Zelf in slaap vallen

Effecten op langere termijn

5 jaar geleden hadden wij ook een overprikkelde baby die het vaak uitgilde. We hebben ook van alles geprobeert en kwamen uiteindelijk bij Ria Blom uit. Ook toen al waren hier eindeloze discussies over wel dan niet laten huilen, wel dan niet inbakeren. We hebben er voor gekozen om hem in te bakeren en ons helemaal op hem te richten. Heel veel rust en regelmaat. Momenteel is het een stevige knul van 5. Ik denk toch dat het effect van wel/ niet laten huilen erg overschat wordt. Je geeft ze zoveel meer mee in die eerste jaren als alleen maar dat wel of niet laten huilen. Ik weet zelf hoe wanhopig ik wel eens was en eigenlijk dan ook bang om niet goed te zijn voor je kind. Ik zou dat graag aan je jonge ouders meegeven, als je zelf doet wat je denkt dat goed is, is het over het algemeen ook goed!( grote excessen daargelaten.) Al die verhalen van anderen over hoe goed of slecht bepaalde keuzes zijn van je af laten glijden.

groeten Duifje

Duifje

Ik ben het helemaal met je eens!

groetjes Dees

Mijn zoon

HA, ik vroeg dat laatst ook aan mijn zoon van nu bijna 10, of ie het erg vond dat we hem hebben laten huilen. Hij keek me vreemd aan (is natuurlijk ook beetje vreemde vraag) en zei ook: nee hoor, daar weet ik niks van!! NAtuurlijk is zo'n antwoord niet persee een graadmeter. er zijn zat mensen met een persoonlijkheidsstoornis, of psychische problemen omdat ze als baby zijn verwaarloosd en ondanks dat ze DAT niet meer weten toch zwaar beschadigd. Maar wel denk ik: van paar keer flink laten huilen wordt je echt niet ongelukkig. Maar goed, ook dat is natuurlijk een gewaagde uitspraak, want daar verschillen dus de meningen over.....

Onmogelijke vraag

Hoi,

Wat maf om die vraag te stellen, wat moet een kind daar nou op antwoorden? Ik vind het vooral een teken dat je er zelf nog onzeker over bent of het wel juist was, en dan aan je kind vraagt of het erg was in de hoop dat je je dan beter voelt over je beslissing of zo.

Overigens vertelde mijn moeder me ooit dat ze mijn bedje 's nachts naar de andere kant van de woning reden zodat ze niet wakker van me werden toen ik nog een kleine baby was. Ik vind dat wel naar!

Liora

Liora

de vraag werd gesteld in een discussie erover. Mijn zus bekritiseerde me dat ik steeds maar weer naar mijn zoontje toe bleef lopen en hem niet liet huilen.

Nu ben ik geen tegenstander van 10 minuutjes laten huilen, maar het moet wel een inslaapvalhuiltje zijn, en niet een ik ben in paniek want ik weet niet waar ik ben - huiltje.

Ik heb betreffende zus natuurlijk lekker laten kletsen. Maar het doel van de vraag aan haar dochter was dus om mij de les te lezen.

Liora

tuurlijk is het een stomme vraag aan je kind!! DAt snap ik zelf ook wel. en nee, het heeft NIKS te maken met me onzeker voelen over dat ik mijn zoontje heb 'laten huilen'. Als ik ergens zeker over ben is het over dat besluit wat we toen genomen hebben. We kregen een ander kind terug, eentje die sliep en uitgerust en blij de wereld in kijk, in tegenstelling tot daarvoor. WIL je dat dan gewoon niet horen, dat DAT ook kan, dat je kind er van opknapt!!!!!

Vind ik helemaal geen stomme vraag...

Ik snap best dat een kind zo'n vraag niet kan beantwoorden, maar de vraag is wel een uitstekend middel om de zaak een beetje in perspectief te plaatsen.
Blijkbaar houden ze er niets aan over en komt het doorgaans allemaal wel goed, als je tien jaar later terugkijkt... Dat is althans wat ik uit de vraag en het antwoord haal.

Nu wel

onze dochtertje is nu 10 weken oud, sinds 3-4 wkn valt ze zelf in slaap in haar eigen bedje. De eerste weken legden wij haar in haar bedje, huilen natuurlijk, dan maar oppakken en viel ze dan in slaap, terug in bed, en weer huilen, een paar keer herhalen, en uiteindelijk bleef ze slapend in haar bedje. Ze werd ook heel vroeg wakker, dan nam in haar mee naar ons eigen bed, ik lag dan op mijn rug, en zij dan op op de buik op mijn borst, dan viel ze weer gelijk in slaap, maar dan blijf jij wel wakker, maar ik heb genoten van die momenten, dat warme lijfje tegen mijn lijf. Ze werd dan helemaar rustig.
Wij hebben langzaam "afgebouwd", dus na de voeding, in haar bedje leggen, als ze huilt, naar haar toe, speentje en een aai over de bol, soms even oppakken en weer in bed, dat hebben we per avond een paar keer herhaald, als ze heel erg bleef huilen, dan oppakken en mee naar beneden. De ene dag viel ze zelf in slaap, de andere weer niet, maar nu slaapt ze zonder problemen in haar eigen bedje. Zo hebben wij ook gedaan met onze zoon (2jr 9 mnd nu), hij slaapt ook zonder problemen, na 19.30 uur is stil in huis. We lieten ze nooit uren huilen, en helemaal niet als ze maar een paar weken oud zijn, toen mijn zoontje ouder werd lieten hem wel eens huilen, maar gingen dan om de zoveel tijd naar hem toe, om hem het gevoel te geven dat hij niet alleen is.
Je moet je verplaatsen in zo'n kleintje, 9 mnd in je buik, en dan inneens naar buiten, hij heeft tijd nodig om je los te laten. Ik denk niet dat wanneer je hem vasthoud een verkeerde gewoonte aanleert, dat komt later pas. Ik zou zeggen, houd hem lekker vast, en geniet ervan, het is zo voorbij en die tijd komt nooit meer terug, en probeert langzaam los te laten, elke dag een beetje.
Succes!

Arn

Arn, fijn dat jullie het zo hebben kunnen doen! Bij mijn zoontje werkte dat 'afbouwen' niet. Sterker: het werd erger het huilen daardoor.
Enne....ook wij hebben hem niet UREN laten huilen. Jammer dat dat zo vaak gedacht/geschreven wordt, dat wanneer je je kindje laat huilen meteen aan UREN gedacht wordt. Het schijnt zelden te zijn dat een kind uren moet huilen om te leren zelf in slaap te vallen.

pilar

Bovendien...

boevendien....zeg me eens welke moeder je kent die DAT zou volhouden om UREN naar z'n baby'tje te luisteren die huilend, alleen in bedje ligt.
Ik geloof daar niet in..

Pilar

sorry als je je aangesproken voelt, ik heb eerlijk gezegd de overige reacties niet eens gelezen, ik heb allen op de vraag van Hout Anne gereageerd, en haar onze ervaring en hoe wij het hebben aangepakt verteld. Gelukkig heeft onze aanpak goede resultaat opgeleverd, en wat bij de ene werkt, werkt bij de andere weer niet.
En als je het helemaal niet meer weet, is het soms wel de enige weg het kind te laten huilen en maar hopen dat ie in slaap valt, zoals bij mijn schoonzusje bijvoorbeeld, het gebeurt niet elke dag hoor, maar soms is het niet anders, gelukkig is het bij ons nooit zover gekomen.

Reactie

Ohh RAn, ik voelde me niet aangesproken hoor. MAar vind het gewoon zo jammer dat er vaak geschreven wordt over UREN huilen, terwijl dat zelden voor schijnt te komen dat iemand dat doet/moet doen. Dat wilde ik alleen effe zeggen.

Mamvantwee: kan me heel goed voorstellen hoor, dat je je kind lang hebt laten huilen als niks meer helpt en je radeloos bent!! Ik zou het uiteindelijk ook doen, alleen schijnt vaak zo te zijn dat een half uur/uur 'genoeg' is. Maar...ik neem aan dat het je niet koud liet, dat je je kind niet ZOMAAR uren laat huilen en dat wordt zo vaak gesuggereerd vind ik. Alsof je nog niet ALLes geprobeerd hebt en alsof je zonder gevoel je kindje zo lang laat huilen. Dat bedoel ik eigenlijk.

Nog een bericht

http://blog.seniorennet.be/huilbaby/archief.php?startdatum=1229295600&stopdatum=1229900400
Door: Maaike Boersma
Gepubliceerd: gisteren 00:09
Update: gisteren 10:03

Deskundigen vliegen elkaar in de haren over een nieuwe huilrichtlijn.
Het is oorlog in babyland. Althans, als het aan de psychologen, lactatiekundigen en moeders ligt. Twistpunt is een richtlijn voor huilbaby’s die binnenkort bij alle consultatiebureaus van kracht zal worden.

Vorig jaar werd onder andere door wijkverpleegkundige Ria Blom en TNO en Actiz, een organisatie van zorgondernemers, een conceptrichtlijn opgesteld over hoe om te gaan met een huilbaby.

Sindsdien is het mis. Als eerste kwam het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP) in opstand, gevolgd door de lactatiekundigen en nu zijn honderd moeders van de website ikbenbeebie zelfs een petitie begonnen om de ‘laat maar huilen’-terreur aan te pakken. De conceptrichtlijn ligt momenteel bij het RIVM en zal binnenkort naar verwachting ‘officieel’ worden.

‘Vanuit praktijkervaring lijkt het zinvol om rust en regelmaat in te bouwen in het dagritme van een onrustige baby, zonder terug te gaan naar de drie R’s (rust, reinheid en regelmaat) van vroeger’, luidt de verklaring van Actiz. ‘Een vroege aanpak van structuur in het dagritme heeft waarschijnlijk ook positieve gevolgen voor gewoontevorming in de opvoeding waar jonge kinderen en ouders wel bij varen.’

Roemeense kindertehuizen
Rust, regelmaat en inbakeren gelden in de richtlijn als belangrijkste maatregelen om een huilbaby rustig te krijgen. Ren niet meteen naar de wieg zodra je baby begint te huilen maar laat het kind rustig een kwartier tot half uur huilend in bed liggen, zet desnoods de kookwekker.

‘Als je kind huilt, wil je er naartoe, het oppakken en troosten, daar wordt het huilen minder van’, zegt Eva Witsel van ikbenbeebie. ‘Maar wat de richtlijn aangeeft, is het tegenovergestelde. Het creëert een grote afstand tussen moeder en kind, dat is schadelijk voor de baby’, aldus Witsel. ‘Als je het in het extreme trekt, is het hetzelfde als wat er in de Roemeense kindertehuizen gebeurde. Daar huilde ook geen enkel kind, nee, omdat ze wisten dat er toch niemand komt. Toen die kinderen ouder waren zijn ze onderzocht, en bleek dat hun stresssysteem helemaal ontregeld was.’

Ook bij het NIP is de richtlijn in het verkeerde keelgat geschoten. ‘Wat ons het meest tegenstaat, is het idee dat veel huilen door een verkeerd slaappatroon zou komen’, zegt Sylvia Nossent. ‘De richtlijn gaat ervan uit dat ouders van huilbaby’s iets verkeerd doen bij het slapengaan. Alle gezinnen worden in deze richtlijn over één kam geschoren.’

Psychische gevolgen
Een baby een half uur laten huilen is ook volgens Nossent erg schadelijk. ‘Als een kind lang huilt, raakt het helemaal overstuur en denkt: ‘Ik kan roepen wat ik wil, er komt toch niemand mij helpen’. Als je je in de baby verplaatst, is dat een heel bedreigende situatie.’ Sterker nog, volgens Nossent kan het op latere leeftijd psychische gevolgen hebben.

De richtlijn is gebaseerd op één Nederlands onderzoek waarbij een boek over huilbaby’s van Blom in de praktijk is getest. Dat de methode werkt, erkent Witsel wel. ‘De baby stopt met huilen omdat hij het opgeeft. Wij benaderen het als moeders. Je laat je kind toch niet huilen? Dat is afschuwelijk. Dan moet je als moeder echt wel een muur optrekken tussen jou en je kind.’

TNO was niet bereikbaar voor commentaar.

Petitie tegen de nieuwe richtlijn

http://www.bewustouderschap.nl/index.php?topic=3051.0
Er is nog veel meer over te doen, de bewuste richtlijn staat namelijk op het punt om officieel te worden, zodat alle cb's die afschuwelijke opvattingen van Ria Blom gaan promoten. Kom je daar als kersverse en onzekere moeder met je eerste kindje, moet je meteen je babietje vanaf 1 week gaan inbakeren en laten huilen!!!
Er is ook een petitie tegen:
http://www.petities.nl/petitie/stop_aanpak_van_excessief_huilen_bij_zuigelingen_als_richtlijn_bij_het_consultatiebureau/

Mirreke

hoi Mirreke,

Persoonlijk vind ik jou reacties met al je wetenschappelijke stukken juist de nieuwe moeder niet helpen. Ik begrijp dat je een punt wilt maken tegen de nieuwe richtlijnen van het consultatieburo, maar jij en de psychologen en lactatiekundige trekken het uit zijn verband. Door 1/2 uur laten huilen te vergelijken met Roemenie. Ik vind dat echt schandalig en ongenuanceerd. Er wordt voor het gemak even vergeten dat de nederlandse baby die misschien 1/2 uur of misschien wel een uur heeft liggen huilen op andere momenten mee gespeeld wordt. En liefdevol de borst krijgt. En als hij iets groter is bejubelt wordt om zijn eerste lachje, omdraaien, kruipen, stapjes. Daarnaast wordt hij op een gegeven moment voorgelezen, meegenomen naar de eendjes, op bezoek bij opa en oma, tantes, ooms waar hij geliefkoost wordt. Dat krijgt hij allemaal mee naast dat half uurtje huilen en dat vormt hem ook!
Vroeger moesten veel baby's even en langer huilen. Dan hadden we nu toch een hele emotioneel vervormde generatie gehad? (de 30-35 plussers onder ons?)
Ik vind voorstanders van laten huilen die zo extreen posten als jij eigenlijk net zo kwalijk. Ik denk dat moeders echt hun eigen keuze moeten maken en zich moeten realiseren dat wel/dan niet laten huilen maar een heel klein onderdeeltje is van de opvoeding van je kinderen. Ik vond dat de eerste maanden moeilijk om te relativeren, dan heb je net een baby en is het moeilijk om dit in perspectief te zien. Ik had bij de oudste mensen in mijn omgeving die erg voorstander waren van "laten huilen." Wij deden dit niet. Maar de heftige discussies maakte mij erg onzeker. Bij nummer 2 hadden we een baby die het uitkrijste en hebben we voor methode Ria Blom gekozen en het hielp. Als ik er nu op terug kijk denk ik dat ik me vaak onzeker heb gevoeld en dat ik eigenlijk het meest had aan reacties die dat wel dan niet huilen in perspectief te plaatsen. Het is maar een klein onderdeeltje, kijk maar wat je in de eerste 4 jaar allemaal nog meer mee geeft. Dat overzie je nog niet als je net een baby hebt gekregen. Nu zie ik mijn 5 jarige zoon. Die hebben we echt regelmatig laten huilen, en is nu stevige zelfverzekerde knul van 5. Dat komt niet door het laten huilen.

groeten Duifje

Mirreke

Mirreke: pfff...moet echt even rustig gaan zitten en in en uit ademenen nav jouw postjes. Ook ik vind je ongenuaneerd schrijven en ook vind jouw postje behoorlijk kwalijk. Maar goed, je hebt recht op je eigen mening.
1 Vraag: Het feit is (daar is ook onderzoek naar gedaan) dat er baby'tjes zijn die zooo slecht slapen, alleen op arm of wiegend enz en die door de ria blom methode zoooooooo goed gaan slapen en zoooo OPKNAPPEN en vrolijk worden en gaan lachen en eindelijk lekker in hun velletje lijken te zitten. Hoe kan dat dan volgens jou?????
2 Vraag: heb je boekje ria blom wel eens gelezen???? Totaal geen liefdeloos boekje vind ik het, maar zeer liefdevol, op bv gericht enz enz.

Pilar

Ach daar gaan we weer

Ouders moeten tegenwoordig zoveel, mogen een heleboel niet en er wordt aan alle kanten goedbedoeld met onderzoeken gewapperd. Intussen, twee niet-slapers verder, weet ik dat dit allemaal helemaal niets uithaalt. Mijn kinderen lezen geen wetenschappelijke onderzoeken, ik werd er als oververmoeide, radeloze ouder alleen maar onzekerder door.

Nu slapen ze beiden goed, en wat was nou de truc? Geen idee! Het kwam zeker niet alleen door het RRR-principe, inbakeren, meer voeding in de laatste fles, laatste fles overslaan, vroeger of juist later naar bed brengen, eerder op vaste voeding overgaan, in je eigen bed nemen, in de wieg laten, al dan niet uren laten huilen, uit logeren brengen, 10-minutenmethode, wiegen, niet wiegen.....en misschien zat hier nou juist wél die ene truc tussen.

Het enige wat ik lotgenoten met niet-slapers nu aanraad, is hun eigen gevoel volgen, niet teveel adviezen aannemen en op overlevingsstand gaan. Vooral wens ik hen veel sterkte.

Meer ga ik er niet over discussiëren, het blijft toch altijd een herinnering aan een moeilijke tijd.

groet,
mamvantwee

Nou (kwalijke post...)

Eigenlijk heb ik in de eerste post even snel een samenvatting willen geven van het artikel. Dat heb ik er niet bijgezet, had ik misschien beter wel kunnen doen.
De tweede en derde post zijn ook artikelen of schrijfsels. Mijn postings zijn iig niet bedoeld als een persoonlijke aanval, meer als informatieverschaffing.
Toevallig stuitte ik gisteren tussen de nachtelijke werkzaamheden door op dit artikel en iets wat dus blijkbaar de nieuwe richtlijn van het CB is of gaat worde), en zat ik ook op OOL en las ik dit draadje. Ik weet al langer dat het voor het pasgeboren en zeer jonge zenuwgestel heel slecht is om alleengelaten te worden, ook al zijn de bedoelingen van de ouders heel goed.
als die richtlijn doorgaat zullen alle/veel kersverse onzekere ouders die onzeker worden van het huilen van hun kindje en met vragen naar het cb of hun kraamverzorgster/lactatiekundige? komen als advies de RRR en vooral dus het wakker/lees vaak huilend wegleggen regels van Ria Blom voorgeschoteld krijgen.
Dat vind ik monsterlijk, dan zullen veel ouders zich nog veel ongelukkiger voelen. Ook ik was vroeger onzeker (heb vier kinderen, jongste is ruim 4) maar gelukkig in mijn onzekerheid net zeker genoeg om niet teveel naar ale adviezen te luisteren, en te doen waar ik me zelf goed bij voelde.
Zelf heb ik helemaal niets bij een baby wegleggen in een andere ruimte en geloof ik wel in de uitleg van de psychologen: baby haakt af, leert dat hulp wegblijft. Als ik me daarin verplaats vind ik dat hartverscheurend.
Ik heb het ik meen zelfs in deze rubriek al eerder gezegd: wij mensen zijn nog niet zolang geciviliseerd, pas enkele generaties, en een baby is vooral met al zijn of haar zintuigen op de moeder gericht, zo is hij of zij gewoon geprogrammeerd. En als je goed naar jezelf kijkt en luistert weten de meesten best wel dat ze goed en adequaat en vooral gevoelsmatig/instinctmatig reageren op hun kindje. Het komt vooral door de buitenwereld dat het misgaat: commentaar van familie, partner, buren, werk, moeder moet weer gaan werken, dus baby moet maar wennen aan fles, regelmaat noem maar op.
En nou komt mevrouw Ria Blom en co. nota bene met een richtlijn die erop gericht is om baby zo snel mogelijk in een volwassen en moderne agenda te passen.
In plaats van dat de redenering nou eens andersom ging: wat hebben babies en kersverse moeders nodig? Past dat in de maatschappij? Nee, want na drie maanden moet je weer gaan werken. Mijn oplossing zou dan zijn met z'n allen te ageren voor een langer verlof, voor meer mogelijkheden om je baby te voeden, zodat er minder stress is voor moeder en kind. '
En nou blijkt het ook nog een schadelijk te zijn, schadelijker dan gedacht zelfs. Probeer jezelf maar eens voor te stellen hoe het moet zijn als je zo klein bent, je hele wereld uit het warme lichaam, de geur, en de stem van je moeder bestaat, want dat was je universum, en ineens ben je alleen, en je behoefte aan dat universum wordt niet vervuld.
Vroeger had ik een collega die tijdens haar zwangerschap gewoon bleef roken, 'want dan bleef het babietje lekker klein, makkelijke bevalling'. Niemand zei daar toen wat van (ruim 13 jaar geleden). Nu is die houding helemaal veranderd, je bent ongeveer een crimineel als je rookt tijdens de zwangerschap en in de buurt van kinderen, want iedereen weet inmiddels dat het heel slecht is voor de baby.
Ik hoop echt dat over ruim tien jaar de houding ten opzichte van het huilend te slapen leggen van je kindje ook zo veranderd is, en dat ook de wanhopige moeders van huilbabies dan met andere adviezen veel beter geholpen worden. Want een huilbaby is idd slopend, en bijna altijd een aanwijzing dat er iets is. En dat iets moet je als moeder denk ik proberen te vinden, gesteund en geholpen door het cb, zodat je je ook als moeder goed blijft voelen in de zekerheid dat je kindje zich ook goed voelt.
Zelf denk ik dat een baby en moeder een soort twee-eenheid vormen (bij iets oudere kindjes meestal ook met vader erbij) die op elkaar ingespeeld moeten raken. Dan weer geeft de ene aan wat er moet gebeuren, maar vaak ook weer de ander. Iets flexibels. En sommige kindjes zijn daar moeilijker in of hebben meer of net andere aandacht nodig...
En ook geloof ik in veel meer vrijheid, ik vind zo'n richtlijn ook nog eens vreselijk betuttelend. Het zou veel beter zijn dat er een hele lijst met mogelijkheden werd opgesteld. zo'n richtlijn zal ongetwijfeld veel vaker aangeraden worden, en onzekere ouders gaan zich daarnaar voegen...
Enfin, zo bedoelde ik mijn bijdragen. Ik hoop dat jullie open-minded die artikelen willen lezen, met name de interpretaties van het onderzoek waarop alles gebaseerd is. Er is ook veel over te vinden op het internet.
Warme groet, Mirjam

Mirreke

"En nou komt mevrouw Ria Blom en co. nota bene met een richtlijn die erop gericht is om baby zo snel mogelijk in een volwassen en moderne agenda te passen. "

En daar ga je de fout in. RRR is er voor het kind en niet voor de ouders. Het enige wat je doet is kijken waar je kind behoefte aan heeft en daarnaar te handelen en in een vaste volgorde. Helaas verwarren veel mensen (en met name tegenstanders) dat met strikte tijdstippen (dus exact om de 4u voeden en niet eerder/later) voor voeding, slapen etc.

En uitzoeken waarom een kindje zo extreem veel huilt ? Ik wens je veel succes daarmee. Als alle medische mogelijke oorzaken zijn uitgesloten, dan is er niks meer uit te zoeken. Dan kun je alleen nog maar meer rust en regelmaat aanbieden aan je kind in de hoop dat dat helpt. De een doet dat door het kind bij zich te dragen, prima. De ander doet dat via inbakeren, prima. Er zijn nl. ook babies die absoluut gillend gek worden van continue rondgedragen te worden. En daarom dus door blijven huilen. Terwijl ze in hun bedje/kinderwagen/box na 5 huilminuutjes lekker in slaap vallen.

Mirreke

Je vergeet dat het gewoon verschillende visies zijn op hoe je om moet gaan met pasgeboren baby's. Geen van de twee visies is de absolute waarheid. En die vergelijking met roken slaat helemaal kant nog wal. Waarom elke keer het zo extreem maken? Als je gewoon je logische verstand gebruikt kun je bedenken dat het allemaal niet zoveel uitmaakt. Kijk om je heen, zijn jou leeftijdgenoten allemaal zwaar emotioneel gestoorde mensen geworden? Nee.Nou het merendeel heeft in zijn babytijd w.s. regelmatig alleen liggen huilen, net als de generate van onze ouders.
Maar een groot deel van deze zelfde mensen, heeft als baby liefdevolle ouders gehad, die met ze speelde, ze voorleesde etc etc....
De nieuwste theorie is enerzijds Ria Blom, waar ik me 5 jaar geleden aardig in kon vinden. En anderzijds de theorie waar jij het over hebt. En weet je het werkt alle twee, en alle twee ook niet. Want iedere baby is anders. En iedere ouder is anders en ouders moeten doen wat ze denken dat goed is. Mijn jongste was geen kind om de hele dag bij me te dragen. Hoewel ik me de eerste maanden volledig aan hem aan paste, de deur niet uitkwam, had hij momenten alleen nodig om tot rust te komen. Op het moment dat wij hem inbakerde en alleen te slapen legde kregen wij een ander kind terug. Op het moment dat ik zo'n posting als de jouwe gelezen had, klikte ik dat weg. wat kun je ermee? Helemaal niks, want het werkte bij ons kind anders!De stelligheid waar mee je je theorie beschrijft maakt hem in mijn ogen meteen ongeloofwaardig. Je zult net zoveel onderzoekers vinden die het tegendeel beweren. Er is geen absolute waarheid, iedere baby is anders, iedere ouder is anders en 99% van de gevallen zullen ouders zelf het beste weten wat goed is voor hun kind.

groeten Duifje

Mirreke

jeetje, ik weet gewoon niet waar ik op moet reageren. Je gooit nogal wat boute stellingen als vaste waarheden naar voren.

"En als je goed naar jezelf kijkt en luistert weten de meesten best wel dat ze goed en adequaat en vooral gevoelsmatig/instinctmatig reageren op hun kindje. Het komt vooral door de buitenwereld dat het misgaat: commentaar van familie, partner, buren, werk, moeder moet weer gaan werken, dus baby moet maar wennen aan fles, regelmaat noem maar op."

In mijn geval dus niet. Ik was onzeker, had geen ervaring met baby's en was door mensen als jij overtuigd dat je een baby niet moet laten huilen. Het resulteerde in een oververmoeide baby, die niets anders meer deed dan huilen. Ik snapte er niks van. Ik sliep met hem, overdag hobbelde ik braaf met hem rond, gaf continu voeding op verzoek, en toch huilde hij. Lichamelijk niets mis. 1 week ria blom (dus kijken naar je baby, niet de klok, lees het boekje en de richtlijn voor de gein is, voor je onzin loopt te verkondigen) resulteerde in een vrolijke, uitgeruste baby, en een familie die opklauterde uit pure uitputting. Nu zoontje bijna 3 is, bonjourt hij ons gewoon de kamer uit als hij wil slapen.

Instinct voor moederschap bestaat gewoon niet. Moederschap is aangeleerd gedrag. Dat kijken we, net als borstvoeding, af van andere moeders. En net zoals ik, zijn er velen van onze generatie die niet zijn grootgebracht met veel baby's om ons heen. We leren aldoende, en richtlijnen kunnen daar goed bij helpen. Het boekje van Ria Blom was voor mij een regelrechte eye-opener.
Het helpt me om dingen te relativeren, te beseffen dat een baby het ook nodig heeft om te huilen en dat het niet koste wat kost tegengehouden moet worden (verwerking emoties).
Maar bij baby 2 heb ik de methode niet nodig gehad. Je kunt ook mazzel hebben met een heel makkelijke baby, die alles wel best vindt. Zoals deze dus. En als je zulke kinderen hebt, is het wel heel erg gemakkelijk om te oordelen over ouders met kinderen die niet zo makkelijk zijn, en die ten einde raad alles willen proberen, gewoon omdat het niet meer gaat. En dan is de Ria Blom methode helemaal zo slecht nog niet. Stukken beter dan je kind op een gegeven moment achter het behang willen plakken.

Mirreke

Mirreke: ik vroeg je een vraag nl: hoe kijk jij dan aan tegen baby'tjes die weken lang slecht in hun vel zitten, veel huilen, onrustig zijn, alleen bij mama op schoot slapen, wiegend en die dus OPKNAPPEN van de rrr methode, het zelf in slaap huilen en ineens uren lang blijken te slapen, veel beter in hun velletje zitten, gaan lachen en rustige baby's blijken????

Pilar, sorry

ik had je vraag helemaal over het hoofd gezien. In mijn enthousiasme heb ik idd een beetje erg vanuit de ene visie geschreven. Het is niet zo dat ik als een of andere reactivist juist wil dat je het ene wel en het andere niet moet doen. Ik dacht dat ik het redelijk genuanceerd had opgeschreven, blijkbaar niet dus. Ik ben er niet tegen dat je een kindje wakker in zijn bedje legt, maar ik ben er wel tegen dat je een overstuur wakker kindje alleen in een bedje legt en vervolgens niet terug gaat binnen een half uur. Ik vind het niet goed dat er een richtlijn is die zo is opgesteld dat er wel degelijk gevaar gaat bestaan dat ouders vanuit het cb vrij rechtlijnig bepaalde adviezen aangereikt gaan krijgen.
Ik ben gewoon voor vrije keuze, zodat je zelf op je eigen manier de weg vindt, eventueel met hulp. Maar die richtlijn, nee, daar hou ik niet van, niet op zo'n manier. En ik denk ook dat men niet een stap terug moet doen, en voor mij is RRR zo strict als het nu lijkt een heeele grote stap terug.
Ook tekent een groep als het NIP, toch redelijk neutraal, niet zomaar een dringend bezwaar aan, en hun bezwaar wordt goed gemotiveerd. Daar zou ik ook goed naar kijken.
En om op je vraag terug te komen, op zich lijkt het me heerlijk als je kindje vrolijk en alert wordt en niet meer huilt, want de hele tijd maar huilen lijkt mij ook niet goed voor zijn (latere) psyche. Maar ik zou daar zelf vanuit mijn hart een goed gevoel over moeten hebben. En bij die richtlijn krijg ik dat gevoel nou net niet, wat ook voor een deel te maken heeft met dat betuttelende.
groet, Mirjam

Mirreke

Het laten huilen is slechts een heel klein gedeelte van de richtlijn.

Ik heb mijn oudste welgeteld 2 keer bijna een uur moeten laten huilen, en we hebben ons lopen verbijten om er niet naar toe te gaan. Maar dat was nodig om een vicieuze cirkel te doorbreken. En wat is nu een paar keer een uurtje alleen huilen, in vergelijking met bijna de hele dag huilen, maar dan in de armen van een ouder? Denk je dat dat niet ontzettend stresvol was voor mijn kindje?

Je kunt je onze opluchting niet voorstellen, toen hij opeens 2/3 uur achter elkaar bleef slapen! En hij vrolijk was als hij wakker was!

Mirreke

Mirreke, dank voor je antwoord. Nee, ik zelf vind je berichtjes verre van genuanceerd en voor mij gaat het daar ook fout zeg maar.
Ik begrijp alleen nog steeds niet waar jij vandaan haalt dat de nieuwe richtlijn is: het standaard uren laten huilen van je kindje en een strak ritme/regelmaat. ik lees iets heeel anders. Ik lees ook iets anders in ria blom. Heb je dat boekje echt wel zelf helemaal gelezen!!! Het is ziooooo liefdevol geschreven, met alle zinnen gezet op borstvoeding en ritme ZONDER klok. Ik vind het echt geschreven om wille van de baby!!! OM een baby rust te gunnen, na vaak weken lange onrust, huilerigheid, niet lekker in vel zitten ed. Het heeft helemaal niet alleen te maken met ZELF in slaap vallen enz enz. Het is zoooveel meer.
Ik zelf vind het persoonlijk erg zielig om om me heen te zien dat baby'tje uren lang op schoot 'wakker' gehouden worden, pieperig en jengelig zijn. steeds kwartiertjes slapen enz. Ik heb dat zooo vaak gezien en Ria Blom beschrijft precies deze situaties. Vind je dat dan niet zielig????? DAAR zou nou wat mij betreft meer aandacht voor mogen komen.

Mirreke

Enige tijd geleden heeft er hier in babytijd al een hele discussie gewoed over deze richtlijn. Misschien leuk om die nog eens na te kijken: zoeken in archief babytijd op richtlijn (deel van de titel was geloof ik "zeg nee tegen.." )

Groeten, Vageltje