Zwanger van 3e, man wil niet
Hi dames,
Ik ben onverwachts zwanger van ons 3e kindje.
We hebben al 2 kinderen van 5 en 7 jaar en er is weer wat rust in ons leven, nu dat beide kinderen naar school gaan. Zelf had ik vroeger wel de wens van 3 kinderen, maar mijn vriend wilde niet en met mijn 2 kinderen was ik ook heel blij. Echter nu ik wel zwanger ben van de 3e, schreeuwt alles in mij dat ik het niet weg wil laten halen. Het is nog maar 5 weken, dus heel pril, maar desondanks beschouw ik het al als een mensje.
Mijn vriend is heel resoluut en zegt dat hij niet weer opnieuw wil beginnen met babyfase, slaapjes, dure opvangkosten etc. Ook ziet hij de abortuspil als een relatief kleine ingreep, waar ik met de tijd wel weer overheen zal komen, terwijl hij zijn leven lang vastzit aan nog een kind. Mijn vriend is mentaal niet altijd even stabiel geweest en hij denkt dat hij het simpelweg niet aankan om nog een kind te krijgen.
Ik zit heel erg in tweestrijd en heb het gevoel dat ik hoe dan ook iemand benadeel. Het voelt egoïstisch om toch voor dit kindje te kiezen in de hoop dat mijn vriend bijdraait.. Ik gun het kindje uiteraard 2 liefhebbende ouders. Mijn verwachting is wel dat hij hoe dan ook van het kindje gaat houden, alleen wellicht pas na de babyfase.
Het voelt enorm eenzaam momenteel en ik kom er maar niet uit. Zijn hier wellicht vergelijkbare ervaringen?
wat een vervelende situatie, waarbij je het rationeel wel begrijpt, maar gevoelsmatig wel wilt houden. Ga daar maar aan staan. Ook staan jullie daardoor tegenover elkaar.
Wat houdt psygisch onstabiel in, depressie?
TO, ik vind je vriend een jankert. Eerst geeft hij aan "het niet aan te kunnen", daarna gaat het om geen dure vakanties te kunnen maken en niet meer zomaar even op pad kunnen gaan.
In jouw situatie zou ik het kind houden, jij wil het graag en hij heeft er niet genoeg aan gedaan om te voorkomen dat het verwekt zou worden.
Hij neemt die abortus pil maar lekker zelf dan komt hij erachter dat dat niet zomaar iets is.
Livvie schreef op 09-02-2024 om 17:43:
Het is met name de babytijd waar hij tegenop ziet en dat we minder flexibel zijn. (..)
Mijn ouders sprak ik hierover vandaag, die opperden ook nog als argumenten dat mijn vriend halverwege 30 is, dus toch wel een stuk ouder is voor de kinderen volledig uit huis zijn. En mijn moeder zei nog dat de kinderen niks aan de baby zullen hebben, omdat het leeftijdsverschil te groot is. Sterker nog, ze zullen er wellicht last van hebben doordat ze stil moeten zijn als de baby slaapt. En het kindje zal zich als nakomeling mogelijk alleen voelen tijdens de kindertijd.
Jeetje, wat zijn je ouders negatief! Hier is het leeftijdsverschil tussen de jongste en een-na-jongste 7 jaar en ze zijn stapeldol op elkaar en doen regelmatig iets samen. Meer dan de oudste en middelste, terwijl daar veel minder leeftijdsverschil tussen zit. Ook de leeftijd van je man valt natuurlijk reuze mee.
Maar goed, uiteindelijk gaat het erom wat voor jou het beste voelt in deze situatie. Al die argumenten voor en tegen helpen natuurlijk eigenlijk niet bij het nemen van zo’n beslissing.
Poezie schreef op 09-02-2024 om 18:59:
TO, ik vind je vriend een jankert. Eerst geeft hij aan "het niet aan te kunnen", daarna gaat het om geen dure vakanties te kunnen maken en niet meer zomaar even op pad kunnen gaan.
In jouw situatie zou ik het kind houden, jij wil het graag en hij heeft er niet genoeg aan gedaan om te voorkomen dat het verwekt zou worden.
Hij neemt die abortus pil maar lekker zelf dan komt hij erachter dat dat niet zomaar iets is.
Maar het gaat niet alleen om 'wat to heel graag wil'. Het gaat ook om twee andere kinderen en een mogelijk toekomstig kind.
Cle0 schreef op 09-02-2024 om 19:12:
[..]
Maar het gaat niet alleen om 'wat to heel graag wil'. Het gaat ook om twee andere kinderen en een mogelijk toekomstig kind.
Niet een 'mogelijk toekomstig kind', ze is namelijk al zwanger. Dus het is een kind, alleen nog niet geboren.
Mischa83 schreef op 09-02-2024 om 20:05:
[..]
Niet een 'mogelijk toekomstig kind', ze is namelijk al zwanger. Dus het is een kind, alleen nog niet geboren.
Nou ja oke fair, ongelukkig gekozen woorden misschien. Verandert niets aan de inhoud. Het gaat niet alleen om wat to heel graag wil
Cle0 schreef op 09-02-2024 om 20:13:
[..]
Nou ja oke fair, ongelukkig gekozen woorden misschien. Verandert niets aan de inhoud. Het gaat niet alleen om wat to heel graag wil
Het gaat om wat er al is en de vraag of dat weggehaald moet worden. Hun andere kinderen zullen er heus niet zoveel moeite mee hebben als ze een broertje of zusje krijgen. Sterker nog: de meeste kinderen vinden dat hartstikke leuk.
lastig om advies te geven, omdat jij weet in welke mate hij psygisch onstabiel is en hoeveel dat het hemzelf en zijn gezin gaat beïnvloeden.
Het argument dat hij er dan alles aan gedaan moest hebben om een zwangerschap te voorkomen, dus nu niet moet zeuren, dat is natuurlijk niet helemaal fair. Er zijn namelijk meer vrouwen die abortus plegen...mogen zij dat ook niet doen, want dan hadden ze er maar voor moeren zorgen dat ze niet zwanger raakte?
De argumenten van jou ouders zijn denk ik gebaseerd op de zorgen die zij hebben, wat betreft de impact hiervan op jou man en jullie relatie. En daardoor allerlei argumenten benoemen. Alleen dat is rationeel.
Jij zit al met zwagerschapshormonen en droomt waarschijnlijk al over je baby...en dat stukje 'ervaart en voelt' jou man niet
pffff lastig TO.
Rationeel gezien zou ik kiezen voor een abortus. Omdat je al 2 gezonde kinderen hebt en je man niet stabiel is. Iedere ouder wil in het beginsel een stabiel gezin voor hun kinderen. Ben je bereid dat op te geven voor een 3e kindje misschien? En als je partner uitvalt vanwege een burnout kun jij de zorg voor 3 kinderen alleen dragen? Ben je eventueel bereid een alleenstaande moeder te worden?
Wat ook je beslissing is ik zou van je partner eisen dat hij morgen een afspraak maakt voor sterilisatie. Anticonceptie is iets wat je samen doet en niet alleen jij. Want jij bent degene die de gevolgen van een zwangerschap (en deze wellicht af moeten breken) draagt.
Poezie schreef op 09-02-2024 om 20:24:
[..]
Het gaat om wat er al is en de vraag of dat weggehaald moet worden. Hun andere kinderen zullen er heus niet zoveel moeite mee hebben als ze een broertje of zusje krijgen. Sterker nog: de meeste kinderen vinden dat hartstikke leuk.
Ik heb het dan ook niet over of de kinderen het wel of niet leuk vinden om een broertje of zusje te krijgen. Maar het gaat dus ook om een ongeboren kind dat maar voor helft gewenst is. Een vader van twee kinderen die aangeeft het mentaal niet aan te kunnen, met mogelijke gevolgen van dien. Oók voor die twee kinderen.
BritgetJones007 schreef op 09-02-2024 om 20:27:
lastig om advies te geven, omdat jij weet in welke mate hij psygisch onstabiel is en hoeveel dat het hemzelf en zijn gezin gaat beïnvloeden.
Het argument dat hij er dan alles aan gedaan moest hebben om een zwangerschap te voorkomen, dus nu niet moet zeuren, dat is natuurlijk niet helemaal fair. Er zijn namelijk meer vrouwen die abortus plegen...mogen zij dat ook niet doen, want dan hadden ze er maar voor moeren zorgen dat ze niet zwanger raakte?
De argumenten van jou ouders zijn denk ik gebaseerd op de zorgen die zij hebben, wat betreft de impact hiervan op jou man en jullie relatie. En daardoor allerlei argumenten benoemen. Alleen dat is rationeel.
Jij zit al met zwagerschapshormonen en droomt waarschijnlijk al over je baby...en dat stukje 'ervaart en voelt' jou man niet
TO haar vriend wist dat zij nog wel een derde kind wilde. Dan ben je toch een oen als je zelf niet (genoeg) verantwoordelijkheid neemt om dat te voorkomen?
Cle0 schreef op 09-02-2024 om 20:45:
[..]
Ik heb het dan ook niet over of de kinderen het wel of niet leuk vinden om een broertje of zusje te krijgen. Maar het gaat dus ook om een ongeboren kind dat maar voor helft gewenst is. Een vader van twee kinderen die aangeeft het mentaal niet aan te kunnen, met mogelijke gevolgen van dien. Oók voor die twee kinderen.
Dat geeft hij nú aan. Maar er is geen glazen bol. Voor 't zelfde geld is ie straks toch ineens verliefd op de baby. Of krijgt hij een andere baan waar hij meer plezier aan beleefd.
En ook hoe het verder gaat met twee kinderen is geen zinnig woord over te zeggen. Met een beetje pech wordt dat er een minder (wat ik niemand toewens).
Sterkte met de beslissing to.
Man en ik hebben 2 kinderen van dezelfde leeftijd als jullie. En dit is ook wel de max voor mij mentaal maar toen ik laatst overtijd was (ondanks sterilisatie van man 
was rationeel nadenken toch lastiger. Bij ons was het gelukkig vals alarm. Maar ik weet ook niet of ik een abortus had gekund, ik vermoed dat ik daar wel last van zou krijgen.
Ouders staan wel volledig achter mijn/onze beslissing hoor, maar zij hebben altijd een plaatje gehad van max 2 kinderen, want 3 is maar onhandig. Hun mening schuiven ze nooit onder stoelen of banken.
Verder is het natuurlijk de combi van meerdere factoren waardoor vriend er niet op zit te wachten. Zijn lage draagkracht is momenteel weinig van te merken, maar hij is meer bang voor het: wat als het wel te zwaar wordt..
Vriend is sowieso niet al te flexibel als dingen onverwachts gebeuren. Bij kind 1 en 2 moest hij ook echt wel even wennen na de positieve test, terwijl zij wel gepland waren.
Hij vindt het nu voornamelijk een klompje cellen en heeft zelf wel aangegeven het als iets menselijks te zien zodra het hart gaat kloppen. Ik ben vandaag 5 weken en 2 dagen, dus dat gaat sowieso niet lang meer duren.
Ik heb vandaag bizar veel gehuild, de hormonen gieren ook inderdaad door mijn lijf. Ik voel zoveel druk om snel te beslissen. Heb 2x de site van de abortuskliniek bekeken, reviews gelezen, geen actie ondernomen en maar weer verder gegaan met huilen.
Het idiote is dat ik me zelfs druk zit te maken over of het geen miskraam wordt en dat het wel goed groeit. Het zou echter wel een hoop oplossen.
hier ook 10 jaar geleden in zo’n situatie gezeten. Man wilde echt echt niet, en ik denk niet dat het de relatie goed had gedaan om het 3e kindje te houden. Ik heb toen voor het huidige gezin gekozen, we waren hartstikke gelukkig met elkaar, 2 gezonde kinderen en de wedergekeerde rust na babytijd. Abortus dus. Waar ik nooit verdrietig om ben geweest. Ik zag het als een ongewenste celdeling. Misschien bot voor sommigen, maar ik ben vrij nuchter geloof ik.
succes met je besluit!
