Baby wennen aan in eigen bed slapen
De kraamweek zit erop. In deze week heeft mijn zoontje in de box beneden geslapen. Nu wil ik hem leren om overdag tussen de flesjes in in zijn bedje te slapen. Maar hij voelt zich nu (natuurlijk) erg alleen. Of ik moet hem slapend in zijn bedje leggen, of wakker, maar dan begint hij na een paar minuten al te brullen. Ik ken de 10-minuten methode, maar vind het zo sneu om zo'n hummeltje zo lang te laten huilen.
Hoe pak ik dit nu het handigste aan? Ik snap dat er een periode van gewenning aan te pas zal komen...
Guinevere
guinevere trouwens zeer goede keus voor nickname, nee, kreeg niet aangegeven dat hij al bestond, komt door de 79 denk ik, dus die heb ik maar weggelaten!
hoe lang bestaat dit forum eigenlijk al! super al die reacties trouwens!! steuntje in de rug!!
Vraagje voor (oa) jessicah
Naar aanleiding van dit draadje - en vanwege mijn eigen gloednieuwe baby 
- kwam eigenlijk een vraagje bij mij op voor (met name) Jessicah. Wat doe je 's avonds voor je zelf gaat slapen? Hier slaapt Ukje overdag in haar eigen bedje als dat gaat, of in de kamer als dat beter werkt, maar 's avonds na 19.00 uur wil ik haar eigenlijk niet meer in de kamer te slapen hebben - broer gaat naar bed, baby gaat naar bed, dat idee. Hoe doe/deed jij dat? Hield je ook aan het begin van de avond je kinderen bij je?
Groeten,
Temet
Dit forum
Dit forum bestaat volgens mij al vanaf 1996 en ik denk dat er vele ouders hier "gered" zijn! Zonder andere ouders die ook een nachtspook hadden (gehad) had ik vermoedelijk de babytijd nauwelijks overleefd, en ga zo maar door naar dreumestijd, peutertijd enz! En niet te vergeten Het nieuwe huishouden.
Nu dan maar even on topic: oudste zoon hier heeft tot 2 maanden bij ons op de kamer in een bedje gelegen en is toen na de caravanvakantie zonder 1 probleem naar zijn eigen kamertje verhuisd, zowel overdag als 's nachts. De jongste (24 mnd) heeft overdag altijd in zijn eigen bedje geslapen, dat stond tot 10 maanden bij ons op de kamer. De helft van de nacht "sliep" hij in ons bed, omdat het dus een nachtspook was. Doet hij nog steeds regelmatig trouwens, want zo gemakkelijk als hij overdag in zijn eigen bed slaapt, zo moeizaam gaat het 's nachts. Waarom is me een raadsel (hij ligt nu nog te mekkeren boven in zijn eigen bed).
Temet
Hier sliep de baby eigenlijk bij ons in de woonkamer tot we zelf naar bed gingen. Had ook een praktische reden: echte clusteraars.
Temet
De tijden zijn hier wat later vanwege de andere cultuur, maar ik hield de baby's inderdaad s'avonds bij me. Op schoot, in de armen, in de kinderwagen, net hoe het uitkwam.
Alleen bij de oudste heb ik verwoedde pogingen gedaan om haar in haar eigen bedje op haar eigen kamer te laten slapen, omdat dat zo hoorde en om de avond voor ons zelf te hebben. 't was geen succes. Niet alleen zorgde dat ervoor dat we standaard begin stukken van een leuke film misten, maar ook daarna te moe waren om wakker te blijven. Echtgenoot heeft me nog lang geplaagd hoe ik het toch voor elkaar kreeg om midden in een doodenge scene van "the silence of the lambs" in slaap te vallen.
Bij de tweede waren we wijzer. Ik had al een hele moeilijke zwangerschap achter de rug en geen puf meer om energie te steken in hoe-het-hoorde. Een nieuwe zwangerschap die er snel achteraan kwam hakte de knoop definitief door. We besloten het ons zo gemakkelijk mogelijk te maken dwz een baby die zo min mogelijk huilt, want als er iets is wat mijn zenuwen aan flarden scheurt en de energie uit m'n lijf weg doet vloeien dan is dat wel babygehuil. Baby twee huilde nooit mits hij maar in gezelschap was, dus die keus was snel gemaakt. Alle vreselijke dingen die door Blom en kornuiten worden voorspelt dat je baby dan verwent, nooit zelf zal leren slapen, slaapproblemen zal hebben, nooit een ritme zal krijgen en weet-ik-al-niet meer bleken allemaal niet waar te zijn. Ik voelde me eigenlijk wat bekocht hoe ik met de eerste allerlei dingen voor haar bestwil heb proberen te forceren, die later helemaal niet voor haar bestwil bleken te zijn.
Bij baby 3 en 4 zijn we dus gewoon door gegaan met naar de benodigheden van de baby te luisteren en ritmes of vaste volgordes van voeden-spelen-slapen aan onze laars te lappen. Persoonlijk denk ik dat ze meer functie hebben om onzekere ouders houvast te geven wat ze nou met die baby aanmoeten dan dat het werkelijk nut heeft om de baby te leren waar hij nou aan toe is. Uitzonderingen daargelaten.
Groetjes jessica
Aanvulling
In mijn vorige berichtje vergat ik nog te vermelden dat we de baby ook wel eens in bed hebben gelegd nadat hij in de armen in slaap was gevallen. Niet gelijk, maar pas om het moment dat ze helemaal ontspannen waren.
De ervaring leert ook dat we dat beter niet zo zachtjes mogelijk op onze tenen konden doen, maar eigenlijk vrij nonchalant zonder dat we ons druk maakten of de baby nou verder zou slapen of niet. Ik denk dat die spanning "oei-straks-wordt-hij-wakker" toch sneller aangevoelt wordt door de baby, onrust veroorzaakt en daardoor juist sneller leidt tot dat het ook werkelijk gebeurd.
groetjes Jessica
Kon het niet laten
Ik had eigenlijk mezelf voorgenomen om hier niet meer te schrijven, maar kan het niet laten. Heerlijk om jouw ervaring te lezen, Jessicah. Ben blij dat je gedaan hebt wat voor jullie en baby het beste uitkwam, waar jij het best mee kon leven en dat jij ook gezien hebt, zoals zo veel ouders dat inderdaad al die vreselijke voorspellingen die ons aangepraat wordt als we niet doen wat de "experts" zeggen in 99% van de gevallen helemaal niet zo uitkomen. En ik ben het helemaal eens met je laatste opmerking, ik denk dat de dingen vaak verkeerd gaan omdat er teveel spanning is omdat baby niet doet wat er in de boeken staat.
Jessica
"Ik voelde me eigenlijk wat bekocht hoe ik met de eerste allerlei dingen voor haar bestwil heb proberen te forceren, die later helemaal niet voor haar bestwil bleken te zijn"
JAAA, Thank you, zo voel ik het nou ook! Ik heb echt een beetje spijt van die eerste maanden waarin ik zo hard heb geprobeerd om dingen te krijgen zoals het zogenaamd hoort, terwijl ik nu merk: het gaat eigenlijk vanzelf als je je niet te druk maakt.
En wat Miresa ook zegt: dat soort boekjes en experts creeren soms nog meer onzekerheid dan je al hebt als new born mama of papa. Het is toch eigenlijk wel erg dat ze het tegenovergestelde bereiken van wat ze beogen te doen. Trouwens, als mijn informatie klopt, heeft bijvoorbeeld Ria Blom zelf niet eens kinderen! Natuurlijk zijn sommige mensen echt blij dat ze een dergelijke methode aangereikt hebben gekregen en dat is uiteraard prima en super. Maar het is, vind ik, belangrijk dat deze tegengeluiden blijven klinken, ook op de conultatiebureaus.
Inderdaad marielle
Ben blij dat je je ook fijn voelt bij deze gedachten Marielle. Ik heb hier al vaak gezegd dat ieder moet doen wat hij of vooral zij zelf wil, maar ik vind het jammer dat de meeste mensen (en vooral kersverse ouders) vooral die adviezen toegediend krijgen waar meestal zowel kind als moeder uiteindelijk gestressed van raken: laten huilen als het niet kan slapen, vooral blijven doorproberen als het kind een aardappel niet wil eten, maar bijvoorbeeld wel rijst heel lekker vindt en dat net zo voedzaam is.
Ik zou nog veel meer voorbeelden kunnen noemen, maar zal dat niet doen want ik wil vooral niemand op de tenen trappen, zoals ik al eerder heb gezegd: leven en laten leven. Maar als tip voor nieuwe moeders wil ik vooral zeggen: lees veel over opvoeding, lees vooral verschillende boeken, verschillende methodes, doe wat je hart zegt en doe vooral niet wat andere mensen je opleggen als dat tegen je eigen wil ingaat.
Pookie
je hummel is nog erg klein, dus laten huilen heeft geen zin en levert jouw waarsch stress op. Probeer te voelen waar jij je goed bij voelt en doe dat. Ik vond de eerste 3 maanden enorm zwaar....ben je eindelijk gewend en een beetje in een soort van ritme en dan moet je werken. Oneerlijk vond ik het 
Toen ik mer erbij neer kon leggen dat de eerste 3 maanden ook gewoon pittig zijn ging het al makkelijker. Ik heb de 1e heel veel overdag in de doek gehad. Dag en nacht op me bij me. Met een maand of 4 ging het ineens veel beter en ging hij ook overdag alleen zonder op mij te zijn , slapen.
Jongste hield ik ook veel bij me totdat ik er al vrij snel achter kwam dat zij dat niet wilde. Zij is zelfs nog nooit aan de borst in slaap gevallen, terwijl oudste dat heerlijk vond. Jongste wilde eigenlijk alleen maar in eigen bed slapen en niet in de armen of op mijn buik. En oudste wilde dit dus wel altijd. Dat was even schakelen maar ook prima (alleen maar makkelijker bij een 2e als die in eigen bed wil .
Anyway: luister inderdaad naar je kuind. Probeer die behoeftes te ontdekken. Onze kinderen hebben ook heel lang op de zij geslapen en dan heel strak ingestopt. Niet ingebakerd maar wel lekker strak zodat ze niet gingen wapperen met de armen.
Suk6 het is goed.
Jessicah, wat leuk
om jouw ervaringen te lezen. Precies zo hebben wij het gedaan, met dit verschil dat ik al bij de eerste zo ben begonnen. Alleen wist ik toen nog niet dat er ook draagdoeken bestonden, daar kwam ik pas bij de tweede achter. Wij hebben ook vier kinderen, en ze hebben allevier het eerste jaar bij ons in bed geslapen, alle waarschuwingen van deskundigen, buren, familie, enz. ten spijt. Nu zijn ze 5, 8, 10 en 12, en we hebben met geen van de vier ooit slaapproblemen gehad. Alleen de jongste, die het gevoeligst is en af en toe bang in zijn kamertje, komt heel af en toe 's nachts bij ons in bed. Maar dat is incidenteel.
Verder heb ik door ons 'beleid' bij alle vier de kinderen een heel relaxte babytijd gehad, en ook nooit het gevoel gehad dat zij of de ouderen iets tekort kwamen, omdat de babies altijd gewoon meekwamen in de draagdoek als we iets gingen ondernemen. Zelfs speleltjes aan tafel deed ik dan in het begin met de draagdoek om. Zowel wij als de babies hebben altijd genoeg slaap gehad, en geen stress.
Ik heb nooit gesnapt dat niet iedereen het zo doet...
Oh en
ik gaf borstvoeding en voedde op verzoek, dus ook geen gestress met hongerige babies. Ook als je geen bv geeft kun je toch op verzoek voeden, lijkt mij het meest logisch eigenlijk.
Wel baby op eigen kamer
.... want ik slaap zelf heel slecht met baby binnen gehoorsafstand, laat staan met baby in bed want dan heb je de bewegingen van zo'n kleintje er ook nog bij. Met gehoorsafstand bedoel ik dat elk zuchtje en smakje te horen zijn, waar ik dan naar ga liggen luisteren. Als hij huilt horen we het wel natuurlijk (nouja, ik vaak niet, maar zijn papa wel. Blijkbaar heb ik zo hard m'n slaap nodig dat ik helemaal k.o. ben 
Hebben andere mensen dat niet, dat ze juist wakker liggen met baby op de kamer? Overigens val ik wel bijna altijd in slaap tijdens nachtvoedingen, dat dus weer wel.
Onze tweede (nu 10 weken) hebben we wel veel meer op schoot en bij ons dan de eerste, die we ook wel eens lieten huilen omdat we dachten dat dat zo 'hoorde'. Nu huilt nummer 2 dus ook praktisch nooit, alleen als hij moet wachten omdat aan het koken ben, of met de oudste bezig ben bijvoorbeeld. En ja, dat kan dan wel een kwartier duren.
Grappig is wel dat ik het gevoel heb veel minder druk te zijn met de baby dan de eerste (ondanks dat hij veel op de arm ligt en dergelijke).
Hier ook
ha, ha, typisch hè. De tweede is nu bijna 3 weken en ik heb zeeën van tijd over voor de oudste. Ik vraag me nu inderdaad af waar ik toen zo druk mee was? Ik ben nu echt véél relaxter dan toen, zelfs tegen even huilen kan ik nu veel beter, want ja, je hebt nu nu eenmaal geen tijd meer om altijd à la minute klaar te staan. Bij de eerste werd ik van elk huiltje meteen super zenuwachtig!
De eerste sliep ook vanaf nacht twee in haar eigen bedje, maar nr 2 heeft toch zeker ruim een week bij ons op de kamer geslapen. Erg knus en gezellig, maar we slapen toch wel weer veel beter nu hij op zijn eigen kamer slaapt. Ik wordt ook van elk zuchtje wakker, heel irritant. Bij ons in bed durf ik ook niet, ik ben zelf een onzettende draaikont, zou veel te bang zijn om bovenop baby te belanden, brrrr.
Maar slaapt je man dan ook apart?
Als ze zegt wakker te blijven van je baby, leg je je man dan ook in een andere kamer?
Mannen slapen toch ook niet geluidloos?
Man apart?
Het probleem bij mij is niet dat ik wakker lig van de baby, maar... ik durf zelf geen geluid meer te maken. Bang dat ik de baby wakker maak! Manlief wordt niet zo snel wakker gelukkig
Ik ben erg voor in eigen bed, op eigen kamer slapen. Allebei mijn kids lagen in hun eigen ledikantje in hun eigen kamertje, zowel overdag als 'snachts. Ze hebben daar hun rust, dat is hun slaapplekje, lekker duidelijk!
Nee, manlief niet
...maar die kun je dan ook een por geven als hij ligt te snurken, dan draait ie zich om en slaapt geluidsloos verder. Maar het gaat inderdaad meer om het inslapen; al die piepjes en zuchtjes voor de baby weer gaat slapen, heel lief, maar ik ga er niet van slapen. Misschien komt het ook wel doordat ik zowiezo úúren naar m'n kind kan kijken hoor.
Vaak was onze jongste gewoon ook wakker 's nachts (inmiddels iets minder trouwens). Dan leggen we hem op z'n kamer met een lampje aan (ik weet het, slecht voor het dagnachtritme) en dan ligt ie tevreden rond te kijken en kunnen wij weer lekker slapen. Als we het licht uitdoen als hij erg wakker is gaat ie huilen omdat hij niks te bekijken heeft.
Gewoon een kwestie van wennen hoor
Net zoals je op den duur aan alle herrie van je man went wen je ook aan de geluiden van je baby. Het is van nature ingebouwd: als je kind opeens GEEN geluid maakt zul je wakker schrikken (een van de beschermingen tegen wiegendood). En als ze teveel kabaal maken, bijvoorbeeld doordat ze niet goed liggen geef je ze net als je man een zetje zodat ze weer goed liggen en stiller verder slapen.
Verder moet je natuurlijk een baby juist NIET in een doodstille omgeving leggen, dat is eng voor ze. Weet je wel hoeveel herrie het in je buik was?
Hoe zit dat overdag dan?
Ik bedoel, dan heb je je baby toch ook een groot deel van de tijd niet direct in de buurt. Als je wiegedood voorkomt door het bij jezelf op de kamer te leggen zodat je direct merkt als ie 'het niet meer doet' om maar zo te zeggen, dan werkt dat toch niet overdag? Dan doe je toch vanalles en ben je ook niet aldoor in dezelfde ruimte (afgezien van dat onze kleine beter in slaap valt als ie even apart ligt)
Wat ik begreep
... is dat het op een kamer slapen ervoor zou zorgen dat het kind minder diep slaapt, wat het risico op wiegedood zou verminderen. Dus niet zozeer het idee dat je het sneller merkt als er iets mis is.
Je kan je voorstellen dat een kind overdag ook al iets minder diep slaapt vanwege het omgevingsgeluid etc.
Groeten,
Temet
Ja in de buurt
Hier sliepen ze overdag in onze nabijheid. In de woonkamer of tuin als we beneden waren, en dan waren we maar korte momenten niet in de buurt (wc of keuken, meestal toch nog in gehoors- of gezichtsafstand).
En als we boven bezig waren dan sliepen ze boven.
Vaak ook werd er in de draagdoek geslapen, dan zijn ze so wie so in de buurt.
Mamahippie
zoals temet al zegt is het belangrijk dat de baby de ouders hoort en niet andersom.
Ideaal gesproken kun je een baby overdags dus inderdaad beter bij je in de buurt laten slapen. En 's nachts zeker.
Maar ik moet zeggen dat de jongste overdags ook vrij snel naar z'n eigen kamer ging, omdat hij daar gewoon veel beter sliep. Dat hangt ook een beetje van het kind af. Maar 's nachts hebben bijde kinderen tot 6 mnd op onze kamer geslapen.
Juist ook overdag niet alleen laten
Het is een misverstand om te denken dat overdag alleen slapen het risico van SIDS niet verhoogd. Percentueel is overdag alleen slapen nog meer risicoverhogend dan s'nachts. Het volgende engelse onderzoek uit 2006 vond dat s'nachts apart slapen het risico 5 keer verhoogde vergeleken bij bij de ouders slapen, overdag je baby alleen laten leverde een 10 keer zo'n grote kans op op overlijden vergeleken bij baby's die bij de ouders in de buurt bleven.
http://ije.oxfordjournals.org/cgi/content/full/35/6/1563
Doordat echter SIDS normaal gesproken s'nachts vaker voorkomt (83%) vergeleken bij overdag zijn de absolute getallen van baby's die overlijden doordat ze s'nachts alleen slapen hoger.
Ook belangrijk om te weten is dat van de baby's die overdag stierven bijna de helft vlak van te voren nog levend gezien was en er niks aan de hand was( 38% -> 30 minuten te voren, 9% -> 10 minuten van te voren). SIDS gebeurd geruisloos en plotseling. De baby vaak checken geeft geen bescherming tegen SIDS.
Mensenbaby's zijn er simpelweg niet op gemaakt om alleen gelaten te worden. Dat is onhandig in onze cultuur, het strookt niet met oude nooit bewezen opvattingen van rust en regelmaat, maar het is niet onoverkomelijk. Zo lang duurt die kwetsbaarheid nou ook weer niet en tenminste 6 maanden moet te overbruggen zijn.
Groetjes Jessica
Dus
als je het eigenlijk helemaal goed wil doen, moet je dus je baby tot 6 maanden de hele dag op je lijf dragen, een beetje als in de derde wereld nog gebeurt. Interessant, dat wist ik niet! Maar wel praktisch nauwelijks uitvoerbaar inderdaad. Ach, ons lichaam is op bijna alles wat we doen en eten en dergelijke niet aangepast, denk ik dan maar.
Tja
Maar ons lichaam is groot en sterk. Dat van een baby niet. Die moet het nog maar zien te worden.
Baby's zijn nou eenmaal niet praktisch
Tirza
Mmmmm
Als ik dat soort onderzoeksresultaten lees (van link Jessica), vraag ik me toch altijd af waar die vergrootte kans op overdag overlijden nou door veroorzaakt wordt. Wat maakt nou dat de kans om overdag te overlijden aan wiegendood 2x maal zo groot is? Gevoelsmatig heb ik de nachten altijd veel enger gevonden. Onterecht blijk nu.
Ik denk trouwens wel dat het in dit kader ook goed is om in je achterhoofd te houden dat de kans op overlijden aan SIDS/wiegendood in zijn algemeenheid heel erg klein is. Je zou toch anders al bijna niet meer naar de wc durven overdag....
Weet iemand trouwens ook of de kans na 6 maanden ineens gigantisch keldert of dat deze geleidelijk afneemt in de loop der tijd? Ik merk namelijk aan mijn 7 maanden oude zoon dat hij tegenwoordig erg gesteld is op alleen slapen in zijn eigen kamertje...
Dees
Je moet relatieve en statistische cijfers niet met elkaar verwarren. De kans op wiegendood verhoog je overdag relatief meer door niet bij je baby in de buurt te blijven of een andere ouder of misschien ook wel vaste zorgverlener. Ik denk dat dit gegeven ook belangrijk is als men erover puzzelt waarom wiegendood relatief meer voorkomt bij kinderdagverblijven.
De absolute kans op SIDS blijft echter s'nachts het groot. Waarschijnlijk omdat er s'nachts ook nog andere factoren meer meespelen.
De kans op SIDS neemt toe tot en met 3 maanden, dan heb je een piek van de getallen en vervolgens neemt het weer af tot 6 maanden (en blijft daarna afnemen). Die 6 maanden is een grens die ze getrokken hebben, omdat daarna de getallen van SIDS behoorlijk kleiner zijn. Er wordt ook wel aanbevolen om de baby tot een jaar op de kamer van de ouders te laten slapen. Die 6 maanden meer geeft echter maar weinig winst in babylevens en kan aan de andere kant veel ouders afschrikken om er dan maar helemaal niet aan te beginnen met negatief resultaat.
Groetjes Jessica
Jessica
Okee, je bedoelt dus te zeggen dat er 's-nachts meer baby aan SIDS overlijden en kindjes die alleen slapen meer kans hebben om overdag aan SIDS te overlijden?
Het blijft weerbarstige materie. Ook de verhoogde kans op de kdvs vind ik wel apart. Je snapt denk is wel dat ik laatst op van de zenuwen was toen ik hoorde dat mijn sje al 3 uur aan een stuk te slapen lag toen ik heb op het kdv ging ophalen. En ze zeiden nog wel ja, maar we gaan echt wel regelmatig kijken bij hem hoor. Maar ook dat geeft blijkbaar geen garanties...
Weet jij zo hoeveel kinderen er in Nederland per jaar aan SIDS overlijden?
Elk jaar om en nabij de 15 kinderen.
Okee en dank je wel
Dat plaatst het wel een beetje in perspectief.
Hoewel het "het zal je kind maar wezen" gevoel natuurlijk blijft...
