Bo (2) wil niet meer slapen
Onze dochter Bo, die volgende maand 2 wordt, wil sinds enkele weken niet meer slapen 's avonds. 's Middags moeten we onderstaand ritueel ook volgen, maar dan valt ze vrij snel in slaap. Het probleem is dus met name 's avonds.
Enkele maanden geleden hebben we slaaptraining toegepast door haar in bed te leggen en haar te laten huilen. Dit werkte al na 1 dag en sindsdien viel ze altijd zonder mokken zelf in slaap. Vaak lag ze dan nog wat te mompelen of te zingen maar dat duurde meestal niet langer dan een kwartier.
Enkele weken geleden begon ze ineens te zeggen dat er monsters in haar kamer waren en ging het in slaap vallen iets moeizamer. Dit is nu op een punt gekomen dat ze volslagen doordraait en in paniek raakt als we haar in bed leggen en weglopen. Het probleem hierbij is dat ze op een gegeven moment zo erg in paniek is dat ze zich voorover uit haar (lage) bed gooit, zo met haar gezicht op de grond. Ze heeft hier al een bult, bloedneus en dikke lip aan over gehouden. Ook gooit ze zich zonder enige vorm van besef voorover uit haar ledikant, waarbij haar val gelukkig is opgevangen door de klamboe. Om deze reden durven we haar dus niet meer alleen te laten of haar steeds terug in bed te leggen en weg te lopen (hoe lang duurt het nog voordat ze zich over het traphek kiepert?). Inmiddels staat het bed van Bo bij ons in de kamer, echter valt ze steeds moeizamer in slaap. Ook al zijn we erbij. Ze ligt dan te draaien en te mompelen, klimt weer uit haar bed, gaat rondjes lopen en zelfs een draai om haar oor of een tik voor haar billen lijken weinig te helpen. We zijn momenteel wel bezig met haar nieuwe kamer, omdat er een tweede aan komt. Daar gaat ze vanaf volgende week in slapen, in haar nieuwe Lief! bed (met die deurtjes). Uiteraard hopen we dat het daar iets beter gaat.
Nu kwam ik onderstaand topic al tegen, maar Bo lijkt soms ook "dingen" te zien die er niet zijn. Zo staart en wijst ze vaak naar precies hetzelfde punt in onze slaapkamer: het kleine randje boven de gordijnen waar nog een beetje licht langs naar binnen komt. Zou dit er iets mee te maken kunnen hebben en hebben mensen nog andere tips naast de adviezen in onderstaande link?
Mocht het nuttige info zijn: Bo slaapt gelukkig (meestal) wel door tot een uur of 7 (ongeacht hoe laat ze naar bed gaat), dus gebroken nachten komen weinig voor.
http://www.ouders.nl/vraagbaken/zoon-wil-niet-slapen-en-gooit-zich-uit-bed-hoe-hem-aan-te-pakken2-jr
Niet slaan
Allereerst zou ik je willen aanraden om haar geen tik voor haar billen of draai om haar oren te geven. Niet als ze niet kan slapen en verder never nooit niet. Wil je dat ze leert dat slaan een goede methode is? En als ze 16 is en van jou op een bepaald tijdstip thuis moet zijn en ze is het er niet mee eens, dat ze jou dan een tik geeft? Niet meer doen dus, daarmee geef je haar geen veiligheid.
Kinderen van 2 hebben nog geen volledige scheiding van fantasie en werkelijkheid. Misschien hebben jullie een boekje met haar gelezen over monsters en heeft ze nu het idee opgevat dat ze in haar kamer zitten. Dat ze naar een bepaalde hoek wijst en dat daar iets zou zitten, daar geloof ik niet in. Ik geloof namelijk niet in geesten enzo. Maar misschien beweegt het gordijn daar altijd een beetje van de tocht en ziet ze dat als bewegende monsters.
Misschien zou je toch haar meer veiligheid kunnen geven door toch bij haar te blijven als ze in slaap valt. Desnoods haar hand even vasthouden, tot ze slaapt. Ook kan het een oplossing zijn haar een half uurtje later naar bed te doen? Dat ze dan wat moeier is? Sommige kinderen van 2 slapen niet meer 's middags, misschien slaapt ze overdag te veel om 's avonds weer vroeg naar bed te gaan.
Maar alsjeblieft, heb geduld met een drummeltje van twee. Slaan is echt niet de oplossing.
randje licht
vond ik ook heel eng, dat weet ik nog. Zeker als er dan in de straat een auto voorbij reed, dan werd het ook nog eens wat feller en zat er beweging in. Die angst kan heel heftig zijn.
Maar als ze zelfs bij jullie in de kamer niet inslaapt, is het lastig. Hoewel je niet zegt of jullie daar dan ook zijn als ze in slaap valt. Misschien kan je met een boek bij haar gaan zitten tot ze slaapt, of de was daar uitzoeken of zo. En dat dan langzaam afbouwen.
monsterspray
Bij ons werkte de plantenspuit met water tegen de monsters. Gewoon sprayen en zeggen dat het tegen monsters is. Zelf etiket eventueel laten knutselen. Werkte bij mijn kinderen tot ruim drie jaar heel goed. Ze denken nog heel magisch. Probeer je n beetje in te leven en zeker nooit slaan. Alsof iemand daar ooit beter van geworden is
Oma lukt het wel
@Iselo; Bedankt voor je reactie. Iets minder dramatisch mag wel hoor. "Slaan" doen we niet.
Het probleem is dus dat ze bijna niet in slaap valt, zonder de grootste moeite. Als we haar in haar bed leggen klimt ze eruit, en als we haar bij ons nemen, ligt ze te woelen en te bijten en te babbelen. Alsof ze bang is om te gaan slapen.
Op dit moment is mijn moeder met Bo boven en het vreemde is dat zij wel gewoon weg kan lopen als ze in bed gelegd wordt. Ze geeft geen kick. Wel komt ze uit bed, maar verder is er niks aan de hand. Bij ons gaat ze al over de rooie als we richting de deur naar buiten lopen. Iemand die dit kan verklaren?
Als ze het woord "monsters" overigens weer in de mond neemt, zegt ze "monsters weg", dus volgens mij is daar niet veel meer aan de hand.
dramatisch
Nou, voor mij valt "en zelfs een draai om haar oor of een tik voor haar billen lijken weinig te helpen" (ik citeer je nu letterlijk) wel degelijk onder slaan. Of hoe noem jij dit dan?
Als ze bij je moeder geen kik geeft en bij jullie drama maakt, dan zou ik toch voor de hardere methode gaan en gewoon weglopen of voor haar kamer blijven rommelen zodat ze weet dat ze in de buurt is. Blijkbaar weet ze dat ze jullie kan bespelen en dat ze bij je moeder gewoon moet gaan slapen.
En nog een goede methode: je moeder in huis nemen 
Gelukt
Ik noem het corrigeren, of zou je dit hetzelfde lezen als ik had gezegd "en zelfs als we haar slaan en klappen geven lijkt dit niet te helpen"?
Bij mijn moeder is ze dus binnen een half uurtje in slaap gevallen zonder echt moeilijk te doen. Ze gaf wel aan dat ze de deur wijd open liet staan, dus misschien is dat de truc.
Morgen komt ze inderdaad weer langs en kijken we of het weer werkt. Woensdag zullen we het zelf proberen. Hopelijk doorbreekt dit de negatieve cyclus.
Slaan
Hoewel je vraag niet over het slaan gaat, vind ik het nog steeds slaan.
Maar misschien is het een idee om haar morgen samen met je moeder naar bed te brengen, misschien doet je moeder wel onbewust iets heel slims waardoor je dochtertje niet bang wordt. En omdat ze het onbewust doet, denkt ze er niet aan om je dat te vertellen. En als ze morgen makkelijk inslaapt met jou en je moeder erbij, doet ze dat woensdag misschien met jou alleen ook, omdat ze een goede ervaring van dinsdag heeft.
Sterkte ermee, ik heb er gelukkig nooit problemen mee gehad met mijn kinderen, die waren echte slaapkoppen. Maar ik heb weleens bij zo'n opvoedprogramma gezien hoe het ouders tot waanzin kan drijven als ze de hele avond bezig zijn met het kind in bed krijgen.
herkenning
Mijn zoon was net 2 toen hij vertikte om te gaan slapen. Wij hebben hem altijd in zijn eigen bed, op zijn eigen slaapkamer laten slapen. Wel zat er 's avonds 1 van ons bij hem, tot hij sliep. Geen gezellig praatje of wat dan ook. Ook hebben we hem vanaf toen geen middagslaapje meer laten doen. Als je 's nachts niet wil slapen dan overdag ook niet 
We hadden een boekje over slaapproblemen bij kinderen van Ruttien Schregardus. Wij hebben er veel aan gehad. Zoon is inmiddels 11 en ligt nu nog inbed (lag er gisteren om 21.30 in)
Het komt dus goed,
Monster oplossing
Wat vervelend, ik weet niet hoe het nu gaat. Maar heb je al eens gedacht aan van die knuffels die je monsters opeten? Heet een zorgenvriendje met een rits als mond. Misschien helpt dat? En anders zou je kindivaltabletjes kunnen proberen van VSM.Helpt bij niet kunnen slapen en rusteloosheid.
Sterkte!
samen slapen
Ga toch lekker bij je kind liggen tot ze slaapt, of leg haar in je eigen bed. Kans is groot dat het inslapen dan veel beter gaat. Ik denk dat ze gewoon nog veel behoefte heeft aan contact met haar ouders. En dat ze daarom bij een ander (je moeder) braver is. Mijn kind sliep bij de oppas ook veel makkelijker in dan bij ons. Maar dat zag ik als een teken dat hij bij de oppas minder goed durfde aan te geven wat hij wilde en waar hij behoefte aan had, en waarschijnlijk ook geen behoefte had om samen met de oppas in slaap te vallen. Met ouders is die behoefte er wel.
Mijn kind heeft tot 3,5 jaar veel bij ons in bed geslapen. Daarna ging het slapen meteen voortreffelijk alleen in een eigen kamer. Maar hij vindt het wel fijn als we bij het inslapen bij hem zijn en hem aanraken. Het liefst bij hem liggen, of anders bij hem staan en zijn hand vasthouden. En waarom zou je dat niet doen, als hij het fijn vindt en hij daardoor sneller inslaapt? Nu hij ouder wordt (7) wordt die behoefte geleidelijk aan minder. Mijn kind geeft al van heel jong af aan heel goed aan waar hij behoefte aan heeft, en het blijkt het verstandigste te zijn om dat serieus te nemen.
En ja hoor, we hebben wel eens geprobeerd om op jongere leeftijd kind te "trainen" om alleen te slapen. Nou, dit was een hoop gedoe en moeite en had geen positief effect. Laten huilen resulteerde alleen maar in toenemende paniek van hem. Achteraf heb ik er spijt van dat we dat hebben geprobeerd.
Het is allemaal vanzelf goed gekomen. Als het vanzelf goed komt, waarom zou je dan allerlei dingen gaan doen die naar zijn voor je kind en ook lastig voor jezelf?
Je kunt het ook zien als een teken dat je kind geeft dat ze behoefte heeft aan je nabijheid en koestering. Op die leeftijd is dat heel erg nodig en is het verstandig om die te geven.
Straks ga je die aanhankelijkheid nog missen
Het gaat zo snel, die kleine kindertijd. Op jonge leeftijd is veel contact een aanraking gewoon erg goed. En als je goed op de signalen van je kind let en je kind de ruimte geeft, dan wordt het kind vanzelf ouder, zelfstandiger en minder aanhankelijk...
En oh, met een draai om de oren kun je het oor van binnen kapot maken, zodat je kind levenslang minder goed kan horen. Niet doen dus!
