn ook nog jong de oudste bijna 3,5 en de jongste volgende maand 2 dus die hebben daar nog niet echt een mening over.

Ook ik ben digene die zorgt, geen baan maar echt alleen mem....dat valt me soms best zwaar om de hele dag tussen peuterdramaá te zitten. Als er geen derde (en vierde) komt dat zou ik over 2 jaar weer iets meer tijd krijgen voor mezelf en/of een baantje.
Als er wel een derde komt dat zit ik nog minstus 4 jaar aan huis gekluistert.
En dan het praktise dingen 2 is lekker handzaam elk 1 aan de hand als je weg gaat. Het past makkelijk in de auto ...ach en zo kan ik nog wel even doorgaan.financieel, ruimte, enz

anne74

anne74

14-04-2010 om 10:53

Grappig

want dat zijn precies de zaken die ik tegen mijn man de afgelopen 3 jaar heb gezegd, praktisch en vooral tijd voor mezelf!je bent vaak zo moe met kleine kinderen!mijn kids gaan inmiddels allebei naar school en nu zie ik wel weer ruimte, heb het gevoel dat ik uitgerust ben (hebben de afgelopen jaren ook overlijden van ouders gehad dus andere dingen aan het hoofd als gezinsuitbreiding)en nu ben ik helemaal aan mezelf toegekomen. Nu zie ik ook hoe kort die tijd eigenlijk is dat je tussen de peuterdrama's en zindelijkheidstraining zit! Dat besef je niet als je nog in die tijd verkeert. Ip heb ik genoeg ruimte denk ik gezien de oudsten naar school zijn. Maar ik weet precies hoe je je voelt, als ik jou was zou ik dan nog paar jaar wachten zodat oudste 2 iets zelfredzamer zijn, dan wordt het zoveel gemakkelijker!!Ik heb wel altijd gewerkt, is druk maar heb wel altijd ruimte gehad om me elders 'op te laden' en even een andere rol te vervullen als alleen mama en daar ben ik altijd enorm blij om geweest, ik kan er thuis altijd weer helemaal tegenaan als ik heb gewerkt!Wellicht kun je daar eens over denken.. gr

memmie

memmie

14-04-2010 om 19:59

Zwaar maar ook leuk

Hoewel ik het soms erg zwaar vind 2 peuters, kan ik ook echt genieten van die kleine monsters. Ze zijn zo lekker eerlijk en komen de leukste en gekste dingen uit.
Ook vind ik het prachtig hoe verschillend de karakters zijn en dat je dat op zulke jonge leeftijd al kan zien.

Ik vind nu al dat ze best snel groot worden dus hoe vermoeiend ook die peuter fase gaat ook voorbij. de oudste gaat november al naar school dus dat schiet al op(voor haar duurt het veel te lang). ze schelen maar anderhalf jaar dus nummer 2 zal snel volgen en lijkt me ook best leuk om tijd door te brengen met alleen de jongste, dat gebeurt nu eiglijk weing.
Ik denk dat ik het dit jaar nog even zo laat zoals het is en dan volgend jaar verder kijk....ik gebruik op dit moment de prikpil en dat kan nogal even duren voor je cyclus weer op gang komt.

anne74

anne74

15-04-2010 om 13:18

Herkenbaar

Dat verlangen, ik ben het lang vergeten hoe intens het kan zijn.. in jouw mail lees je dit oer gevoel gewoon..Ik herken het zo van dat praktische enzo, uiteindelijk is het ook gewoon zo! Maar tegen dit gevoel ben ik toch bang niet opgewassen te zijn.. en die gezondheid van het kindje, tja daar moet ik idd op vertrouwen.. Heb altijd wel de instelling dat niets voor niets op je pad komt, en alles wat erop kom zullen we moeten 'handelen'. Hopelijk kunnnen je man en jij samen een keuze maken, dan hoeft deze verantwoording niet bij de pil te liggen, want uiteindelijk ben je dan nog in zekere zin zelf verantwoordelijk toch? Maar ik herken het verstand versus gevoel vehaal, ik in midden in die tegentrijdigheden!! Wel grappig, dmv deze digitale weg ben ik er wel heel bewust mee bezig. Gr

een mama

een mama

15-04-2010 om 21:43

Nichtje gekregen

afgelopen zaterdag een nichtje gekregen. Erg leuk, lief en schattig. Ze heeft we een half uur tegen mij aan liggen slapen. Heerlijk zo'n babyhoofdje tegen je aan, het ruikt zo speciaal....

Dan brandt het weer een beetje meer van binnen, zou het zo graag nog een keer willen... nog een keer aan man gevraagd, maar helaas, hij wil echt niet meer.

ff zo

ff zo

17-04-2010 om 06:59

Pff

moeilijk is dat he? Zulke gevoelens hebben en het niet samen kunnen delen. Ik wil nog steeds een derde en mijn vermoedens gaan er naar dat die er uiteindelijk ook wel komt. Maar nu op dit moment ben ik een beetje aan het bedaren...manlief is druk bezig met zijn eigen bedrijf en ik sta er erg alleen voor. Om nu 3 kinderen alleen op te moeten voeden zie ik nu niet zo zitten.
Fijn dat dit forum er is kun je ff lekker spuien en lekker je gevoelens omschrijven.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.