Ik wil man eigenlijk niet bij bevalling hebben

He wat vervelend inderdaad😣

Lastige situatie, voor jou en voor hem.

Dit klinkt miss heel hard, maar als hij nou weer eens zo heftig reageert op de zwangerschap/wiens keuze het was, en je dan vraagt: wil je überhaupt wel bij de bevalling zijn? 

Misschien begrijpt hij dan hoe het nu allemaal voor je overkomt. 
Kans is ook dat je een antwoord krijgt waar je niet op had gehoopt, of juist wel een fijn antwoord.

Mischien geen prettig idee, maar dan is het in iedergeval een stuk duidelijker voor beide hoe jullie er nu op dit moment in staan.

herkenbaar, mijn man leek ook overspannen te raken tijdens de zwangerschap van de tweede. Hij zat thuis alleen maar op zijn telefoon of achter de computer. Ik heb er wel voor gekozen om hem erbij te laten zijn. Echt steun heb ik niet gehad maar hij zat gelukkig ook niet in de weg. Het is wel goed gekomen maar het heeft wel een tijdje geduurd.  en  omdat het gewoon een rotsituatie is.

AnneJ schreef op 26-07-2021 om 22:43:

Een man die niet in orde is kan onvoorspelbare scenes opleveren die niet in je voordeel zijn en op het netvlies van derden blijven. Laten zien dat je meer netwerk hebt en een vriendin bij de bevalling is een kwestie van afstrepen. En je hoopt er het beste van.
Wat verwacht je dat een vroedvrouw kan betekenen als je man de kont tegen de krib gooit?
De huisarts kan ik nog billijken, hoewel je ook daar tegenwoordig zo nondramatisch en concreet mogelijk hulp dient te vragen want het afwegingskader bij de meldcode, zeg maar wanneer moet ik VT inschakelen, is door de diverse beroepsgroepen ijverig ingevuld.
Zie bijvoorbeeld de documentaire 'Goede moeders'.

Of de achteloze manier waarop hulpverlening zondermeer gekoppeld wordt aan justitie.
"bewezen effectieve instrumenten als de Kindcheck en de meldcode". Er wordt niet goed gerapporteerd wat de effecten zijn van Kindcheck en de meldcode. Wat je er over leest is het kommer en kwel en kost een hoop geld en bezorgt veel gezinnen rechtzaken, kinderen eindeloze trajecten en verplaatsingen en opvolging van gezinsvoogden en geen behandeling, zonder dat ze geholpen worden. Alleen al de aantallen zijn niet te achterhalen sinds ook de 'jeugdhulp' naar de gemeente gedirigeerd is.

https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-28345-186.html
"Mijn tweede oproep gaat over het gebruiken van de bestaande instrumenten. De afgelopen jaren is er veel ingezet op bewezen effectieve instrumenten als de Kindcheck en de meldcode. Het probleem is dat die veel te weinig gebruikt worden. Laten we dus eerst maar eens zorgen dat die wel gebruikt gaan worden. Dat is mijn oproep aan iedereen: gebruik die meldcode. De veiligheid van een kind is afhankelijk van professionals die samenwerken en samen afstemmen, met herkenbare afwegingskaders. Mijn vraag aan de Minister is wat de status is van de afwegingskaders. De organisatie Veilig Thuis is nu een spil in het hele netwerk als het gaat om signalering en behandeling – op papier. In de praktijk is dat nog niet altijd zo. Hoe kan dat? Kan de Minister die vraag meenemen en beantwoorden in de evaluatie van de Wet verplichte meldcode die hij dit jaar op de planning heeft staan? En kan de Minister steun bieden aan de gemeentes om het te helpen oplossen en te zorgen dat Veilig Thuis ook in de praktijk de spil is?"

Dus ja, men wil nog meer meldingen en hulp ho maar. Omdat echte slachtoffers moeilijk te vinden zijn, die melden zich niet, slaat men aan op mogelijke situaties waarin zaken mis kunnen gaan voor kinderen bij de gezinnen die men wel tegenkomt, in de hulpverlening dus.

Hou eens op zeg wat draagt deze vergezochte bangmakerij nou bij. 

Ach wat rot allemaal, mijn advies zou zijn praat met elkaar, probeer de verbinding weer te zoeken zonder verwijten en deel je onzekere gevoelens met anderen, ook de verloskundige. Sluit je partner niet buiten, je houdt van hem maar kan het nu ( begrijpelijk hoor) niet voelen en zien omdat je je niet goed voelt, en hij heeft dat ook door zijn overspannen toestand. Dan lukt het inleven in elkaar niet zo goed. misschien kan iemand jullie thuis ontlasten door te helpen en jullie te steunen. Jullie kindje soms even opvangen zodat jullie je handen vrij hebben. 

AnneJ schreef op 27-07-2021 om 00:41:

Het is een waarschuwing Ayla, je hoeft het niet serieus te nemen, maar het kan je ogen openen als het in je omgeving gebeurt of jou zelf. Dan weet je dat je niet de enige bent en dat het niets te maken heeft met 'kindermishandeling' maar met de manier waarop dat tegenwoordig geframed wordt.

Wel vergezocht voor dit topic vind je niet? Dat is toch niet wat voor tips ze vraagt?

AnneJ schreef op 27-07-2021 om 00:59:

Het advies wordt gegeven om de problemen van man te bespreken met de vroedvrouw. De vroedvrouw is echter geen relatietherapeut en als men er niets tot weinig mee kan dan neemt de kans toe dat er een zorgmelding volgt.
Huisartsen kunnen vaak wat meer maar ook daar is tegenwoordig het afwegingskader leidend. Sinds januari 2019.

Je hebt de klok horen luiden ergens maar daar houdt het wel mee op. Het is juist belangrijk om je gevoelens te delen, jij maakt mensen bang en ik vind het heel gevaarlijk dat je bangmakerij verspreidt, juist in een topic waarin het belangrijk is dat gevoelens besproken en gedeeld worden. Als je er niet mee stopt dan rapporteer ik dit, ik kan me er echt kwaad om maken. 

De verloskundige is juist een persoon waarbij je laagdrempelig mag vertellen hoe het met je is. Overspannen zijn is geen misdaad en de veiligheid van kinderen komt hierdoor niet in het geding. Die kans is juist groter dat de veiligheid in het geding komt als mensen niet eens meer moeilijke momenten mogen delen uit angst voor een instantie en de situatie erger wordt. Advies is vrijwel altijd: deel je moeilijkheden, praat met elkaar en laat anderen met je meedenken. Je staat er niet alleen voor.

Ayla schreef op 27-07-2021 om 01:10:

[..]

Je hebt de klok horen luiden ergens maar daar houdt het wel mee op. Het is juist belangrijk om je gevoelens te delen, jij maakt mensen bang en ik vind het heel gevaarlijk dat je bangmakerij verspreidt, juist in een topic waarin het belangrijk is dat gevoelens besproken en gedeeld worden. Als je er niet mee stopt dan rapporteer ik dit, ik kan me er echt kwaad om maken.

De verloskundige is juist een persoon waarbij je laagdrempelig mag vertellen hoe het met je is. Overspannen zijn is geen misdaad en de veiligheid van kinderen komt hierdoor niet in het geding. Die kans is juist groter dat de veiligheid in het geding komt als mensen niet eens meer moeilijke momenten mogen delen uit angst voor een instantie en de situatie erger wordt. Advies is vrijwel altijd: deel je moeilijkheden, praat met elkaar en laat anderen met je meedenken. Je staat er niet alleen voor.

De geboortezorgmedewerker maakt een inschatting. Anything goes. Fleur Agema is een van de weinigen die snapt dat je met deze wet: alle zwangeren krijgen een prenataal huisbezoek om te beoordelen of ze onder de categorie 'kwetsbaren' vallen, weer een hoop extra subjectieve meldingen krijgt. Dat over de schuttingverhaal waar je niet blij van wordt.

AnneJ schreef op 27-07-2021 om 02:35:

https://www.eerstekamer.nl/behandeling/20210721/voorlopig_verslag
Het wetsvoorstel ligt inmiddels bij de 1e Kamer maar er zijn, gelukkig, nog wel wat vragen. Dat betekent echter niet dat de wet er niet zoals met haar voorgangers, zie bijvoorbeeld de jeugdwet, toch doorgejast wordt.

"In het wetsvoorstel zelf wordt niet eenduidig aangegeven om welke groep zwangere vrouwen in een kwetsbare situatie het nu daadwerkelijk gaat. Deze leden vragen zich af of door een zo ruime formulering en interpretatie van het begrip kwetsbare situatie, niet het gevaar bestaat dat gemeenten te snel over zullen gaan tot het afleggen van prenatale huisbezoeken, waardoor inbreuk ontstaat op het recht op privéleven. Kan de regering hier nog eens op reflecteren en aangeven in welke gevallen zo’n prenataal huisbezoek daadwerkelijk gewenst is?"

Echt, hou op hoor. Of open zelf een topic.

als ik het lees komt het op mij over of jullie je beiden niet gezien worden door elkaar. Beiden doen jullie je best met ontbijtjes op bed en de heg snoeien. Maar het lijkt alsof jullie een andere taal spreken, alsof je iets anders zou willen zien. Dat los je niet op door van de ander iets te verwachten zonder dat uit te spreken. 
Ik begrijp dat je man erg zijn best doet, en altijd gedaan, maar dat jij vindt dat hij jou nog meer moet ontlasten. Jij bent zwanger en hebt meer rust nodig. Maar de situatie van hem laat het niet toe om nog meer te geven. Zoals dat jij dat nu ook niet kunt. Jullie zijn beiden bekaf. Denk dat praten en oplossingen hiervoor zoeken effectiever is dan afstand te nemen van elkaar. 
Je komt op mij over alsof je jouw zwangerschap boven zijn problemen zet qua zwaarte. Daarmee voelt hij zich niet gezien. Uit wanhoop roept hij dingen zoals dat het jouw keuze was, misschien wel uit angst dat hij al voelt erbuiten te staan. Maar dat is mijn invulling. Ik kan nu al tientallen dingen bedenken die ik zou willen bespreken. Hoe komt het dat jullie dat gesprek niet aangaan met elkaar? Bedenk dat als jullie nu niet praten met elkaar over begrip en oplossingen, dat het gesprek later toch komt, maar dan gaat over verdeling/co ouderschap/boedelscheiding enz. 
Zoek de leuke dingen in elkaar. Ga iets fijns samen ondernemen (massage nemen, potje seks, samen uiteten), doe dingen die verbinden. Ook al voelt het nu tegenstrijdig. Praat met elkaar maar vooral: luister naar elkaar. Oprecht en zonder meteen te vergelijken met je eigen verhaal. 
Dat geldt voor beiden, niet alleen voor jou, even voor de duidelijkheid. 

Wens je veel sterkte, liefde en kracht.