Lastige schoonmoeder
Ik ben moeder van nu een zoontje van 3 maanden.
Ik heb een spoedkeizersnede gehad waarbij ik onder volledige narcose bevallen ben. Ik heb daardoor erg veel moeite gehad (en af en toe nog steeds) om mij te hechten aan mijn zoontje. Emotioneel valt mij dat erg zwaar omdat ik een tijdlang dacht dat er iets mis met mij was. Daar ben ik gelukkig nu wel overeen na veel praten met andere moeders.
Maar dan is daar schoonmoeder die vanaf dag 1 'binnen komt denderen als een stoomtrein' en mij voor mijn gevoel zowat opzij zet.
Het is niet dat ze alles overneemt, maar ze maakt wel continu suggestieve opmerkingen waardoor ik het gevoel krijg dat ik niets goed kan doen.
Mijn schoonmoeder dringt zich naar mijn gevoel ook erg op. Ik lijk wel een schim; alsof ik er niet ben. Ze heeft het ook steeds over haar kleinkind en het kind van haar zoon. Ik krijg het gevoel alsof ik niet de moeder ben en er niet toe doe. Ik krijg bij haar het gevoel dat ik haar eindelijk een kleinkind heb geschonken en nu als het ware…moet opzouten.
Ze is ook helemaal niet geïnteresseerd in mij terwijl ik nog vaak last heb van mijn buik. Ze negeert me gewoon.
Hoewel het mijn eerste kindje is, heb ik toch wel het gevoel dat ik weet wat ik moet doen. Ik ben tenslotte al 34. Door haar opmerkingen krijg ik het gevoel alsof ik 16 ben.
Ik heb het er met mijn man over gehad en gevraagd of hij het er met haar over wil hebben. Dat doet hij op zo'n voorzichtige manier dat de boodschap totaal niet overkomt. Zijn moeder is nogal gevoelig en prikkelbaar namelijk. Een verkeerd woord en het is huilen en ruzie.
Ik zie er steeds meer tegenop om haar uit te nodigen of naar mijn schoonouders te gaan. Hoewel ik zeer waarschijnlijk niet de enige ben met dit 'probleem', hoor ik graag hoe anderen hiermee omgaan. Verder is mijn relatie met schoonmoeder niet innig; zij tolereert me zeg maar en dat is na een tijdje wederzijds geworden.
Skik
Ja, mijn schoonmoeder woont ver weg en de Marokkaanse koekjesregen is dus bij ons maar een paar weken per jaar. Maar vergis je niet, ik heb geen schoonmoeder nodig voor een oma die sommige dingen heel anders doet. Mijn moeder rukt een pasgeboren kind ook zonder pardon uit de wieg als ze langskomt, geeft lange vingers terwijl ik niet zo dol op suiker voor baby's ben, gaf mijn dochter een keer smeerworst op brood terwijl ze geen varkensvlees mag en ga zo maar door. Als het me te gortig wordt, zeg ik er iets van. En dat vindt ze niet leuk. Jammer dan. Gelukkig is ze verder een geweldige oma, apetrots en vreselijk lief. Mijn vader doet ook dingen die ik minder geslaagd vind, zoals dikke sigaren roken in de tuin, de kinderen bouwvakkerstaal bijbrengen en nog wat van die dingen. Soit. Ze zijn zoals ze zijn en ze brengen onze kinderen echt geen blijvende schade toe. Integendeel. Ze geven namelijk liefde en dat vind ik meestal belangrijker dan een lange vinger teveel.
En er is nog een verschil: het is mijn eigen moeder, en dan heb je als het goed is heel veel wederzijdse liefde om op terug te vallen als je onenigheid hebt. Dat zit met je schoonmoeder vaak toch een beetje anders. Ik zie het bij heel veel vrouwen, dat ze minder 'eigen' zijn met hun schoondochters dan met eigen dochters (en dat geldt vice versa natuurlijk ook). Mijn eigen moeder kon ook niet met haar schoonmoeder door een deur (allebei vreselijk eigenwijs, hahaha, en mijn vader zat ertussen, arme man), maar ze heeft haar schoonmoeder nooit weggehouden bij de kleinkinderen.
Ja, er zijn vreselijke schoonmoeders en misschien hebben broedkip en pasmoeder wel enorme heksen getroffen, maar voor hetzelfde geld zijn het vrouwen die nog in hun rol moeten groeien.
Ach nou ja. Op zo'n forum blijft het vaak toch onduidelijk wat er nu precies speelt. Ik wilde niemand kwetsen, laat dat duidelijk zijn, ik wilde meer een spiegel voorhouden. Het was allemaal zo scherp gesteld.
Groetjes
Massi
@lief
wat fijn dat je het zo hebt kunnen oplossen met je schoonmoeder. Fijn dat het zo werkt.
Echter, hier zou dat echt niet gaan. Dit alles heeft ook te maken met de jeugd van mijn man. Alles moet op een zilveren schaaltje en via tien omwegen neergelegd worden zodat schoonmoeder vooral niet het gevoel krijgt dat het om haar gaat. Dat is met deze kwesties wat lastig.
Schoonmoeder voelt zich erg snel in het nauw gedreven en aangevallen en schiet in de slachtoffer rol. Ik heb dat haar meerdere keren zien doen om veel kleinere dingen. Ze begint dan onbedaarlijk te huilen en zich 100x te verontschuldigen waarna schoonvader een woede uitbarsting krijgt.
Zolang als ik haar ken, doet ze zo want ze is zo nu eenmaal. Mijn man is bang voor confrontaties en de zeer heftige woede uitbarsting die volgt van zijn vader. Alles is er in dat gezin op gericht om vooral omzichtig met elkaar om te gaan en zeker niet iemand op zijn gedrag te wijzen of te praten over hoe je het graag ziet. het is een soort van vacuüm dat in stand gehouden moet worden. Prima, denk ik dan. Maar niet ten koste van ons gezin.
Dus met haar om de tafel gaan zitten, gaat dus hier absoluut niet. Alles loopt via mijn man die weer zeer omzichtig via 10 omwegen zijn moeder iets duidelijk probeert te maken wat vaak nog niet eens overkomt. Ik ben veel directer en maak me daarover vaak nogal boos.
Pasmoeder
Het lijkt me een uiterst vervelende situatie:
"Hoe zou je het vinden als je kindje net op bed ligt en schoonmoeder rent letterlijk langs je heen de trap op, dendert de babykamer binnen om je kindje vervolgens uit bed te halen en dat zonder ook maar iets met jou of je man te overleggen."
Dan zou er hel losbreken. Ik zou woest zijn.
Maar waar ik echt in geloof is dat er 2 nodig zijn om over grenzen heen te gaan. Een die het doet, en een ander die het toelaat. En vaak is het een wisselwerking.
En verder realiseer ik me dat ik echt ontzettend lieve schoonouders heb, die heel goed met kinderen om kunnen gaan. Ik heb juist ontzettend veel van ze geleerd. Dus ik blijf verder gewoon eventjes op de wal staan in deze discussie 
Ik wens jullie veel sterkte toe!
Ja, het is inderdaad ook een wisselwerking. Ik houd helemaal niet van confrontaties en mijn man ook niet en daar maakt schoonmoeder bewust dan wel onbewust gebruik van.
Ik vind het erg fijn voor je dat je zulke fijne en lieve schoonouders hebt. Dat had ik ook graag gewild. Wat had het dan gezellig kunnen zijn. Maar ja, helaas heb je ze niet voor het uitzoeken.
Ik sterk me maar met de gedachte dat ik niet de enige ben want een tijd lang dacht ik dat dus wel en dat het aan mij lag dat ze zo doet. Mijn man heeft me deels uit de droom geholpen door te zeggen dat zijn moeder altijd al zo is geweest.
