Ervaring abortus
Hallo allemaal,
onlangs heb ik een zwangerschapstest gedaan waaruit kwam dat ik zwanger was (2 weekjes zwanger nu). Waar dit voor vele positief nieuws is, was dit het voor mij niet.
Mijn partner en ik hoefde er niet lang over na te denken om te weten dat we een abortus wilden.
Volgende week staat de afspraak voor een zuigcurettage. Omdat abortus helaas nog een taboe is kan ik online weinig ervaringen van andere hierover vinden.
Wie heeft zelf deze keuze ook gemaakt en kan mij haar ervaring hierover vertellen.
Reacties als moord en geloof zit ik niet op te wachten. Helaas door mijn anticonceptie heen zwanger geraakt en nu niet het juiste moment om zorg over een kind te dragen.
Veel sterkte! Gelukkig nooit voor zo'n keuze gestaan. Alleen 40 jaar geleden bij huisarts gevraagd om morning-after pil, waarop assistent arrogant vroeg waarom en hoe. 'nou, zodat ik niet voor ergere keuzes kom te staan'.
Chiquita schreef op 28-02-2023 om 19:20:
Veel sterkte! Gelukkig nooit voor zo'n keuze gestaan. Alleen 40 jaar geleden bij huisarts gevraagd om morning-after pil, waarop assistent arrogant vroeg waarom en hoe. 'nou, zodat ik niet voor ergere keuzes kom te staan'.
Ik ook, 40 jaar geleden naar een weekend- huisarts voor morning-afterpil, samen met vriendmans. Kregen we ook nog een preek 🙄
EmmaT schreef op 28-02-2023 om 20:53:
[..]
Ik ook, 40 jaar geleden naar een weekend- huisarts voor morning-afterpil, samen met vriendmans. Kregen we ook nog een preek 🙄
Oh ,ik ook!! Drie kinderen, sterilisatie gepland omdat ik absoluut geen kinderen meer mocht krijgen qua gezondheid.
Was ook nog niet zo mondig toen.
Voelde me net een puber zo werd ik toegesproken.
Vreselijk!
Layka.12 schreef op 28-02-2023 om 23:53:
[..]
Oh ,ik ook!! Drie kinderen, sterilisatie gepland omdat ik absoluut geen kinderen meer mocht krijgen qua gezondheid.
Was ook nog niet zo mondig toen.
Voelde me net een puber zo werd ik toegesproken.
Vreselijk!
Pfieuw!
Ik had toen ook geen telefoon in mijn studentenkamer, dus we moesten met -15 graden naar een telefooncel met kwartjes (die we natuurlijk niet hadden op zondagochtend, dat alleen al) nadat we het nr van de dienstdoende huisarts hadden opgezocht in de papieren krant.
Echt niet meer voor te stellen (ook die temperatuur niet), en dan een preek krijgen haha 🤣
Lisalisa, veel sterkte! We dwalen af.
Nou gisteren was daar de dag. Het begon allemaal wat moeizaam omdat ik blijkbaar ingepland was op narcose dag, iets wat ik absoluut niet wou en telefonisch ook had benoemd. Na wat overleg kon ik onder zware pijnstilling de behandeling doen, want onder locale verdoving deden ze die dag niet… Nou vooruit. Tijdens de echo kwamen ze erachter dat het om een eeneiige drieling ging, waarvan eentje geen hartslag had. Dat was even schrikken, niet één maar drie kindjes… Maakte de keuze ergens moeilijker maar tegelijkertijd ook makkelijker. Want zorg dragen over één kind kwam al niet uit laat staan 2/3. De behandeling zelf vond ik heel erg meevallen. Maar daarna… ik heb nog nooit zulke erge buikkrampen gehad, heb echt van 12 tot 21 levenloos op de bank gelegen. Gelukkig klaarde het in de avond wat op en stopte ik ook met bloeden. Emotioneel ben ik er oké onder, al denk ik nog wel dat het besef van alles nog moet komen. Heb de echo en het vruchtzakje meegekregen zodat mijn vriend en ik het op onze manier een plekje kunnen geven en verwerken. Want het is en blijft niet niks, maar het besef moet nog even landen.
heel veel sterkte en beterschap! Wat mooi dat jullie de echo en vruchtzakje hebben meegekregen.
Vervelend dat het daar niet zo gelopen is als je verwacht had. Maar gelukkig is de pijn nu over.
Bizar dat het een drieling was! Ik hoop dat je het goed kunt verwerken komende tijd.
@lisalisa1: hoe is 't nu met je?
Chiquita schreef op 05-03-2023 om 15:41:
@lisalisa1: hoe is 't nu met je?
Lief voor het vragen 
Ja eigenlijk wel goed. Het is gek hoe snel het gewone leven weer doorgaat.
Qua lichamelijke klachten gaat het beter. Heb enkel last van de spiraal die ik ook heb laten plaatsen (klaar met de hormonen). Emotioneel gaat het ook goed. Ik sta nog steeds 100% achter de keuze en weet ook dat dit het beste is geweest. Wel heeft het me doen nadenken wat ik voor mezelf wil en wat ik wil in de toekomst, waar ik nu sta, of ik tevreden ben enz...(kleinte mental breakdown). Dit is niet perse slecht en misschien ergens ook wel wat moois. Mijn vriend en ik gaan zondag een mooi plekje zoeken om het vruchtwater te begraven zodat we het een plekje kunnen geven.
Sterkte!
