Ongepland zwanger
Goedemorgen dames,
Vorige week kwam ik erachter dat ik ongepland zwanger ben.
we hebben al 3 kinderen, tieners en voor mij is het gezien compleet.
Mijn partner is heel enthousiast en wil het graag houden.
Ik zie en voel het gewoon niet, ik wil dus een abortus. Niet dat het een gemakkelijke keuze is.
In eerste instantie gaf mijn partner aan mij te steunen in de keuze die ik maak. Echter is hij nu boos en negeert mij compleet.
Ik begrijp dat hij ook vol met emoties zit maar weet gewoon niet hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Hebben andere dames hier ervaringen mee?
Negeren kan hij heel soms wel. Maar is niet heel normaal.
Ik begrijp gewoon niet hoe hij van steunen naar zo kan gaan.
In mijn omgeving begrijpen ze mijn keuze en zeggen ze ook doen wat je hart je ingeeft. Ik denk echt dat een vierde bij ons geen haalbare kaart is. Ons gezin is compleet.
Ik ga uiteraard wel kijken voor andere anti conceptie of sterilisatie.
zwaar voor je
Van mij 
Staceyy_help schreef op 11-02-2024 om 17:20:
Negeren kan hij heel soms wel. Maar is niet heel normaal.
Ik begrijp gewoon niet hoe hij van steunen naar zo kan gaan.
In mijn omgeving begrijpen ze mijn keuze en zeggen ze ook doen wat je hart je ingeeft. Ik denk echt dat een vierde bij ons geen haalbare kaart is. Ons gezin is compleet.
Ik ga uiteraard wel kijken voor andere anti conceptie of sterilisatie.
Waarom zou hij je moeten steunen als hij er niet achter staat? Steun jij hem?
jullie staan lijnrecht tegenover elkaar in dit geval. Hij kan jou niet steunen, want hij denkt er anders ander.
Dat is het grote probleem.
Hij kan jou niet steunen, want dat doet hem verdriet. Dan betekend dat dat hij afscheid moet nemen van iets, van zijn 4de baby....zo kijkt hij ertegenaan.
En elkaar tegemoed komen betekend dat er 1 iemand Iets op moet geven, wat hij eigenlijk niet kan/wil.
Staceyy_help schreef op 11-02-2024 om 17:20:
In mijn omgeving begrijpen ze mijn keuze en zeggen ze ook doen wat je hart je ingeeft. Ik denk echt dat een vierde bij ons geen haalbare kaart is. Ons gezin is compleet.
Maar dat je omgeving jou keuze begrijpt, betekend niet dat ze zijn keuze niet begrijpen.
Jij moet begrijpen, dat jou omgeving, dat waarschijnlijk ook tegen jou man zouden zeggen.
Jullie hebben beide gelijk, maar het probleem is niet het rationele gedeelte, wel het gevoelsmatige probleem.
Jullie staan lijnrecht tegenover elkaar qua wensen.
De ander moet nogal een groot offer maken om op een lijn te komen.
En dit kan ook wrok geven op lage termijn...
Maar om je man hierin weg te wuiven en zijn wens, omdat je omgeving je snapt.....dat doen ze bij hem ook, hem snappen....
AnnaPollewop schreef op 11-02-2024 om 19:51:
[..]
Waarom zou hij je moeten steunen als hij er niet achter staat? Steun jij hem?
Voor zover dat kan wel. Echter staat hij nergens voor open. Geen gesprek, geen aanraking niks.
Op die manier wordt het lastig voor mij.
Hij zou mij moeten steunen, tenminste die verwachting had ik, gezien hij dat zelf heeft aangegeven in een eerder gesprek. Toen we erachter kwamen hebben we wel gepraat. Toen gaf hij aan dat het welkom is maar ook achter mij zou staan en zou steunen als ik het anders voelde. Dus ja, als iemand je dat verteld geloof je dat toch? Niet dat ik niet kan begrijpen dat hij nu vol emoties zit.
BritgetJones007 schreef op 11-02-2024 om 23:47:
[..]
Maar dat je omgeving jou keuze begrijpt, betekend niet dat ze zijn keuze niet begrijpen.
Jij moet begrijpen, dat jou omgeving, dat waarschijnlijk ook tegen jou man zouden zeggen.
Jullie hebben beide gelijk, maar het probleem is niet het rationele gedeelte, wel het gevoelsmatige probleem.
Jullie staan lijnrecht tegenover elkaar qua wensen.
De ander moet nogal een groot offer maken om op een lijn te komen.
En dit kan ook wrok geven op lage termijn...
Maar om je man hierin weg te wuiven en zijn wens, omdat je omgeving je snapt.....dat doen ze bij hem ook, hem snappen....
Ik wil hem absoluut niet wegwuiven, dat doet hij nu bij mij….
De reactie op de omgeving was een antwoord op een vraag van een lid. Ik begrijp ook dat iedereen beide keuze zal accepteren en snappen.
Ik begrijp ook dat hij emoties heeft, maar het totale negeren en afgesloten zijn snap ik niet. Hoe kan ik het jet überhaupt bespreekbaar maken nu 🤷🏼♀️
Mijn gevoel nu is pure verdriet en eenzaamheid. Ik heb echt geen idee wat ik nu nog moet doen.
Staceyy_help schreef op 12-02-2024 om 06:43:
[..]
Ik wil hem absoluut niet wegwuiven, dat doet hij nu bij mij….
De reactie op de omgeving was een antwoord op een vraag van een lid. Ik begrijp ook dat iedereen beide keuze zal accepteren en snappen.
Ik begrijp ook dat hij emoties heeft, maar het totale negeren en afgesloten zijn snap ik niet. Hoe kan ik het jet überhaupt bespreekbaar maken nu 🤷🏼♀️
Mijn gevoel nu is pure verdriet en eenzaamheid. Ik heb echt geen idee wat ik nu nog moet doen.
Maar wat wil je bespreekbaar maken dan? Zoals ik het lees, heb je de keuze al gemaakt en ik kan me best voorstellen dat man goed de pest er in heeft, als het voor hem wel welkom is maar het voelt alsof hij daar 0,0 over te vertellen heeft.
Zo komt het hier namelijk wel over, als ik je reacties zo lees: " hij zou mij moeten steunen"..... Kom op hè.
Wel eens met Elpisto. Het is niet realistisch om van je man te verwachten dat hij jou steunt nu jij een zwangerschap wil afbreken terwijl een vierde kind bij hem welkom zou zijn. Hij heeft er recht op om zijn verdriet daarom te uiten, en zijn frustratie dat hij er dus niks over te vertellen heeft. De manier waarop is niet prettig maar het is ook nogal wat. Je steun zul je echt even elders moeten zoeken. Wat een rotsituatie voor jullie allebei. Sterkte de komende tijd.
Hij kan je niet steunen want hij heeft een andere visie. En omdat die er niet toe lijkt te doen, jij hebt je keuze al gemaakt dus er valt niets meer te bespreken, voelt hij zich machteloos en verdrietig. Dat mag lijkt me. Wat zou je van hem willen qua steun? Met je meepraten kan hij niet want zo voelt hij het niet. Zijn visie delen heeft niet zoveel zin want je hebt je keuze al gemaakt en het zou alleen maar doordrammen lijken door daar weer over te beginnen. Het lijkt juist of hij jouw keuze accepteert en even afstand neemt voor zijn eigen verdriet. Ik vind je niet begripvol naar hem overkomen.
Ephaedra schreef op 12-02-2024 om 08:33:
Hij kan je niet steunen want hij heeft een andere visie. En omdat die er niet toe lijkt te doen, jij hebt je keuze al gemaakt dus er valt niets meer te bespreken, voelt hij zich machteloos en verdrietig. Dat mag lijkt me. Wat zou je van hem willen qua steun? Met je meepraten kan hij niet want zo voelt hij het niet. Zijn visie delen heeft niet zoveel zin want je hebt je keuze al gemaakt en het zou alleen maar doordrammen lijken door daar weer over te beginnen. Het lijkt juist of hij jouw keuze accepteert en even afstand neemt voor zijn eigen verdriet. Ik vind je niet begripvol naar hem overkomen.
Dat mag ook zeker inderdaad.
Als ik dit zo lees dan kan en mag ik inderdaad niks van hem verwachten.
Als ik dit zo lees ben ik best wel een bitch naar hem toe nu….
Elpisto schreef op 12-02-2024 om 07:38:
[..]
Maar wat wil je bespreekbaar maken dan? Zoals ik het lees, heb je de keuze al gemaakt en ik kan me best voorstellen dat man goed de pest er in heeft, als het voor hem wel welkom is maar het voelt alsof hij daar 0,0 over te vertellen heeft.
Zo komt het hier namelijk wel over, als ik je reacties zo lees: " hij zou mij moeten steunen"..... Kom op hè.
Ik verwacht inderdaad teveel van hem. Hij moet inderdaad niks voor mij doen. Ik ben gewoon een egoïstische trut nu…
Staceyy_help schreef op 12-02-2024 om 09:26:
[..]
Ik verwacht inderdaad teveel van hem. Hij moet inderdaad niks voor mij doen. Ik ben gewoon een egoïstische trut nu…
Niemand heeft het woord egoïstische trut in de mond genomen, want dat ben je niet.
Jullie worden ergens mee geconfronteerd, iets wat zoveel emotie oproept, maar ook verwarring. En waarin jullie ook nog eens het tegenovergestelde willen. Dan verwacht jij steun van hem over iets wat hij het verschrikkelijk moeilijk mee heeft op het moment. Waarin hij zich ook alleen voelt staan.
Dus ja, onder andere omstandigheden moet je steun kunnen verwachten, maar in deze situatie staan jullie lijnrecht tegenover elkaar.
Dit is een dealbreker en gaat hoe dan ook enorme invloed hebben op jullie relatie, wat je ook besluit.
Ik kan jullie eigenlijk alleen maar aanraden om hier professionele hulp bij te zoeken. Want op deze manier gaat dit geen goede afloop hebben in jullie relatie en onderling vertrouwen
Joh ik denk dat jij geen egoïstische trut bent, ik denk dat je het gewoon moeilijk hebt, en hij ook en dat het heel naar is als je ergens mee zit en de persoon waar je van houdt kan er niet voor je zijn omdat hij of zij onderdeel van het issue is. Het is ingewikkeld om er volledig voor elkaar te zijn als je skin in the game hebt. Ik ben nu ook zwanger en dat kwam wat onverwacht. Mijn partner kon er daardoor niet meteen blij mee zijn, terwijl het voor mij een droom die uitkwam was. Hij sloot zich af, en ik kon voor mijn gevoel nergens terecht met al mijn emoties over de situatie. Dat was echt enorm pijnlijk dus ik snap je echt heel goed. Heb ook niet meteen de oplossing maar ik denk dat jullie allebei je proces hebben en dat je daar allebei misschien even afzonderlijk van elkaar doorheen moeten. Hij verliest iets voor zijn gevoel, terwijl jij de situatie voor je gevoel terug naar neutraal brengt, dat is echt een heel andere uitgangspositie. Sterkte met alles!
Staceyy_help schreef op 12-02-2024 om 09:25:
[..]
Dat mag ook zeker inderdaad.
Als ik dit zo lees dan kan en mag ik inderdaad niks van hem verwachten.
Als ik dit zo lees ben ik best wel een bitch naar hem toe nu….
Jullie kunnen toch met elkaar spreken, en uit laten praten, waarom je die keuze wil maken? Luister eens naar elkaar, misschien begrijpt hij jou dan ook beter en andersom. Uiteindelijk ben jij degene die het kind moet dragen en baren, en wellicht de eerste tijd het vaakst moet verzorgen, terwijl hij er geen "ongemak" van heeft. Maar goed, praat met elkaar over jullie gedachten van abortus of geen abortus.
