Verdriet om mislukken borstvoeding
Ik zit midden in de kraamtijd en ben dus lekker hormonaal, dat zal allemaal niet meespelen. Maar ik merk dat ik erg verdrietig word om het niet goed op gang komen van de borstvoeding. Ik werd er zelf zo verdrietig van dat ik een paar dagen geleden ben gestopt. Ik was continue bezig met kolven en nog steeds kwam de productie heel slecht op gang, daarnaast moest het tongriempje van de baby gekliefd worden wat ik echt niet zag zitten.
Maar nu, nu voel ik mij alsof ik gefaald heb. Alsof ik mijn baby niet het juiste geef. Ik heb het nog niet eens twee volle weken geprobeerd. Ik merk dat ik nu nog melk heb en ergens het kolven weer op wil starten.
Maar dan denk ik weer terug aan hoe ik er uren aan kwijt was, en aan dat de baby niet altijd even goed aan de borst kan drinken. Het steeds aanleggen van de baby zorgde ook voor frustratie omdat de baby erg ongeduldig en gefrustreerd werd. Ik twijfel zo erg wat ik nu zou doen. Wie heeft hier ook mee geworsteld en kwam het bij jou uiteindelijk wel goed op gang?
Aviendha schreef op 09-05-2023 om 13:41:
Ik heb nooit hoeven kolven, volgens mijn kraamverzorger was het normaal dat het pas op dag 3/4 op gang komt en kind dus afvalt. Heb het gevoel dat ik echt met haar geboft heb want bijna iedereen moet kolven, een vriendin zelfs vlak na de bevalling
Ik snap het in mijn situatie op zich wel want de baby was bijna 10% afgevallen. Maar achteraf gezien had ik liever meer tijd gestoken in vaker aanleggen en dan een flesje erbij dan het kolven. Dat kolven bracht het bij mij echt niet goed op gang. Maar ondertussen word het zo’n strijd om haar goed aan te leggen.
Bedankt allemaal voor jullie ervaringen en voor jullie wijze woorden. Ik voel me vandaag alweer wat beter ook al kan ik het nog steeds niet helemaal loslaten. Hopelijk komt dat ook gewoon een beetje door de hormonen. Het helpt ook niet mee dat de baby veel meer last heeft van krampjes sinds ik gestopt ben, daardoor denk ik nog meer dat ik toch door had moeten zetten ook al was de opbrengst minimaal.
Het kan ook toeval zijn dat de krampjes precies nu komen, kwamen bij mij ook niet gelijk. Mijn baby heeft in totaal zo'n 6 weken ernstig krampjes gehad terwijl ik bv gaf. Dus het zegt echt niks! 
Mijn ervaring met de baby was dat wat je ook doet of probeert, je blijft je afvragen of het goed was. En dat beperkt zich niet tot de voeding. Heeft ie het koud en pak je een extra deken, ga je je weer zorgen maken of ie het nu niet te warm heeft. Is denk ik echt hormonaal.
Aviendha schreef op 09-05-2023 om 13:41:
Ik heb nooit hoeven kolven, volgens mijn kraamverzorger was het normaal dat het pas op dag 3/4 op gang komt en kind dus afvalt. Heb het gevoel dat ik echt met haar geboft heb want bijna iedereen moet kolven, een vriendin zelfs vlak na de bevalling
Ik heb 1 dag+nacht moeten kolven omdat dochter 12% was afgevallen, dag later was de productie (meer dan) op gang en was het niet meer nodig (en binnen een week zat ze boven geboortegewicht). Het is een lastige balans tussen tussen niet te snel ingrijpen (met risico op ondervoeding) en ingrijpen (met extra stress voor de moeder)
@yvaine, fijn dat je je alweer wat beter voelt. En achteraf is altijd makkelijk praten, met de kennis van nu had je het vast beter gedaan (maar die kennis heb/had je niet). Iedere dag leer je weet wat nieuws over jezelf en je kindje.
en is het gelukt om extra knuffel momentjes in te bouwen? Nu je niet meer kolft heb je daar wat meer tijd voor (gewoon lekker inplannen na het flesje geven bijvoorbeeld).
Sommige kinderen zijn gevoelig voor aanpassingen in de voeding. Dat geeft dan even wat krampjes maar over een paar dagen is ze vast gewend. +Welk flesje hebben jullie? Er zijn ook speciale anti -kramp flesjes. Bij ons hielp Difrax echt enorm tov avent.
Alweer bijna 16 jaar geleden opende ik een soortgelijk topic op Viva. Ik was zo verdrietig dat het niet gelukt was met de borstvoeding... ik heb me daar nog heel lang schuldig over gevoeld. Zo jammer, achteraf, want nergens voor nodig. Dochter is uitstekend groot geworden op de fles, vrijwel nooit ziek. Drie jaar later kwam haar broertje en die dronk meteen als een tierelier, zonder enige moeite bijna een jaar gevoed. Toen besefte ik, dat voor geslaagde borstvoeding, het om de combinatie moeder-kind gaat. En dat heeft mij echt geheeld. Zusje daarna heb ik 6 maanden zelf gevoed en toen was het klaar. Dat kon ik toen ook moeiteloos loslaten.
Ik heb alleen de post van TO gelezen, geen reacties. Bij mij was het ook een drama. Te kort tongriempje, tepels die niet meewerkten, geen stuwing, geen voeding, geen toeschietreflex.... Ik heb alles geprobeerd, een paar honderd euro uitgegeven aan lactatiekundige en middelen totdat ik uitgeput was. Toen (na 4 of 5 weken) volledig overgegaan op flesvoeding. Kind deed het daar veel beter op, en ik ook. We hebben een prima band, dus laat je niets wijsmaken over dat het slecht zou zijn om flesvoeding te geven. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik te lang heb geploeterd met per se borstvoeding willen geven en daardoor helemaal niet toe kwam aan de leuke dingen van de kraamtijd: knuffelen, kroelen, badje, aankleden etc. Bij mijn volgende kind heb ik gelijk de fles gegeven, geen enkele poging tot borstvoeding gedaan en ook wij hebben het prima samen. Toen heb ik dus wel genoten van de kraamtijd. Ik heb 2 gezonde kinderen (inmiddels pubers). Sterkte! En natuurlijk gefeliciteerd met de geboorte van je kind!
Ik zit zelf op dit moment ook midden in mijn kraamtijd. Onze baby is ter wereld gekomen dmv een ongeplande keizersnede, waarbij ook nog complicaties bij mij optraden. Ik wilde persé borstvoeding geven, ook al ging het vanaf het begin erg moeizaam. In het ziekenhuis, met ondersteuning van verpleegkundigen, leek het nog wel te doen. Baby viel meer dan 10% af de eerste 2 dagen, dus ik moest ook gaan kolven en bijvoeden.
Eenmaal thuis realiseerde ik me pas echt hoe zwaar het was en hoeveel tijd er ging zitten in het borstvoeding proberen te geven, kunstvoeding fingerfeeden en daarna nog kolven. Iedere 3 uur was ik daar ruim 2 uur mee bezig. Ik sliep nauwelijks, baby was voornamelijk boos en gefrustreerd aan de borst en man was ook continu aan het zorgen voor mij en de baby.
Na 1 zo’n nacht heb ik in volle overtuiging besloten te stoppen met borstvoeding. Mijn baby is niet meer boos en gefrustreerd, maar juist heel relaxt, daarnaast komt ze eindelijk goed aan en zit ze alweer bijna op haar geboortegewicht. Ikzelf heb veel meer rust waardoor ik sneller herstel. Ik heb eindelijk tijd om lekker met baby te knuffelen en te genieten van deze tijd.
Gek genoeg was mijn lichaam er ook direct nadat ik de beslissing had genomen volledig klaar mee. Geen moment last van stuwing oid gehad. Voor mij een soort bevestiging dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Lang verhaal, maar wat ik je vooral wil meegeven, is dat ik merk dat de rust die ik nu ervaar een positieve uitwerking heeft op mijn baby. Ik geloof oprecht dat ik haar daar een groter plezier mee doe, dan met het geven van borstvoeding.
Veel sterkte met het maken van de voor jou juiste keuze. En probeer vooral ook te genieten van deze tijd!
Even verdrietig zijn en schuldgevoel hebben mag. Dat is omdat je zoveel van je kind houdt. Maar dat betekent niet dat je schuldig bént. Om verschillende redenen is flesvoeding voor jou en je kindje de beste keuze. Het is goed zo. Jouw liefde, warmte en zorgzaamheid zijn het allerbelangrijkste. En dat geeft je volop zo te lezen.
Geniet van je kindje.
Gefeliciteerd met je kleine!
Je hebt je best gedaan. Meer kun je niet doen. Gelukkig woon je in een land waar je gemakkelijk flesvoeding kunt kopen.
Geniet van jullie mooie kindje.
Aviendha schreef op 09-05-2023 om 14:25:
Het kan ook toeval zijn dat de krampjes precies nu komen, kwamen bij mij ook niet gelijk. Mijn baby heeft in totaal zo'n 6 weken ernstig krampjes gehad terwijl ik bv gaf. Dus het zegt echt niks!
Mijn ervaring met de baby was dat wat je ook doet of probeert, je blijft je afvragen of het goed was. En dat beperkt zich niet tot de voeding. Heeft ie het koud en pak je een extra deken, ga je je weer zorgen maken of ie het nu niet te warm heeft. Is denk ik echt hormonaal.
Niet alleen hormonaal, inherent aan het ouderschap vermoed ik, want het treedt nog regelmatig op na de babytijd.
bij mij ging borstvoeding vanzelf ,maar als ik wel eens ging kolven vond ik dat afschuwelijk en kwam er bijna niks uit, echt erg dat vrouwen nu zoveel moeten kolven ,ook natuurlijk omdat ze moeten werken, ik snap dat je dan eerder op een fles over gaat.
Auwereel schreef op 09-05-2023 om 19:52:
[..]
Niet alleen hormonaal, inherent aan het ouderschap vermoed ik, want het treedt nog regelmatig op na de babytijd.
Absoluut! Dat gaat gewoon niet meer over.
Auwereel schreef op 09-05-2023 om 19:52:
[..]
Niet alleen hormonaal, inherent aan het ouderschap vermoed ik, want het treedt nog regelmatig op na de babytijd.
Dat belooft nog wat 
Ik ben nu 5 dagen gestopt en merk dat het nog steeds soms toeschiet als ik haar zie. Maar ik merk ook dat het meer rust brengt nu en dat we op een andere manier onze band op kunnen bouwen. Het is ergens ook wel fijn om op tijd gestopt te zijn, ik merkte hoe gefrustreerd we er beiden van werden. Nu kan ik de rest van mijn verlof in ieder geval ontspannen voeden.
