Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op

'moeilijke' baby's

Ik heb hierboven al een draadje geopend over het feit dat mijn zoontje van 7 maanden moeilijk zelfstandig kan spelen. Hij jengelt veel. Heeeel veel. Ik vind het zwaar en moeilijk. Soms trek ik het niet meer.
Ik zou graag ervaringen horen van andere moeders met wat moeilijkere, bewerkelijke baby's of baby's die slecht slapen en dat je daardoor misschien zwaar vindt. Hoe gaan jullie daarmee om, hoe houden jullie het hoofd koel, hoe trekken jullie het,hoe blijven jullie momentjes hebben van genieten.
ZOals jullie merken ben ik erg onzeker en zou gewoon graag wat herkenning lezen van mama's die ook een moeilijk baby'tje hebben.
ALvast bedankt.

Pilar


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Och

Wat lastig he, zo'n kleintje dat alsmaar aandacht vraagt.

Ons zoontje vond ik ook zo bewerkelijk. Hij sliep van baby af aan slechts ~12 uur per etmaal. Overdag een paar hazeslaapjes van 30 minuten en dan 's nachts was het ook meestal drama. Overdag wilde hij ook graag bezig gehouden worden. Ik kon dus bijna niets.

Je kan er weinig aan doen, denk ik, je kindje is nou eenmaal zo. Ik had het geluk dat hij mijn 1e was (en mede om deze reden wil mijn man geen 2e).

Ik ontmoette erg veel vriendinnen, dan kon ik tenminste lekker kletsen als hij op schoot zat. Veel wandelen buiten want de wagen vond hij prima. Je moet je verwachtingspatroon denk ik proberen aan te passen, anders wordt het zo negatief.

Heb je al geprobeerd om je zoon in een wipstoeltje oid bij je te hebben, als je iets aan het doen bent? Dan kan hij je in ieder geval zien maar jouw aandacht is niet op hem gericht? En - als je het geluk hebt van een goed netwerk - je kindje af en toe uitbesteden zodat jij een uurtje voor jezelf (of andere kinderen) hebt.

Sterkte.

Kinderopvang

Pilar, in je draadje over zelf spelen merkte iemand op dat ze destijds blij was dat ze vier dagen werkte. Ik reageerde toen niet, maar hierbij alsnog: ik vond het ook wel lekker toen zoon naar de kinderopvang kon en ik weer aan het werk ging. En mijn kind was volgens mij minder lastig dan die van jou.
Niet echt een tip waar je veel aan hebt, vrees ik, al zou ik bijna zeggen 'zoek een baan(tje)'.

Maar ook op een andere manier kan je vast wel regelen dat je af en toe gewoon iets zonder je kind doet. Dan is je kind als je m wel weer ziet ineens een stuk leuker.

Sterkte ermee

Temet

Herkenning

ik herken wel een beetje wat je schrijft, qua mijn eerste zoontje. Hij huilde echt veel en huilde om alles. Ik heb echt hele moeilijke momenten gehad en je bent echt aan het eind kapot. Het nadeel van mij was, dat ik moeite had om mijn kind af te staan aan anderen. Ik dacht dat ik de enige was, die wist hoe ik er op moest reageren en hoe ik hem rustig kreeg. Wat hier verschrikkelijk veel hielp was vooral veel op stap gaan, veel wandelen (daar werd mijn zoontje rustig van) en probeer inderdaad echt eventjes een paar uurtjes zo af en toe voor jezelf te krijgen. Ga bijvoorbeeld even 's avonds alleen de boodschappen doen (en dat je man dan thuis bij de kleine blijft) of laat oma/opa een uurtje oppassen zo iets. Je moeten eventjes weer ergens op kunnen laden om weer verder te kunnen gaan. Hij is nu 2,5 maar die huilbuien (we hebben het zelfs met 2 jaar verschrikkelijk extreem gehad) blijven. Het begint nu te minderen omdat hij zich nu beter kan verwoorden, maar nu nog zijn er moeilijke momenten.

Hier op twee totaal verschillende manieren

twee bewerkelijke kinderen.
De oudste was overdag (en een deel van de avond) héél veel wakker en had genoeg aan hazenslaapjes. Hij vond het altijd erg gezellig om overal bij te zijn en mij te kunnen zien. Hij heeft echt úren doorgebracht in de maxi-cosi in de box, op tafel, op de vloer, nou ja eigenlijk overal waar ik ook was binnen een straal van een meter of 5. Ook hebben we uren samen boekjes gelezen, liedjes gezongen, "praatjes" gehouden etc. Maar 's nachts sliep hij bijna altijd als een roosje.

De jongste heeft vanaf dag één gehuild, vreselijk gehuild. De eerste weken/maanden ongeveer 18 uur per etmaal. Echt om helemaal gek van te worden en tot overmaat van ramp liet ze zich ook niet of nauwelijks troosten. Ze dronk ook haar flessen nooit leeg, dat was op zich niet zo erg want doordat ze zoveel huilde gaf ik haar meerdere keren een kleinere hoeveelheid zodat ze per etmaal wel de minimale hoeveelheid binnen kreeg. Dat ze zoveel huilde bleek later niet zo vreemd te zijn want ze had bijna altijd oorontsteking of zat daar tegenaan te hikken. Tot 22 maanden heeft ze géén énkele nacht doorgeslapen en de meeste nachten moesten we er meerdere keren uit. Een hele periode was ik al blij als ik met tussenpozen ongeveer 4 a 5 uur slaap haalde per nacht. Om te overleven hebben we op een gegeven moment ingesteld dat ik om een uur of half 9/9 uur ging slapen en mijn man de zorg volledig overnam tot een uur of 1 's nachts. Dan ging hij ook naar bed en nam ik het weer over tot de volgende ochtend. Ik heb geen betaalde baan en hij werkte toen meer dan fulltime dus moest toch ook nog wel wat uurtjes slapen als het enigszins kon. We hebben haar (doordat ik er van overtuigd was dat ze met een reden zo huilde) nooit urenlang laten huilen. En tot op de dag van vandaag ben ik daar nog blij om. Maar bij mijn dochter miste ik wel het gezellige "gekeutel" wat ik met mijn oudste wel heb gehad. Dat kwam grotendeels door dat ze zo ontzettend veel huilde en mijn oudste ging al naar school dus ze moest ook mee in een bepaald ritme (en ik ook natuurlijk). Tegenwoordig zijn het beiden redelijk goede slapers en is er 's nachts zelden iets aan de hand waarvoor we er uit moeten.
Een enkele keer gingen ze logeren in de moeilijke periode bij mijn zus en zwager. Maar een uurtje op je gemak boodschappen doen zonder een brullend kind in de buggy of kinderwagen is al heerlijk.
Sterkte, het zijn soms tropentijden maar er komt vroeg of laat een betere periode. (hoewel je daar op dit moment ook niets aan hebt natuurlijk)

Pilar

Pilar

14-06-2009 om 10:33 Topicstarter

Dank

Dank voor de herkenning en tips. Ik heb er wel wat aan. Ik ben ook al bezig om nog meer structuur aan te brengen ind e dag en M gaat vanaf deze week 2 dagen naar oma. Ik heb er erg om gejankt, want ik werk helemaal niet, dus zou ik het gewoon ZELF moeten kunnen, maar het lukt me niet, ik krijg het niet voor elkaar. Hij is zooo bewerkelijk. Oma heef voorlopige hulp aangeboden en dat nemen we aan. KAn ik 2 dagen in de week tot rust komen en mijn spanningsboog laag zien te krijgen. Zo moet het maar. Het doet wel erg veel pijn, want ik wil zooooo graag genieten van dat kleine hoopje mens. Dat lukt nu nauwelijks. Moeilijk vind ik dat.
Zo gaan we de komende weken maar in en door. Ben erg gespannen ervan.Maar wat moet moet, ik kan hem niet veranderen en zal moeten leen accepteren dat ie is zoals ie is.

Pilar

Zo dan!

Pilar, hartstikke goed klinkt het, de keuzes die je nu maakt.

Wat ik even wilde zeggen: 100% van de tijd thuis met een baby, dat is zwaar pittig! Herstel: afhankelijk van het gedrag van de baby (ook als dat nog binnen het normale valt kan daar al heel veel gehuil en gejengel bij komen kijken) kan dat zwaar pittig zijn.

Dus je bent echt wel streng voor jezelf als je vindt dat je dat moet kunnen. Van oudsher deed geen enkele vrouw dat. Mensen leefden altijd in groepen, babies werden altijd in meer of mindere mate rond gereikt. Is echt niets raars aan!

Dit even ter sterking en steun.

Guinevere

Guinevere

14-06-2009 om 14:01

Frustratie

Ik herken wel een klein beetje in je eerste bericht, Pilar. Bij mijn zoontje bleek er erg veel frustratie te zitten. Hij wilde van alles doen maar kon het nog niet. Zodra hij zelf kon kruipen ging het al beter, toen hij eenmaal kon lopen nog beter. Eindelijk kon hij zijn eigen plan trekken! Dat levert hem nu af en toe nog wel wat frustratie op, want zijn plan is niet altijd mijn plan, maar het gaat stukken beter. Zeker nu hij zich ook steeds beter gaat uitdrukken (hij is nu 2).

Pilar

Pilar

14-06-2009 om 14:23 Topicstarter

Rodebeuk

Rodebeuk, dank voor je woorden, doet me goed. Je hebt ergens natuurlijk hartstikke gelijk. We zijn een individualistische maatschappij en ieder voedt zo ongeveer z'n kind ZELF op. Vroeger en in sommige landen is het anders...
Ik weet dat je gelijk hebt, maar toch heb ik veeeel moeite met het feit dat ik het ECHT niet redt. Gisteren hadden we zooo'n fijne dag, M zat zooooo goed in zijn vel, zomaar opeens een dagje en wat heb ik genoten. Wat heerlijk om zoooo te kunnen genieten. Dat zou ik gewoon wat vaker willen, wat meer.
We gaan door, en door, we stoppen niet, want als je stopt ga je verloren....

Pilar

Pilar

14-06-2009 om 14:24 Topicstarter

Guinevere

Guinevere: ik hoop ergens dat het frustratie is en dat het dan eens wat minder gaat worden. Ik hoop het zooooooo!!! Dank voor je reactie. Was jouw kindje ook zo jengelig????

Guinevere

Guinevere

14-06-2009 om 15:00

Jengelig

Ik weet niet precies wat "jengelig" inhoudt, maar hij wilde wel de hele tijd in het middelpunt van de belangstelling staan en zette het bij het minste geringste op een krijsen. Nogal een humeurig typje...en intensief ook, hoewel hij voor anderen de ideale baby leek te zijn omdat ie ook erg vrolijk kon zijn. Wat dat betreft is ie niet volledig veranderd, de balans is nu wel doorgeslagen naar de andere kant, de goede kant dus. Maar af en toe slorpt hij die aandacht gewoon weer op, bloedirritant vind ik dat want ik ben van mezelf niet erg geduldig.

Pilar

Als jij af en toe tijd voor jezelf vrijmaakt en oma laat inspringen dan verwacht ik echt dat dat soort dagen meer gaat voorkomen. Daarom adviseert iedereen je hier (want ik was zeker niet de enige) om af en toe de hulp van anderen aan te nemen.

Kortom. Alleen al je besluit om het te gaan doen maakt dat je meer leuke dagen kunt hebben. Echt!

Heel goed!

Ik heb diepe bewondering voor thuisblijfmoeders, want ik zou er echt letterlijk gek van worden. Zoals je weet jengelde mijn dochter veel, huilde weinig, maar 'gewoon' erg snel ontevreden. Ik vond de dagen alleen met de kinderen thuis héél zwaar, en werd er erg gespannen van. Heel erg bezig met 'is dit normaal?' en het gevoel dat ik moest zorgen dat zij zich anders ging gedragen. Kon natuurlijk nauwelijks.

Ik vind het héél logisch dat je nu een goede dag met M had: dat is geen reden om te twijfelen aan je beslissing, dat is juist bevestiging. Kennelijk neemt deze - al dan niet tijdelijke- oplossing al zoveel spanning weg dat jullie samen meer kunnen genieten. En dan wordt het mannetje ook nog een dag door zijn oma gepampered...hij wint aan alle kanten!
Zou je niet voor de lange duur een kdv voor een paar dagen per week overwegen? Ik vind eigenlijk dat je jezelf, juist ook met de ingewikkelde voorgeschiedenis, best wat rust in de week mag gunnen...Het kost wat, maar heus niet zo heel veel, met alle teruggaves.

Oh en, niks leuker dan je kind weer terugzien na een dag apart!

Lies

Asa Torell

Asa Torell

14-06-2009 om 21:18

Pilar

Wat dapper dat je die beslissing hebt genomen, terwijl je het zo moeilijk vindt om hulp aan te nemen (en dat kan ik me goed voorstellen). Ik hoop dat je gauw beloond gaat worden met betere tijden!

Pilar

Pilar

18-06-2009 om 11:44 Topicstarter

Dank en sukran

Bedankt voor de berichtjes. Doet me goed.

Sukran: Mijn zoontje ging al een poosje 1 dag in de week naar oma, op maandag, maar ik trek het echt niet. vandaar besloten nog een tweede dag weg te brengen. Ik vind het moeilijk accepteren dat ik het niet ALLEEn kan. Dat is vooral mijn probleem. Snap je. Kinderdagverblijf zie ik niet zo zitten. geen idee of ze wel zulke bewerkelijke kindjes willen en goed kunnen begeleiden. Ze zien er natuurlijk wel veel, misschien dt dat ook veel scheelt, maar ik vind oma toch prettiger.

Guinevere

Guinevere

18-06-2009 om 13:18

Kdv

Tuurlijk zijn ze op het KDV zulke kindertjes gewend. Sterker nog, een KDV kan een hele goede invloed hebben op bewerkelijke gevallen. Want daar móeten ze af en toe wachten. Maar er is óók zoveel te zien en te doen, dat ze waarschijnlijk geen kind aan 'm hebben. Zoonlief hier had als baby trouwens alle aandacht van de rest van de groep. Die grotere kinderen liepen 'm lekker te betuttelen de hele dag. Natuurlijk is 't fijn dat hij naar oma mag, daar niet van, maar op het KDV leert een kind zóveel!

Pilar

Hoi, kom je al wat tot rust? En geniet je daardoor wat meer van de andere momenten?

Wat betreft het kdv: prima natuurlijk als je het niet ziet zitten, en een beschikbare oma is natuurlijk heel fijn (die heb ik niet). Maar geen zorgen over of een kdv zo'n 'bewerkelijk' kind wel aankan, dat kunnen ze zeker. Jouw zoon klinkt bewerkelijk, maar wel ruim binnen de marges van het 'normale' zullen we maar zeggen. Terwijl ze op kdv's ook huilbabies en dergelijke aankunnen, dus zeker ook een normaal, maar ietwat aandachtbehoevend, jochie. Ik was ook bang dat ze niks konden met mijn dochter, ook omdat ze veel spuugde en daardoor speciale voeding moest en er wat extra rituelen rond de voeding zaten om het erin te houden. Nou, reken maar dat die meiden meer spugende babies hadden gezien dan ik de rest van mijn leven zal tegenkomen! Die schrikken niet zo snel. (Zo ook met slaapgewoontes, huilen etc)
En, en wie weet geldt dat ook voor jouw zoon, mijn dochter geniet enorm in de drukte van een kdv. Kijkt haar ogen uit, er gebeurt altijd wel wat. Ik denk dat een stukje van haar wispelturigheid hem ook zat in snel verveeld zijn, dan is een kdv juist een uitkomst!

Succes weer...

Twee zielen...

...één gedachte, en nog op hetzelfde moment ook guinevere!

Pilar

Pilar

19-06-2009 om 10:59 Topicstarter

Sukran

Sukran, bedankt voor je openhartige verhaal. Dat doet me zoooo goed. Te horen dat ook andere moeders hun onzekerheden hebben, moeites kennen enz. In mijn rare beleving lijkt iedereen makkelijke baby's/kindjes te hebben en geniet iedereen vollop. Ik vind het fijn te horen dat ik niet de enige ben die tobt.
Dak voor je bemoeidigende woorden.

Kiki

Kiki

26-06-2009 om 18:25

Ach, mijn zoontje is nu 16 maanden

en slaapt maar heel zelden door. Daar moet je je echt niet druk over maken hoor. Hij slaapt de afgelopen drie nachten ineens door, maar slaapt nu steeds moeizamer in. Soms is het wel kwart over 9 voor hij eens een keer in slaap valt

Lekker laten kletsen andere moeders, goedbedoelende oma's en de betweteringe omgeving. Je doet het vast prima

Dees 68

Dees 68

26-06-2009 om 23:09

Ja sukran

Zo is het maar net. Om je stelling te ondersteunen het volgende voorbeeld: volgens mij huilt onze jongste (9 maanden oud) dus NOOOOit en volgens mijn dochter (7 jaar oud) huilt hij AAAAltijd. Ik moet ook altijd echt lachen als ze dat zo beweert, want ik vind echt dat hij niet vaak huilt maar voor haar is iedere keer er dus echt een te veel....

Pilar

Pilar

28-06-2009 om 10:20 Topicstarter

Sukran, kik, dees

Hall Sukran en anderen,

Lief dat je vraagt hoe het gaat. Dat doet goed!!!
Heb een goede week achter de rug. M. is inderdaad steeds 2 dagen bij oma en dat lijkt me wel te helpen. Deze week pakt niemand me iig meer af!!!
En ja, het is echt waar dat mensen maar wat kletsen. Ik ken ook van die verhalen van: mijn kindje slaapt door en bij doorvragen blijkt dat ze wel 5 keer per nacht speentje terug moeten doen!!!!!! Of mensen die zeggen dat het allemaal zo goed gaat. Een week later hoor ik dan ineens: ja het gaat nu goed, eindelijk jengelt ie niet meer zo. Huh, het GING toch AL goed....???? Nu hoor ik opeens dat ie zo gejengelt heeft....
Vermoeiend vind ik het....Ik word er stik onzeker van.
Ik probeer niet zo te vergelijken meer. Ik probeer te accepteren dat mijn ventje erg lief en schattig is, maar ook erg bewerkelijk. En deze week lukte me dat aardig. Ben alleen wel erg angstig dat het opeens weer minder goed gaat. Die angst zit er wel de hele tijd. Daar wil ik nog graag vanaf.
dank voor het meeleven allemaal..

Pilar

mee1977

mee1977

28-06-2009 om 22:05

Is het niet zo

dat wat voor de één bewerkelijk is, dat dat zelfde gedrag voor de ander juist als makkelijk word beschouwd?

Q miept ook, en toch vind ik haar een makkelijk kind. Ik heb natuurlijk geen idee of M meer/vaker miep, maar jij vind hem bewerkelijk. Ik denk dat het ook met je eigen gevoel te maken heeft.. Paar maanden geleden zei ik altijd, alles is goed, maar ze jankt!!! niet normaal. En slapen ho maar, ik moet haar slapend weg leggen anders jankt ze weer..
Sinds dat allemaal goed loop, gaat het prima!! Maar tuurlijk word ze een enkele keer wel eens savonds wakker (toevallig afgelopen week 2 keer, snachts gelukkig niet) En ja ook Q miept, zeker als ze moe word. Maar ik vind het prima gaan..

En ik denk ook dat het er heel erg aan ligt wie het vraagt. Als bijv mijn schoonmoeder vraag hoe het gaat, dan gaat het fantastisch, en als mijn moeder het vraag dan krijg ze een eerlijk antwoord, ook wanneer het minder goed ga, zoals een paar maanden terug.

maar nogmaals ik denk dat "het gaat goed" voor iedereen anders te verwoorden is.

Pilar

Pilar

29-06-2009 om 12:31 Topicstarter

Mee

Mee, ik denk ook idd dat het maar is wat je eronder verstaat. Je omschrijft het mooi. ZO is het denk ik ook. Als M miept, dan denk ik al: het gaat niet zo lekker. Ik weet dat ik erg hoge eisen stel aan hem en aan mezelf. Waar we allebei nooit aan kunnen tippen en dat maakt dat het snel 'niet goed' gaat. Een ander is daar wrs veel makkelijker in dan ik en ervaart het gewoon als: het gaat goed. Gewoon omdat het bij baby's hoort dat ze wel eens janken, miepen, zeuren.
Ik probeer tegenwoordig maar wat door te vragen en specifieker te vragen. Want ik word erg onzeker van alle mama's die 'het goed' gaat, want dan denk ik de hele tijd dat ik de enige ben die worstelt met dingen....

Dees 68

Dees 68

29-06-2009 om 13:56

Nee hoor pilar!

Het is maar weinigen gegeven om een soort van "ubermoeder" te zijn. Voor de rest van ons gewone soort mensen is het echt heel hard werken.

En voor de rest heeft het denk ik ook met verwachtingen te maken (dat bedoelde ik namelijk ook te zeggen met het voorbeeld van mijn dochter). En daarnaast heb je gewoon baby's in alle soorten en maten. Sommigen kruipen snel, andere praten veel, weer anderen eten goed, sommige slapen goed, sommige groeien goed, sommige huilen weinig, etc. en alleen de baby's van de "ubermoeders" doen dat dus allemaal tegelijk goed.

Ik denk dan altijd maar bij mezelf: gelukkig is het geen wedstrijd....

mee1977

mee1977

29-06-2009 om 14:19

Ohh nee

Dees omschrijft het mooi, elke moeder worstelt met dingen.. En of dat het nou om baby's, kleuters, 10 jarige of pubers gaat..

Even een voorbeeld om het duidelijk uit te leggen.

Nu is het erg warm, moet ik Q nu juist wel gewoon extra aanleggen (bv) ookal vraag ze er niet om, of niet? Zal ik dan toch niet een extra flesje drinken geven?? Alleen raak ik er niet snel van, van mij stuk.
Mijn oudste dochter word van de week 10 en ze wil al zoveel alleen doen, alleen naar de stad, alleen thuis blijven als ik de weekelijkse boodschappen haal.. En ik weet ze is verantwoordelijk genoeg ervoor, maar ik durf het niet! (naar de stad mag ze, alleen na 1x gedaan te hebben hoeft het niet meer zo nodig, dus dat vind ik eigenlijk wel prima)

Waar ik mij eigen druk om kan maken is bijvoorbeeld geef ik mijn middelste dochter wel genoeg aandacht? Weet zij wel dat ik net zoveel van haar hou dan van haar zussen? Heb ik het niet altijd juist bij haar te druk als ze ergens om vraag, of vertel??

Dat zijn wat kleine dingen waar ik dan mij eigen druk over kan maken..
En wat denk je als er aan mij gevraagt word, hoe het met de oudste twee is? Het is altijd goed, ze zijn niet ziek, op school gaat het goed, spelen graag buiten. Dus nee het gaat goed....MAAR wat ik niet erbij vertel is, mijn oudste heeft weinig aansluiting in de klas, dus voelt zich soms enorm eenzaam (heeft wel wat vriendinnetjes in de klas, maar daar word buiten school weinig mee gespeelt) hierdoor is ze soms super, super dwars met hele grote monden, en een hele arogante houding. Dit alles reageer ze op mij(verbaal) en haar zus (lichamelijk en verbaal) af, dus het knalt hier nog weleens in huis.. Maar het is zo lieve meid, en als er weer even wel aansluiting is, dan is ze vrolijk, meegaand behulpzaam..

Het predikaat : het gaat goed is dus een breed begrip..
Ja met mijn meiden gaat het goed, maar uiteraard is er wel eens wat. En dan helpt het zeker om af en toe even stoom af te blazen bij iemand!

mee1977

mee1977

29-06-2009 om 14:30

Pilar over doorslapen

Nog even,

Neem het begrip doorslapen.

Veel moeders vinden dat hun kind doorslaapt op het moment dat ze geen voeding meer willen/hoeven/vragen 's nachts. Dat ze dan nog 3x per nacht eruit moeten voor de speen dat zeggen ze dus niet.
Maar ik vind doorslapen, als ze de hele nacht slapen, dus niet roepen/huilen/miepen. OOk niet voor een speentje. ik ga naar bed en ik kan tot de wekker gaat blijven liggen (of kindje moet in de ochtend voor de wekker wakker zijn) dan vind ik het doorslapen.

Mijn vriendin was zwaar over vermoeid, jongste was 3 jaar maar ze kwam wel 10 x op een nacht, dan slokje water, dan speen, dan dekens gevallen.. En ze riep al jaren, nee hoor mijn kinderen sliepen al met 4 maanden door!! Totdat je dan samen op vakantie ga en ze eigenlijk bang is dat je dat kon horen op een camping, toen vertelde ze pas, ja maar xxx huilt/roept wel 10x per nacht dadelijk liggen andere wakker van haar..

En zo laten er ook veel niet de achterste van hun tong zien, als het om de kids gaat.

MAAR... Je heb een goede week gehad, en dat is gewoon FIJN!!! Deze week is het prachtig weer, en ik hoop dat deze week weer net zo fijn mag worden!!

Guinevere

Guinevere

30-06-2009 om 15:51

Uberkind

Kan het niet laten even te reageren op de übermoeder van Dees: Ik ben zéker geen übermoeder, maar ik heb (nu) wél een überkind (net 2). En het is niet eens opschepperij, andere mensen zeggen het ook. Nut van dit bericht: dat dit überjongetje een zéér bewerkelijke baby is geweest, dus Pilar, hou vol!
Ik zit nu zelfs dit bericht te tikken met peutertje dicht tegen mij aangeleund, vindt hij gezellig.

Dees 68

Dees 68

30-06-2009 om 17:35

Ooooh guinevere

Dus er is nog hoop voor ons soort sloebers: de worstelende moeder .

Mijn berichtje was trouwens niet bedoeld om jou op de kast te krijgen hoor. Ik vind het fijn voor jou dat jij een uberkind hebt en gun je dat ook van harte.

Waar ik moeite mee heb is de soms ietwat competitieve houding van sommige (vooral) moeders. Het lijkt er soms alleen maar om te gaan wiens kind het eerste lacht, doorslaapt, kruipt, zit, loopt etc. terwijl dat eigenlijk helemaal geen verdienste van de moeder is (alsof je daar invloed op kunt uitoefenen!) en alsof dat ook maar iets zegt over de toekomst. Zelfs late lopers kunnen later gewoon naar de universiteit...

En voor de rest sluit ik me helemaal bij Mee aan: ik heb drie geweldige kinderen waar ik helemaal gek van ben. Maar alle drie baren ze me op zijn tijd zorgen (de een wat meer dan de ander). Maar omdat het meer een soort van alledag zorgen zijn (niemand is ziek, geen grote stoornissen (wat stelt een beetje ADHD nou eigenlijk voor), op school gaat het ook wel (de een wat beter dan de ander) en op het sociale vlak gaat het ook wel (de ander wat beter dan de een) hang ik dit niet aan grote klok. Het is namelijk maar net wie het vraagt en wat het onderwerp van gesprek is... En bovendien als ik al met al de balans opmaak ben ik gewoon een tevreden mens, dus waarom klagen dan...

Fijn Pilar dat je hebt weten vast te stellen dat je eigenlijk niet zo'n babymoeder bent. Dat was ik vroeger ook niet en toch is het later helemaal goed gekomen tussen oudste en mij!

Guinevere

Guinevere

30-06-2009 om 21:58

Dees

Nee hoor, ik zat helemaal niet op de kast, ik wil alleen maar zeggen dat zulke wonderkinderen werkelijk bestaan! Ik had er geen idee van dat ze bestonden tot mijn jongste een peuter werd. De "moederrace" herken ik reuze goed. De kinderen van die moeders kunnen álles eerder dan jouw kinderen, lijkt het wel. Alleen blijkt in sommige gevallen dat "Hij kan al lopen!" betekent dat Pietje een beetje langs de tafel schuifelt, terwijl jij de indruk kreeg dat Pietje al lopend naar de supermarkt kon...en zo ook met eten, slapen, praten...... Moeders die de prestaties van hun kinderen iets realistischer zien zouden dan zowaar het gevoel kunnen krijgen dat er ergens iets aan schort. Overigens, ik ben ook geen babymoeder heb ik sinds kort weer ontdekt, getuige mijn draadje in peutertijd "Hoera, een peuter!". Zoon als baby: vreselijk, hoe ben ik die tijd doorgekomen! Zie mezelf in gedachten nog steeds 7 keer per nacht een voeding geven, wat een vreselijke tijd.

Pilar

Pilar

05-07-2009 om 12:32 Topicstarter

Update

Hier effe een korte update.
Mijn 'moeilijke' baby vind ik op het moment iets hanteerbaarder. Ik vind nog steeds dat ie veel en snel piept, maar ik kan hem ook een drie kwartier op de grond zetten en dan speelt ie aardig zelf. Niet super, want ik moet nog steeds veel aangeven, terugdraaien enz...maar het gaat beter.
Het allerbelangrijkste is misschien wel dat ik er wat rustiger onder ben, meestal dan en ik vind het doodeng om hier zo te schrijven, want ben erg angstig om dat goede gevoel weer kwijt te raken. Maar het lijtk wel of ik em er een beetje bij neergelegd heb dat ik een bewerkelijk mannetje heb en meer kijk naar alle dingen die WEL goed gaan, zoals slapen!! Dat is toch ook al heel wat, want idd...hoeveel baby's tobben daar niet mee.Ik heb ECHT een doorslaper en hij slaapt ook overdag goed en best veel.
Nou ja, ik hoop dat het de komende tijd verder zo zal gaan en steeds een beetje stabieler gaat worden...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.