Zelf in slaap vallen

Dank vageltje, zal eens zoeken.

Enne Pilar, ja dat vind ik ook zielig. Het is voor mij niet zo dat babies niet in bed MOGEN en op schoot MOETEN...
DC, ja dat schreef ik ook, het vele huilen van een huilbaby lijkt mij ook niet goed voor het welbevinden, van niemand.
Ik heb gezocht, nog niet in het draadje dat Vageltje noemde, maar ik kan de tekst van de richtlijn zelf niet vinden, wel van de verslagen van de onderzoeken. En in een berichtje van 15 december j.l. ergens, lees ik dat de tekst van de richtlijn na protesten wordt aangepast...

Bach remedie

ik ben eerder in dit (megalange) draaadje verschenen en ben nog steeds op zoek naar een manier om mijn zoon van 9 maanden te laten slapen, verhaal in het kort; overdag hazeslaapjes, ´s nachts om de 1,5 uur wakker en het liefst aan de tiet slapen. Nu ben ik helemaal tegen het gecontroleerd laten huilen bij deze hij raakt helemaal over zijn toeren na 5 minuten huilen dus dat ben ik gelijk gestopt, bij mijn dochter werkte het zeer goed, maar die had maar 10 minuutjes sputteren, huilen kon ik he t bijna niet noemen,nodig om vervolgens met 3m aanden door te slapen. Geen baby is het zelfde...

dus wat nu, mijn zoon schrikt zichzelf wakker, en inbakeren, ook geprobeerd, werkte echt desastreus. Nu heb ik gelezen over Bach remedies, speciale kinderversies die er zijn, wat erg goed schijnt te werken. heeft er iemand ervaring?

Langzaam maar zeker gaat het beter

Hartelijk dank voor alle reacties! Mijn vraag maakt wel wat los zie ik!
Het begint nu wat beter te gaan moet ik zeggen. Hij slaapt nu altijd in zijn eigen bedje, 'snachts zelfs al 6,5 uur achter elkaar. En hij is zelfs al een aantal keer zelf in slaap gevallen! Mijn man legde hem even in bed, omdat hij boven iets moest doen en warempel hij bleef na wat kreunen en steunen stil! Maar vaker moeten we hem nog wel even helpe. Maar wiegen tot hij bijna in slaap is is vaak genoeg, dan de speen en vaak slaapt hij dan zelf verder in.
We hebben het stap voor stap aangepakt. Inslapen bij één van ons, dan slapend in eigen bedje leggen. Weer wakker, dan nogmaals in slaap wiegen en weer in bed leggen. Dit probeerde we per slaapbeurt 3-4 keer, lukte het niet, dan mocht hij bij ons verder slapen. En geleidelijk aan lukte het steeds vaker (nu soms al na één poging, meestal na 2). Toen dat eenmaal lekker liep zijn we hem bij de eerste keer in bed leggen wakker gaan wegleggen, lukt dat niet (bijna nooit nog) dan in slaap wiegen en wegleggen als zijn oogjes heel klein zijn. Dus dat is al een hele verbetering!

Verder heb ik het meest gehad aan de tips om naar mijn kindje te kijken en me vooral niet te druk te maken. Ik denk dat ik daardoor ook rust heb gekregen, wat mijn zoontje weer heeft opgepikt.

Het inbakeren werkt ook, daar ben ik na de eerste inentingen wel achter! Dan mag je 24 uur niet inbakeren ivm kans op koorts (wat hij helaas ook had). Mijn man is op de logeerkamer gaan slapen en ik heb mijn zoon op zijn matras gelegd met kussens aan de zijkant en zijn eigen dekentje uit zijn bedje over hem heen. Hij heeft voornamelijk op mijn arm dicht tegen mij aan gelegen en zo met huilonderbrekingen 3x 2 uur geslapen. Ik was kapot! Overdag heeft hij ook veel gehuild en niet geslapen, tot ik hem weer mocht inbakeren. Toen sliep hij 3 uur aan één stuk en die nacht sliep hij voor het eerst 6,5 uur achter elkaar. Ik gebruik nu de puckababy inbakerzak. Hierbij kan hij zijn armpjes nog wel bewegen, maar hij kan zich niet wakker slaan. Een uitkomst voor ons beiden, hij is nu heel rustig als ik hem (wakker!) in de inbakerzak leg (soms lacht hij zelfs!)

Ik voel me erg gesteund door de vele reactie dat ik vooral mijn gevoel moest volgen. Dat heb ik gedaan en het resultaat mag er zijn. Hij is nog wel veel wakker, maa is dan wel gewoon vrolijk en speelt en knuffelt dan graag. En zolang dat zo blijft heb ik geen problemen met zijn vele wakker zijn!

Rrr

O, ja. Rust en regelmaat zijn ook zeker debet geweest aan het succes. Eten, spelen, slapen. En alles op zijn verzoek!

Draadje op verzoek weer geactiveerd

Geachte Forumdeelbezoekers,

Op verzoek is dit draadje weer geactiveerd.
Veel plezier gewenst.
Met vriendelijke groet,
Heidi Steven
Forumbeheerder Ouders Online
[email protected]

Wat een onwetendheid!

Ik merk dat er een hoop onwetendheid heerst over hoe de Ria Blom-methode in de praktijk wordt gebruikt. Mirreke huivert bij de gedachte: al die baby’s die vanaf dag 1 urenlang alleen in een kamertje moeten krijsen. Roemeense toestanden, dat zijn het. Nou, ik kan Mirreke gerust stellen: er is geen moeder die haar pasgeboren baby urenlang laat huilen in een belendende kamer. Op dag 1 lig je namelijk in het kraambed, met je baby, uit te rusten van de bevalling. Die eerste dagen is je voornaamste zorg: hoe krijg ik die borstvoeding goed op gang en verder is het vooral liggen geblazen, samen met de kleine die met een beetje geluk door de kraamzorg lekker in een doekje gewikkeld wordt en zich heerlijk geborgen voelt.
De ellende begint vaak pas na een aantal weken als je merkt dat je baby steeds onrustiger wordt. Eerst sliep ze goed, nu wordt ze om de haverklap wakker. Je realiseert je dat je eigenlijk alleen nog maar de hele dag bezig bent met dat kind in slaap krijgen (want zo ga je praten na wekenlang niets anders doen). Moeders van een eerste zullen nu hun toevlucht op oudersonline nemen. Hoe doen andere ouders dat toch? Daar worden ze om hun oren geslagen met allerhande adviezen en een bedritueel van wiegen, troosten, rondjes lopen, nog eens aanleggen, zingen en handjes vasthouden dat zoveel tijd in beslag neemt dat de werkweek van de minister president er niks bij is. Sommige baby’s laten zich dat lekker aanleunen en vallen uitgeput in slaap in moeders armen, die zich vervolgens niet meer durft te verroeren en van de weeromstuit de hele middag op de bank blijven zitten in een ongemakkelijke houding. Andere baby’s help je met dit gedoe alleen maar verder in de put. Ze willen gewoon slapen, maar dat lukt niet omdat ze elke keer weer opgepakt worden, in de auto gezet of een borst in hun snufferd geduwd krijgen.
Soms help je een kind ook door even niets te doen.
Ik heb drie kinderen. De eerste was zo relaxed als baby, die sliep altijd en overal. De tweede niet. Die was zo geprikkeld dat hij van ieder geluidje in huis wakker schrok. En maar wapperen met die armpjes. We liepen op onze tenen door het huis, durfden bijkans niet meer adem te halen. Na acht weken werd hij ziek, we belandden in het ziekenhuis en daar wierp de kinderarts een blik op hem en zei: ‘Die moet je inbakeren, dat heeft hij nodig om zich veilig te voelen.’ En zo geschiedde. De eerste keer heeft hij een kwartier gehuild terwijl ik in de kamer ernaast zat te wachten. Ik geef toe: het waren de langste 15 minuten van mijn leven. Net toen ik dacht: nu trek ik het niet meer, was het stil, en hij sliep drie uur achter elkaar. Vanaf dat moment heeft hij nooit meer gehuild als ik hem inbakerde en zat hij in een ritme van 1 uur wakker, drie uur slapen. Van het wakker in bed leggen en zelf in slaap laten vallen hebben we nog steeds profijt. Nooit hebben we gedoe van wakker worden, weer uit bed komen, ernaast liggen. Hij krijgt een verhaaltje en daarna is het slapen geblazen. Dat was met die eerste wel anders, zeker drie jaar lang hebben we ’s avonds gedoe gehad met bedrituelen, ernaast liggen en ’s nachts toch maar weer in bed nemen.
Drie maanden geleden ben ik bevallen van mijn derde kind. Geen bakerkindje, dacht ik in het begin nog, maar na vijf weken zette ze het ’s avonds steevast om half zeven op een krijsen. Tot half twaalf. Niks hielp. Rondlopen, wiegen, in de draagdoek, en maar kotsen omdat ik haar elke keer weer aanlegde in de hoop dat ze dan in slaap zou vallen. Wanhopig werd ik ervan. Wat wil je toch? vroeg ik me af en wisselde haar om de paar uur af met mijn man om bij te komen. Ook overdag ging het nu bergafwaarts. Om de haverklap werd ze wakker, en maar huilen en maar jengelen. En nu heb ik er genoeg van, dacht ik na twee weken. Ik pakte mijn oude inbakerdoekjes van zolder, waste ze en pakte haar lekker in. En huppekee, naar bed. Ik was nog niet beneden of ze sliep. De eerste avond was ik om half zeven nog bevreesd, wat zouden we nu weer gaan beleven. Maar toen ik haar in bed legde bleef het stil, ze sliep en wel tot 2.00 uur ’s nachts. En na een borst sliep ze weer verder. Inmiddels geef ik haar rond elven nog een borst, iets waar ze nauwelijks iets van merkt, en wordt ze om acht uur ’s ochtends wakker. Ze gaat dus rond zevenen naar bed, tot de volgende ochtend. Ook overdag slaapt ze prima.
Het fijne is: als je allebei uitgerust bent, kun je veel meer van elkaar genieten. Vroeger dacht ik: oh nee… als Keet wakker werd, nu ben ik blij. Keetje is uitgerust en vrolijk en we spelen en knuffelen dat het een lieve lust is! In tijd heb ik haar misschien wat minder in mijn armen, maar de tijd die we hebben genieten we. En verder slaapt ze, en groeit ze als kool.

Kortom, even wat mistverstanden uit de weg helpen:
- Inbakeren is niet uren laten huilen. Toen ik nog niet inbakerde, tóen huilde ze uren. Nu maximaal twee minuten.
- Inbakeren is niet een Roemeens martelwerktuig. Er zijn hele schattige bakerdoekjes op de markt, een soort slaapzakjes, met als enig verschil dat je de armpjes vastlegt, zodat ze er niet mee kunnen maaien.
- De rust en regelmaatmethode is niet een ouderwets tijdschema waarin je een kind propt naar jouw believen. Het is een vaste volgorde van gebeurtenissen, zodat je kind weet waaraan het toe is. En vervolgens zijn/haar eigen ritme vindt. In de praktijk komt het erop neer dat je wat meer aan huis gekluisterd bent, want slapen doen we – zeker in het begin – gewoon in bed. De dagen worden daardoor wat saaier. Maar een stuk rustiger. En persoonlijk denk ik dat iedere baby daarbij gebaat is.
- Tot slot: inbakeren en de rust en regelmaatmethode betekent niet een onthechting tussen moeder en kind. Integendeel. Zie de conclusie van mijn verhaal.

Mee eens

Ik ben er inderdaad achter dat rust en regelmaat echt helpt. Onze (voor) ouders waren zo gek nog niet.
Natuurlijk zijn er ook baby's die met gemak overal mee naar toe gesleept kunnen worden, overla slapen en zich volledig aanpassen aan hun ouders, soms al vanaf dag één (mijn vriendin heeft er zo een!)
Maar de meeste baby's kunnen daar niet zo goed tegen en hebben het meeste baat bij rust en regelmaat. Zo ook mijn zoontje. Hij is nu 10 weken oud, vanuit voeden op verzoek zijn we terecht gekomen op 5 flessen tussen 7 en 23 uur. Elke 4 uur. De laatste tijd leek hij wat af te gaan wijken (sliep hij ineens 8 uur na fles nr 3 en dan snachts niet meer), daarom zijn we nu overgegaan op voeden op de vaste tijden die hij eerder zelf had aangegeven. En een vast ritme, badje op dezelfde tijd bijv. En nu doet hij het hardstikke goed.

Mijn zoontje wordt idd ook ingebakerd, al zijn we nu wel overgestapt op de puckababy, een bakerzak. Hierdoo kan hij met zijn handje nog wel zijn speen vasthouden, wat erg makkelijk is en wat hij zelf ook erg fijn ind. Maar hij slaat zichzelf niet meer zo makkelijk wakker. Nu moet ik zeggen dat dat 'maaien' minder is geworden na het bezoek aan een osteopaat. Echt wel een aanrader voor onrustige baby's!

En ik ben er ook achter dat veel baby's de eerste weken nog helemaal niet zelf in slaap kunnen vallen. Sommige wel natuurlijk, maar veel ook niet. En dat geeft ook niets. Uiteindelijk leren ze het wel.
Onze tactiek was dat we het overdag bleven proberen. Eerst wakker wegleggen, even laten liggen, lukte het niet dan terug, even wiegen en hem dan halfwakker wegleggen. Sliep hij dan alsnog niet, dan helemaal in slaap wiegen en wegleggen. En warempel, na een tijdje viel hij in slaap als we hem half wakker weglegden. En niet lang daarna al bij de eerste poging!
In eerste instantie deden we dit alleen overdag, 'savonds wiegden we hem gelijk in slaap. Dit om de frustratie bij onszelf wat minder te maken. Maar toen het overdag goed ging, zijn we het 's avonds ook gaan doen en nu lukt het altijd! (soms merk je zelfs dat hij gelijk in bed gelegd wil worden en het liefst heeft dat je hem verder lekker met rust laat!)

Ik heb mijn zoontje nog geen enkele keer echt laten huilen en nu, 10 weken oud, is het al goed gekomen! Wel ligt hij af en toe te jammeren, maar er is een heel duidelijk verchil tussen jammeren en echt huilen. Jammeren is niet erg, dit heeft hij ook af en toe nodig. Echt huilen doet hij eigenlijk al een tijdje niet meer, zelfs niet als hij honger heeft. Door de regelmaat in zijn schema weet hij precies wat er komen gaat en dat zijn eten er dus echt zo aankomt!

Dus aan alle nieuwbakken ouders; maak je vooral niet te druk! Kijk naar wat jouw eigen, unieke kindje nodig heeft en speel daarop in. Blijf dingen wel proberen, maar laat je niet gek maken door alle (goedbedoelde) adviezen. De aanhouder wint, en daarbij hoef je jezelf helemaal niet gek te maken! Lukt het nu niet, dan lukt het later wel!

Tja

En nu worden de mensen die proberen uit te leggen WAT er principieel mis is met de methode Blom n het fanatieke straatje geduwd.

Ingaan op de behoefte van je kind, je kind volgen, je kinds taal leren verstaan moet je leren, maar het KOST je nier de baan van een minister!

Inbakeren is een noodgreep om uit een impasse te raken. Niet iets waar je mee begint omdat een kind huilt, of met de armen maait (dat is een normale reflex).

De huidige trend om ouders al in de kraamweek inbindtevhnieken aan te leren is NIET in het belang van kinderen of de relatie met de ouders. De nadruk op Rust en Regelmaat zet ouders op het verkeerde been, omdat vel mensen (ten onrechte) denken dat ze er een klok bij moeten halen.
Een kind heeft niets aan RRR in strikte vaste volgordes. Het heeft WEL iets aan VOORSPELBAARHEID. Het moet weten dat het op z'n ouders aankan - daar is geen vaste volgorde van eten-spelen-slapen voor nodig, een kind moet eten als het HONGER heeft, slapen als het SLAAP heeft en SPELEN als het daar behoefte aan heeft. En dat niet in het ritme of de volgorde uit een boekje, maar in z'n EIGEN volgorde.

Trend?

Ik heb er niets van gemerkt dat mij in de kraamweek (afgelopen augustus) al werd geleerd om mijn kind in te binden. Dirksmama, waar baseer je het op dat dit een trend is?

Je zegt zelf dat voor rust en regelmaat geen klok nodig is en dat is ook wat Suzanne Rethans zegt in haar bericht.

Ingaan op de behoefte van je kind is het devies. Maar als het nou de behoefte is van een kind om met rust te worden gelaten, hoe weet je dat dan? Een kind kan veel aangeven, maar jammer genoeg niet dat het even níet opgepakt, gevoed of geknuffeld wil worden. Ja, met huilen en dan hangt het weer van de ouders af hoe die daar op reageren...

Dat er mensen zijn die de methode Blom verkeerd interpreteren zul je altijd houden, dat is nu eenmaal mensen eigen. Hoewel jullie standpunten ver uit elkaar liggen, lijken jullie het in ieder geval eens over het belang van voorspelbaarheid en geborgenheid.

Met een beetje gezond verstand kom je een heel eind. Niet alle kinderen zijn gelijk, sommigen gedijen heel goed bij RRR, anderen minder. Ik word er altijd een beetje eng van als mensen methodes (of het ontbreken daarvan) tot de absolute waarheid verheffen.

Trouwens Dirksmama, als je niet in de fanatieke hoek wil worden gedrukt, helpt het ook om niet zoveel hoofdletters te gebruiken. Op internet staat dit gelijk aan schreeuwen en dat kan onbedoeld een fanatiekere indruk geven dan je wellicht zou willen.

Chris

Dirksmama

Dirksmamma, ik snap wel wat je bedoelt, en kan ook wel meegaan een end.Ik denk idd dat er een 'gevaar' is dat de trend inbakeren wordt, alhoewel ik het hele woord inbakeren in mijn kraamweek in ziekenhuis ook niet heb gehoord!! Dus wellicht loopt het idd wel los. Ik ben ook mee eens, dat een baby niet bij de eerste beste zwaai met armen en brul ingebakerd moet worden. Dat is overrigens ook niet wat Blom propageerd. Ik geloof ook dat je er in eerste instantie gewoon je baby;tje zelf moet laten reglen wanneer eet, slaapt enz. Maar.........het gaat om de groep baby';s die daar meteen of later NIET goed meer op reageert.Waarvoor het kennelijk te hoog gegrepen is om het zelf te beslissen, die meer sturing, begeleiding nodig hebben. die meer rust nodig hebben dan wiegen en in huiskamer slapen. Hoe denk jij dan over dit soort baby'tjes???

Dirksmama: vraagje

He dirksmama,
Heb je mijn vraag in vorige mailtje gelezen?? Ik ben echt benieuwd hoe jij daar dan over denkt. Over de groep baby's bij wie wiegen, dragen, zelf alles laten bepalen niet werkt.

groetjes Pilar

Als niets meer werkt...

...dan kun je gaan kijken naar inbakeren. Maar dat is de laatste stap.

Je kind volgen wil niet zeggen dat je je kind maar gewoon los moet laten natuurlijk!
Een kind moet helemaal niets 'zelf beslissen'. Als OUDER kijk je naar het kind en beslis je wat nodig is. Maar EERST kijk je naar je kind, en je leert de taal van je kind te verstaan. En dan leer je na verloop van tijd: o, verschonen/honger/behoefte aan contact/slaap en op die tekens ga je in.
Die kinderen die jij bedoelt geven die signalen even goed af hoor! Hooguit misschien nog niet duidelijk genoeg. En huilen kan even goed betekenen 'laat me nou eens met rust ik wil gewoon slapen!'.
Daarom ben ik geen voorstander van je kind in slaap wiegen. Daarmee neem jij eigenlijk het initiatief van je kind over en maak je je kind afhankelijk van JOUW actie (bewegen) om in slaap te kunnen vallen. Lekker vasthouden om in slaap te vallen, of handje op de buik als ze in de wieg liggen is iets anders, da's prima. Maar WIEGEN is te actief.

Als je een kind inbakert kan je kind behalve huilen geen signalen meer afgeven. En hou kan je kind dan nog communiceren? Met inbakeren snijd je de communicatie af.

Mijn kinderen maaiden.

Mijn kinderen maaiden flink met hun armen. Maar alleen als ze op hun rug lagen, niet als ze in mijn armen of draagdoek lagen of op hun zij.

Dus legden we ze gewoon op hun zij. De rugligging mag dan wel veilig zijn, maar hij is ook onnatuurlijk, en eigenlijk alleen nodig als je je kind weglegt. En dat deden we niet.

Draagdoek versus inbakeren

Oke, dat bij jouw kids die zijliging werkt is fijn!!! Maar bij die van mij merk ik idd wel verschil in zijligging en rugligging, maar is niet genoeg. Dat is bij meer baby's.
Ook vraag ik me af waarom niet erg is om hem in draagdoek te hebben en wel 'erg' om ingebakerd te hebben. Ik draag mijn kleintje ook veel (tijdens wandelingen) maar daar ligt ie nagenoeg net zo klem als ingebakerd....
Mijn oudste zoon deed het ook in draagdoek overigens niet goed.

Contact

Het wereldgrote verschil is het lichaamscontact dat je kindje met je heeft in een draagdoek.

Lichaamscontact ...?

Ik wil niet zeuren hoor, maar probeer je te begrijpen. Dat van lichaamscontact snap ik. MAar....je was 'tegen' inbakeren, omdat kindjes dan niet meer kunnen communiceren zei je. In draagdoek zitten ze ook klem, kunnen ook niet meer communiceren dan toch??? Althans, die van mij zit in draagdoek mogelijk nog geklemder dan in de puckababy.

Communicatie

In een draagdoek VOEL je je kind de hele tijd, waardoor je kind met je kan communiceren en je hebt constant oogcontact.

Dirksmama

Ik ben het met je eens hoor, dat inbakeren niet de eerste mogelijkheid moet zijn. Bij een vriendin van me hebben ze haar zoontje gelijk de eerste nacht al ingebakerd! (in het ziekenhuis) Onzin, wat hij heeft het helemaal niet nodig, die kleine slaapt overal en zeer makkelijk!

Wat het wiegen betreft, ik denk dat veel ouders dit ook niet als eerste optie doen, het is nl. behoorlijk zwaar om uren met je kindje te moeten wiegen. Maar helaas, bij sommige kindjes is het echt het enige wat werkt. Mijn zoontje begon direct weer te huilen als je stil ging staan of ging zitten. Pas als hij diep in slaap was konden we proberen hem op bed te leggen (en dan werd hij nog vaak na 5 min. weer wakker!)
We hebben echt regelmatig geprobeerd of het zonder wiegen kon, maar helaas. Gelukkig is het nu wel over! Nu leggen we hem wakker in bed (in de puckababy! Waarin hij wel met zijn armen kan bewegen, maar zich niet wakker kan slaan!) en hij valt in slaap.
Ik denk dat er niets mis is met in slaap wiegen, zeker niet als je niet anders kan. Op een gegeven moment gaat het maar om één ding, 'die kleine heeft slaap nodig' en dan doe je wat nodig is!

Even een vraagje over de draagdoek, wat voor materiaal kun je daarvoor het beste gebruiken (katoen lijkt me, mar ik bedoel meer kun je hiervoor een lange sjawl gebruiken oid, of moet je echt een speciale doek hiervoor kopen?

Trend

Ik ben het wel met Dirksmama eens dat inbakeren wel een soort van trend lijkt te worden. Misschien niet meteen in de eerste kraamweek, maar wel heel gauw daarna. Toen ik voor de eerste keer met mijn jongste op het cb kwam en vertelde dat kind wel wat moeilijk in slaap kon komen, werd meteen Ria Blom van stal gehaald en moest ik het inbakeren maar meteen gaan oefenen met de wijkverpleegkundige. Ik wilde helemaal niet meteen inbakeren, maar het was zo goed voor een baby die slecht sliep. Ik vond idd dat inbakeren hoogstens een laatste oplossing kon zijn en ik zag de onrust op dat moment ook niet als een groot probleem. Mijn ervaring staat niet op zich, die hoor ik ook van anderenen lees ik ook hier op oo. Ik vind zelf dat het inbakeradvies veel te snel gegeven wordt als soort van algemene oplossing en dat er eerst gekeken moet worden of er andere oorzaken voor onrust kunnen zijn. Bij mijn kind bleek een flinke reflux de oorzaak van de onrust te zijn en baby was meer gebaat bij slapen met het hoofdeinde omhoog en ingedikte voeding.
Let wel, ik ben niet per se tegen inbakeren, maar vind niet dat het een standaard advies moet zijn bij onrustig slapende kinderen.
Groetjes,
Carolien

Modeverschijnsel

Inbakeren is geen trend, het werd vroeger al heel vaak gedaan en in sommige landen nog steeds heel veel.
Het blijkt alleen te werken voor een heleboel kinderen, dus het komt weer terug.
Mijn kinderen waren gelukkig redlijke slapers, dus heb nooit naar handgrepen hoeven te grijpen. Maar in momenten van onrust, huilerigheid etc. hoefde ik toch écht niet met een draagdoek aan te komen. Ik heb 3 kinderen en alledrie hadden ze een bloedhekel aan de draagdoek.
Ze werden boos, gilden de hele boel bij elkaar en werden pas rustig als ze weer gewoon de ruimte hadden om te maaien, te kijken etc.
Die draagdoek vind ik persoonlijk nog een groter, onzinnig modeverschijnsel dan het inbakeren.
Het "probleem" is dat hier iedereen vanuit z'n eigen ervaring met kinderen spreekt en eigen overtuiging en een CB arts vanuit onderzoek en ervaring met een heleboel kinderen (niet-eigen).
Dirksmama is héél stelling over inbakeren en draagzak, maar heeft geen lijfelijke ervaring met kinderen die of een hekel aan de draagzak hebben of juist floreren bij inbakeren. Dat is jammer, het word nu als feit neergepend, terwijl het een subjectieve ervaring is.
Over één ding ben ik het wel met haar eens; luister en kijk naar je kind. Heb je het idee dat inbakeren helpt ? Doen ! Heb je het idee dat de draagdoek helpt ? Doen ! Doe het niet omdat een ander zegt dat het zou moeten helpen of laat het niet omdat een ander zegt dat het fout is.
Mijn kinderen werden rustig van gewoon lekker beneden in de box liggen met een hoop lawaai, ruimte en onrust om hen heen. De geur van mama in de buurt en mijn stem.
Pas vanaf een maand of 3 waren ze er aan toe om bij slaperigheid in bed te gaan liggen.
Grtz.
Ardnax

Ardnax.

Draagdoeken zijn denk ik nog ouder dan inbakeren !
Soms zie je in het begin dat een kindje zich er tegen verzet ( zeker als hun hoofje bedekt is of ze beperkt zicht hebben ). Ze moeten er ook aan wennen natuurlijk.
Vorige week heb ik in het kader van de bijscholing een workshop bijgewoond van Rachel Verweij over het dragen van je kindje. Zij vertelde dit.
Via de volgende link kan je er meer over lezen : http://www.natuurlijkouderschap.org/dragen-van-babys-een-aanrader/
M.

Rembrand

Fijn dat het voor sommigen zo goed werkt. (ik heb je link bekeken, Brad Pitt ziet er leuk uit met draagdoek)
Zoals ik al zei; luisteren naar je kind is het belangrijkste en mijn kinderen wilden écht géén draagdoek.
De emotionele binding is ook goed, de bv kwam goed op gang en bleef lang op gang en ik denk dat het met draagdoek alleen maar slechter was geweest.
Maar hoe zit het met houding en draagdoek ? Een kind in een maxicosi is aan een maximum gebonden ivm de rug in gebogen houding. In een draagdoek zit/ligt het kind toch ook in gebogen houding ?
Grtz.
Ardnax

Verbaasd

Ik zie tot mijn eigen verbazing dat ik blijkbaar wordt ingeschaald in de groep fanatici.
Als ik iets niet ben is het wel fanatiek. Maar misschien kan ik het niet duidelijk genoeg omschrijven.
Ik heb vanaf het berichtje van de forumbeheerder (weer activeren) de berichtjes gelezen, en kan me volledig aansluiten bij de mening van dirksmama.
Dat wilde ik even kwijt

Hier ook

Een huilbaby die alleen rustig werd als ik haar in een draagdoek bij me had. Het liefst goed strak en het hoofdje erin (kan ook niet anders bij een pasgeborene) Inbakeren wel geprobeerd, maar dat werd ze erg boos van, helemaal hyper werd ze van de puckababy. Er kwam een soort paniek in haar ogen, heb het 2x geprobeerd en toen dat ding aan de kant gegooid. Uiteindelijk stopte ik alleen haar armpjes in met een hydrofielluier (idd tegen het maaien met de armen, zodat ze rustig kon inslapen). Bij 10 weken zag ik dat ze het niet meer prettig vond en ben ik overgestapt naar een slaapzakje. Kostte me 3 dagen (want werd weer sneller wakker) maar toen was het geregeld.
Moraal van dit verhaal ( kijken en luisteren naar je kind is mijns inziens idd het allebelangrijkst. Wat voor het ene kind werkt, werkt voor de andere niet. T is vaak gewoon uitproberen. Een lichtjes inbakeren deed het voor mij wel, maar wel nadat duidelijk was dat er geen lichamelijke oorzaak aan het huilen ten grondslag lag.
Enne, ik ben ook benieuwd waar die foto van Brad PItt nou staat!

Groetjes, Vageltje

Ardnax

Je hebt gelijk als je zegt dat inbakeren een heel erg oude gewoonte is die op allerlei plekken gedaan werd en wordt. In zoverre is het inderdaad niet iets nieuws. Het nieuwe van nu zit 'm er in dat in onze contreien lang uit was en nu met klem gepropageerd lijkt te worden door een aantal hulpverleners. Alsof het de oplossing is voor veel problemen.
Persoonlijk ben ik niet voor of tegen. Ik denk zeker dat het voor sommige kinderen een oplossing kan zijn, maar ik vind het raar als instanties als het cb bij een onrustig kind inbakeren domweg aanbevelen zonder eerst te kijken of er ook andere oorzaken voor die onrust kunnen zijn. In zoverre is wel een trend, lijkt me.
Ik denk trouwens dat op die manier bekeken die draagdoek van Dirksmama net zomin een modeverschijnsel is als het inbakeren: die is volgens mij ook in allerlei culturen en in allerlei tijden gebruikt. Het modieuze zit 'm er eerder in dat iets dat in onze cultuur niet gebruikelijk was, naar hier over te hevelen en te propageren.
Groetjes,
Carolien

Voor de hunkerende dames

http://rachelverweij.wordpress.com/babydragen/

Maar het gaat natuurlijk op die site niet om Brad Pitt, maar om de draagdoeken hé !!!!!!!

Grtz.
Ardnax