Ongepland zwanger
Goedemorgen dames,
Vorige week kwam ik erachter dat ik ongepland zwanger ben.
we hebben al 3 kinderen, tieners en voor mij is het gezien compleet.
Mijn partner is heel enthousiast en wil het graag houden.
Ik zie en voel het gewoon niet, ik wil dus een abortus. Niet dat het een gemakkelijke keuze is.
In eerste instantie gaf mijn partner aan mij te steunen in de keuze die ik maak. Echter is hij nu boos en negeert mij compleet.
Ik begrijp dat hij ook vol met emoties zit maar weet gewoon niet hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Hebben andere dames hier ervaringen mee?
Hoe kan je eerlijk zijn over wat er speelt met tieners en ervan verwachten dat ze zich verder niets van de situatie aantrekken (geen stem hebben)? Dat is per defenitie tegenstrijdig.
In dit topic zijn de meningen zelfs al duidelijk verdeeld en ik ga ervanuit gaan dat de meerderheid (ruimschoots) volwassen is.
Nick90 schreef op 17-02-2024 om 21:04:
[..]
Waar zeg ik dat de tieners een stem in dit vraagstuk hebben? Het minste wat je kunt doen is wel gewoon eerlijk zijn over het hoe en waarom en je tieners hun eigen mening te laten vormen. Of lijkt je ze geheel onwetend laten met de mogelijkheid dat ze er later toch achterkomen je beter passend
Ja, ik zou ze onwetend houden. De ouders zelf staan in dit geval lijnrecht tegenover elkaar, daar heb je geen extra "zorg" bij nodig omdat er 3 tieners ook nog een mening hebben.
Mischa83 schreef op 14-02-2024 om 12:33:
[..]
Het vierde kind is ook een bestaand kind.
Absoluut niet, het is nog een klompje cellen wat nog geen kind is. Een vierde kind krijgen is niet verstandig met een moeder die daar helemaal niet voor kiest. Het is geen schattige baby, het is weer een extra verantwoordelijkheid voor tig jaren, financieel en fysiek waar TO dus oprecht niet aan wil beginnen. En wat dus nog prima "teruggedraaid" kan worden omdat het vierde kind nog geen bestaand kind is.
En inderdaad zoals een ander al schreef, het is niet zo dat TOs partner totaal geen gezin met kinderen heeft door de keuze van TO. Hij heeft er al 3.
Dreigen met een scheiding is een kut manier om TO te overtuigen. Ik hoop dat ze duidelijk krijgt waarom hij geen abortus wil doen, ze hadden sterilisatie zelfs al besproken, dan is het duidelijk dat ze beiden geen vierde kind wilden, waarom dan nu wel?
Koekie1980 schreef op 18-02-2024 om 13:05:
[..]
Absoluut niet, het is nog een klompje cellen wat nog geen kind is. Een vierde kind krijgen is niet verstandig met een moeder die daar helemaal niet voor kiest. Het is geen schattige baby, het is weer een extra verantwoordelijkheid voor tig jaren, financieel en fysiek waar TO dus oprecht niet aan wil beginnen. En wat dus nog prima "teruggedraaid" kan worden omdat het vierde kind nog geen bestaand kind is.
En inderdaad zoals een ander al schreef, het is niet zo dat TOs partner totaal geen gezin met kinderen heeft door de keuze van TO. Hij heeft er al 3.
Dreigen met een scheiding is een kut manier om TO te overtuigen. Ik hoop dat ze duidelijk krijgt waarom hij geen abortus wil doen, ze hadden sterilisatie zelfs al besproken, dan is het duidelijk dat ze beiden geen vierde kind wilden, waarom dan nu wel?
Dat vind jij en Mischa mag daarover van mening verschillen.
Zoals vaker, hink ik op 2 gedachten. Ik heb een schurfthekel aan de term baas in eigen buik, waarmee je als partner per definitie 1-0 achter staat. Ook dat de nee-zegger meestal de beslisser is vind ik onfair in relaties.
Anderzijds snap ik voor beide partijen dat je een ongewenst kind wellicht niet zou laten komen. Daarnaast de verantwoordelijkheid voor beide partners, zelfs al gebruik je voorbehoedsmiddelen. Ook het feit dat het kind voor nu een gegeven is, waardoor een best ingrijpende beslussing nodig is, namelijk abortus, de relatie onder hoogspanning enz.
Ik zou me als man knap machteloos voelen in dit geval en dat zou mij ook op scherp zetten.
Ook TO kan ik begrijpen, het is niet wat tijd overbruggen, maar voor heel lange tijd vastleggen en zorgdragen.
Dat gezegd hebbende lijkt het me dat als je een keuze maakt, je ook beiden de gevolgen accepteert. Dus de optie dat je huwelijk strandt is aanwezig, daarnaast dat misschien beiden zich laten steriliseren.
De keuze is tussen jullie samen, wat wij vinden is niet zo belangrijk.
Voor wat het waard is, zelf ben ik altijd van mening geweest dat wat wij per ongeluk zouden verwekken dat is grotendeels onze verantwoording, dus dat blijft.
Sterkte.
Koekie1980 schreef op 18-02-2024 om 13:05:
[..]
Absoluut niet, het is nog een klompje cellen wat nog geen kind is. Een vierde kind krijgen is niet verstandig met een moeder die daar helemaal niet voor kiest. Het is geen schattige baby, het is weer een extra verantwoordelijkheid voor tig jaren, financieel en fysiek waar TO dus oprecht niet aan wil beginnen. En wat dus nog prima "teruggedraaid" kan worden omdat het vierde kind nog geen bestaand kind is.
En inderdaad zoals een ander al schreef, het is niet zo dat TOs partner totaal geen gezin met kinderen heeft door de keuze van TO. Hij heeft er al 3.
Dreigen met een scheiding is een kut manier om TO te overtuigen. Ik hoop dat ze duidelijk krijgt waarom hij geen abortus wil doen, ze hadden sterilisatie zelfs al besproken, dan is het duidelijk dat ze beiden geen vierde kind wilden, waarom dan nu wel?
Dat is een gevoelskwestie, dat is natuurlijk niet zo heel gek. Ik denk dat bij hem de 'knop omging' en hij het gevoel heeft van een laatste kans en dat hij het inmiddels niet ziet als ongewenst, maar nu erg gewenst. Hij ziet het dus al voor zich.
En dan komt een gesprek over zwangerschap afbreken net zo hard en k.. over.
Helaas is dit zo'n situatie waarbij wat er ook gekozen wordt, dit gevolgen gaat hebben in de vorm van groot verdriet, vertrouwen kapot en het beeld wat je van de ander hebt of onderhuidse wrok over de beslissing.
Of je dat nog kan lijmen......?
In deze situatie is er geen goed of fout, maar er is hoe dan ook iemand en in dit geval een gezin de dupe...
Het is gewoon een hele nare situatie waarin ze zitten.
Er was nog zo'n Topic, maar dan situatie andersom en heeft uiteindelijk de man de situatie toch omarmt en is over de schrik en schok heen. Dat stel dat komt er wel.
Maar deze situatie is dus op gevoelsniveau bijna niet tot elkaar te komen...sterker nog: ze staan lijnrecht tegenover elkaar.
Hoe gaat het nu TQ? Is er inmiddels toch nog een ander gesprek geweest?
EnglishmaninNewYork schreef op 16-02-2024 om 21:52:
[..]
Ja, dat vind ik vallen onder een open houding. Zij geeft duidelijk aan een abortus te willen, maar open te staan voor hulpverlening.
Hulpverlening staat niet gelijk aan ja-knikkerij. Hulpverlening is bedoeld je na te laten denken. Daarmee gaat TO akkoord met het uitdiepen van haar gevoelens.
Man weigert. Man weigert TO's gevoelens aan te horen. Man weigert hulp waarbij hij moet gaan nadenken over zijn eigen denkwijze.
Verder hoop ik van harte dat ze inmiddels zijn gaan praten met elkaar.
Duidelijk, dubbele standaard dus. Hou op hoor.
Elpisto schreef op 18-02-2024 om 18:51:
[..]
Duidelijk, dubbele standaard dus. Hou op hoor.
Ach, die heb jij ook.
Die heeft denk ik iedereen wel. Ik ben in dit soort gevallen anti abortus dus ben nu team man. En als man de vrouw wilde dwingen het weg te halen ben ik team vrouw. Niet helemaal eerlijk qua "baas in eigen buik", dus wat ik in dat andere topic riep. Probeer me daarom niet teveel in dit soort discussies te mengen want ik weet dat ik bevooroordeeld ben. Ben overigens niet religieus
het probleem is ook dat wij er niet bij waren hoe TO haar man heeft verteld (of medegedeeld) en op welke toon en woordkeuze en houding en hoe zij op man reageerde en op zijn gevoelens.
Maar het stukje tekst, dat haar omgeving met haar eens was, dat werkt natuurlijk bij haar man als een 'rode lap op een stier', want het gaat niet om hun, maar om zijn (en zijn vrouw) baby, dus dat komt dan erg ongevoelig en ongepast over.
Het blijft gewoon een rot situatie
Gebruikersnaaminvullen schreef op 17-02-2024 om 23:18:
[..]
Ja, ik zou ze onwetend houden. De ouders zelf staan in dit geval lijnrecht tegenover elkaar, daar heb je geen extra "zorg" bij nodig omdat er 3 tieners ook nog een mening hebben.
Dus je zegt tegen drie tieners dat jullie uit elkaar gaan maar je wil ze verder onwetend houden over de reden bedoel je? Dat gaat toch niet werken.
Nick90 schreef op 18-02-2024 om 23:19:
[..]
Dus je zegt tegen drie tieners dat jullie uit elkaar gaan maar je wil ze verder onwetend houden over de reden bedoel je? Dat gaat toch niet werken.
Ik denk niet dat ze het over 'scheiden' heeft, zoals jij, maar over 'nu en op dit moment'.
Ook kan je van tevoren wel weten hoe die tieners erover denken, toch? Want als je zou zeggen zullen we een puppie halen, dan zeggen ze geen nee. Ik verwacht als je daar een baby voor in de plaats zet, dat ze dan al helemaal geen nee zeggen. Maar het zijn Tieners, dus ze overzien het niet, wat dat precies inhoudt voor de toekomst.
Voor nu is het al moeilijk genoeg en daar zal ik geen tiener in betrekken.
Ik ben op ieder moment, in iedere relatie van mening dat de abortus in eerste instantie de keus is van de vrouw die het kind moet dragen, baren en over het algemeen de meeste zorgtaken op zich ( moet) nemen. Als 2e heeft een partner zeker wat te zeggen maar die draagt de baby niet, die baart de baby niet en over de zorgtaken kunnen wel afspraken gemaakt worden als het is over het algemeen altijd weer de moeder die de boel moet oppakken als de vader het laat liggen. Dat maakt in mijn visie ook dat de moeder altijd de meeste zeggenschap heeft.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 18-02-2024 om 19:52:
[..]
Ach, die heb jij ook.
Waar baseer je dat op? Wat is mijn dubbele standaard in dit geval?
Het is namelijk niet dat ik het geheel oneens met TO ben: Ik vind de manier waarop partner zich opstelt nou ook niet bepaald het toonvoorbeeld van hoe je je hoort te gedragen richting je partner. Die nuance heb ik volgens mij direct wel benoemd: Of je het nou wel of niet eens bent met elkaar, het slaat nergens op dat je "Way to go" dan maar is om je partner te gaan negeren. Dat is kleine kinderen gedrag.
Maar voor wat betreft het de man verwijten dat die geen open houding heeft, vindt ik inderdaad dat er hier weer een paar vrouwen lopen die daar een dubbele standaard op los laten. Dat mag blijkbaar alleen als de dubbele standaard in het voordeel van de vrouw valt blijkbaar.
Je kunt toch niet met droge ogen beweren dat deze vrouw een open houding heeft hier in? Dan is het leuk " dat ze graag in gesprek wil met hulp" om tot een oplossing te komen, maar als manlief van te voren verteld is dat de enige denkbare oplossing een abortus is, waar is dan de open houding? Maar dat vinden we dan ineens prima, want baas in eigen buik. Ik vind dat apart.
krulliebollie schreef op 19-02-2024 om 12:05:
Ik ben op ieder moment, in iedere relatie van mening dat de abortus in eerste instantie de keus is van de vrouw die het kind moet dragen, baren en over het algemeen de meeste zorgtaken op zich ( moet) nemen. Als 2e heeft een partner zeker wat te zeggen maar die draagt de baby niet, die baart de baby niet en over de zorgtaken kunnen wel afspraken gemaakt worden als het is over het algemeen altijd weer de moeder die de boel moet oppakken als de vader het laat liggen. Dat maakt in mijn visie ook dat de moeder altijd de meeste zeggenschap heeft.
Maar er is an sich niemand die hier betwist dat dit het geval is. Ik in elk geval niet. Ik ben helemaal voor baas in eigen buik.
Maar kom dan niet roepen dat man hier chantage pleegt door te stellen: Ik kan me daar niet over heen zetten dat je ons kind laat weg halen. En dan komen we inderdaad terug op dubbele standaard: Er wordt hier, wanneer het de andere kant op is, altijd direct geroepen: Ja maar, man steekt hem er in zonder voorbehoedsmiddel, dus weet waar die aan toe is. Of " Anti-conceptie is niet 100%, dus weet je dat je dat risico neemt". Nu is het een keer andersom, dan zouden dit toch ook argumenten richting vrouw moeten zijn? Of vinden we dit alleen argumenten als de vrouw de baby houden wil en de man niet? Nu wordt dat allemaal niet als argument gebruikt, maar is de vrouw gewoon de baas. Prima hoor. Maar hence dus de dubbele standaard.
Elpisto schreef op 19-02-2024 om 14:29:
[..]
Maar er is an sich niemand die hier betwist dat dit het geval is. Ik in elk geval niet. Ik ben helemaal voor baas in eigen buik.
Maar kom dan niet roepen dat man hier chantage pleegt door te stellen: Ik kan me daar niet over heen zetten dat je ons kind laat weg halen. En dan komen we inderdaad terug op dubbele standaard: Er wordt hier, wanneer het de andere kant op is, altijd direct geroepen: Ja maar, man steekt hem er in zonder voorbehoedsmiddel, dus weet waar die aan toe is. Of " Anti-conceptie is niet 100%, dus weet je dat je dat risico neemt". Nu is het een keer andersom, dan zouden dit toch ook argumenten richting vrouw moeten zijn? Of vinden we dit alleen argumenten als de vrouw de baby houden wil en de man niet? Nu wordt dat allemaal niet als argument gebruikt, maar is de vrouw gewoon de baas. Prima hoor. Maar hence dus de dubbele standaard.
Helemaal mee eens.
