Mega schuldgevoel!😫
Hooi lieve moeders,
Ik heb twee dagen terug een ontzettend grote fout gemaakt, en het laat me niet los.Ik heb onze 2 weken oude dochter in een voedingskussen gelegd zodat ze wat schuin omhoog ligt Ivm haar reflux op bed met daaronder een polyester doek. Ze lag er heerlijk in te slapen op haar zij. Ik ben even gaan douchen en kom terug en zie dat ze met haar hoofdje in t doek/kussen ligt. Ik schrok me natuurlijk dood en draaide haar meteen terug. Ze ademde nog gewoon en was niet blauw of iets. Daarna sliep ze gewoon door alsof er ook niks aan de hand was. Heb ik nu gewoon mega geluk gehad en een hele grote waarschuwing van bovenaf? Of kan ze wel degelijk daardoor zuurstof te kort hebben gehad? Ik merk nu 2 dagen later helemaal niets aan haar.Voel me ontzetten schuldig en ben mega bang dat ze toch een soort van zuurstof tekort heeft gehad ondanks ze wel gewoon ademde.Wie kan mij gerust stellen???
Lieve groet een bezorgde mama
Due-scimmie schreef op 27-09-2022 om 00:00:
Kan gebeuren, maar laten slapen op een voedingskussen is geen veilige slaapsituatie. Wanneer je het bedje schuin wilt kun je beter twee poten van het bedje omhoog zetten met bijvoorbeeld boeken of iets onder het matrasje zelf.
Ook dat wordt afgeraden tegenwoordig. Gewoon plat en op de rug slapen is het veiligst.
https://www.jgzrichtlijnen.nl/alle-richtlijnen/richtlijn/?richtlijn=11&rlpag=2240
En TO, voel je echt niet schuldig! Er is niks ergs gebeurt, ze ademde gewoon en je merkt niets aan haar. Gaat helemaal prima 
Je gaat nog wel vaker van dit soort “stomme” dingen meemaken en dat loopt in het overgrote deel van de gevallen gewoon goed af gelukkig. Niet te druk maken.
Fijn dat je gerustgesteld bent TO, er komen vast nog wel meer 'Oh jee' situaties.
Heb je de nagels van je moppie als een keer geknipt? Van die wriemelige garnalevingertjes? Ik geloof dat er geen ouder is, die niet per ongeluk in een vingertje heeft geknipt...
Elke ouder maakt fouten en ook wel meer dan één keer. En bijna elke ouder voelt zich wel eens schuldig. Voor mijn gevoel hebben vrouwen daar doorgaans meer last van dan mannen. Mannen denken eerder 'er is toch niks gebeurd' en vrouwen denken 'stel dat dit of dat of zus of zo was gebeurd'.
MamaE schreef op 27-09-2022 om 09:54:
Elke ouder maakt fouten en ook wel meer dan één keer. En bijna elke ouder voelt zich wel eens schuldig. Voor mijn gevoel hebben vrouwen daar doorgaans meer last van dan mannen. Mannen denken eerder 'er is toch niks gebeurd' en vrouwen denken 'stel dat dit of dat of zus of zo was gebeurd'.
Vanwaar nu weer de mensheid indelen aan de hand van de scheidslijn mannen en vrouwen, terwijl zowel mannen als vrouwen onderling enorm kunnen verschillen; (juist) ook als het gaat om ouderschap?
Over nageltjes knippen.. ik kwam er pas bij kind 2 achter dat die dubbele omslag op de boxpakjes er zijn om over de handjes van je baby te vouwen. Ideaal tegen krabben en koude handjes.
Ik stond een keer boven m’n tanden te poetsen. De baby even beneden, ik hoorde immers aan de geluidjes dat alles goed ging? Ineens dacht ik: “Hee die geluidjes klinken wel erg dichtbij”. Was ze de hele trap op geklommen 
Het was m’n derde baby...
Ben nog weken kwaad op mezelf geweest.
Je bent zeker geen slechte moeder! Ik heb mn baby eens van t voedingskussen laten rolllen, kon m nog aan zn armpje opvangen 
Ik bracht mijn kinderen (oudste toen 3 jaar, jongste net een paar maanden oud) altijd met de fietskar naar de opvang. De jongste lag dan in zo'n babyschaal. De kar stond altijd buiten vanwege ruimtegebrek.
Op een dag regende het keihard. Snel klep open, kinderen in de kar, klep weer dicht en fietsen. Jongste begon meteen hevig te huilen. Nou deed hij dat nogal vaak dus ik besloot maar door te fietsen. Dat was ca. 20 minuten. Bij aankomst nog steeds een huilend kind. Til ik hem uit zijn bakje, blijkt hij al die tijd in een laag ijskoud water gelegen te hebben.
Hij heeft er niets aan overgehouden. Is inmiddels 18 en heeft het nooit koud. Alleen dat schuldgevoel, dat gaat nooit meer helemaal over....
Jippox schreef op 27-09-2022 om 11:13:
Ik bracht mijn kinderen (oudste toen 3 jaar, jongste net een paar maanden oud) altijd met de fietskar naar de opvang. De jongste lag dan in zo'n babyschaal. De kar stond altijd buiten vanwege ruimtegebrek.
Op een dag regende het keihard. Snel klep open, kinderen in de kar, klep weer dicht en fietsen. Jongste begon meteen hevig te huilen. Nou deed hij dat nogal vaak dus ik besloot maar door te fietsen. Dat was ca. 20 minuten. Bij aankomst nog steeds een huilend kind. Til ik hem uit zijn bakje, blijkt hij al die tijd in een laag ijskoud water gelegen te hebben.
Hij heeft er niets aan overgehouden. Is inmiddels 18 en heeft het nooit koud. Alleen dat schuldgevoel, dat gaat nooit meer helemaal over....
Misschien moeten we dat een keer met alle baby’s doen, scheelt in de stookkosten als ze groot zijn. 😁
Schemerlampje schreef op 27-09-2022 om 11:15:
[..]
Misschien moeten we dat een keer met alle baby’s doen, scheelt in de stookkosten als ze groot zijn. 😁
Een Wim Hof methode voor baby's! Ik zie mogelijkheden
Ik heb m'n dochter een keer voor de deur laten staan toen ik de kinderen naar de opvang bracht. Had zoveel haast, dat ik jongste in de auto had gezet, oudste zou dochter aan andere kant laten instappen. Dus oudste trekt deur dicht, ik ga rijden en kom er op de opvang achter dat ik dochter mis.
Gelijk politie gebeld, terug naar huis geracet. Ik was er eerder dan zij.
Mijn oudste viel van de commode met een paar maanden, viel voorover tegen het traphekje dat losschoot ( kon haar aan de nek terugtrekken), viel achterover van de trap af voor mijn ogen, ik heb in haar oorlel geknipt. 🤕
Bij mijn 2e viel het mee, maar die was zelf een gevaar en kon ik tot haar 13e niet alleen thuislaten. Ging dan rustig experimenteren met kaarsen en goh wat smelten die leuk op je nieuwe kast ...dat werk.
Ik droomde ook vaak dat ik ze vergat wakker te maken en zo vergat eten te geven en dat ik daar dan 10 dagen later achterkwam en niet durfde te kijken. Nou sliepen ze nooit, dus dat gebeurde nooit, maar de angsten die je leert kennen als je verantwoordelijk wordt voor een kind zijn groot en eng.
PS: ze hebben mij als moeder overleefd en zijn redelijk uit de strijd van opvoeding en verzorging gekomen😉
Bijtje82 schreef op 27-09-2022 om 11:19:
Ik heb m'n dochter een keer voor de deur laten staan toen ik de kinderen naar de opvang bracht. Had zoveel haast, dat ik jongste in de auto had gezet, oudste zou dochter aan andere kant laten instappen. Dus oudste trekt deur dicht, ik ga rijden en kom er op de opvang achter dat ik dochter mis.
Gelijk politie gebeld, terug naar huis geracet. Ik was er eerder dan zij.
Wij hadden laatst ook zoiets. Ik dacht dat grote zus jongste in auto had geholpen, zij dacht ik. We rijden aan en ik zie hem in de achterruit staan
Due-scimmie schreef op 27-09-2022 om 11:36:
[..]
Wij hadden laatst ook zoiets. Ik dacht dat grote zus jongste in auto had geholpen, zij dacht ik. We rijden aan en ik zie hem in de achterruit staan
Het was nog donker en m'n spiegels waren beslagen, dus ik zag niks.
Maar woonde langs een hele drukke 60nweg waar ze soms 100+ rijden.
Er komen nog zo veel kleine ongelukjes aan waarbij je je kind pijn doet.
- In vinger knippen
- Velletje tussen de rits van de jas
- Over je kruipende kind struikelen
- Deur over haar teentjes
- Deur tegen haar hoofd
- Mega vaak kind omver lopen omdat ze ineens achter je staat.
Elke keer voelde ik mij toch een beetje schuldig. Maar ja knuffelen, eventueel een pleister plakken en weer door.
Nou zijn er ook talloze situaties waarin het kind jou pijn gaat doen. Ik heb maar niet geteld hoeveel kopstoten ik al gehad heb. Het is een wonder dat mijn bril nog heel is. Zaterdag had ze nieuwe winterschoenen gehad en ze heeft het voor elkaar gekregen om meerdere keren op zowel Papa's tenen als de mijne te staan met die schoenen aan. Auw...
