Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op

Ontzettend wennen aan derde baby

hoi lieve dames,

10 dagen geleden ben ik bevallen van ons derde kindje. Omdat ik voorgaande 2 keren last had van depressieve gevoelens ben ik direct na de bevalling begonnen met het slikken van hormonen. De eerste dagen ging het goed. Maar sinds eergisteren is het weer mis. Ik voel me verdrietig, hartkloppingen en ik weet eigenlijk niet waarom. Ik kan niet ontspannen en stilzitten lukt me ook niet. 
De baby is onwijs relaxt en slaapt veel. 
Daar ligt het dus niet aan. Als ik iets onderneem merk ik wel dat ik ontspan. Ik kan genieten van buiten zijn. Dat doe ik dus ook sinds eergisteren. Tegelijkertijd wil mijn vriend mij afremmen want lange wandelingen zijn echt teveel voor mij (volgens hem). 
Vandaag ook lastig: middelste naar de opvang gebracht, daar voel ik mij ontzettend schuldig over. Papa is met de oudste en buurtkinderen gaan zwemmen. Ik voel me verdrietig want ik wil ook zwemmen met de oudste. Maar dat gaat niet. 
Ik hou zielsveel van onze baby maar ik vraag mijzelf wel af waarom ik na 2 hg zwangerschappen en 2x postnatale depressie weer ben begonnen aan een derde. Ons leven staat volledig op zn kop...wat heb ik gedaan? We hadden het zo goed met zn vieren.

Dit staat los van mijn liefde voor hem!
Herkent iemand dit? Tips?

Het is ook een enorme verandering in je leven, een kind krijgen. Best begrijpelijk dat je je overweldigd voelt door alle gevolgen, en nu zit je ook nog aan huis gekluisterd voor je gevoel. Waarom bepaalt je partner hoeveel je mag doen op een dag? Is hij bang dat je dan weer een terugval krijgt doordat je te vermoeid raakt? En kun je dat niet invullen door met je baby naar het park te gaan en daar op een bankje te zitten in de natuur ipv jezelf uit te putten?
Ik vond het erg naar om zo beperkt te zijn door mijn lichaam, ergens kan ik me het wel een beetje voorstellen denk ik, dat je je opgesloten voelt. Deels is het niet anders, want je zult je lichaam de tijd moeten geven om te herstellen, en deels kun je misschien toch mogelijkheden zoeken om wel toe te komen aan naar buiten gaan en nieuwe prikkels opdoen. Is een rondje door een museum, desnoods in een rolstoel, geen optie als je moeilijk loopt?
Ja, het is een grote verandering voor iedereen. Maar vul niet voor je middelste in dat het vreselijk is om naar de opvang te gaan, want hoogstwaarschijnlijk ervaart hij de structuur van de opvang juist als prettig nu thuis alles even op zijn kop staat. En gun je oudste haar uitje met haar vader, een andere keer kun jij haar weer meenemen.
Maar zoek ook goed uit wat je nu zelf wil doen binnen wat er mogelijk is en zorg dat je zelf aan leuke dingen toekomt. Toen mijn 2e geboren was, na een wat turbulente zwangerschap met lang ziekenhuisverblijf, ging ik in de buurt huizen kijken die te koop stonden. Kind mee in de kinderwagen of de draagzak. Daardoor zag ik tenminste eens wat nieuws, ik kwam buiten, ik sprak iemand en ik kon weer dromen over nieuwe dingen. En ik zocht geen ander huis, dus er lag ook geen druk op.
Ga je straks weer werken, of ben je een thuismoeder?

Edit: en nog dit: het is een tropentijd met een jong gezin. Je mag het zwaar vinden want dat is het ook. De kunst is om te genieten van de pieken en de dalen niet te zwaar op te nemen. Makkelijk gezegd, maar misschien wel iets om je aandacht op te richten. Kijk niet te ver vooruit, huil gewoon even uit als je alleen achter moet blijven terwijl je man en oudste iets leuks gaan doen, en ga dan zelf aan de slag. Maakt niet uit met wat eigenlijk. Het leven leef je stap voor stap, en steeds naar de hele weg kijken maakt het onnodig vervelend.

Het is goed als je deze gevoelens op korte termijn met een professional bespreekt, gezien je eerdere ervaringen met pn depressie. 

Zorg goed voor jezelf!

Hoe zijn je 1e twee pnd's behandeld?
Ik zou zo snel mogelijk dezelfde behandeling oppakken als die succesvol was uiteraard. 
Dus ik denk dat je 1e stap de huisarts "moet" zijn  met evt start van medicatie zolang als het duurt eer je bij een professional  (bv psychiater) terecht kan.
Wacht niet tot heg erger wordt, dan is de weg terug weer langer. Sterkte en gefeliciteerd met je kindje!

Zou het meegaan naar het zwembad niet kunnen omdat je vloeit of te down bent? 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.