Verdriet om mislukken borstvoeding
Ik zit midden in de kraamtijd en ben dus lekker hormonaal, dat zal allemaal niet meespelen. Maar ik merk dat ik erg verdrietig word om het niet goed op gang komen van de borstvoeding. Ik werd er zelf zo verdrietig van dat ik een paar dagen geleden ben gestopt. Ik was continue bezig met kolven en nog steeds kwam de productie heel slecht op gang, daarnaast moest het tongriempje van de baby gekliefd worden wat ik echt niet zag zitten.
Maar nu, nu voel ik mij alsof ik gefaald heb. Alsof ik mijn baby niet het juiste geef. Ik heb het nog niet eens twee volle weken geprobeerd. Ik merk dat ik nu nog melk heb en ergens het kolven weer op wil starten.
Maar dan denk ik weer terug aan hoe ik er uren aan kwijt was, en aan dat de baby niet altijd even goed aan de borst kan drinken. Het steeds aanleggen van de baby zorgde ook voor frustratie omdat de baby erg ongeduldig en gefrustreerd werd. Ik twijfel zo erg wat ik nu zou doen. Wie heeft hier ook mee geworsteld en kwam het bij jou uiteindelijk wel goed op gang?
Yvaine schreef op 08-05-2023 om 21:44:
[..]
Dit speelt mee inderdaad. Het is toch een bijzonder moment. En het is ook best een aantal keer gelukt. Maar sinds het kolven (dat heb ik zo’n 7 dagen volgehouden) was de lol er wel snel vanaf. Ik probeerde steeds een kwartier de ene borst en een kwartier de andere met een gefrustreerde baby. Daarna dan nog 15 minuten kolven (wat later een half uur werd door enkelzijdig kolven). En ondertussen had mijn partner de leuke momentjes van het flesje geven en een knuffelen terwijl ze nog wakker was en zat ik alleen beneden te kolven. Ik had het idee dat onze band juist slechter werd daardoor.
precies wat jij beschrijft heb ik maanden volgehouden. Ik kan ook bijna niet in dit topic lezen want dan komt er zo'n pijn en spijt naar boven. Leer alsjeblieft van mijn fouten: je hebt echt meer contact met je kind als je bij borstvoeding die niet zo goed lukt kiest voor een flesje
Gelukkig leven we in een tijd en in een deel van de wereld waar er een fijn alternatief is voor borstvoeding! Alhoewel ik mijn kinderen zelf met veel plezier en gemak heel lang moedermelk gegeven heb, ben ik beslist niet van de borstvoedingsmaffia. Ik denk dat ik het alleen maar zo lang heb gedaan omdat het bij beide kinderen vanaf dag 1 heel makkelijk ging en ik altijd een grote productie had.
Die toeschietreflex is een goeie, die was bij mij altijd aanwezig (in de babytijd tenminste), zelfs al zonder baby of kolf aan de borst leken mijn tepels af en toe gieters 
. De bh pads heb ik veel gebruikt zeg maar, anders liep ik om de haverklap met natte kleding. Als je dat niet een beetje hebt, lijkt het voeden me helemaal niet plezierig, dat is toch jammer?
Bij mijn eerste, geboren met een keizersnede, vlotte het voeden ook niet altijd. Vaak aan de borst, en op die manier groeide ze voldoende. Soms kon ze liggen grommen aan de borst. Ik heb het desondanks toch lang volgehouden om naast andere voeding toch regelmatig aan te leggen. Verder was ze erg vroeg met praten, dus toen ze, 1 jaar oud, weer lag te grommen aan de borst, vroeg ik, wat brom je toch, wat is er? Ze liet de tepel los en zei luid en duidelijk: Leeg! Tja, had ik dat eerder geweten, dan was ze misschien een tevredener baby geweest! Dus als je denkt dat de band met je kind slechter wordt, niet doortobben!
Bij nummer 2, zonder keizersnede, kwam de borstvoeding zo sterk op gang dat-ie zich regelmatig verslikte en regelmatig voeding teruggaf. Hij groeide als kool, maar al dat verslikken maakte ik dat ik bij nr 2 eerder overstapte naar flesvoeding dan bij nr 1.
Jouw baby heeft het meest baat bij een vol buikje en een ontspannen moeder.
Baby 1 6 weken (voelt als 6 maanden) getobd. Kind had honger en kwam niet aan. Depressief was ik ervan. Wat een bevrijding die fles.
Baby 2 10 dagen. Toen voelde ik me alweer zo overspannen en baby kwam niet aan.
Baby 3 meteen met fles gestart.
Baby 3 was bij far de meest relaxe baby met de meest blije ontspannen moeder.
Dus ja het is helemaal goed gekomen met de fles 
niet dat ik anti bv ben ofcourse maar goed komen kan het ook zonder.
flesjes zijn fantastisch en net zo’n heerlijke uitvinding als de wasdroger of de anticonceptiepil. Natuurlijk is de was ophangen beter voor het milieu, en veel kinderen baren is het meest natuurlijk en geeft oprecht gezondheidsvoordelen voor een vrouw maar serieus??
er is iets gebeurt in de samenleving dat je een schuldgevoel wordt aangepraat als je kunstvoeding gebruikt voor je kind.
Bij mijn eerste kind wilde ik ook perse borstvoeding maar het lukte niet en het was zwaar. Na wat aanmodderen zeiden kraamhulp en verloskundige dat ik voor mezelf moest kiezen. De bevalling was super zwaar en heeft veel energie gekost en lange nasleep gehad. Ik ben toen gestopt en wel last van schuldgevoel gehad maar dat woog niet op tegen het gemak, meer vrijheid en meer energie door het stoppen met borstvoeding. Het heeft wel een tijdje geduurd voordat ik er zo naar kon kijken, hopelijk lukt jou dat ook. Praat over je gevoelens met je man, vriendinnen, moeder. Dat hielp me echt.
Bij de tweede lukte het wel, maar die bevalling was ook veel minder heftig.
Hier liep het allemaal redelijk soepel en ben pas op later moment gaan kolven. (Ivm werk) Maar jee wat een hekel had ik aan het kolven, zou dat niet graag iemand adviseren en het zeker niet nog eens doen.
Ik vind kolven echt niet te vergelijken met voeden en vind het jammer dat die koppeling er zo automatisch in is gekomen.
Ik vind het dan ook knap dat je nu zoveel geprobeerd hebt, in zo’n vroeg stadium kolven lijkt me echt niet fijn.
Als ik jou was zou ik kijken naar wat het minst stressvol is voor jou nu. Sowieso niet meer kolven, misschien nog eens aanleggen als dat gaat en zeker bijvoeden als nodig.
Yvaine schreef op 08-05-2023 om 21:44:
[..]
Dit speelt mee inderdaad. Het is toch een bijzonder moment. En het is ook best een aantal keer gelukt. Maar sinds het kolven (dat heb ik zo’n 7 dagen volgehouden) was de lol er wel snel vanaf. Ik probeerde steeds een kwartier de ene borst en een kwartier de andere met een gefrustreerde baby. Daarna dan nog 15 minuten kolven (wat later een half uur werd door enkelzijdig kolven). En ondertussen had mijn partner de leuke momentjes van het flesje geven en een knuffelen terwijl ze nog wakker was en zat ik alleen beneden te kolven. Ik had het idee dat onze band juist slechter werd daardoor.
Je kunt je baby ook de fles huid op huid geven, veel kangoeroeën met veelhuidcontact is net zo kostbaar.
Er is nog veel meer kunst- en vliegwerk mogelijk, met slangetjes enz, maar het belangrijkste is dat je als pasgeboren moeder een beetje lief voor en geduldig met jezelf bent.
Jouw verdriet en gevoel van falen is herkenbaar. Je mag best verdrietig zijn als het niet gaat zoals je voor ogen had. Maar gefaald heb je niet hoor. Soms is doorzetten geen goede optie en is het beter om te stoppen. Dat voel je zelf. Luister naar je gevoel en niet dat knagende stemmetje dat begint met “ja maar”. Dit is de belangrijkste les in het moederschap: leren luisteren naar je eigen gevoel en kiezen om te doen wat goed is in jouw situatie. En gaan nog vele situaties komen met lastige keuzes voor je kind, waar anderen wel iets van vinden.
Bij mij was het kolven succesvol, ik kolfde vanaf de geboorte voor een tweeling die op de NICU lagen. Want dat was het enige dat mij op dat moment ‘moeder’ maakte, vond ik. Gelukkig ging het als vanzelf. Het borstvoeden is nooit gelukt. Alles in de sonde/fles.
Ik weet nog dat ik een keertje graag naast mijn ene baby wilde kolven (inmiddels gepromoveerd naar afd zieke zuigelingen) want ik kwam net van een aanlegpoging van de andere baby op de andere afdeling (NICU). Mislukt, dus ik had veel melk die eruit moest. De beide andere moeders vonden dat geen probleem. Kolfapparaat de kamer ingereden en de flesjes overstroomden, snel nieuwe opschroeven. Begint een moeder naast mij toch te huilen… want die zag hoe makkelijk het ging en bij haar kwam er steeds niets.
Mijn moeder was in die tijd ook mee omdat ik niet mocht autorijden na keizersnede en die gaf de allemooiste peptalk aan die vrouw. Ik zou willen dat ik nog wist wat ze zei. Het verdriet van die vrouw zie ik ook nog zó voor me. Dikke knuffel voor jou 
Ik begrijp je verdriet. Hier is borstvoeding nooit een optie geweest omdat ik te ziek en te zwak was na de bevalling en dochter ook nog niet zelf kon drinken.
Ik had het graag anders gewild, maar van alle opstartproblemen was dit misschien nog wel het minste probleem, dus wij waren vooral dankbaar dat er flesvoeding bestond en daar is dochter ook groot op geworden.
Mijn mantra is dat niets hoeft tegen elke prijs. Het is niet realistisch om hele dagen bezig te zijn met kolven en voeden en dan nog niet genoeg hebben. Daar mag je echt wel verdriet om hebben, van balen, boos over zijn op de situatie.
Maar tegelijkertijd ook doen wat nodig is en dat stapje voor stapje accepteren.
Ons meisje legde tijdens het voeden vaak haar handje tegen mijn hart en dat was zo oneindig lief dat ik soms vergat dat die voeding niet uit mezelf kwam.
Als je uiteindelijk een tevreden baby hebt die goed groeit, waardoor jullie kunnen genieten van elkaar in plaats van oneindig met voedingen bezig zijn, doet dat het verdriet waarschijnlijk al snel beetje bij beetje slijten.
waarom kolven,ik gaf de borst,maar waarom lees ik overal kolven,om t op gang te brengen?
ella1970 schreef op 09-05-2023 om 12:52:
waarom kolven,ik gaf de borst,maar waarom lees ik overal kolven,om t op gang te brengen?
Als de baby niet goed drinkt of kan drinken krijg je het advies om te gaan kolven. Dat er productie komt, de voeding makkelijker toeschiet en weet ik wat voor redenen nog meer.
Mijn eerste werd geboren in 2002 en toen was dat al gangbaar. Van mijn pufclubje heeft iedereen gekolfd. Met een handkolf of elektrisch. De hel op aarde ongeveer, zeker als het niet lukt en je door de borstvoedingsmaffia maar gepusht blijft worden.
Ik heb serieus strijd moeten leveren met de verloskundige, omdat ik geen borstvoeding wilde geven en al helemaal niet wilde kolven! Dat heeft veel stress opgeleverd, terwijl flesvoeding een prima alternatief is.
Ik snap wel als je het wel graag wil, dat je verdrietig bent als het niet lukt. Maar je schuldig voelen is nergens voor nodig.
Eerste van mij was een couveusekind, geen borstvoeding kunnen geven want ze kon niet zelf drinken. Tweede maandenlang borstvoeding gegeven. Het gaat met allebei prima en de band is met allebei ook prima. Maak je geen zorgen hoor, alles komt goed, wat je ook besluit.
Ik heb nooit hoeven kolven, volgens mijn kraamverzorger was het normaal dat het pas op dag 3/4 op gang komt en kind dus afvalt. Heb het gevoel dat ik echt met haar geboft heb want bijna iedereen moet kolven, een vriendin zelfs vlak na de bevalling
