Niet mezelf voelen
Hi !
Mijn zoontje is nu 5 maanden en ik hèb een dochter van 4,5 jaar.
Ik ben af en toe echt onaardig en kan soms niet veel hebben , sombere gevoelens en emotioneel in de avond. Soms kan ik zelf de rust niet bewaren en worden dingen me soms te veel. Is dit nog normaal toch? Meer moeders met deze ervaringen?( gelukkig heb ik echt wel mensen waarmee ik kan praten om me heen en die me willen helpen .
Heel normaal 
Wees lief voor jezelf. Zowel in zo’n moment als daarbuiten. Kijk waar jij behoefte aan hebt om weer meer jezelf te zijn.
Hoe erg is het ? Je maakt je zorgen want je opent een topic . Misschien toch naar de huisarts gaan .
De jongste is nog erg klein, dus je bent waarschijnlijk nog aan het herstellen van de zwangerschap/bevalling. En slaapt de jongste al door of ben je nog vaak 's nachts met hem bezig. Heb je een partner waarmee je de zorg deelt? Ben je al weer aan het werk?
Het klinkt alsof je oververmoeid bent. Heb je momenten/nachten dat je je rust kunt pakken?
Ik weet niet met wie je je vergelijkt als je zegt normaal.
Ik zou in ieder geval niet lelijk doen tegen je kinderen. Die zijn te jong om daar iets mee te kunnen en ook heel kleine kinderen blijven zich altijd herinneren dat pa of ma ineens, out of the blue, begon te snauwen, terwijl ze zich alleen maar zaten te vervelen of wat liepen te jengelen of te zeuren omdat ze trek hadden in een snoepje of een knuffel van ma wilden die steeds ver weg was. Zo'n kind begrijpt nog niet waar dat ineens vandaan komt. Dus tegen je kinderen zou ik zeker niet (echt van binnen) boos doen. Die zijn nog niet met jouw wereld bezig.
Je bent waarschijnlijk gewoon heel moe en herstellende van de bevalling. Je moet ook nog wennen aan de nieuwe gezinssituatie. Het is ook gewoon pittig 2 kleine kinderen thuis. Het wordt wel beter. Probeer af en toe jouw partner thuis te laten met de kinderen en ga zelf soms even een middag wat leuks doen met vriendinnen. Sterkte.
Waar is je partner in dit verhaal? En heb jij tijd voor jezelf om op te laden? Gaan de kinderen naar de opvang bijvoorbeeld?
Ja hoor meid, er zijn tal van moeders met deze ervaring. Rare gewaarwording he, als je er ineens zo diep in zit dat je jezelf niet meer herkent? Ik vond het zo'n teleurstelling dat je in die fase te vaak niet de leuke en lieve moeder kunt zijn die je zou willen zijn. Maar het is gewoon véél, twee kinderen in die leeftijden. En dan nog die hormonen erbij, pfff.
Ik vond het makkelijker en leuker worden toen de jongste 14-18 maanden was. Als ze een beetje beginnen te lopen, zelf wat kunnen eten en drinken en het communiceren zich ontwikkelt. Voor die tijd ben ik ook veel gefrustreerd, boos en verdrietig geweest.
Let op dat je niet verzuipt en trek op tijd aan de bel bij je huisarts als dat toch gaat gebeuren. Neem hulp aan. Vraag om hulp. Probeer te blijven teamen met je partner. En focus op de horizon: Het wordt makkelijker en leuker
