Ongepland zwanger
Goedemorgen dames,
Vorige week kwam ik erachter dat ik ongepland zwanger ben.
we hebben al 3 kinderen, tieners en voor mij is het gezien compleet.
Mijn partner is heel enthousiast en wil het graag houden.
Ik zie en voel het gewoon niet, ik wil dus een abortus. Niet dat het een gemakkelijke keuze is.
In eerste instantie gaf mijn partner aan mij te steunen in de keuze die ik maak. Echter is hij nu boos en negeert mij compleet.
Ik begrijp dat hij ook vol met emoties zit maar weet gewoon niet hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Hebben andere dames hier ervaringen mee?
Elpisto schreef op 19-02-2024 om 14:29:
[..]
Maar er is an sich niemand die hier betwist dat dit het geval is. Ik in elk geval niet. Ik ben helemaal voor baas in eigen buik.
Maar kom dan niet roepen dat man hier chantage pleegt door te stellen: Ik kan me daar niet over heen zetten dat je ons kind laat weg halen. En dan komen we inderdaad terug op dubbele standaard: Er wordt hier, wanneer het de andere kant op is, altijd direct geroepen: Ja maar, man steekt hem er in zonder voorbehoedsmiddel, dus weet waar die aan toe is. Of " Anti-conceptie is niet 100%, dus weet je dat je dat risico neemt". Nu is het een keer andersom, dan zouden dit toch ook argumenten richting vrouw moeten zijn? Of vinden we dit alleen argumenten als de vrouw de baby houden wil en de man niet? Nu wordt dat allemaal niet als argument gebruikt, maar is de vrouw gewoon de baas. Prima hoor. Maar hence dus de dubbele standaard.
Je maakt er weer een mooi verhaal van, net als eerder toen je mij beschuldigde van meermaals geschreven te hebben dat ik baas in eigen buik heb geroepen. Ik heb je nog gevraagd dat aan te wijzen, maar je koos ervoor het vakkundig te negeren.
IK ben degene die heeft gezegd het chantage te vinden ja. Omdat man roept dat er gescheiden gaat worden als TO niet doet wat man wil. Dat zijn serieuze uitingen die je niet zou moeten gebruiken omdat je het ergens niet mee eens bent in een situatie die al moeilijk is.
Voor mij blijft een vrouw sowieso altijd baas in eigen buik puur omdat een zwangerschap altijd een risico met zich mee kan brengen op gezondheidsschade of erger. Nu valt dat tegenwoordig mee maar het kan wel.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 19-02-2024 om 14:44:
[..]
Je maakt er weer een mooi verhaal van, net als eerder toen je mij beschuldigde van meermaals geschreven te hebben dat ik baas in eigen buik heb geroepen. Ik heb je nog gevraagd dat aan te wijzen, maar je koos ervoor het vakkundig te negeren.
IK ben degene die heeft gezegd het chantage te vinden ja. Omdat man roept dat er gescheiden gaat worden als TO niet doet wat man wil. Dat zijn serieuze uitingen die je niet zou moeten gebruiken omdat je het ergens niet mee eens bent in een situatie die al moeilijk is.
Dat heeft niks met "vakkundig negeren" te maken, ik had op dat moment niet de zin en tijd om terug te lezen.
Dat gezegd hebbende: Ik heb niet dat niet "meermaals" geschreven, ik pak de reactie waarin ik wel op je reageer er even bij:
Gebruikersnaaminvullen schreef op 13-02-2024 om 22:58:
[..]
Ik vind dat chantage.
Ik vind dat een logisch gevolg van je op die manier opstellen zoals jij al een paar keer oppert hier. " Jij bent de vrouw, jij bent de baas en voor de rest niemand".
Zo werkt dat, zeker in een al langlopende relatie, natuurlijk absoluut niet. Ik had deze al wel zien aankomen.
Dit was mijn reactie waar je op doelt, pagina 4 van dit draadje. ik zie terugkijkend inderdaad dat ik jouw gekoppeld heb aan die opmerking, terwijl het eigenlijk iemand anders was die daar een aantal opmerkingen over maakte. Excuses.
Dat je dan mijn opmerking af doet als " mooi verhaal" kan ik niet zoveel mee. Ik denk dat ik een heel duidelijk beeld schets. Daar kun je het mee eens zijn, of niet. Maar om er dan een "Mooi verhaal" met enig sarcasme van te maken. Doe je de discussie wat mij betreft een beetje mee af.
Elpisto schreef op 19-02-2024 om 14:26:
[..]
Waar baseer je dat op? Wat is mijn dubbele standaard in dit geval?
Het is namelijk niet dat ik het geheel oneens met TO ben: Ik vind de manier waarop partner zich opstelt nou ook niet bepaald het toonvoorbeeld van hoe je je hoort te gedragen richting je partner. Die nuance heb ik volgens mij direct wel benoemd: Of je het nou wel of niet eens bent met elkaar, het slaat nergens op dat je "Way to go" dan maar is om je partner te gaan negeren. Dat is kleine kinderen gedrag.
Maar voor wat betreft het de man verwijten dat die geen open houding heeft, vindt ik inderdaad dat er hier weer een paar vrouwen lopen die daar een dubbele standaard op los laten. Dat mag blijkbaar alleen als de dubbele standaard in het voordeel van de vrouw valt blijkbaar.
Je kunt toch niet met droge ogen beweren dat deze vrouw een open houding heeft hier in? Dan is het leuk " dat ze graag in gesprek wil met hulp" om tot een oplossing te komen, maar als manlief van te voren verteld is dat de enige denkbare oplossing een abortus is, waar is dan de open houding? Maar dat vinden we dan ineens prima, want baas in eigen buik. Ik vind dat apart.
Ik heb al jouw reacties in dit topic gelezen .
Wat stel jij dan voor als de vrouw een abortus wil en de man niet . Hoe wil je dat oplossen. Graag concreet want uit al jouw reacties lees ik niets concreets .
Roos55 schreef op 19-02-2024 om 18:42:
[..]
Ik heb al jouw reacties in dit topic gelezen .
Wat stel jij dan voor als de vrouw een abortus wil en de man niet . Hoe wil je dat oplossen. Graag concreet want uit al jouw reacties lees ik niets concreets .
Ik denk dat er geen oplossing is. De stelligheid die, naar mijn mening, aan beide kanten hangt lijkt me redelijk onoverbrugbaar. Uiteraard zouden ze hulp moeten gaan zoeken om te kijken of ze elkaar wat beter kunnen begrijpen en vanuit dat begrip ruimte vinden om elkaar toch te vinden in de keuze om het wel of niet te houden.
Maar ik zie dat op basis van wat TO verteld redelijk somber in ja.
Elpisto schreef op 20-02-2024 om 09:54:
[..]
Ik denk dat er geen oplossing is. De stelligheid die, naar mijn mening, aan beide kanten hangt lijkt me redelijk onoverbrugbaar. Uiteraard zouden ze hulp moeten gaan zoeken om te kijken of ze elkaar wat beter kunnen begrijpen en vanuit dat begrip ruimte vinden om elkaar toch te vinden in de keuze om het wel of niet te houden.
Maar ik zie dat op basis van wat TO verteld redelijk somber in ja.
Ik ben het met je eens en het laatste bericht van TO was somber... maar dat was op pagina 4, daarna heeft ze zich hier niet meer laten zien. Misschien zijn de problemen inmiddels opgelost, of waren de antwoorden niet altijd zoals gehoopt.
TO: hoe gaat het nu? Hebben jullie inmiddels al een rustig gesprek kunnen voeren?
Ik heb me inderdaad even teruggetrokken. Niet om de reacties hier. Niemand kan me een passend antwoord geven. Net als het feit dat niemand concreet kan oordelen omdat ze niet bij de gesprekken waren…
Puur om me op de situatie te richten. We hebben geprobeerd te praten met hulp. Ik kan zijn kant begrijpen en heb begrip voor zijn onmacht. Echter heeft hij geen enkel begrip of inlevingsvermogen voor mij. Er spelen natuurlijk nog meer dingen mee wat privé speelt voor mijn keuze. Denk aan chronische ziektes en financiële risico’s daarbij. Ik ga hierover niet in detail treden.
Het is niet zo zwart wit zoals sommigen het hier schetsen…
jullie situaties is natuurlijk ook niet zwart/wit. Was dat maar zo, dan was het misschien "makkelijker" om tot een besluit te komen.
Heeft hij nooit begrip getoont voor die specifieke situaties? Of alleen in combinatie met deze zwangerschap?
Of toont hij zich niet begripvol, omdat dat dan gevoelsmatig voor hem zou inhouden dat hij dan akkoord gaat met een abortus?
Hebben jullie nog meer gesprekken gepland staan?
Wat verdrietig dat het begrip maar van 1 kant komt TO.
