Is het peuterpubertijd

Dat lijkt mij in principe

Normaal gedrag dat natuurlijk wel begrensd moet worden. Dus ik zou duidelijk corrigeren. Zou zelf op die leeftijd niet zo snel voor "straf" kiezen, maar weet natuurlijk ook niet wat je daarmee bedoelt? een kind van die leeftijd kan heel goed leren wat wel en niet mag. dat betekent niet dat hij het na één keer altijd braaf zal doen

Verder zou ik ff nagaan of er iets in zijn leven veranderd is de laatste tijd. Als hij altijd heel gezeglijk was, en nu opeens niet meer, is er wellicht iets aan de hand? Griepje onder de leden, andere peuterklasje, net een broertje of zusje gekregen, ik noem maar wat?

Nee

Nee het was zeker geen ja-zeggertje en hij heeft altijd al een eigen willetje gehad, en samenspelen ging ook niet altijd even goed, maar het is nu wat erger geworden zet weleens een grote mond op enzo.

Met straf bedoel ik dat hij dan even niet buiten mag spelen of zelfs even op zijn kamertje moet zitten / spelen.

En naar mijn weten is er weinig veranderd in zijn leventje.

Tamara

Ik vraag me wel af of het bewust pesten is hoor, buurmeisje (ook 3) roept "nanananana" en zegt pak me dan, mijn zoon gaat erachteraan en pakt haar en vervolgens houdt hij haar lang vast. Dat vind zij dan niet leuk. EN even kijken wat er gebeurd als ik haar een duwtje geef.

dat is bewust pesten: even kijken wat er gebeurt als ik een duwtje geef. Experimentjes kan hij met zijn blokken doen toch?

het is

Het is overigens ook niet zo dat hij altijd maar degene is die pest, het lijkt erop dat als hij ziet dat hij ze aankan dat hij juist degene is die de dader is, en anders is hij vaak het slachtoffer.

maar

wat is hij dan bezig met anderen en als hij kijkt of hij ze aankan mag het opeens wel? Blijkbaar doet hij ook iets dat anderen maakt dat hij het slachtoffer is. Verder is hij 3,5 dat betekent dat hij na de zomer wel zo ongeveer naar school gaat en daar wordt dit gedrag echt niet getolereerd. Praat jezelf niet aan dat dit de peuterpuberteit is, die richt zich op de ouders, net zoals de puberteit zich ook richt op de ouders om je los te maken daarvan.

oke

Nou als hij het slachtoffer is dan doet hij juist niets, dan is hij aan het spelen en dan zie je dat kinderen spullen afpakken of hem een zet geven. Maar als hij ziet of denkt ze aan te kunnen dat pakt hij zijn speelgoed af van ze zonder te vragen.

Maar goed hoe moet je het dan aanpakken in plaats van benadrukken dat het niets met de leeftijd te maken heeft.

wat zit er achter

Het heeft eigenlijk geen zin om je af te vragen of dit peuterpuberteit is.

Het is onwenselijk gedrag en je wilt dat je kind ermee ophoudt.

Dat kun je proberen door straf te geven. Het is alleen de vraag of je kind het verband tussen de straf en zijn gedrag door heeft. Mijn kinderen kregen dat pas op hun achtste of zo door.

Als je wilt straffen, zorg dan dat je er dicht op zit. Dus gelijk op basis van het gedrag straffen. Geen tijd er tussen. En een straf die past bij het vergrijp. Benoem het ook.

OF je wilt straffen of niet, zorg dan dat je er boven opzit als het goed gaat. En daar complimenten voor geven. 'Zo speel je leuk.' 'je houdt bent voorzichtig met Loesje, wat goed van je.' 'Ik vind dat je heel knap zachtjes doet met ...'
Positieve aanwijzingen hebben veel meer effect dan straf.

Kijk goed naar je kind als het met anderen speelt. Wat gaat er mis? Voelt hij zich bedreigd? Of is hij aan het uit proberen waar de grenzen van een ander liggen? In welke situaties gaat het mis?

Grijp daar op in. Probeer bij te sturen voordat het mis gaat. 'Pietje, ik zie dat Klaasje te dicht bij je komt en dat je dat niet leuk vindt. Zeg maar tegen Klaasje dat hij een stap achteruit moet doen.'

Nou ja, misschien zijn mijn voorbeelden niet zo sterk, het is een tijdje geleden dat mijn kinderen 3 waren, maar begrijp je een beetje wat ik bedoel. Ik weet nog goed, dat het best moeilijk is voor ze, om te leren om met andere kinderen om te gaan. Eerst draait de wereld alleen maar om hun. En dan komen er kapers op de kust. Andere kinderen die dingen willen, dingen pakken, niet doen wat jij wilt. Dat is lastig en sommige kinderen hebben wat meer begeleiding nodig om daar mee om te leren gaan, dan anderen.

woorden

Soms helpt het ook om ze de woorden in de mond te leggen. Dan weten ze gewoon niet hoe ze het aan moeten pakken. Dus iets als: 'Zeg maar tegen loesje: 'Ik heb nu de schep, jij mag zo meteen.' Of: 'Vraag maar aan Loesje: 'Mag ik met de schep als jij klaar bent?''